จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 199

พวกหญิงสาวที่ถูกความหล่อเหลาครอบงำนั้นโดนคำพูดดังกล่าวกระหน่ำซ้ำเข้ามาในจิตใจ

“โอ้โหโอ้โห คุณชายกู้หล่อมาก! หล่อบาดใจมากจริง ๆ ! ”

“คุณชายกู้ จัดการเอาชนะเชาให้ได้! ใช้กระบวนท่าเดียวสยบเขาให้ได้! ”

“หลินหยุนไอ้กระจอกที่ไม่ได้เรื่องได้ราว กล้าดีอย่างไรถึงมายั่วยุทำให้คุณชายกู้ของพวกเราโมโห รนหาที่ตายชัด ๆ! ”

กู้ซิวหรั่นตั้งท่าเพื่อเตรียมที่จะเข้าโจมตี และพูดด้วยเสียงเย็นชาว่า “แม้ว่านายจะเป็นเพียงมดในสายตาของข้า แต่ว่า ข้าจะไม่ทำผิดพลาดเหมือนกับหลิ่วซิงแน่นอน การประลองฝีมือกับคู่ต่อสู้ทุกราย ข้าจะตั้งใจมุ่งมั่นอย่างเต็มที่”

ผู้ฝึกสอนพยักหน้าชมเชย “ดีมาก นี่เป็นการตื่นตัวที่นักต่อสู้เก่งกาจทั้งหลายพึงจะมีอย่างแท้จริง! ”

หลินหยุนเอามือไขว้หลัง พูดขึ้นด้วยสีหน้าที่รำคาญ “อย่าพูดอะไรที่ไร้สาระอีกเลย ให้โอกาสนายออกอาวุธแสดงฝีมือหนึ่งครั้ง หวังว่านายจะทำอย่างดีที่สุด”

“โอหัง! ” กู้ซิวหรั่นเดินขยับออกมาหนึ่งก้าว จากนั้นกระโดดเตะไปยังหลินหยุน ด้วยท่าทางที่สง่างาม และทรงพลังยิ่งนัก ซึ่งเมื่อเปรียบเทียบแล้วทรงพลังมากกว่าหลิ่วซิงหลายสิบเท่าตัว

“กู้ซิวหรั่นทรงพลังอย่างยิ่ง เขาคืออันดับหนึ่งอย่างสมศักดิ์ศรีจริง ๆ ! หากว่าพลังเตะต่อสู้นี้เตะใส่ตัวข้า นอกจากว่ายอมแพ้ ข้าคงไม่มีวิธีการใดที่จะรับมือกับมันได้อีก” จางซือจู่ตะลึงพร้อมกับแสดงท่าทางที่เลื่อมใส

“หวังว่าหลินหยุนคงจะไม่บาดเจ็บมากนัก! ” หยางเทียนโย่วเริ่มที่จะวิงวอนอธิษฐานต่อเทวดาสิ่งศักดิ์สิทธิ์

พวกเพื่อนนักเรียนต่างพากันตกตะลึงอย่างมาก เพราะกู้ซิวหรั่นไม่ค่อยที่จะตั้งใจแสดงพลังที่แท้จริงในการต่อสู้ออกมา ต่อให้ในการประลองฝีมือ ก็ไม่เคยเห็นเขาจะแสดงฝีมือที่แท้จริงออกมา

แต่ทว่า ในครั้งนี้กู้ซิวหรั่นได้แสดงพลังที่แท้จริงออกมาแล้ว อีกทั้งเริ่มต้นก็ได้แสดงพลังทั้งหมดออกมา แสดงว่าหลินหยุนได้ยั่วยุให้เขาโมโหอย่างหนัก

“ไอ้กระจอกหลินหยุน รนหาที่ตายจริง ๆ ใช่ไหม! สามารถยั่วยุให้กู้ซิวหรั่นโกรธได้ขนาดนี้ เขาคงจะรู้สึกภูมิใจยิ่งนัก! ”

หลินหยุนมองไปที่พลังเตะนี้ของกู้ซิวหรั่น แม้ว่าจะไม่อยู่ในสายตาของเขา แต่ถ้าหากมองในสถานะของการเป็นนักเรียนแล้ว พลังความสามารถของกู้ซิวหรั่นถือว่าไม่เลวเลยทีเดียว

แต่น่าเสียดาย หลินหยุนไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป

แม้ว่ากู้ซิวหรั่นจะแข็งแกร่งเพียงใด ก็เป็นแค่คนธรรมดาทั่วไปคนหนึ่ง แม้แต่นักบู๊ก็ยังไม่ใช่

