จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1879

ภูติเจดีย์ยังคงหยอกล้ออย่างนั้น และพูดขึ้นมาว่า “ในโลกใบนี้ ไม่มีสิ่งใดที่ฉันไม่รู้!”

เมื่อหลินหยุนได้ยินเช่นนี้ สายตาสั่นไหวในทันที และรีบถามด้วยความเหยียดหยามว่า “ฉันกลับไม่เชื่อ! ถ้าหากคุณรู้เรื่องทุกอย่างจริงๆ งั้นฉันถามคุณหน่อย คุณรู้ไหมว่าเทพปีศาจมาจากไหน

แล้วก็รู้ไหมว่าต้าเต๋าเป็นอยู่อย่างไร? อีกอย่างน่ะ ต้าเต๋าของหมื่นจักรวาล แล้วมาจากไหน? ทำไมเทพปีศาจถึงโจมตีจักรวาลในยุคบรรพกาลด้วย? ทำไมหลังจากบรรพกาล เทพปีศาจกลับไม่ได้ปรากฏขึ้นอีกเลย?

อีกอย่าง จักรวาลนี้ล้วนเป็นหลุมพรางแห่งหนึ่ง แล้วคุณรู้ไหมว่า นี่เป็นหลุมพรางอะไร? อีกอย่างน่ะ ฉันรู้ว่ามีคนชื่อซู่ คุณรู้ไหมว่าซู่นี้เป็นใคร?”

หลินหยุนโยนคำถามชุดหนึ่งออกไป ซึ่งทำให้เจดีย์หมุนเวียนขึ้นมาอย่างบ้าคลั่งในทันที ลมปราณก็เปลี่ยนไปอย่างมาก ก็เหมือนกับคนที่แสดงออกอย่างเหลือเชื่อว่า “นายเป็นใครกันแน่? เรื่องเหล่านี้ นายรู้ได้อย่างไร?”

ภูติเจดีย์ไม่ได้ตอบคำถามของหลินหยุน แต่ว่าคำถามนี้ ทำให้หลินหยุนตกใจอย่างมาก

เขาเพียงแค่ถามไถ่ไปอย่างกะทันหันเท่านั้นเอง และไม่คิดว่าภูติเจดีย์จะตอบคำถามเหล่านี้ได้

ก็ยิ่งไม่คิดว่า ภูติเจดีย์จะรู้จริงๆ

แต่คำถามนี้ของภูติเจดีย์ กลับดูเหมือนจะรู้คำตอบของคำถามเหล่านี้จริงๆ

หลินหยุนรีบพูดขึ้นมาว่า “ในเมื่อคุณรู้ ลองพูดออกมาให้ฟังดูก็ได้? คำถามเหล่านี้ เป็นความลับสุดยอดของจักรวาล ฉันว่าคุณน่าจะไม่รู้เรื่องจริงๆ!”

เมื่อได้ยินคำพูดของหลินหยุน ภูติเจดีย์แสยะยิ้มในทันที และหมุนตัวอย่างรวดเร็ว “ข้าจะไม่รู้เหรอ? บนโลกใบนี้ไม่มีเรื่องอะไรที่ข้าไม่รู้อยู่! แต่ว่าข้าไม่อยากบอกนาย! ข้ารู้แล้วว่านายเป็นใคร!”

“ฮ่าฮ่าฮ่า ที่แท้การกลับชาติมาเกิดใหม่กำลังมานี่เอง!”

“มิน่าล่ะข้าถึงได้ตื่นขึ้นมาในเวลานี้!”

“เจ้าหนู ดอกบัวดำสูงศักดิ์นี้กำลังจะเบ่งบานแล้ว ครั้งนี้ดอกบัวดำที่แท้จริง นี่เป็นโอกาสของนาย หวังว่าสักวันหนึ่ง ตอนที่นายลืมตาขึ้นมา จะไม่สายเกินไป!”

เมื่อเสียงลดลง เจดีย์ก็รีบหนีเข้าไปในส่วนลึกของทะเลทราย และทะเลทรายที่พลุ่งพล่านทั้งหมด ก็สงบลงอีกครั้ง

และในเวลานี้ ดอกบัวดำได้เริ่มถือกำเนิดเม็ดบัวแล้ว และกำลังจะโตเต็มที่

หลินหยุนสูดหายใจเข้าลึกๆ และในขณะนี้ ในกลางอากาศนั้น ตำแหน่งที่อยู่ของแสงสีทอง ประตูบานหนึ่งก็ปรากฏออกมา

ประตูสีทองขนาดใหญ่ ถูกปิดอย่างแน่นหนา

หลินหยุนสายตาสั่นไหว นี่ก็คือประตูที่จะออกไป! เพราะว่ากุญแจที่เขาเก็บมาจากพื้นที่ภูเขา มีความเกี่ยวโยงกับประตูทอง

แสงวับวาบในมือของหลินหยุน และกุญแจก็ปรากฏขึ้นในมือของเขา

และในเวลานี้ ดอกบัวดำสูงศักดิ์ก็เบ่งบานอย่างเต็มที่

หลินหยุนยกมือขึ้นเพื่อเก็บดอกบัวสีดำ ตามด้วยก้าวขึ้นไปในอากาศ กุญแจในมือนั้นก็บินไปที่ประตูสีทองเช่นกัน

กุญแจเข้าสู่ในประตู และประตูสีทองก็ค่อยๆเปิดออก

หลินหยุนก็ยังหายตัวออกไป

แต่ว่าทันทีที่เขาออกจากประสีทอง ตอนที่หันกลับมาอีกครั้ง ประตูสีทองก็ไม่รู้ว่าหายไปตั้งแต่เมื่อไหร่

ด้านล่างเป็นทะเลแห่งหนึ่ง

หลินหยุนยืนอยู่ในกลางอากาศ หันกลับมามองดู รอบๆกลางอากาศมืดมน ถึงกับไม่มีความผันผวนของพื้นที่แม้แต่น้อย

“ทะเลแห่งนี้……”

“สถานที่นี่น่าจะไม่ใช่จักรวาล แต่เป็นทะเลวิญญาณ์ของโลกวิญญาณ์!”

“โลกวิญญาณ์ เป็นสถานที่ที่ฉันเคยมาเมื่อชาติก่อน!”

โลกวิญญาณ์

ในหมื่นโลก สามารถที่จะอยู่ในสามสิบอันดับแรกของโลกอย่างแน่นอน

เผ่าวิญญาณ

แน่นอนว่าสามารถที่จะเป็นหนึ่งในสามสิบของเผ่าแข็งแกร่ง