คนที่ชื่อหานหยวนที่อยู่ด้านข้างนั้นก็ถึงกับสูดหายใจลึก โดยเขาเพิ่งจะพูดถากถางหลินหยุนไปก่อนหน้านี้ที่ได้ระเบิดทำลายดาบเฮ่าเทียนทิ้งไป
เขามองว่า ต่อให้ตอนนี้แม้ว่าอมิตาพุทธหมิงหนีจะสูญเสียอจละ และยอดฝีมืออรหันต์หกคนไป ทำให้พลังบำเพ็ญลงลงไปไม่น้อย แต่เมื่อเผชิญหน้ากับหลินหยุนที่ไม่มีอาวุธแล้ว ก็ยังคงมีความได้เปรียบอย่างท่วมท้นอย่างคาดไม่ถึงแน่นอน!
แต่คิดไม่ถึงว่า หลินหยุนจะนำอาวุธเต๋าที่สร้างโดยธรรมชาติออกมาโดยพลัน
อับอายเสียหน้าอย่างรวดเร็วเกินไปหน่อย
แต่ว่าหานหยวนก็ยังคงส่งเสียงฮึอย่างเย็นชา และพูดว่า “นี่คงจะไม่ใช่อาวุธเต๋าที่แกร่งกล้าเต็มที่แท้จริงอะไรหรอก คงจะเป็นเพียงแค่ตัวอ่อนกระบี่อาวุธเต๋าที่สร้างโดยธรรมชาติเท่านั้น! อย่าได้พูดถึงว่าเป็นตัวอ่อนกระบี่นี้เลย ต่อให้เขามีอาวุธเต๋าที่สร้างโดยธรรมชาติที่แกร่งกล้าเต็มที่แล้ว เมื่อเผชิญหน้ากับอมิตาพุทธ ก็คงจะไม่มีโอกาสเอาชนะได้อย่างแน่นอน! ”
“ดูเหมือนว่าเวลานี้อมิตาพุทธยังคงไม่ต้องการที่จะสังหารเขา แต่ถ้าหากหลินชางฉองยังคงไม่รู้จักผิดชอบชั่วดีอยู่อีก ยังไม่ยอมที่จะออกไปจากโลกพุทธ อย่างนั้นผลลัพธ์ที่ตามมาก็คงจะเป็นที่รับรู้กันอยู่แล้ว! ”
ในเวลาเดียวกัน บริเวณริมแม่น้ำในเขตน้ำ
เด็กน้อยอายุประมาณสิบขวบก็ยังคงนั่งยอง ๆ อยู่ริมลำธาร และกวนระลอกคลื่นน้ำเล่นไปมา
เมื่อเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในโลกพุทธแล้ว เด็กน้อยก็อดที่จะหัวเราะขึ้นไม่ได้ และพูดขึ้นอย่างน่าสนใจว่า “ควรต้องตั้งหน้าตั้งตารอคอยจริง ๆ เสียแล้ว ตกลงว่าเขามีไพ่เด็ดอะไรกันแน่ พูดตามจริงเขาคงน่าจะรู้ดีว่า ต่อให้ในสถานการณ์แบบนี้ เขาต้องการจะแย่งชิงตัวภรรยาของเขากลับออกมาจากหมิงหนีที่กำลังบาดเจ็บสาหัส นั่นก็คงจะเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้! ”
กระแสน้ำวนหนึ่งในนั้น ก็ได้พูดขึ้นด้วยเสียงที่แก่ชราว่า “อย่าเพิ่งใจร้อนไป จะต้องได้เห็นแน่ หากว่าเขาไม่มีความมั่นใจอย่างเต็มที่ ฉันคงไม่เชื่อว่าเขาจะเลือกลงมือกับหมิงหนีอย่างแน่นอน! ”
เด็กน้อยยิ้มและพูดว่า “ฉันเองก็ไม่เชื่อ แต่ฉันก็ไม่เข้าใจว่า ด้วยระดับพลังบำเพ็ญของเขาในตอนนี้ เขาจะมีวิธีการอะไรกันแน่? ซึ่งทำให้ฉันรู้สึกแปลกใจเป็นอย่างมากเลย! ”
กระแสน้ำวนอีกสายหนึ่ง ก็มีเสียงของผู้หญิงที่สดใสพูดขึ้นว่า “ไม่ว่าอย่างไรท้ายที่สุดพวกเขาใครจะสังหารใครได้ ต่างก็ต้องเดือดร้อนด้วยกันทั้งสองฝ่าย สำหรับพวกเราแล้ว ล้วนเป็นผลลัพธ์ที่ดีทั้งนั้น! ตอนนี้พวกเราก็เพียงแค่รอดูเรื่องราวที่จะเกิดขึ้นก็พอแล้ว! ”
เด็กน้อยยิ้มและพูดว่า “ถูกต้องถูกต้อง! ”
......
