จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1829

ราชาดาวเมี่ยวอินพยักหน้าพร้อมพูดว่า “ที่แท้เป็นแบบนี้นี่เอง มิน่าล่ะไม่เพียงแค่ฉันเท่านั้น จี๋หั่วและพวกก็ไม่รู้จักสหาย！สหายอายุน้อยเช่นนี้ ผลการฝึกตนแข็งแกร่งเช่นนี้ อีกอย่างด้านวิชาค่ายกล ก็แตกฉานอย่างไม่มีใครเทียบเทียมได้ ถ้าหากอยู่เขตไฟ คงมีชื่อเสียงโด่งดังโดยที่ไม่มีใครไม่รู้จักแล้ว！”

หลินหยุนส่ายหน้าเล็กน้อย ปิดปากเงียบ

ทั้งสองคนลอยตัวลง หลินหยุนอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วแน่น พูดว่า “อย่างเพิ่งบุ่มบ่าม ณสถานที่แห่งนี้มีค่ายกลกักขังทุกหนแห่ง！”

ราชาดาวเมี่ยวอินมองดูรอบๆครู่หนึ่ง พูดว่า “ในเมื่อพูดแบบนี้ จี๋หั่วและฝานหวูอีทั้งสองคนก็เข้าร่วมในนั้นแล้ว？”

หลินหยุนส่ายหน้า พูดว่า “น่าจะไม่นะ ค่ายกลในนี้ เกิดขึ้นตามธรรมชาติ ไม่มีร่องรอยที่เคยแตะต้องมาก่อน พวกเขาน่าจะยังไม่มาที่นี่！”

เมี่ยวอินได้ฟัง รีบพูดทันทีว่า “เป็นอย่างนี้ก็ดี สหายอาจจะทำลายค่ายกลของที่นี่？”

“สถานที่แห่งนี้เป็นสถานที่ปิดของพระราชาดาวหนานผิง สมบัติล้ำค่าทั้งหมดของเขา น่าจะเก็บไว้ที่นี่！”

“รากทิพย์ห้าธาตุนั่น ก็น่าจะไม่เว้น！”

“ถ้าหากสหายมู่ฉองเปิดออกได้อย่างรวดเร็ว จะต้องหาได้แน่！”

หลินหยุนพูดอย่างนิ่งๆว่า “ลองดูสักตั้งแล้วกัน！ค่ายกล ระดับของที่นี่ค่อนข้างสูง อยากจะทลาย ก็จะต้อง ”

พูดจบ พลังแห่งดวงวิญญาณของหลินหยุนยืดออก เริ่มลงมือทลายค่ายกล

ขั้นบันไดชิงสือที่ใต้เท้า ก็เป็นกักขังที่ลึกล้ำสุดขีด หลังจากหลินหยุนทลายแล้ว มองไปยังราชาดาวเมี่ยวอินแวบหนึ่ง ทั้งสองคนเดินไปยังประตูของห้องใต้หลังคาแล้ว

ในเวลานี้ราชาดาวเมี่ยวอินก็ตื่นเต้นขึ้นมา เร่งรีบที่จะไปเปิดประตู แต่ถูกหลินหยุนห้ามไว้แล้ว

ราชาดาวเมี่ยวอินตกตะลึง นี่ถึงได้สงบนิ่งแล้ว หันหลังไปพูดกับหลินหยุนว่า “ใช่ๆ ควรเป็นสหายมู่ฉองที่เดินไปข้างหน้าถึงจะถูก！ฉันเดินตามหลังสหายเข้าไปก็พอแล้ว！”

หลินหยุนส่ายหน้าแล้ว พูดว่า “สหายเมี่ยวอินเข้าใจผิดแล้ว คุณและฉันใครก่อนหลังก็เป็นเรื่องที่ได้ทั้งนั้น เพียงแค่บนประตูแห่งนี้ยังมีค่ายกลกักขังอีกหนึ่งอัน！”

