จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1792

หวูเหวยหยุดชะงักไปชั่วครู่ แล้วมองไปที่หลินหยุนและพูดว่า “ไม่รู้ว่านายทราบหรือไม่ว่า สมาพันธ์โจรดวงดาวนั้น แบ่งออกเป็นหน่วยฟ้าและหน่วยดิน? ”

หลินหยุนได้ยินดังนั้น ก็พลันหรี่ตาลงและพูดว่า “เคยได้ยินมาบ้าง หน่วยฟ้าทำหน้าที่ควบคุมจัดการหน่วยดิน! ”

หวูเหวยส่ายศีรษะและพูดขึ้นว่า “จะพูดแบบนี้ไม่ได้ ใช้คำว่าควบคุมนั้น มันไม่ถูกต้อง! เพียงแค่มีการแบ่งหน้าที่ที่แตกต่างกันเท่านั้น! แต่คนในหน่วยดิน ถ้าหากมีความเคลื่อนไหวครั้งใหญ่อะไร ก็จะต้องขึ้นตรงกับหน่วยฟ้า นี่คือความจริง! ”

“ส่วนฉัน คือหัวหน้าเขตหน่วยฟ้า! ”

ได้ยินที่หวูเหวยพูด หลินหยุนก็พลันสูดหายใจลึก “คิดไม่ถึงจริง ๆ ว่า ผู้อาวุโสจะมีสถานะที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้......”

“แต่ว่า......มันเป็นไปได้อย่างไร? ”

หวูเหวยพูดขึ้นว่า “เป็นไปได้อย่างไรที่เป็นทั้งเจ้าหอซิวซิน และเป็นหัวหน้าเขตแห่งสมาพันธ์โจรดวงดาวด้วยใช่ไหมล่ะ? ”

หลินหยุนพยักหน้าซ้ำ ๆ และพูดว่า “เรื่องนี้ไม่น่าที่จะเป็นไปได้! ”

หวูเหวยยิ้มและพูดว่า “เรื่องนี้มันต้องมีเหตุผลอย่างแน่นอน แต่ว่า เรื่องเหล่านี้ไม่ใช่เรื่องที่นายต้องรับรู้! ตอนนี้นายเพียงแค่บอกกับฉันมาว่า ยินยอมที่จะมาเข้าร่วมสังกัดของฉันหรือไม่ ก็พอแล้ว! ”

หลินหยุนพูดขึ้นว่า “ผู้อาวุโสไม่จำเป็นที่จะต้องทราบถึงประวัติความเป็นมา? และตรวจสอบรายละเอียดของฉันก่อนหรอกเหรอ? คิดที่จะให้ฉันเข้าร่วมสังกัดแบบนี้เลยเหรอ? ”

หวูเหวยพูดว่า “เรื่องนี้ไม่เป็นไร? ไม่ว่านายจะมีสถานะอะไร เพียงแค่นายยินยอมที่จะมีสถานะแฝงในสมาพันธ์โจรดวงดาวนี้ อีกทั้งไม่กระทำเรื่องที่ส่งผลเสียต่อสมาพันธ์โจรดวงดาว เท่านี้ก็พอแล้ว! ”

“ถ้าหากนายกระทำผิดแล้ว ผลที่ตามมาก็ง่ายมาก ทั่วทั้งจักรวาลนี้ ไม่มีผู้ใดที่จะสามารถปกป้องคุ้มครองนายได้แน่! ก็ง่ายดายเท่านี้เอง! ”

หลินหยุนได้ยินดังนั้น ก็ถอนหายใจยาว และพูดว่า “ตกลง อย่างนั้นฉันก็จะเข้าร่วมสังกัดของผู้อาวุโส ไม่ว่าอย่างไร ก็ควรจะต้องรักษาความปลอดภัยของชีวิตเอาไว้ก่อน! ”

ได้ยินที่หลินหยุนพูดแบบนี้ หวูเหวยก็ยิ้มและพูดว่า “นายเป็นคนฉลาด! ฉันเชื่อว่านายจะต้องตัดสินใจแบบนี้! ”

