จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 336

หัวใจของอีหยุ่นหดหู่ เมื่อกี้เขาก็ไม่มั่นใจหลินหยุน ตอนนี้คุณปู่เจ็ดยังพูดว่าอีเฉินเย่าเก็บซ่อนความแข็งแกร่งของเขา ถ้างั้นก็แสดงว่าหลินหยุนยิ่งสิ้นหวังมากขึ้น

ป๋ายรุ่ยเหวินกับกู้ซิวหรั่นและคนอื่นซึ่งเป็นศัตรูกับหลินหยุน เมื่อเห็นว่าอีเฉินเย่ามีพลังแข็งแกร่งมากเช่นนี้ พวกเขาทั้งหมดมีรอยยิ้มที่ชั่วร้าย

“หลินหยุน ดูซิว่าครั้งนี้นายจะยังมีชีวิตรอดไหม!

หลินหยุนมองอีเฉินเย่าซึ่งไม่ใส่เสื้อ และมีรอยแผลเป็นที่น่าเกลียดเต็มไปหมด ไร้ความรู้สึก “เห็นแก่ที่มันไม่ง่ายที่นายจะฝึกฝนได้ถึงขั้นนี้ ฉันจะให้โอกาสนายสักครั้ง ฉันจะนั่งที่นี่ ขอเพียงนายสามารถบังคับให้ฉันยืนขึ้นได้ ฉันจะไม่ยุ่งเกี่ยวความแค้นระหว่างนายกับตระกูลอีอีกต่อไป!”

“อะไรนะ!”

อีหยุ่นเบิกตากว้าง ใบหน้าเหลือเชื่อ

“เขาบ้าไปแล้วเหรอ?”

“นั่งนิ่งๆสู้กับอีเฉินเย่า! เขาเอาความมั่นใจมาจากไหน?”

“ไอ้หนุ่มคนนี้ ช่างหยิ่งยโสจริงๆ!”

อีหยุ่นรู้สึกสิ้นหวังอีกครั้ง แม้ว่าเขาจะไม่มีความมั่นใจในตัวหลินหยุน แต่ในใจก็ยังมีความหวังจางๆ หวังว่าปาฏิหาริย์จะเกิดขึ้น

แต่ตอนนี้หลินหยุนหยิ่งยโสขนาดนี้ เหมือนขุดหลุมฝังศพให้ตัวเอง

“เฮ้อ ดูเหมือนวิกฤตครั้งนี้ของตระกูลอีจะรอดยาก!” อีหยุ่นเงยหน้าขึ้นมองบนท้องฟ้าพร้อมกับถอนหายใจ

เกือบทุกคนมีความคิดแบบเดียวกับอีหยุ่น หลินหยุนประมาทเกินไป ความแข็งแกร่งของอีเฉินเย่านั้น ชายชราชุดดำยังเทียบไม่ได้เลย

อีเฉินเย่าก็สะดุ้งเล็กน้อย แล้วใบหน้าที่น่าเกลียดของเขาก็เต็มไปด้วยความอับอาย เขารู้สึกว่าหลินหยุนพูดแบบนี้มันคือการดูหมิ่นเขา

“ไอ้หนุ่ม นายกำลังหาที่ตาย!”

ทันใดนั้นความเร็วของอีเฉินเย่าปรากฏขึ้นอย่างฉับพลัน ร่างของเขาก็เคลื่อนไหว และทุกคนก็เห็นแสงสีแดง พุ่งไปทางหลินหยุนอย่างรวดเร็ว

ทันใดนั้นหลินหยุนก็เงยหน้าขึ้น มองไปที่แสงสีแดง จากนั้นจึงชูตะเกียบขึ้นอย่างเฉยชา แล้วคีบอย่างสบายใจ

ฉากที่น่าเหลือเชื่อเกิดขึ้น

ตะเกียบคู่นั้นของหลินหยุนซึ่งดูเหมือนจะหักได้ทุกเมื่อ แท้จริงแล้วสามารถหนีบข้อมือของอีเฉินเย่าที่ต่อยมาไว้แน่น

ตะเกียบดูเหมือนคีมเหล็กขนาดยักษ์ อีเฉินเย่าพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะดิ้นให้หลุด แต่ขยับไม่ได้เลย

“ไป!”

หลินหยุนคลายตะเกียบ และโบกมือเบาๆอีเฉินเย่ารู้สึกถึงพลังที่แข็งแกร่งกระแทกใส่ร่างกายของเขาทันที

บูม!

ร่างกายของอีเฉินเย่า ถูกแรงมหาศาลนั้นกระแทกจนปลิวออกไป

ชึดๆๆ……ถอยหลังห้าหกก้าว ถึงควบคุมร่างกายตัวเองให้คงที่ได้

“อะไรเนี่ย!”

ทั่วทั้งห้องโถง ตกอยู่ในความเงียบสงบอีกครั้ง！

ทุกคน อ้าปากค้างอีกครั้ง เป็นเวลานานกว่าจะหุบปากได้

อีเฉินเย่าพ่ายแพ้จริงๆ!”