ราชาดาวเมี่ยวอินได้ฟัง สายตาแวววับทันที สูดลมหายใจเข้าลึก ประสานมือระดับอกไปยังหลินหยุนอย่างยอมรับผิด พูดว่า “เป็นแบบนี้นี่เอง เมี่ยวอินร้อนใจแล้ว หวังว่าสหายจะไม่ถือสา！”

หลินหยุนโบกไม้โบกมือ พูดว่า “ตามหลักธรรมชาติของมนุษย์ที่ต้องเจอ ไม่มีอะไรให้น่าตำหนิ！”

เพิ่งพูดจบ หลินหยุนเดินมาถึงประตู เริ่มทลายค่ายกลต่อไป

ค่ายกลบนประตูบานนี้ เมื่อเปรียบกับกักขังบนเส้นทางชิงสือ กลับว่าค่อนข้างง่ายกว่าหน่อยแล้ว

ใช้เวลาประมาณ 15 นาที หลังจากนั้นเกิดแสงไฟวูบวาบ และหายลงไป หลินหยุนก็ทลายกักขังในที่นี่ได้แล้ว

ราชาดาวเมี่ยวอินที่อยู่ข้างๆเห็นเช่นนี้ ก็พูดอย่างตกใจทันทีว่า “สหายมู่ฉองสุดยอดจริงๆด้วย โชคดีมีสหายอยู่ ไม่เช่นนั้น เมี่ยวอินเกรงว่าจะอันตรายจริงๆ！”

หลินหยุนพูดว่า “สหายตอนนี้เข้าไปได้แล้ว！”

เมี่ยวอินรีบพูดว่า สหายไปก่อนดีกว่า！“

หลินหยุนก็ไม่ได้พูดไร้สาระอะไรต่อแล้ว หันหลังผลักประตูใต้หลังคาออกเลย

ข้างในเกิดการระเบิดก๊าซฟอสจีนปรากฏขุมทรัพย์ระยะหนึ่งทันที

ราชาดาวเมี่ยวอินตื่นเต้นขึ้นมาทันที พุ่งเข้าไปเข้าไปเลย แต่อย่างไรก็ตามภาพฉากนั้นเมื่อครู่นี้ ทำให้เธอฝืนบังคับความบุ่มบ่ามของตัวเองไว้แล้ว

หลินหยุนก้าเข้าไป เธอก็ตามหลังไปทันที

แต่ว่าตอนที่ทั้งสองคนเพิ่งจะเข้าไปในห้องใต้หลังคา ชี่ที่แข็งแกร่งทั้งสองที่ด้านหลัง ก็ปรากฏที่หน้าประตูทันที

ทันใดนั้น น้ำเสียงที่คุ้นเคยก็ดังขึ้นมาแล้ว “ฮ่าๆๆๆ สมกับที่เป็นสหายมู่ฉองที่ทลายค่ายกลเมฆหมอกหมื่นลี้ได้อย่างง่ายดายจริงๆด้วย ค่ายกลกักขังเพียงเล็กน้อยของที่นี่ สำหรับสหายมู่ฉองแล้ว ก็ยิ่งสบายมากเลยด้วยซ้ำ！”

หลินหยุนและเมี่ยวอินทั้งสองคนได้ฟังแล้ว หันหลังจากไป ก็เห็นพระราชาดาวจี๋หั่วแล้วก็ฝานหวูอีทั้งสองคนทันที ในเวลานี้กำลังยืนอยู่ที่ประตู เดินก้าวเข้ามา

หลินหยุนอยู่ที่ก็ไม่ได้มีอะไร แต่ว่าสีหน้าของราชาดาวเมี่ยวอินหม่นหมองลงทันที มองไปยังพวกพระราชาดาวจี๋หั่วทั้งสองพูดตะโกนเสียงขรึมว่า “คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกัน？”