เมื่อพูดจบ ก็เกิดประกายแสงขึ้นบนมือของเขา แล้วป้ายประจำตัวสีขาวแผ่นหนึ่ง ก็ปรากฏขึ้นบนมือของเขา

“ป้ายหยกชิ้นนี้ จะต้องนำติดตัวและรักษาเอาไว้ให้ดี ห้ามที่จะสูญหายเด็ดขาด โดยสามารถที่จะใช้ป้ายหยกนี้ในการติดต่อสื่อสาร ต่อให้จะไม่ได้อยู่ในเขตดาวเดียวกันก็ไม่มีอุปสรรคอะไร! ”

“ด้านในนี้มีกฎเกณฑ์ที่เกี่ยวกับของสมาพันธ์โจรดวงดาว และหน่วยฟ้าของพวกเรา นายสามารถศึกษาอ่านดูอย่างละเอียดได้! ”

“ใช่แล้ว ไม่ต้องกังวลถึงเรื่องผลประโยชน์ในส่วนของนาย! ”

เมื่อพูดจบ ร่างกายของหวูเหวยก็กระพริบแวบหายไป ออกไปจากสถานที่แห่งนี้

ซึ่งในขณะที่เงาร่างของเขาสูญหายไปนั้น เจดีย์สูงนั้นก็หายวับไปด้วยเช่นกัน!

หลินหยุนยังคงมีสีหน้าที่หม่นหมอง ก้มหน้ามองไปที่ป้ายหยกสีขาวที่อยู่ในมือ

ใช้พลังแห่งจิตญาณเพ่งดูด้านใน ก็มองเห็นกฎเกณฑ์ต่าง ๆ จำนวนไม่น้อย

หลังจากที่อ่านดูแล้วสักพัก หลินหยุนก็เก็บป้ายหยกขึ้น และย่ำกระโดดขึ้นไปในอากาศเพื่อเดินทางออกจากดาวเคราะห์ที่ทรุดโทรมนี้

สุดหล้าทะเล

หลินหยุนกลับมาถึงอีกครั้ง และได้ตระเวนหาโรงเตี๊ยมเพื่อเข้าพักอาศัย

ภายในวิมาน

บนพื้นฐานของข้อกำหนด เขาจึงได้จัดวางค่ายกลขึ้นสองค่ายกล

แล้วจึงนำป้ายหยกสีขาวนั้นออกมาอีกครั้ง

หลังจากที่วิเคราะห์อยู่พักใหญ่ ใบหน้าของเขาก็เผยรอยยิ้มขึ้นมาแล้ว

จากข้อมูลที่อยู่ภายในป้ายหยกสีขาวนี้ ทำให้เขายิ่งเข้าใจสมาพันธ์โจรดวงดาว และหน่วยฟ้าอย่างสมบูรณ์มากขึ้น!

แต่สิ่งที่ทำให้หลินหยุนขมวดคิ้วก็คือ เขาเหมือนจะอยู่ในสภาพที่ถูกปล่อยปละละเลย

หน่วยฟ้าแห่งสมาพันธ์โจรดวงดาว

ทั้งหมดแบ่งออกเป็นห้าระดับ

หากพิจารณาจากป้ายหยกที่อยู่ในมือนี้ ป้ายสีขาวคือระดับที่ต่ำที่สุด!

ป้ายสีดำจะสูงกว่าป้ายสีขาวหนึ่งระดับ

เหนือป้ายสีดำขึ้นไป ก็คือป้ายสีเหลือง

เหนือป้ายสีเหลืองขึ้นไปคือป้ายสีแดง

เหนือป้ายสีแดงขึ้นไปคือป้ายสีม่วง

ส่วนสีป้ายของหวูเหวยนั้น คือสีแดง

เพราะว่าด้านบนของแผ่นป้ายสีขาวในมือของเขา ก็ร่วงตกลงมาจากป้ายสีแดงของหวูเหวย!

ความหมายที่แสดงออกนั้น น่าจะเป็นการอยู่ภายใต้สังกัด!