โลกพุทธ
หลินหยุนแสดงพลังต้าเต๋าทั้งหมดออกมา ปกคลุมร่างของหมิงหนีเอาไว้
หมิงหนีไม่ได้เคลื่อนไหวอะไร โดยที่มองดูพลังต้าเต๋าสามสิบกว่าอย่างของหลินหยุนปกคลุมร่างของตนเองอยู่อย่างนั้น
พลังต้าเต๋าพุ่งโจมตีเข้าใส่หมิงหนี ร่างของหมิงหนีก็พลันมีลำแสงสีทองปรากฏขึ้นโดยรอบ
ทำการสกัดต้านทานพลังต้าเต๋าทั้งหมดเอาไว้ได้บ้าง
ซึ่งไม่สามารถที่จะทำให้เขาได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อย
นี่ก็คือความแตกต่างของระดับขั้นพลังความสามารถ
หลินหยุนมีพลังต้าเต๋าจำนวนมากเกินไป
แต่กลับไม่สามารถพ้นทุกข์จากการดับจิต เสียชีวิตและเน่าเปื่อยไปได้
และก็ไม่ได้เพิ่มระดับขั้นพลังต้าเต๋าของตนเอง
ระดับขั้นพลังต้าเต๋าก็เหมือนกับระดับขั้นของสิ่งมีชีวิต ที่มีความแตกต่างของแก่นแท้
พลังต้าเต๋าถูกลำแสงสีทองสกัดกั้นเอาไว้ได้อย่างสิ้นเชิง!
สีหน้าของหลินหยุนค่อย ๆ ขาวซีดลงไปอีก แต่เมื่อหันกลับไปมองที่อมิตาพุทธหมิงหนีที่นั่งอยู่อย่างสงบบนแท่นบัวทองนั้น ก็ยังคงมีสีหน้าท่าทางที่ไม่ทุกข์ร้อนอะไร และไม่มีอารมณ์ความรู้สึก
สายตาของเขาจับจ้องมองมาที่หลินหยุนอย่างสงบนิ่งโดยตลอด “โยม จากพลังบำเพ็ญของนายในเวลานี้ ยังคงไม่สามารถที่จะทำอะไรฉันได้หรอก! แนะนำให้โยมหยุดลงมือเสียเถอะ! พุทธะไม่ประสงค์ที่จะสังหารผู้ใด! ”
หลินหยุนได้ยินดังนั้นก็หัวเราะเยาะ โดยที่ยังคงขับเคลื่อนพลังต้าเต๋าอยู่อย่างต่อเนื่อง
หลินหยุนในตอนนี้ ตกอยู่ในสถานการณ์ที่ทุกคนมองว่าเขาได้ใช้ความสามารถที่มีอยู่อันน้อยนิดไปจนหมดแล้ว
เขามีต้าเต๋ามากมาย แต่ทำได้เพียงพึ่งพาพลังต้าเต๋าเพื่อบดขยี้เอาชนะหมิงหนีเท่านั้น
แต่ผลของการกระทำแบบนี้แทบจะไร้ประโยชน์
ในเวลานี้ ในที่สุดหลินหยุนก็เข้าใจได้แล้วว่า วิธีการแบบนี้คงจะไม่สามารถเกิดผลกระทบอะไรต่อหมิงหนีได้ ขณะนั้นจึงได้เก็บรวมพลังต้าเต๋าทั้งหมดกลับคืนมา เหลือไว้เพียงแค่ต้าเต๋าแห่งอาวุธ
ต้าเต๋าแห่งกระบี่ ต้าเต๋าแห่งปืน และต้าเต๋าแห่งเต๋า......
ต้าเต๋าแห่งอาวุธทั้งหมดสิบกว่าอย่าง ก็ได้รวบรวมเข้าสู่อาวุธเต๋าที่สร้างโดยธรรมชาติในมือของหลินหยุนในทันที
หลินหยุนมองไปที่หมิงหนีอย่างไร้อารมณ์ไร้ความรู้สึก และพูดเสียงแข็งขึ้นว่า “กระบี่เล่มนี้มีชื่อว่ากระบี่ฟาดสวรรค์ นับตั้งแต่ที่ถือกำเนิดขึ้น ก็ยังไม่เคยได้แสดงอิทธิฤทธิ์อะไรเลย ลับคมดาบมานับพันปี ก็ยังไม่เคยได้ลองใช้! เดิมทีฉันคิดนำนำมาใช้ฟาดฟันสวรรค์ แต่ในวันนี้ นายต้องมาเป็นคนแรกที่ทดสอบกระบี่เล่มนี้แล้ว! ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...