จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1851

ชาติที่แล้วหลินหยุนมาถึงสถานที่แห่งนี้ มันก็เป็นแบบนี้แหละ

แม้แต่ใช้พลังทั้งหมดของตัวเองในสมัยนั้น แต่เขาก็ไม่สามารถเปิดมันออกได้

อย่างไรก็ตาม ในเวลานี้ พลังพายุอันรุนแรงได้ดูดทางช้างเผือกจนพุ่งขึ้นมา

แน่นอนว่าทางช้างเผือกไม่ได้ถูกดูดออกมาทั้งหมด

เพียงแต่พื้นที่ที่ค่อนข้างอ่อนแอนั้น มันถูกพลังของพายุดูดจนหายไปเล็กน้อย

เมื่อพายุดูดพื้นดินขนาดเล็กออกมาแต่ละครั้ง จะมียอดฝีมือที่อยู่ใกล้พื้นดินนั้น พวกเขาจะปล่อยพลังออกมาและพุ่งเข้าไปด้านในโดยไม่ลังเลเลย

เพราะพื้นดินที่โดนดูดเข้าไปนั้น ผ่านไปเพียงแค่ชั่วพริบตา มันก็จะกลับมาเป็นสภาพเดิม

หลินหยุนมองเห็นการกระทำแบบนี้มาหลายรอบแล้ว ทำให้เขาเข้าใจได้ทันที

เขาก็รีบพุ่งไปข้างหน้าเลย

เพราะเขาสามารถสัมผัสได้ แสงสว่างที่มาจากแท่นบูชาและอยู่บนตัวเขานั้น มันกำลังหายไปอย่างช้าๆ

ถ้าแสงสว่างพวกนี้หายไปแล้ว เขาก็ไม่สามารถแบกรับพลังอันรุนแรงขนาดนี้ได้อย่างแน่นอน

ผ่านไปไม่นาน หลินหยุนก็มองเห็นพื้นดินที่กำลังจะโดนดูดเข้าไป อย่างไรก็ตาม ในขณะที่เขากำลังจะพุ่งเข้าไป มียอดฝีมือคนหนึ่งพุ่งเข้ามาและชิงตัดหน้าหลินหยุนไปก่อน

คนๆนี้น่าจะเป็นยอดฝีมือของภพศักดิ์สิทธิ์มังกรฟ้า

สายตาของหลินหยุนเปล่งประกาย เขาพุ่งไปข้างหน้าทันที

โอกาสมีเพียงแค่เสี้ยววินาทีเท่านั้น ถ้าพลาดโอกาสครั้งนี้ไปก็ไม่ทำอะไรไม่ได้แล้ว

ถ้าเขาลงมือขัดขวางอีกฝ่าย ผลลัพธ์ก็คือ เขาสามารถหยุดอีกฝ่ายได้ แต่เขาก็จะเสียโอกาสครั้งนี้ไปด้วย!

ถึงเวลานั้นก็คงไม่สามารถข้ามทางช้างเผือกและเข้าไปในซากอารยธรรมราชวงศ์แล้ว

มันเป็นอย่างนั้นจริงๆ ผ่านไปไม่นาน ด้านหน้าของหลินหยุนก็มีโอกาสอีกครั้ง

เขารีบเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว และพุ่งเข้าไปยังพื้นที่ที่โดนพลังของพายุดูดเข้าไป

จากนั้นเขาก็มุดเข้าไปด้านในของทางช้างเผือก

ภายในชั่วพริบตา หลินหยุนก็สัมผัสได้ถึงพลังสายเลือดอันรุนแรงและน่ากลัว

พลังสายเลือดพวกนี้ ด้านในมีพลังสายเลือดของเผ่ามนุษย์ และมีพลังสายเลือดของหมื่นชนเผ่าด้วย และด้านในยังมีพลังสายเลือดอันแข็งแกร่งของชนเผ่าอะไรก็ไม่รู้อยู่ด้วย

พลังของสายเลือดอันแข็งแกร่งพวกนี้ มันแข็งแกร่งมากๆจนน่าเหลือเชื่อ

ไม่สามารถใช้คำพูดมาอธิบายได้

หลินหยุนปลดปล่อยพลังต้าเต๋าออกมา และปกคลุมร่างกายของตัวเองเอาไว้ เมื่อทำแบบนี้ถึงทำให้เขารู้สึกสบายขึ้นมาบ้าง

หลินหยุนถอนหายใจยาวๆออกมา จากนั้นก็พุ่งไปยังก้นแม่น้ำ

เพราะเขาสามารถสัมผัสได้อย่างชัดเจน พลังของสายเลือดพวกนี้จะอ่อนแอลงเมื่ออยู่ก้นแม่น้ำ เพียงแต่ทั่วทั้งทางช้างเผือกมันยังอยู่ในสภาพแช่แข็งอยู่

ตอนนี้หลินหยุนเข้าใจแล้ว ทำไมทางช้างเผือกถึงเป็นสภาพแบบนี้

ตรงนี้ เมื่อนานมาแล้ว มันคงเกิดการต่อสู้อย่างยิ่งใหญ่มาแล้วอย่างแน่นอน!

