จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 235

“แจ้งตำรวจ! ฮ่าฮ่า พวกนายแจ้งให้ฉันดูหน่อยสิ!” หวังเชาหัวเราะอย่างดูถูก

ชายหนุ่มสองคนเย้ยหยัน ความเร็วของพวกเขาก็เร่งขึ้นอย่างรวดเร็ว และจับจางซือจู่และหยางเทียนโย่วที่อยู่ใกล้ที่สุดไปทันที

จางซือจู่และอีกคนหันกลับมาและวิ่งด้วยความตกใจ แต่ว่า ความเร็วของพวกเขาจะเทียบกับความเร็วของนักบู๊ได้อย่างไร

เมื่อเห็นว่าทั้งสองคนกำลังจะถูกจับได้ ก็มีเงาดำแวบเข้ามา จากนั้นคนของหวังเชาทั้งสองคน ก็ถูกต่อยจนปลิวออกไปทันที

“หลินหยุน! นายช่วยพวกเราไว้” จางซือจู่มองหลินหยุนด้วยความประหลาดใจ ด้วยความเหลือเชื่อ

รอยยิ้มที่พอใจบนใบหน้าของหวังเชาก็หุบลงทันที ครุ่นคิดและมองไปที่หลินอย่างเคร่งขรึม “เลยเฉียง ฉันสงสัยอยู่ว่าทำไมนายถูกพิษจากฝ่ามือฉันแล้วยังปลอดภัย ที่แท้มียอดฝีมือนี่เอง!”

“ไอ้หนุ่ม นายเป็นใคร?” หวังเชาถามหลินหยุนอย่างระมัดระวัง

หลินหยุนเหลือบมองเขา และพูดเบาๆว่า “ไม่ต้องกังวล ฉันจะไม่ลงมือ ความแค้นระหว่างนายกับเลยเฉียง พวกนายแก้ไขกันเอง!”

หวังเชารู้สึกเบิกบานในหัวใจ เขามองไม่ออกความแข็งแกร่งของหลินหยุน หากหลินหยุนไม่เคลื่อนไหว ถ้างั้นคู่ต่อสู้ของเขาก็จะน้อยลง

หลินหยุนเดินไปหาเลยเฉียงที่อยู่นั่งบนพื้น และพูดเบาๆ “ปรับลมปราณ”

หวังเชาขมวดคิ้ว และพูดว่า “ไอ้หนุ่ม ไหนนายบอกว่าไม่ลงมือไง?”

หลินหยุนเหลือบมองเขา และเยาะเย้ย “ฉันจะไม่ลงมือ เพราะฉันต้องการให้เลยเฉียงจัดการนายเป็นการส่วนตัว”

หวังเชาผงะไปครู่หนึ่ง มองหลินหยุนด้วยท่าทางเย้ยหยัน และหัวเราะเริงร่า “ฮ่าๆๆ ไอ้หนุ่ม นายฝันไปหรือเปล่า? เขาเป็นคู่ต่อสู้ที่เคบพ่ายแพ้ให้กับฉัน นายบอกให้เขามาจัดการกับฉัน!”

หลินหยุนเหลือบมองเขา และพูดเบาๆ “หลังจากสิบนาที พวกนายค่อยสู้อีกครั้ง ถ้าเขายังแพ้ให้นายอีก จะฆ่าจะแกง ตามสบาย!”

หวังเชาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ถ้าหลินหยุนเคลื่อนไหว เขาไม่แน่ใจว่าตัวเองจะชนะได้หรือไม่

แต่ว่า ภายในสิบนาที ต้องการให้เลยเฉียงเอาชนะเขา เป็นเพียงความฝันของคนปัญญาอ่อน!

เลยเฉียงมีความแข็งแกร่งเป็นพรแสวงสูงสุด เขาเป็นแดนพรสวรรค์ถ้าเลยเฉียงต้องการที่จะชนะเขา ต้องเข้าสู่แดนพรสวรรค์ก่อน

นับประสาอะไรกับแค่สิบนาที คนบางคนทั้งชีวิตจากพรแสวงยังไม่สามารถบรรลุถึงพรสวรรค์

เลยเฉียงไม่สามารถชนะได้

“ตกลง ฉันรับปากนาย! สิบนาทีพอไหม? หรือฉันจะให้เวลานายครึ่งชั่วโมง?” หวังเชายิ้มเยาะเย้ย

“สิบนาที ก็พอ” หลินหยุนมองเลยเฉียง และยิ้มเล็กน้อย

จางซือจู่มองไปที่หลินหยุนที่มีความมั่นใจ ถามเสียงเบาๆด้วยใบหน้าที่งงงวย “สิบแปดมงกุฎ ฉันรู้สึกว่าหลินหยุนเป็นสิบแปดมงกุฎมากกว่านาย! เขาต้องการทำอะไร? สิบนาทีสามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้?”

