จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 294

หลินหยุนไม่มัวสนใจคิดเล็กคิดน้อยอะไรกับทั้งสองคน เพียงไม่นาน ศาสตราจารย์โม่และอาจารย์พิเศษหลายคนจากมหาวิทยาลัยแพทย์ ก็ออกมาต้อนรับหลินหยุน

“หมอเทพหลิน ในที่สุดคุณก็ให้เกียรติรับคำเชิญมาเสียที!”

"เร็วเข้า ขอเชิญทางนี้เลยครับ!"

ศาสตราจารย์โม่สีหน้าปลาบปลื้มใจเต็มใบหน้า ก่อนหน้านี้เขาเคยดูถูกหลินหยุนไม่น้อย ยังคิดด้วยว่าหลินหยุนนั้นหยิ่งยโสจนเกินไป

แต่นับจากที่หลินหยุนได้ทำสิ่งอันทรงคุณค่า ซึ่งทำให้เกิดความรู้แขนงใหม่แก่วงการแพทย์จีนไปอีกนานนับหลายปี ศาสตราจารย์โม่ ก็ชื่นชมในความรู้อันอเนกอนันต์ของหลินหยุนไปโดยปริยาย

ต่อหน้าหลินหยุน การวางตัวของศาสตราจารย์โม่ นับว่าลดอีโก้ลงมาจนต่ำมาก

“ศาสตราจารย์โม่!” หลินหยุนเรียกเสียงด้วยเรียบนิ่ง ถือได้ว่าเป็นการทักทายแล้ว

กลุ่มอาจารย์ ต่างก็เข้ามาพูดคุยทายหลินหยุนทีละคน ๆ จากนั้นจึงเดินรายล้อมเขาตรงไปทางออฟฟิศ

เมื่อเข้าไปในออฟฟิศ ทุกคนเชิญให้หลินหยุนนั่งที่ตำแหน่งประธานหัวโต๊ะ หลินหยุนก็ไม่เกรงใจเช่นกัน ในสายตาของเขา ไม่มีความจำเป็นที่ต้องทำอะไรที่มากพิธีรีตองเช่นนี้

ณ.ที่แห่งนี้ ศาสตราจารย์โม่นับว่าเป็นคนที่มีสถานะสูงสุด ในเมื่อซูชิงเหยียนไม่อยู่ จึงเป็นเรื่องธรรมดา ที่เขาจะเป็นคนรับผิดชอบการต้อนรับในครั้งนี้

“ทุกท่าน ตอนนี้อธิการบดีซูติดธุระด่วน ยังไม่สามารถกลับมาได้เป็นการชั่วคราว ดังนั้นผมจะขอเป็นคนอธิบายขั้นตอนต่าง ๆ ให้กับหมอเทพหลินฟังก่อนนะครับ” ศาสตราจารย์โม่มองไปที่หลินหยุนแล้วเอ่ยขออนุญาต

หลินหยุนจึงพูดขึ้นว่า: "เชิญพูดมาเถอะ"

ศาสตราจารย์โม่พูดว่า: "ทีมของมหาวิทยาลัยการแพทย์ปักกิ่ง จะมาถึงตอนสิบโมงเช้า แม้ว่าพวกเขาจะมาที่นี่เพื่อเรียนแลกเปลี่ยน แต่พวกเขาอยากฟัง "วิชาการฝังเข็มปราณไท่ชิง" ที่สร้างโดยหมอเทพหลินเป็นหลักนะครับ”

"เทคนิคการฝังเข็มนี้ มีต้นกำเนิดในหลินโจวของเรา ถูกสร้างขึ้นโดยหมอเทพหลิน และยังเป็นสิ่งเดียวที่เราสามารถนำไปใช้เชิดหน้าชูตาในวงการแพทย์ได้ คณะจากมหาวิทยาลัยแพทย์ปักกิ่งแม้ปากจะไม่พูดอะไรก็จริง แต่ในใจคิดอะไรอยู่ พวกเราเองก็รู้ดีแก่ใจแล้วใช่ไหมครับ"

"ดังนั้น ในตอนที่ทำการบรรยาย สามารถโฟกัสไปที่เทคนิคการฝังเข็มปราณไท่ชิงเป็นหลักได้เลยครับ!"