เหตุผลที่ทำให้ทางช้างเผือกสูญสลาย ก็เป็นเพราะพลังสายเลือดพวกนี้ ทำให้ทางช้างเผือกเปลี่ยนไปเป็นแบบนี้

หลินหยุนพุ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว

เขารู้ว่าความกว้างของทางช้างเผือก มันยาวหลายสิบล้านกิโลเมตร ถ้าโดยปกติแล้ว ด้วยพลังของเขา ใช้เวลาแค่ครึ่งวันก็ผ่านไปได้แล้ว

แต่ตอนนี้เมื่อถึงก้นแม่น้ำแล้ว มันก็จะแตกต่างออกไปเลย

ในตอนแรก หลินหยุนยังรู้สึกกังวลอยู่ แต่ตอนนี้เขาไม่ได้สนใจอะไรอีกแล้ว

ขอแค่ระวังคนอื่นๆก็เพียงพอแล้ว

เพราะฟ้าดินแห่งนี้ ไม่น่าจะมีเรื่องอันตรายเลย

เนื่องจากพลังของสายเลือดพวกนี้ ไม่ได้มีพลังอย่างอื่นๆอีกแล้ว

สำหรับอาวุธเต๋าชั้นกลางนั้น หลินหยุนยังมีอยู่ชิ้นหนึ่ง!

หลินหยุนเดินมาหน้าประตู เขาส่งมอบอาวุธเต๋าชิ้นหนึ่งให้อีกฝ่าย จากนั้นก็เข้าไปด้านใน

ประตูทางเข้าก็เหมือนกับอุโมงค์อันหนึ่ง

ด้านในมีพลังต้าเต๋าแห่งมิติอันแข็งแกร่งอยู่

หลังจากเข้ามาแล้ว ผ่านไปชั่วพริบตา ด้านหน้าและด้านหลังของเขา เดิมทีมียอดฝีมือจำนวนมากอยู่ แต่ตอนนี้ได้หายไปหมดแล้ว น่าจะเป็นพลังแห่งมิติ

แต่เส้นทางนี้ไม่ใช่เส้นทางธรรมดา หลินหยุนพุ่งไปข้างหน้าเพียงคนเดียว ผ่านไปไม่นาน ด้านหน้าเกิดการเปลี่ยนแปลง ทำให้ตอนนี้เขามาถึงสถานที่แห่งหนึ่ง

ท้องฟ้าของที่นี่ แตกสลายไปหมด ไม่มีพลังทิพย์แม้แต่นิดเดียว

และท้องฟ้าก็แตกสลายกลายเป็นชิ้นๆ มีรังสีฆ่าฟันและพลังต้าเต๋าจำนวนมากอยู่

ลมกางน่ากลัวมากๆ

ถ้าเป็นต้อยกว่ายอดฝีมือแดนสู่ธรรมะ ถ้าอยู่ตรงนี้ก็คงต้านรับพลังพวกนี้ไม่ไหว

โลกใบนี้มีแต่สีเทาๆ ไม่มีสีอย่างอื่นๆเลย

หลินหยุนหายใจเข้าลึกๆ เขาคาดคิดไม่ถึงจริงๆว่าตัวเองจะมาถึงโลกที่แตกสลายอย่างนี้

นี่คือซากอารยธรรมราชวงศ์เหรอ?

มีแต่กลิ่นคาวเลือด ทุกอย่างแตกสลาย มีแต่รังสีฆ่าฟันและความตาย!

ถ้าพูดว่าด้านในทางช้างเผือกมีกลิ่นคาวเลือดที่น่ากลัวมากๆ สถานที่แห่งนี้คงน่ากลัวกว่าและพูดอธิบายได้ยาก

หลินหยุนหายใจเข้าลึกๆ สีหน้าของเขาแย่มากๆและพูดพึมพำ "สถานที่แห่งนี้อันตรายและน่ากลัวมากๆ ถ้าไม่มีพลังมากพอที่จะปกป้องตัวเอง ถ้าเวลาผ่านไปนานๆก็คงจะถูกจิตมารครอบงำ!"

และบริเวณรอบๆของเขา ไม่ได้มีการเคลื่อนไหวใดๆเลย นอกจากเขาแล้ว ก็ไม่รู้จริงๆว่ายอดฝีมือคนอื่นๆหายไปไหน

หลินหยุนไม่ได้บินไปข้างหน้า หลังจากตรวจสอบอย่างละเอียดแล้ว เขาก็เดินไปยังทิศทางหนึ่งด้วยความระมัดระวัง