จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1860

สุดยอดฝีมือผุดขึ้นเหมือนกับดอกเห็ด และได้บุกเบิกโลกใบใหม่ขึ้น

เมื่อภาพจิตรกรรมฝาผนังเล่าถึงตอนนี้แล้ว ทุกอย่างก็หายไปหมดเลย มันโดนทำลายไปแล้ว

อย่างไรก็ตาม หลินหยุนได้มองเห็นสิ่งที่แตกต่างจากออกไป

ภาพจิตรกรรมฝาผนังเหล่านี้ได้เล่าเรื่องราวการพัฒนาและรุ่งเรืองของยุคบรรพกาลอยู่บ้าง แต่ส่วนใหญ่นั้นได้เล่าถึงการล่มสลายของชนเผ่านี้

แต่จากภาพจิตรกรรมพวกนี้ก็สามารถมองเห็นเหตุการณ์ต่างๆในยุคบรรพกาล ยกตัวอย่างเช่น ยุคนั้นมีสุดยอดฝีมือปรากฏตัวและบุกเบิกหมื่นจักรวาล

สมัยนั้น หมื่นจักรวาลได้เริ่มเป็นรูปเป็นร่าง และเป็นการเริ่มต้นของการแบ่งแยกชนเผ่า

อย่างไรก็ตาม ถึงแม้จะเป็นแบบนั้น แต่เพื่อความอยู่รอด เพื่อหมื่นจักรวาล ทุกชนเผ่าก็ได้ร่วมมือกัน

หลินหยุนมองดูอยู่สักพัก เขามองเห็นไหมจัญไรไร้เงาได้บินมาถึงภาพวาดจิตรกรรมฝ่าผนังอันหนึ่ง

เมื่อหลินหยุนมองเห็น เขาก็อดไม่ได้ก็เลยเดินเข้าไปดู ภาพจิตรกรรมฝ่าผนังนี้ได้วาดมารฟ้าตัวหนึ่งอยู่ ด้านหน้าของมารฟ้าตัวนั้นมียอดฝีมือจากเผ่ามนุษย์อยู่

มนุษย์คนนี้มีความสูงประมาณร้อยฟุต และเขากำลังต่อสู้กับมารฟ้าอย่างดุเดือด

หน้าผากของยอดฝีมือเผ่ามนุษย์นั้น ดูเหมือนจะมีสัญลักษณ์แปลกๆอันหนึ่งอยู่

ก่อนหน้านี้หลินหยุนไม่ได้สังเกตดีๆ แต่ตอนนี้หลินหยุนมองดูอย่างละเอียด ทำให้เขาพบว่าสัญลักษณ์อันนี้เหมือนมีชีวิตอยู่

เหมือนมันถูกฝั่งไว้บนภาพวาดจิตรกรรมฝ่าผนังเลย!

หลินหยุนสะบัดมือ และสัญลักษณ์ก็พุ่งมาหาหลินหยุนทันที

เมื่อจับมันไว้ในมือ ทำให้เขาไม่ได้รู้สึกอะไรเลย

หลินหยุนปล่อยพลังจิตวิญญาณเข้าไปด้านในสัญลักษณ์ แต่ก็ไม่ได้รู้สึกมีอะไรแปลกๆเลย เรื่องนี้ทำให้หลินหยุนอดไม่ได้ที่จะส่ายหัวเบาๆ

เมื่อหลินหยุนอยากจะวางสัญลักษณ์กลับไป จู่ๆก็เกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้น ทำให้พื้นที่ขนาดใหญ่แห่งนี้เกิดแรงสั่นสะเทือนทันที

สายตาของหลินหยุนเปล่งประกาย ขณะที่เขากำลังจะพาไหมจัญไรไร้เงาจากไป เขาก็มองเห็นอัญมณีที่อยู่บนกำแพงทั้งแปดด้านเปล่งแสงสว่างออกมา

อัญมณีแปดอันปลดปล่อยแสงสีเหลืองอ่อนๆออกมา ทำให้พื้นที่แห่งนี้สว่างขึ้นมาทันที

จากนั้น ก็มีพลังบางอย่างที่แข็งแกร่งมากๆจนเกิดคำบรรยายปะทุออกมา

มันไม่ได้ให้โอกาสหลินหยุนได้เตรียมตัวเลย!

หลินหยุนมองเห็นมีร่างกายของยักษ์ตัวหนึ่งปรากฏด้านในแสงสีเหลือง

เขาไม่ใช่คนจริงๆ และไม่ใช่จิตวิญญาณด้วย

ดูเหมือนมันแปรสภาพมาจากเลือดสารจิง

หลินหยุนหายใจเร็วด้วยความตกใจ!

จากนั้นเขาก็มองเห็น สายตาอันลึกล้ำของยักษ์ตัวนี้กำลังมองมาที่ตัวเอง

หลินหยุนรีบบินถอยหลัง

จากนั้นเขาก็ได้ยินเงาของยักษ์ตัวนี้เอ่ยปากพูด "ผ่านมาหลายยุคสมัยแล้ว พลังของเลือดสารจิงหยดนี้ของฉัน ตอนนี้มันใกล้จะสูญสลายไปแล้ว! แต่คิดไม่ถึงจริงๆ วันนี้จะถูกเจ้าเปิดออก!"

"ลูกหลานของเผ่าคนเล็กเหรอ?"

"เจ้าสามารถมาถึงสถานที่แห่งนี้ได้ มันแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าพวกเราเป็นฝ่ายได้รับชัยชนะ"

"ไม่เลวเลย!"

"พวกเราน่าจะได้รับชัยชนะ!"

"นอกจากได้รับชัยชนะ พวกเราไม่เหลือทางเลือกอื่นๆอีกแล้ว!"

"ยาวนานมาก!"

"ในที่สุดฉันก็ได้เห็นผลลัพธ์ที่ฉันต้องการแล้ว!"

"ตอนนี้ ฉันสามารถจากไปอย่างหายห่วงแล้ว!"

"ใช่แล้ว ลูกหลานของเผ่าคนเล็ก ชนเผ่าคนยักษ์ในยุคบรรพกาลของฉัน ตอนนี้ยังเหลืออยู่ไหม?"

หลินหยุนยังไม่ทันได้เอ่ยปากพูด เงาของยักษ์ตัวนี้ก็พูดออกมาเยอะมากๆ หลินหยุนทำได้แค่ฟังอย่างเดียวเท่านั้น บางเรื่องหลินหยุนก็เข้าใจ แต่บางเรื่องหลินหยุนก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน

อย่างไรก็ตาม หลินหยุนครุ่นคิดอย่างรวดเร็ว และเข้าใจเรื่องบางอย่างทันที

เขาเรียกหลินหยุนเป็นลูกหลานของเผ่าคนเล็ก!

ส่วนตัวเขาเอง กลับเรียกตัวเองเป็นเผ่าคนยักษ์ในยุคบรรพกาล

มันแสดงให้เห็นอย่างชัดเจน ในยุคบรรพกาลนั้น เผ่ามนุษย์ไม่ได้มีแค่ชนเผ่าเดียวเท่านั้น