หยางเทียนโย่วส่ายหัว “ฉันไม่รู้ แต่ตอนนี้พวกเราทำได้แค่เลือกที่จะเชื่อเขา!”

“โอเค ฉันก็อยากดูว่าหลินหยุนจะเล่นเกมอะไร!” จางซือจู่พูดด้วยท่าทางอยากรู้อยากเห็น

เลยเฉียงมองหลินหยุนอย่างสงสัย ไม่เข้าใจว่าเวลาเพียงแค่สิบนาที สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้?

หลินหยุนเพิกเฉยต่อความสงสัยที่เลยเฉียงมีให้ และพูดเบาๆว่า “เริ่มวิชาปรับลมปราณ เรื่องของผู้ชาย ควรแก้ไขด้วยตัวเอง! มีแค้นก็ชำระแค้น ถูกป้ายสีก็ต้องแก้แค้น!”

เลยเฉียงพยักหน้าอย่างแรง ละทิ้งความคิดที่วอกแวก และเริ่มฝึกฝน

ห้านาทีต่อมา ร่างกายของเลยเฉียงเริ่มปล่อยไอน้ำออกมา และออร่าของเขาก็แข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ

ยาปฐมภูมิช่วยรักษาอาการบาดเจ็บภายในของเลยเฉียง กำจัดพิษออกจากร่างกาย และในขณะเดียวกัน ช่วยเพิ่มการฝึกฝนของเลยเฉียงให้แข็งแกร่งด้วย

แม้ว่ายาปฐมภูมิในมือของหลินหยุนกับยาปฐมภูมิที่แท้จริงในโลกเซียน จะแตกต่างกันมาก แต่สำหรับนักบู๊เหล่านี้บนโลก สามารถทำให้พวกเขาเหมือนมีชีวิตเกิดใหม่

แม้ว่าก่อนหน้านี้เลยเฉียงดูดซึมยาปฐมภูมิได้ไม่สำเร็จสมบูรณ์ และรักษาอาการบาดเจ็บและพิษของเขา ดังนั้นเขาจึงหยุดการฝึกฝน และเมื่อเขาฝึกฝนอีกครั้ง และดูดซับยาปฐมภูมิที่เหลือและมีประโยชน์เกือบทั้งหมด ความแข็งแกร่งของเขาก็เพียงพอที่จะบรรลุไปถึงพรสวรรค์

เมื่อสัมผัสได้ถึงออร่าที่มีพลังมากขึ้นของเลยเฉียง หัวใจของหวังเชาก็เต้นอย่างรวดเร็ว “ไม่ใช่มั้ง ไอ้หนุ่มคนนี้ในเวลาสิบนาทีก็สามารถทำได้ ทำให้เลยเฉียงบรรลุถึงแดนพรสวรรค์

“ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง มันคงเหลือเชื่อเกินไป”

“ไม่เป็นไร แม้ว่าเลยเฉียงสามารถบรรลุไปถึงพรสวรรค์ มันก็แค่เพิ่งเข้าสู่แดนพรสวรรค์ และเมื่อหนึ่งปีที่แล้วฉันก็ได้เข้าสู่แดนพรสวรรค์แล้ว เขาก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฉัน”

ไอน้ำในร่างกายของเลยเฉียงลดลงไปเรื่อยๆ และหายไปในที่สุด

จากนั้น ชี่ทิพย์ฟ้าดินที่ปั่นป่วนอยู่รอบๆก็หยุดความปั่นป่วน และกลับสู่ความสงบ

เลยเฉียง เปิดตาของเขา

ออร่าที่แข็งแกร่งครอบงำบริเวณรอบๆ ต้นไม้เมเบิลสองต้นที่หน้าประตูมหาลัยมีใบไม้ร่วงหล่นเต็มพื้น