จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 233

หลังจากโทรคุยกันเสร็จเรียบร้อย หลินหยุนเหลือบมองซูหนันซึ่งยังคงทุ่มเทกับการฝึกฝน และหันหลังจาก

สถาบันภาพยนตร์และโทรทัศน์หลินโจว

ในห้องนอน เทพฟ้าผ่ากำลังนอนอยู่บนเตียง ใบหน้าแดงก่ำ และหน้าผากมีเหงื่อออกตลอดเวลา

ไอ้หมอจางซือจู่ใช้ผ้าขนหนูเช็ดอย่างต่อเนื่อง

“หลินหยุน ช่วงนี้นายไปไหนมา?” จางซือจู่ถามอย่างโกรธเคือง

ครั้งที่แล้วหลินหยุนก็จากไปอย่างไม่ให้สุ้มให้เสียง คราวนี้ก็หายตัวไปติดต่อกันสองเดือน

หลินหยุนไม่ตอบ แต่มองเทพฟ้าผ่าที่นอนอยู่บนเตียง

“เกิดเรื่องอะไร?” หลินหยุนถามด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น

จางซือจู่ทำตาเหลือกให้ และพูดว่า “บอกแล้วนายก็คงช่วยอะไรไม่ได้ ก็คือได้พบกับคู่ต่อสู้ที่มีความแข็งแกร่งมาก ทำร้ายเทพฟ้าจนได้รับบาดเจ็บ”

“แต่ว่า ไม่ว่ายังไงเทพฟ้าผ่าก็ไม่ยอมไปโรงพยาบาล ฉันกับสัตว์ป่าพยายามเกลี้ยกล่อมเขาทุกวิถีทางก็ไม่สำเร็จ ดังนั้นจึงส่งข้อความถึงนาย ให้นายกลับมาเกลี้ยกล่อมเขา”

หลินหยุนแตะหน้าผากของเทพฟ้าผ่า มันร้อน เห็นได้ชัดว่ามีไข้

“เขาเป็นแบบนี้มานานแค่ไหนแล้ว”

“สามวันแล้ว” จางซื่อจู่พูด

มีไข้เหงื่อไม่ออก เหงื่อออกต้องไม่มีไข้ แต่สำหรับเทพฟ้าผ่าทั้งเป็นไข้ และออกเหงื่อ

“เทพฟ้าผ่าถูกวางยาพิษ” หลินหยุนยืนยัน

“โดนยาพิษ! หลินหยุน นายอ่านนิยายมากเกินไปหรือเปล่า? เทพฟ้าผ่าเพิ่งชกต่อยกับคนอื่นมา ระหว่างการต่อสู้พวกเราก็มองดูอยู่ข้างๆ จะถูกวางยาพิษได้ยังไง? จางซื่อจู่ดูไม่เชื่อ

หยางเทียนโย่วก็พยักหน้าและพูดว่า “หลินหยุน จางซือจู่พูดถูก ตอนนั้นพวกเราทุกคนเฝ้าดูอยู่ใกล้ๆ เทพฟ้าผ่าได้รับบาดเจ็บจากการถูกตีจริงๆ”

และทุกวันนี้พวกเรากับเทพฟ้าผ่ากินและดื่มเหมือนกัน ถ้าเขาถูกวางยาพิษ พวกเราก็คงหนีไม่พ้นเหมือนกัน!”

หลินหยุนไม่ได้พูดอะไร พิษประเภทที่เทพฟ้าผ่าได้รับนั้น เป็นกังฟูชนิดหนึ่ง เช่นเดียวกับ(ฝ่ามือทรายที่มีพิษ)ในนวนิยายศิลปะการต่อสู้ คนที่ทำร้ายเขา เป็นผู้ฝึกกังฟูแบบนี้

เขารู้ว่าการเล่าเรื่องแบบนี้กับคนธรรมดาอย่างจางซือจู่นั้น ช่างเหลือเชื่อเกินไป ดังนั้นจึงเป็นการดีกว่าที่จะไม่พูด

บนเตียง เทพฟ้าผ่าดูเหมือนจะรู้สึกว่าหลินหยุนมา และลืมตาขึ้นด้วยความยากลำบาก

หลินหยุน ในที่สุดก็เห็นนายแล้ว! ช่วงนี้แกหายไปไหนมา? ทำให้ทุกคนเป็นห่วง” เทพฟ้าผ่ายิ้ม ใบหน้าของเขาผ่อนคลายอย่างเห็นได้ชัด

เมื่อเห็นดวงตาของเทพฟ้าผ่าที่มีความสุขขึ้น หลินหยุนก็รู้สึกอุ่นใจขึ้น

เทพฟ้าผ่าเองเป็นเช่นนี้แล้ว ยังคงกังวลเกี่ยวกับเขา จนกระทั่งเห็นเขากลับมา จึงวางใจ

หลินหยุนพูดว่า “อย่าพูดเลย นายถูกวางยาพิษ ฉันจะช่วยนายรักษาอาการบาดเจ็บก่อน”

เทพฟ้าผ่ารู้สึกตื่นเต้น รีบส่ายหัวอย่างรวดเร็ว “ไม่ ฉันจะไม่ไปโรงพยาบาล”

“นายเป็นขนาดนี้แล้วยังไม่อยากไปโรงพยาบาลอีก?” จางซื่อจู่ตะโกนอย่างโกรธเคือง

เทพฟ้าผ่าพูดว่า “ฉันสบายดี แค่พักผ่อนสักสองวันก็หายแล้ว ฉันรู้จักร่างกายของฉันดี และไม่ต้องส่งฉันไปโรงพยาบาล”

“บ้าเอ้ย เทพฟ้าผ่า นี่ไม่ใช่เวลาที่นายจะมาประหยัดเงิน ชีวิตสำคัญกว่า! อย่างมาก ค่ารักษาพยาบาลของนายพวกเราจะช่วยนายจ่ายก็ได้!” จางซื่อจู่ตบไหล่หลินหยุนและตะโกน

“มันไม่เกี่ยวกับเงิน ฉันไม่สามารถไปโรงพยาบาลได้” เทพฟ้าผ่าดูเหมือนจะมีบางอย่างที่พูดไม่ได้

หลินหยุนดูเหมือนจะเข้าใจอะไรบางอย่าง และมองไปที่เทพฟ้าผ่าและพูดว่า “ไม่ต้องกังวล นายไม่จำเป็นต้องไปโรงพยาบาล ไอ้หมอ สิบแปดมงกุฎ พวกนายออกไปก่อน ฉันจะถอนพิษร่างกายของเทพฟ้าผ่าก่อน”

จางซือจู่รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย “หลินหยุน นายถอนพิษได้ตั้งแต่เมื่อไหร่? ทำไมฉันถึงไม่รู้ล่ะ

“เชื่อฉัน พวกนายออกไปก่อน!” หลินหยุนพูดอย่างมั่นใจ

จางซือจู่และหยางเทียนโย่วจ้องมองหน้ากัน แม้รู้ว่าคงช่วยอะไรไม่ได้แต่ก็ยังตั้งความหวัง และพยักหน้า “โอเค ฉันเชื่อนาย!”

เมื่อพวกเขาออกไป หลินหยุนก็ไปล็อกประตูห้องนอน

เทพฟ้าผ่าประหลาดใจเล็กน้อย และถามว่า “หลินหยุน นายถอนพิษได้ตั้งแต่เมื่อไหร่?”