ทุกคนพยักหน้า เห็นด้วยกับการจัดการเช่นนี้ของศาสตราจารย์โม่

หลินหยุนรู้สึกว่ายังไงก็ได้ทั้งนั้น จะให้บรรยายอะไรก็เหมือน ๆ กันหมด เพราะถึงอย่างไร

ความรู้ทางการแพทย์ในหัวของเขา มันสามารถอธิบายได้ด้วยประโยคเดียวที่ว่า ต่อให้เป็นศาสตร์การแพทย์ที่ยาวนานนับหมื่น ๆ ปีเขาก็รู้ทั้งหมด ก็ยังนับว่าไม่เกินจริงเลยด้วยซ้ำ

ศาสตราจารย์โม่กล่าวต่อว่า "ในส่วนของอาจารย์ใน ม.ของเรา หลัก ๆ คืออาศัยการบรรยายเนื้อหาของหมอเทพหลิน อาจารย์ท่านอื่น ๆ ที่เหลือ ก็บรรยายในส่วนความรู้ทางการแพทย์ขั้นพื้นฐานที่ไม่ควรให้เกิดข้อผิดพลาดอย่างง่าย ๆ ไปก่อน"

“นอกจากนี้ เราเองก็ต้องทำการปรับเปลี่ยนนักศึกษาของทางเราด้วยเหมือนกัน ผมได้เลือกนักศึกษาระดับหัวกะทิจากแต่ละชั้นเรียน แล้วรวบรวมพวกเขามาไว้ในคลาสเรียนเดียว เมื่อนักศึกษาจากมหาวิทยาลัยการแพทย์ปักกิ่งมาถึง ก็จัดให้พวกเขากับนักศึกษาหัวกะทิจาก ม.ของเราเรียนรวมกันเป็นคลาสเดียวกันไปเลยนะครับ"

“ด้วยวิธีนี้ ก็หวังว่าคงจะไม่ถูกนักศึกษาหัวกะทิจาก ม. ปักกิ่งเมินใส่เสียจนน่าเกลียดจนเกินไปล่ะนะ!”

“ตอนนี้คงต้องจัดการอย่างนี้ไปก่อน ทุก ๆ ท่านมีอะไรจะเพิ่มเติมไหมครับ?” ศาสตราจารย์โม่มองไปที่อาจารย์ทุกคน

"ไม่มีแล้ว!"

ทุกคนส่ายหน้า เห็นพ้องกันว่าโม่หัวถิงจัดการทุกอย่างไว้ได้ดีมาก ๆ แล้ว

ในเวลานั้นเอง ประตูออฟฟิศก็ถูกผลักเปิดออก ซูชิงเหยียนเดินรี่เข้ามาด้วยความตื่นเต้น

“ทุกท่าน ผมเพิ่งกลับมาจากกระทรวงศึกษาธิการ ขอบอกข่าวดีว่า การที่คนจากมหาวิทยาลัยแพทย์ปักกิ่ง มาศึกษาแลกเปลี่ยนที่มหาวิทยาลัยของเราในครั้งนี้ พวกผู้ใหญ่ระดับสูงให้ความสำคัญกันมาก ถึงกับกำชับผมมาซ้ำแล้วซ้ำเล่าเลยว่า เราต้องคว้าโอกาสนี้ไว้ให้ดี อย่าได้ทำผิดพลาดเด็ดขาด มาทำให้มหาวิทยาลัยแพทย์หลินโจวของเรา โด่งดังเป็นพลุแตกในคราวเดียวไปเลย!”

ทุกคนต่างก็ตื่นเต้นมาก ไม่คิดว่าแม้แต่ผู้นำระดับสูงเองก็ยังตื่นเต้นยินดีไปด้วย

ซูชิงเหยียนเหลือบมองหลินหยุนแวบหนึ่ง จากนั้นจึงค่อยหันไปหาโม่หัวถิงแล้วพูดว่า " ศจ.โม่จัดการทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้วใช่ไหม?”

โม่หัวถิงพยักหน้า: “ ตามแผนกำหนดการที่เราคุยกันไว้เมื่อวานนี้ ทุกอย่างได้รับการจัดเตรียมเป็นที่เรียบร้อยแล้ว”

“ถ้าอย่างนั้นก็ดีมาก!” ซูชิงเหยียนดูเป็นกังวล: “หมอเทพหลิน คุณมีอะไรจะเพิ่มเติมไหมครับ?”

หลินหยุนพูดอย่างไม่เป็นทางการว่า "ไม่มี"

“ถ้าอย่างนั้น ก็เหลือแค่ รอคนจากมหาวิทยาลัยแพทย์ปักกิ่งมาถึงเท่านั้นแล้วล่ะ!”

มหาวิทยาลัยแพทย์หลินโจว ห้องเรียนแพทย์แผนจีน