ขณะที่พลังเตะของกู้ซิวหรั่นใกล้ที่จะปะทะเข้าที่หน้าอกของหลินหยุน หลินหยุนก็ยังคงยืนอยู่ที่เดิมไม่ขยับเขยื้อนไปไหน

“หลินหยุน หลบหลีกไปสิ! ” ไอ้หินกล่าวเตือนเสียงดัง

“ฮ่าฮ่า ไอ้กระจอกหลินหยุน คงจะตกใจกับพลังเตะที่ทรงพลังของกู้ซิวหรั่นจนถึงกับบ้าไปเลยทีเดียว! ”

“ใช่เลยใช่เลย นายดูเขาสิขนาดจะหลบหลีกก็ยังหลงลืมไปเลย”

เพื่อนนักเรียนต่างพากันหัวเราะเยาะเย้ย

เกือบทุกคนต่างพากันยิ้มเยาะเย้ยดีใจไปกับความโชคร้ายที่จะเกิดขึ้นกับเขา แม้แต่ผู้ฝึกสอนเองก็แสดงท่าทางที่ดูถูกเหยียดหยามออกมาเช่นกัน

“นึกว่าไอ้หนุ่มนี้จะปกปิดพลังที่เก่งกาจเอาไว้ แต่ที่ไหนได้ก็มีเพียงที่ปรากฏให้เห็นเท่านี้ เมื่อครู่ที่เขาเอาชนะหลิ่วซิงได้ในหมัดเดียว ดูเหมือนว่าเป็นหลิ่วซิงจะประมาทไปเอง”

เกือบทุกคนต่างคิดว่าหลินหยุนจะพบกับความพ่ายแพ้อย่างแน่นอน และก็ต้องถูกพลังเตะของกู้ซิวหรั่นทำร้ายจนได้รับบาดเจ็บสาหัส

หลินหยุนรอจนพลังเตะของกู้ซิวหรั่นเข้าใกล้หน้าอกในระยะประมาณหนึ่งคืบ เขาก็ปล่อยหมัดใส่โดยทันที

“ฮ่าฮ่า ไอ้กระจอกนี้ เขากล้าที่จะใช้หมัดไปรองรับพลังเตะของคุณชายกู้ อยากตายนักหรือไง! ”

“ไอ้โง่เง่าหลินหยุน คงจะตกใจจนทำอะไรไม่ถูกเอาเสียแล้ว”

แต่ว่า ไม่ทันไร สีหน้าท่าทางที่ยิ้มเยาะเหยียดหยามของเพื่อนนักเรียนต่างก็แข็งทื่ออย่างกะทันหัน

เมื่อหมัดของหลินหยุนปะทะเข้ากับพลังเตะที่แข็งแกร่งของกู้ซิวหรั่นนั้น กู้ซิวหรั่นได้ร้องตะโกนขึ้น แล้วก็กระเด็นลอยไปไกล

ขนาดที่ว่า ร่างกายของกู้ซิวหรั่น กระเด็นลอยข้ามทุกคนไป กระทบเข้ากับที่กำแพงของโรงยิมเนเซียม

เงียบสงบกันไปทั้งโรงยิม!

ทุกคนต่างตะลึงกันไปหมด!

กำแพงนั้นอยู่ห่างจากตำแหน่งของหลินหยุนกับกู้ซิวหรั่น ประมาณสิบกว่าเมตร พละกำลังมากขนาดไหนเชียว ที่จะสามารถชกให้คนตัวเป็น ๆ กระเด็นลอยไปไกลถึงสิบกว่าเมตรได้!

นี่มันถึงขนาดลบล้างความรู้ความเข้าใจของเพื่อนนักเรียนทั้งหมด

“นี่มัน นี่มันเป็นไปได้อย่างไร! ”

“กู้ซิวหรั่นคงไม่ได้ร่วมสมคบคิดกันกับหลินยุนใช่ไหม? พละกำลังของคนเพียงคนเดียว ทำไมถึงยิ่งใหญ่รุนแรงมากถึงเพียงนี้! ”

“นี่มันไม่ตรงตามหลักความเป็นจริง! ”

ทุกคนที่ตื่นขึ้นจากอาการตกตะลึง ต่างเอะอะโวยวายกันยกใหญ่ แต่ละคนร้องตะโกนดังลั่น อยู่ในอาการตื่นเต้นอย่างที่สุด

“คุณชายกู้! ” หวางหยู่หันรีบวิ่งเข้าไปหา ประคองกู้ซิวหรั่นขึ้น และถามด้วยความกังวล “คุณชายกู้ คุณเป็นอย่างไรบ้าง? จะไปโรงพยาบาลไหม? ”