จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 231

กู่เซิงยู่มองไปที่หลินหยุน และยิ้มเย้ยหยันอย่างภาคภูมิใจ “ไอ้หนุ่ม ถึงตานายแล้ว!”

สายตาของทุกคน จับจ้องไปที่หลินหยุนทันที

โจวเฟินพูดอย่างกังวล “เสี่ยวหยุน สู้สู้นะ!”

“อืม” หลินหยุนพยักหน้า

หลินหยุนค่อยๆก้าวไปข้างหน้า และเหลือบมองหุ่นทองสัมฤทธิ์

“วิธีแข่งขันแบบนี้มันง่ายเกินไป มันทำให้ไอคิวของฉันต่ำลงจริงๆ!”

กู่เซิงยู่ที่กำลังภาคภูมิใจก็เคร่งขรึมทันที และตะโกนด้วยเสียงต่ำ “ไอ้หนุ่ม นายพูดอะไรนะ!”

หลินหยุนไม่สนใจเขา แต่ฉีกผ้าสีดำผืนหนึ่งออกจากโต๊ะข้างๆ แล้วปิดตาไว้

ฉันจะหลับตาลงและเล่นกับนาย ถ้านายแพ้ รีบไสหัวออกไปจากที่นี่ทันที”

ทุกคนอ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจ

“หมอเทพหลิน คุณต้องใจเย็นๆ ตอนนี้ไม่ใช่เวลาโกรธ!” คราวนี้แม้แต่โจวชิงเหอก็อดไม่ได้ที่จะเตือนเขา

ล้อเล่นนะ จุดฝังเข็มบนร่างกายของหุ่นทองสัมฤทธิ์ ลืมตาโตยังไม่แน่ใจว่าจะหาเจอไหม หลินหยุนถึงกับต้องการปิดตา นี่มันเป็นไปไม่ได้!

“ใช่แล้ว หมอเทพหลิน สามารถชนะก็พอแล้ว ไม่จำเป็นต้องไปโกรธเขา!” หมอที่มีชื่อเสียงคนหนึ่งที่มาจากปักกิ่งก็เกลี้ยกล่อมเช่นกัน

หมอเทพเย่พูดอย่างแผ่วเบา “หมอเทพหลิน จุดฝังเข็มบนหุ่นทองสัมฤทธิ์มีทั้งหมด360 จุด จุดฝังเข็มแต่ละจุดมีความตื้นลึกไม่เหมือนกัน และบางจุดเกือบจะเชื่อมต่อกัน คุณต้องระมัดระวังตัว!”

เซี่ยเจี้ยนโก๋ก็อยากเกลี้ยกล่อมหลินหยุน แต่ตอนนี้เขาเป็นกรรมการ และไม่สะดวกที่จะพูด อย่างไรก็ตาม เซี่ยเจี้ยนโก๋กังวลใจจนเกือบสิ้นหวัง หลินหยุนทำเช่นนี้ เป็นการปั่นป่วน!

จุดฝังเข็มที่เล็กขนาดนี้ ปิดตาไว้ เป็นไปได้อย่างไรที่จะหาเจอ!

เมื่อเผชิญหน้ากับการโน้มน้าวของทุกคน หลินหยุนเพียงแค่ยิ้มเล็กน้อย “ไม่ต้องกังวล ฉันรู้จักขอบเขตของตัวเอง”

เซี่ยหยู่เวยกำหมัดแน่น โกรธจนใบหน้าซีดเซียว และยิ่งมั่นใจมากขึ้น หลินหยุนไม่ได้ต้องการช่วยเธอเลย แค่ใช้โอกาสแก้แค้นเธอ

เธอต้องการเกลี้ยกล่อมหลินหยุน แต่เธอกังวลว่าเมื่อเธอพูด มันจะทำให้เรื่องต่างๆกลับตาลปัตร

เซี่ยหยู่เวยรู้สึกเสียใจเล็กน้อย ถ้ารู้เรื่องจะเป็นเช่นนี้ เมื่อกี้ก็ไม่ควรทำให้หลินหยุนขุ่นเคืองใจขนาดนั้น

