จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1852

หลังจากเดินทางมาแล้วสองวัน ทุกอย่างก็ปกติดี เขาไม่ได้เจอเรื่องอันตรายใดๆเลย และหลินหยุนก็ไม่ได้เจอเรื่องที่ตัวเองสนใจเลย

พูดกันตามตรงเลยว่าหลินหยุนไม่เจออะไรเลยต่างหาก

หลินหยุนเริ่มสงสัยแล้วว่าตัวเองเดินวนอยู่ที่เดิมหรือเปล่า

อย่างไรก็ตาม ในขณะที่หลินหยุนกำลังคิดจะเปลี่ยนไปเดินอีกทิศทางหนึ่ง จู่ๆด้านหน้าก็เกิดการเปลี่ยนแปลง

หมอกสีเทาที่อยู่ด้านหน้าค่อยๆหายไป ทำให้เขามองเห็นทุกอย่างมากขึ้น

เมื่อหมอกสีเทาลดลงเรื่อยๆ ทำให้พลังจิตวิญญาณของเขาสามารถตรวจสอบได้ไกลขึ้น

ผ่านไปไม่นาน หลินหยุนก็มองเห็นสิ่งที่อยู่ด้านหน้าอย่างชัดเจน มันคือหุบเขาแห่งหนึ่ง

ด้านข้างของหุบเขา คือภูเขาใหญ่สองลูก

อย่างไรก็ตาม ภูเขาที่อยู่ทั้งสองฝั่งได้แตกสลายเหมือนกัน

ภูเขา โดนพลังที่คาดคิดไม่ถึงทำลายจนแตกสลาย ทำให้เส้นทางที่อยู่ตรงกลางภูเขาทั้งสองลูกโดนปิดทันที

ในขณะที่หลินหยุนกำลังมองภูเขาสองลูกอยู่ จู่ๆเขาก็เบิกตากว้างและหายใจเร็วด้วยความตกใจ

ถึงแม้เขาจะเคยเจอเหตุการณ์มานับไม่ถ้วน แต่เขาก็ไม่เคยมองเห็นเหตุการณ์ที่ย่ำแย่ขนาดนี้มาก่อน

เขามองเห็นภูเขาที่อยู่ด้านซ้าย มีศพของอสุรกายที่ใหญ่มากๆและสูงกว่าพันฟุตโดนหอกยาวอันหนึ่งตรึงไว้บนภูเขาลูกนั้น

อสุรกายตัวนี้ไม่ใช่นักบำเพ็ญเซียนจากหมื่นชนเผ่า

ไม่ต้องพูดถึงรูปร่างของมัน แค่พูดถึงสายเลือดเพียงอย่างเดียว มันไม่ใช่สายเลือดของยอดฝีมือจากหมื่นชนเผ่าอยู่แล้ว

หมื่นชนเผ่า ถึงแม้จะต่างจากเผ่ามนุษย์ แต่พวกเขามีอย่างหนึ่งที่เหมือนกันเผ่ามนุษย์

นั่นก็คือร่องรอยของสายเลือด

มีตำนานเล่าว่า อันที่จริงสมัยนั้นเผ่ามนุษย์ก็เป็นหนึ่งในหมื่นชนเผ่า เพียงแต่เผ่ามนุษย์เติบโตและพัฒนาเร็วจนเกินไป

จากการเปลี่ยนแปลงหลายในช่วงหลายทศวรรษที่ผ่านมา ทำให้เผ่ามนุษย์ออกจากหมื่นชนเผ่า

แน่นอนว่าในหมื่นชนเผ่าก็มีตำนานเรื่องนี้อยู่ ตำนานเล่าว่าหมื่นจักรวาลมีบรรพบุรุษคนเดียวกัน

แน่นอนว่ามันก็เป็นเพียงแค่ตำนานเท่านั้น

ตอนนี้ไม่มีใครพูดแบบนี้อีกแล้ว

ไม่เพียงแค่หมื่นชนเผ่ากับเผ่ามนุษย์มีความแตกต่างที่ชัดเจน

หมื่นชนเผ่ามีชนเผ่าต่างๆเยอะมากๆ พวกเขาใช้ชีวิตในแบบฉบับของตัวเอง เพียงแต่ตอนนี้เผ่ามนุษย์แข็งแกร่งมากๆ ทำให้หมื่นชนเผ่าจำเป็นต้องร่วมมือกันเพื่อรักษาชนเผ่าของตัวเองเอาไว้

อสุรกายที่โดนหอกแทงจนเสียชีวิตอยู่บนภูเขา พลังสายเลือดของเขาต่างจากหมื่นชนเผ่ามากๆ

ดังนั้น เขาไม่ใช่ชนเผ่าที่มาจากหมื่นชนเผ่าอย่างแน่นอน

หมื่นชนเผ่าไม่ได้มีชนเผ่าที่น่ากลัวขนาดนี้อยู่แล้ว

ส่วนภูเขาอีกลูกที่แตกสลายนั้น มียอดฝีมือคนหนึ่งจากหมื่นชนเผ่า

เขาคือกิเลน

เผ่ากิเลนไฟ!