พระราชาดาวจี๋หั่วได้ฟัง หัวหน้าเสียงทันทีพร้อมทั้งพูดว่า “สหายเมี่ยวอินทำไมถึงพูดจสแบบนี้ล่ะ？ในเมื่อสหายมาได้ งั้นพวกเราก็ต้องมาได้อยู่แล้ว！”

พระราชาดาวจี๋หั่วรีบเอ่ยปากพูดทันทีว่า “พวกท่าน ฉันต้องการแค่ลูกแก้วไฟเต๋า！ส่วนของล้ำค่าอื่นๆล้วนแต่ปล่อยไปได้！”

ลูกแก้วไฟเต๋า สำคัญมากเกินไปแล้ว！

และในเวลานี้ ราชาดาวเมี่ยวอินก็พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “สหายจี๋หั่ว ของสิ่งนี้มีใครที่ไม่อยากได้บ้าง？นำของสิ่งนี้ให้ฉันดีกว่า ฉันก็ไม่เอาสิ่งของอื่นๆอีกแล้ว อีกอย่าง สามารถให้คำปฏิญาณต้าเต๋าได้ สหายคิดว่าอย่างไร？”

พระราชาดาวจี๋หั่วได้ฟัง สีหน้าดูแย่ลงทันที “เมี่ยวอิน คุณ… ”

ฝานหวูอีที่อยู่ข้างๆรีบพูดทันทีว่า “สหายทั้งสองท่านไม่ต้องรีบร้อนไป ดูสมบัติเหล่านี้ทีหลังก็ยังไม่สาย！”

จี๋หั่วและเมี่ยวอินทั้งสองคนได้ยิน หลังจากที่มองกันอย่างระวังแวบหนึ่ง ก็มองไปยังลูกบอลคริสทัลที่อยู่ด้านหลังต่อ

ตามมาด้วยภายในลูกบอลคริสทัล เป็นสมบัติล้ำค่าที่เห็นได้ยากในจักรวาลทั้งหมดเลย ทุกๆอันล้วนแต่ทำให้พวกเขาหายใจถี่ รู้สึกเหลือเชื่ออย่างสุดขีด

ท้ายที่สุดถึงขั้นกับตาแดงก่ำแล้ว

จี๋หั่วหายใจหอบอย่างไม่หยุดหย่อน พูดอย่างยากที่จะเหลือเชื่อว่า “นี่จะเป็นไปได้ยังไง？สมบัติล้ำค่า10อย่างนี้ ทุกชิ้นล้วนเป็นความเหลือเชื่ออย่างสุดขีด ถ้าหากเอาออกไป ล้วนแต่ทำให้จักรวาลสั่นสะเทือนได้ แต่ว่าอาศัยแค่ตาเฒ่าหนานฟิง เขาจะสามารถเอาสมบัติที่สำคัญที่มากมายของที่นี่ได้อย่างไรกัน？”

“นี่จะเป็นไปได้ยังไงกัน？”

เมี่ยวอินและฝานหวูอีรู้สึกเช่นเดียวกัน

เมี่ยวอินในวันนี้ เมื่ออยู่ที่นี่ก็สุขุมและเงียบสงบเหมือนเมื่อก่อนเลย ภายใต้แววตาที่แดงก่ำ เกิดคลื่นโหมกระหน่ำอยู่ภายในใจ

หลินหยุนมองดูท่าทางเช่นนี้ของทั้งสามคน อดไม่ได้ที่จะส่ายหน้าเล็กน้อย เริ่มสังเกตดูทั่วทั้งห้องใต้หลังคาทันที

ห้องโถงชั้นหนึ่งนี้ นอกจากลูกบอลคริสทัล10ลูกแล้ว ก็ไม่มีอะไรแล้ว

หลินหยุนเดินขึ้นชั้นบนเลย

จี๋หั่วและพวกเมี่ยวอิน ก็มองดูการกระทำของหลินหยุนแล้ว แต่ก็ไม่ได้ห้ามปราม