จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 261

เมื่อได้ยินสิ่งที่หลินหยุนพูด คุณชายหลี่และคนอื่นๆพากันดุด่า “จองหอง!”

“ขี้โม้ไม่รู้จักละอายใจ!”

“เป็นแค่บอดี้การ์ดคนหนึ่ง ยังกล้าจองหอง! สักครู่จะดูว่านายจะตายยังไง!”

หนุ่มเศรษฐีไม่เคยได้รับความอัปยศอดสูเช่นนี้มาก่อน ยิ่งไปกว่านั้นอีกฝ่ายเป็นเพียงบอดี้การ์ดเท่านั้น

ส้งอันหมิงพูดอย่างเคร่งขรึม “ทุกคนเงียบซะ โจวหลิน เริ่มกันเลย!”

“ครับ!”

พนักงานยื่นคันธนูให้โจวหลิน โจวหลินหยิบลูกธนูจากกระบอกใส่ลูกธนูที่อยู่ข้างๆ และเล็งไปที่เป้าธนู

ทุกคนหายใจลำบาก แม้ว่าพวกเขาจะมั่นใจในตัวโจวหลิน แต่ว่าไม่มีใครสามารถรับประกันได้ว่าตัวเองจะชนะ

ฉึด!

ยิงถูกตรงกลางเป้า!

“ดีมาก!”

“โค้ชโจวนี่ยอดเยี่ยมจริงๆ!”

ทุกคนชื่นชม!

ส้งอันหมินก็อมยิ้มและพูดว่า “โค้ชโจวยิงธนูได้ยอดเยี่ยมมาก!”

โจวหลินพึงพอใจ “คุณชายส้งชมเกินไป!”

จากนั้น โจวหลินก็จ้องไปที่หลินหยุนอย่างเย่อหยิ่ง และพูดอย่างเย็นชา “ไอ้หนุ่ม ถึงตานายแล้ว!”

“เพียงแต่ว่า นายจะแข่งหรือไม่แข่ง มันก็ไม่สำคัญแล้ว เพราะฉันได้ยิงถูกตรงกลางเป้าแล้ว แม้นายจะยิงถูกตรงกลางเป้า อย่างมากก็แค่เสมอกัน เมื่อกี้นายคุยโม้ไว้ เสมอก็ถือว่านายแพ้!”

“ดังนั้น นายต้องพ่ายแพ้อย่างไม่มีข้อกังขา!”

คุณชายหลี่หัวเราะและพูดว่า “ไอ้หนุ่ม ยังจะแข่งทำไมกัน! ยอมแพ้เถอะ จะตายแล้วไม่ต้องดิ้นรนอีกแล้ว!”

ฉินหลันดูสิ้นหวัง และตอนนี้ แม้แต่เธอก็ไม่มีความสามารถทำอะไรได้แล้ว

แค่หวังว่าเมื่อหลินหยุนแพ้แล้ว ส้งอันหมิงอย่าโหดร้ายเกินไป ให้บทเรียนกับเขาเล็กน้อยก็พอ อย่าทุบตีหลินหยุนจนพิการ

ความรู้สึกของหลินหยุนกับเสียงถากถางดูถูกที่ฝูงชนมีต่อเขา ทำเป็นไม่ได้ยิน เดินไป หยิบคันธนูมาจากมือของโจวหลิน

ความชำนาญกับการใช้คันธนู โดยไม่ต้องเล็ง ปล่อยมือออกจากสายธนูทันที

ฉึด!

จิตสำนึกที่ทรงพลังเล็งไปที่เป้าหมายอย่างแม่นยำ ลูกธนูของหลินหยุนเหมือนจะมีมนต์ขลัง และแทงไปที่หางลูกธนูของโจวหลิน ทะลุเข้าไป

ลูกศรของโจวหลิน ถูกลูกศรของหลินหยุนแทงทะลุออกไป หักออก และในที่สุดก็กระจัดกระจายอยู่บนพื้น

ตำแหน่งตรงกลางเป้า เหลือเพียงลูกธนูของหลินหยุน

สถานที่เงียบสงบ!

ทุกคนดูตกตะลึง!

มองไปที่หลินหยุนอย่างเหลือเชื่อ

“เป็นไปได้ยังไง! เขาทำได้ยังไง!”

“นี่มันเก่งกาจเกินไปแล้ว เรื่องแบบนี้มีเฉพาะในละครทีวีไม่ใช่เหรอ?”

“ยิงตรงกลางเป้านั้นง่าย แต่ถ้าจะใช้ลูกธนูหนึ่งดอกเพื่อเจาะทะลุลูกธนูอีกหนึ่งดอก นี่มันยากเกินไปแล้ว!”

คุณชายหลี่อ้าปากค้าง มองไปที่หลินหยุนด้วยความตกตะลึง และอุทานว่า “ไอ้หนุ่ม นายใช้วิชามารอะไร?”

เหยียนรุ่ยเหวินก็ตกใจเช่นกัน แต่ทันใดนั้น ใบหน้าเคร่งขรึม “ไอ้หมอนี่ ทำให้ทุกคนต้องเปลี่ยนมาชื่นชม! ฉินหลันไปหาบอดี้การ์ดที่เก่งกาจเช่นนี้มาจากไหน!”

ส้งอันหมิงหรี่ตาลงเล็กน้อย อดไม่ได้ที่จะมองหลินหยุนอีกสองสามครั้ง ยิ้มและพูดว่า “ดูเหมือนว่าบอดี้การ์ดของคุณฉินไม่ธรรมดาจริงๆ!”

ฉินหลันก็เหมือนตื่นจากความฝัน มองไปที่หลินหยุนอย่างเหลือเชื่อ และพึมพำ “หลินหยุน นายทำได้อย่างไร?”

หลินหยุนยักไหล่ ใบหน้าเรียบเฉยและพูดด้วยรอยยิ้ม “ก็แค่ยิงไปแบบนั้น มันง่ายมาก! ฉันเคยพูดแล้วนี่ มันเหมือนของเล่นของเด็กๆ”

ทุกคนสมองมืดตึ๊บ!

แม้แต่นักกีฬาที่คว้าแชมป์ยังไม่กล้าพูดอย่างนี้!

โจวหลินหน้าดำคร่ำเครียด เกือบเป็นบ้าเพราะหลินหยุน แน่นอนว่า ส่วนใหญ่เป็นเพราะอับอายขายหน้า!

“ฉันไม่พอใจ!”

โจวหลินตะโกนขึ้นทันที “ฉันกับเขายิงไปที่ตรงกลางเป้าเหมือนกัน เขาแค่ใช้อุบายฉวยโอกาส ถ้าเขายิงก่อน ฉันก็สามารถเจาะทะลุลูกธนูของเขาได้!”

หลินหยุนเหลือบมองเขา การยิงเมื่อสักครู่หลินหยุนได้ใช้พลังทิพย์ เขาเป็นแค่คนธรรมดา จะทำได้อย่างไร?

เพียงแต่ว่า หลินหยุนไม่ได้โต้ตอบ ถ้าเขาต้องการทำให้ตัวเองอับอาย ถ้างั้นหลินหยุนก็ไม่ถือที่จะให้เขาหน้าแตกอีกครั้ง

คุณชายหลี่กลอกตา และอุทาน “ใช่ เกมนี้ไม่ยุติธรรม! ไม่ยุติธรรมต่อโค้ชโจวอย่างยิ่ง!”

“ฉันขอแนะนำให้แข่งขันกันใหม่!”