ถึงแม้ร่างกายของเขาจะใหญ่มากๆ แต่เขาสูงแค่ห้าร้อยฟุตและสูงได้แค่ครึ่งหนึ่งของอสุรกายเท่านั้น

ตอนนี้กิเลนตัวนั้นโดนหมัดที่ใหญ่มากๆ ต่อยทะลุเข้าไปในร่างกายของมัน ทำให้ร่างกายของมันถูกตรึงอยู่บนภูเขาเหมือนกัน

ส่วนแขนของอสุรกายตัวนั้นห้อยลงไป แต่มือของเขากลับหายไปแล้ว

มือของมันน่าจะโดนตัดขาดก่อนที่เขาจะเสียชีวิต และเขาคงต่อยหมัดออกไปอย่างสุดกำลัง

ทำให้ยอดฝีมือสองคนนี้เสียชีวิตไปพร้อมๆกัน

ถึงแม้เวลาจะผ่านไปนานมากๆแล้ว แต่ในเวลานี้ รังสีฆ่าฟันของสุดยอดฝีมือสองคนนี้ ไม่สามารถใช้คำพูดมาอธิบายได้

เมื่อมองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น ทำให้สีหน้าของหลินหยุนเปลี่ยนไปทันที

"เผ่ากิเลนไฟ เป็นชนเผ่าที่เกิดมาเพื่อเป็นสุดยอดนักสู้!"

"กิเลนไฟที่มีร่างกายสูงใหญ่ถึงห้าร้อยฟุต……"

"บางทีพลังของเขาอาจจะเกินห้าสิบเต๋าไปแล้ว!"

"แม้แต่ตัวเองในชาติที่แล้ว ก็คงสู้กิเลนไฟตัวนี้ไม่ได้!"

ชาติที่แล้ว หลินหยุนเคยต่อสู้กับกษัตริย์กิเลนของเผ่ากิเลนมาแล้ว

กษัตริย์กิเลนคนนั้นเป็นสุดยอดฝีมือที่ฝึกฝนและสามารถควบคุมต้าเต๋ายี่สิบอันได้แล้ว

ในจิตใจของเขาสงสัยมากๆเกี่ยวกับหมื่นจักรวาลแห่งนี้

เมื่อมองเห็นอสุรกายกับกิเลนเสียชีวิตไปพร้อมกันในหุบเขาแห่งนี้ บนท้องฟ้าก็เต็มไปด้วยรังสีฆ่าฟันที่รุนแรงมากๆ

บนท้องฟ้า ราวกับมันเต็มไปด้วยเสียงคำรามด้วยความโกรธของสุดยอดฝีมือจากเผ่ากิเลน

สายตาของหลินหยุนมองไปที่ศพของทั้งสองคน และมองไปที่หอกยาวเล่มนั้นด้วย

พวกมันต่างเป็นสมบัติล่ำค่าที่หาคำพูดมาอธิบายไม่ได้

อย่างน้อยในหมื่นจักรวาลในตอนนี้ มันไม่มีสมบัติล้ำค่าแบบนี้อย่างแน่นอน

หอกยาวเล่มนี้ มันเหนือกว่าอาวุธเต๋าที่สร้างขึ้นโดยธรรมชาติเล่มนั้นที่หลินหยุนครอบครองอยู่

อย่างไรก็ตาม สมบัติล้ำค่าขนาดนี้ เขาทำได้เพียงยืนมองเฉยๆเท่านั้น เพราะหลินหยุนไม่สามารถเอามันออกมาได้

ถ้ามันสามารถเอาออกมาได้ มันคงเหลือไม่ถึงตอนนี้อยู่แล้ว

หลินหยุนส่ายหัวเบาๆและพูดพึมพำ "เพื่อหมื่นจักรวาลและหมื่นชนเผ่า ดูเหมือนสมัยนั้น ไม่ว่าจะเป็นเผ่ามนุษย์หรือหมื่นชนเผ่า พวกเขาต้องสูญเสียครั้งใหญ่อย่างแน่นอน!"

แต่มีเรื่องหนึ่งที่หลินหยุนไม่เข้าใจเลย

ทำไมยุคสมัยนี้ ถึงไม่มีสุดยอดฝีมือขนาดนั้นปรากฏอีกแล้ว

หลินหยุนในสมัยนั้น เขาฝึกฝนและควบคุมต้าเต๋าได้สามสิบกว่าอันแล้ว เขาก็ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของหมื่นจักรวาลแล้ว

ถึงแม้จะไม่ได้เป็นสุดยอดฝีมืออันดับหนึ่ง แต่เขาก็อยู่สามอันดับแรก

แต่เมื่อมองจากตอนนี้ เมื่อเทียบกับยุคบรรพกาล พวกเขาห่างไกลกันมากๆ

"ถ้าสามารถหาวิชาอันลึกล้ำของยุคบรรพกาลได้ บางทีการฝึกฝนในอนาคตข้างหน้า มันจะช่วยให้เขาฝึกฝนได้แข็งแกร่งมากขึ้น!"

เส้นทางของนักบำเพ็ญเซียน สานต่อความรู้ของบรรพบุรุษและแสวงหาความจริงของพลังต้าเต๋า

นี่คือความสำคัญของการแสวงหา

แสวงหาพลังเต๋า แสวงหาพลังเต๋า

ถ้าอยู่ในชาติที่แล้ว หลินหยุนคงคิดแค่ตัวคนเดียว และแสวงหาพลังเต๋าของตัวเองเท่านั้น

แต่ในชาตินี้ หลังจากที่เขาเดินเข้าสู่เส้นทางหมื่นเต๋า เขาไม่ได้คิดแบบนั้นอีกแล้ว