“เริ่มได้” หลินหยุนปิดตา และพูดเบาๆ

เซี่ยเจี้ยนโก๋มีสีหน้าหมดหวัง แต่เขาไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้

“จุดเฟิ่งฝู่ จุดโยวเฉวน……” เซี่ยเจี้ยนโก๋เริ่มอ่าน

ทุกคนเบิกตากว้าง กลั้นหายใจ และจ้องไปที่มือของหลินหยุน

เห็นได้ชัดแม้ว่าพวกเขาไม่ได้คาดหวังกับหลินหยุน แต่พวกเขาก็ยังหวังว่าปาฏิหาริย์จะเกิดขึ้นได้

กู่เซิงยู่เยาะเย้ยสิ่งนี้ “หึ ช่างเป็นไอ้หนุ่มที่จองหอง แม้ว่าเจ้าบ้านของตระกูลกู่ ก็ไม่กล้าพูดคำหยิ่งยโสเช่นนี้! เดี๋ยวฉันจะดูว่านายจะขายขี้หน้าอย่างไร!”

ฝูงชนรอบๆหลินหยุน เงียบสงบ ไม่มีใครส่งเสียง ฉากนั้นเงียบอย่างประหลาด มีเพียงเสียงของเซี่ยเจี้ยนโก๋ที่อ่านจุดฝังเข็มด้วยความเร็ว

เพียงแต่ว่า ขณะที่อ่านมัน เสียงของเซี่ยเจี้ยนโก๋ก็เร่งขึ้น และก็ตัวสั่น ราวกับตื่นเต้น!

กู่เซิงยู่รู้สึกสงสัยเล็กน้อย และผ่านช่องว่างในฝูงชน เหลือบมองหลินหยุน

เห็นสองมือของหลินหยุนราวกับกำลังโบยบิน โดยทิ้งเงาไว้ตรงหน้าทุกคน ทุกครั้งที่ฝังเข็มเข้าไป ในขณะที่เซี่ยเจี้ยนโก๋ยังอ่านจุดฝังเข็มเหลืออีกหนึ่งคำ

“หึ ไอ้หนุ่มคนนี้ ฝังเข็มตามอำเภอใจอย่างนี้ใครจะทำไม่ได้! ฉันไม่เชื่อว่าในเวลาอันสั้น นายปิดตาจะหาจุดฝังเข็มได้!”

กู่เซิงยู่พูดถูก แม้แต่ผู้เชี่ยวชาญด้านการฝังเข็มชั้นนำในตระกูลใหญ่การแพทย์แผนจีน ก็ไม่สามารถทำได้

เพียงแต่ว่า หลินหยุนไม่ใช่หมอ แต่เป็นผู้บำเพ็ญเซียน

เซี่ยหยู่เวยและเว่ยเทียนหมิงจ้องมองหน้ากัน ทั้งคู่เผยความสงสัย และค่อยๆเดินไปตรวจสอบ

ในไม่ช้า เสียงของเซี่ยเจี้ยนโก๋ก็หยุดลง

เพียงแต่ว่า ทุกคนที่อยู่รอบๆ ยังคงเงียบสงัด และทุกคนมองไปที่หลินหยุนอย่างใจลอย ดูเหมือนจะค้นพบบางสิ่งที่เหลือเชื่อ

“เริ่มตรวจสอบกันเถอะ!” เสียงของหลินหยุนฟังดูแผ่วเบา

จากนั้นทุกคนรอบตัวก็ตั้งสติขึ้นมาได้

รองประธานถังมองไปที่เซี่ยเจี้ยนโก๋ และพูดว่า “คุณเป็นกรรมการ คุณมาตรวจสอบ!”

เซี่ยเจี้ยนโก๋มองไปที่กู่เซิงยู่ และพูดว่า “หลานกู่ นายไปกับฉัน!”

“ได้!” กู่เซิงยู่ไม่เกรงใจ เขากังวลว่าเซี่ยเจี้ยนโก๋จะขี้โกง