“ไอ้หนุ่มคนนั้นแข็งแกร่งขนาดนั้นเลยเหรอ?”

อีเฉินเย่าเองก็ตกใจเหมือนกัน มองที่หลินหยุนอย่างเหลือเชื่อ

แต่ว่า อีเฉินเย่าไม่เต็มใจ

“ไอ้หนุ่ม ดูเหมือนว่าฉันประเมินค่าแกต่ำเกินไป”

“นายเป็นคนที่หยิ่งผยอง คราวนี้ ฉันจะสู้ให้สุดใจ!”

ทันใดนั้นอีเฉิงเย่าก็หลับตาลง ร่างกายของเขาลอยจากพื้น แสงสีแดงบนร่างกายของเขาก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ และทั้งตัวของเขาถูกปกคลุมด้วยแสงสีแดง

“ให้นายได้เห็นวิชาที่แข็งแกร่งที่สุดของฉัน ฝ่ามืออาชูร่ามารโลหิต!”

แสงสีแดงที่ปกคลุมร่างกายของอีเฉินเย่า จู่ๆก็รวมตัวกันบนหัวของเขา ก่อตัวเป็นฝ่ามือสีแดงขนาดใหญ่ เหมือนฝ่ามืออาชูร่ามารโลหิต

“โอ้พระเจ้า เขาเป็นปีศาจมั้ง!”

ฉันได้ยินข้างในมีเสียงผีร้อง รอบๆยังมีสายฟ้าแลบ นี่ยังเป็นมนุษย์อยู่หรือ!”

คนธรรมดาเหล่านี้ตกใจกลัวจนขาทั้งสองข้างสั่น หลายคนใช้ชีวิตมาเกือบทั้งชีวิต และไม่เคยสัมผัสกับสิ่งที่เหลือเชื่อเช่นนี้มาก่อน วันนี้พวกเขาได้เห็นและได้ยิน ได้ลบล้างความรู้ความเข้าใจเดิมๆที่เคยมีต่อโลกมนุษย์

ป๋ายรุ่ยเหวินกับกู้ซิวหรั่นและคนอื่นๆ แม่ในใจจะหวาดกลัวกับพลังที่ยิ่งใหญ่นี้ แต่อีเฉินเย่ายิ่งมีพลังมากเท่าไหร่ ความหวังที่หลินหยุนจะมีชีวิตรอดก็ยิ่งน้อยลง

“หลินหยุน ฉันจะดูว่าครั้งนี้นายจะมีชีวิตรอดไหม!”

อีเฉินเย่ากำลังได้เปรียบ เหมือนเทพปีศาจแห่งนรก มองหลินหยุน ราวกับว่ากำลังเผชิญหน้ากับมด

“ไอ้หนุ่ม ไปตายซะ!”

ด้วยเสียงตะโกนอย่างเข้มงวด ฝ่ามือสีแดงขนาดใหญ่ กระแทกลงที่หัวของหลินหยุน

หลินหยุนยังคงนั่งอยู่บนเก้าอี้ ใบหน้าเรียบเฉย เมื่อต้องเผชิญกับการโจมตีอันทรงพลังที่ทำให้ผู้คนหวาดกลัว มุมปากปรากฏรอยยิ้มเยาะเย้ย

ฝีมือในรระดับนี้ ยังคู่ควรกับการเรียกทักษะการต่อสู้เหรอ? ฉันจะแสดงให้นายเห็นว่าทักษะการต่อสู้ที่แท้จริงคือแบบไหน!”

หลินหยุนวางตะเกียบลง เอาฝ่ามือกระแทกออกไปอย่างไม่ตื่นตระหนก

“ท่าแรกของสิบแปดท่าต้าเต๋า ท่าสยบเขา!”

บูม!

ฝ่ามือที่กระแทกออกไปของหลินหยุน เป็นเหมือนขวานยักษ์ที่เปิดท้องฟ้า ผ่าแยกฝ่ามือสีแดงเลือดขนาดใหญ่ออกจากกันทันที ทำลายมันด้วยพลังที่ไม่มีที่สิ้นสุด และทำลายการโจมตีของอีเฉินเย่าทันที

อีเฉินเย่าตกลงมาจากฟากฟ้า และหล่นลงกับพื้นด้วยสีหน้าสยดสยอง

ก่อนที่เขาจะยืนนิ่ง เสียงแผ่วเบาของหลินหยุนก็ดังขึ้นอีกครั้ง “ท่าที่สองของสิบแปดท่าต้าเต๋า ท่าแยกน้ำ!”

หลินหยุนพลิกฝ่ามือเบาๆ แล้วกระแทกออกไป

ในชั่วพริบตา อากาศทั่วทั้งห้องโถงดูเหมือนจะถูกพลังมหาศาลบีบอัดทั้งสองข้างอย่างรวดเร็ว ทำให้หายใจลำบาก