จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 378

สรุปบท บทที่ 378 แม้ตายไปก็ปลาบปลื้มสุขใจ: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์

สรุปตอน บทที่ 378 แม้ตายไปก็ปลาบปลื้มสุขใจ – จากเรื่อง จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ โดย จูผาซู่

ตอน บทที่ 378 แม้ตายไปก็ปลาบปลื้มสุขใจ ของนิยายใช้ชีวิตเรื่องดัง จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ โดยนักเขียน จูผาซู่ เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง

หนึ่งชั่วโมงหลังจากนั้น กรรมการทั้งหลายก็ได้เดินกลับเข้ามาอีกครั้ง

กรรมการทั้งหลายได้จ้องหน้าสบตาซึ่งกันและกัน และต่างก็พยักหน้าแสดงถึงเจตนาของตน

จากนั้น ก็สอบถามขึ้นกับท่านหลิวผู้เป็นกรรมการที่มีตำแหน่งใหญ่ที่สุด “ประธานหลิว พวกเราได้ทำการตรวจสอบและยืนยันสภาพอาการของผู้ป่วยแล้ว ตอนนี้สามารถที่จะประกาศผลการแข่งขันได้แล้ว”

ท่านหลิวพยักหน้า และพูดขึ้นด้วยสีหน้าจริงจัง “ถ้าอย่างนั้นก็ประกาศได้เลย!"

“รับทราบ!"

กรรมการเดินเข้าไป ยืนอยู่เบื้องหน้าของผู้ชมทุกคน

ฉู่หยุนหวา กู่เชียนซาน ซ่างกวงเย่าสือ รวมถึงทุกคนที่อยู่โดยรอบทั้งหมด

สายตาของทุกคนต่างก็จับจ้องมายังที่ตัวของกรรมการผู้นั้น

มีเพียงแค่หลินหยุน ที่ยังคงหลับตาสองข้างเล็กน้อย เหมือนกับว่าไม่ได้สนใจอะไร กับผลการแข่งขันเหล่านั้น

บางทีอาจจะเป็นได้ว่า เขามีความเชื่อมั่นในทักษะวิชาการแพทย์ของตนเองอย่างมาก

ราชาแพทย์ในครั้งนี้ จะตกเป็นของผู้ใดกัน?

ที่จริงแล้วในใจของหลายคนต่างก็มีคำตอบกันอยู่แล้ว

สายตาของคนจำนวนมาก ต่างได้แอบชำเลืองมองไปที่หลินหยุน

แต่ว่า ก็ยังมีอีกบางคนที่ยังไม่ยอมถอดใจ ซึ่งก่อนหน้าที่ผลการแข่งขันยังไม่ได้ประกาศออกมา พวกเขาก็ยังคงไม่ยอมแพ้

สายตาของกรรมการได้กวาดตามองไปยังทุกคนหนึ่งรอบ แต่ก็ไม่ได้เผยข้อมูลอะไรออกมาเลยแม้แต่น้อย

“ในตอนนี้การแข่งขันราชการแพทย์ในครั้งนี้ ก็ได้สิ้นสุดลงแล้ว หลังจากที่คณะกรรมการได้ตรวจสอบอาการของผู้ป่วย สังเกตผลการรักษาของทุกคน ก็ได้มีผลคะแนนการตัดสินอย่างเป็นรูปธรรมแล้ว ผู้ที่จะได้เป็นราชาแพทย์ ก็ได้ทำการตัดสินคัดเลือกเอาไว้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว”

“เขาก็คือ......”

เสียงของกรรมการหยุดชะงักลงเล็กน้อย จิตใจของทุกคนก็พุ่งขึ้นไปติดอยู่ที่ลำคออย่างกะทันหัน

เซี่ยเจี้ยนโก๋กำหมัดสองข้างแน่น และแอบพูดอยู่ในใจว่า “หลินหยุน หลินหยุน หลินหยุน......”

กู่เซิงยู่สีหน้าหม่นหมอง แอบภาวนาอยู่ในใจว่า “ไม่ใช่เขา ไม่ใช่เขา ต้องไม่ใช่เขาอย่างแน่นอน!"

ฉู่หมิงเฉิงสีหน้าเศร้าซึม เพราะว่าเขามองเห็นพ่อของเขาฉู่หยุนหวา ปิดตาลงอย่างสงบนิ่ง

เขารู้ว่า นี่คือการแสดงออกถึงการยอมรับและเลื่อมใสอย่างที่สุดของพ่อ

ซ่างกวงชิงฉันสีหน้าตื่นตะลึง เพราะว่าเธอก็มองเห็นสีหน้าของซ่างกวงเย่าสือผู้เป็นพ่อของตนเอง มีท่าทางที่ชื่นชมและเลื่อมใส

การที่เป็นลูกสาว ซ่างกวงชิงฉันจึงสามารถเข้าใจซ่างกวงเย่าสือผู้เป็นพ่อของตนเองได้เป็นอย่างดี เธอรู้ดีว่าแม้แต่ขนาดฉู่หยุนหวา พ่อของเธอแต่ไหนไต่ไรก็ไม่เคยชื่นชมและเลื่อมใสมาก่อน

พูดได้ว่าทั่วทั้งวงการการแพทย์แห่งประเทศจีน ยังไม่มีแพทย์คนไหนที่สามารถทำให้ซ่างกวงเย่าสือชื่นชมและเลื่อมใสมาก่อน

แต่ว่า ตอนนี้ซ่างกวงชิงฉันคิดไม่ถึงว่าบนใบหน้าพ่อของเธอ จะมองเห็นสีหน้าท่าทางที่ชื่นชมและเลื่อมใส

สายตาของซ่างกวงชิงฉัน ได้แอบจ้องสังเกตไปที่ตัวของวัยรุ่นผู้นั้นที่กำลังหลับตาทั้งสองข้างอยู่ “บางทีอาจจะเป็นเพราะทักษะฝีมือที่เขาได้แสดงออกมา จึงสามารถทำให้คุณพ่อที่หยิ่งผยองมาโดยตลอด ยอมรับและเลื่อมใสอย่างที่สุด!"

กรรมการมองไปยังทุกคนที่ต่างก็กำลังรอคอยคาดหวัง โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่มีสีหน้าเคร่งเครียด ร่างกายแข็งทื่อไปหมดอย่างกู่เชียนซาน และก็ได้ประกาศขึ้นว่า “เขาก็คือ หลินหยุนที่มาจากเมืองหลินโจว มณฑลหลิงหนาน!"

หลังจากที่สถานที่แห่งนี้เงียบสงบไปชั่วครู่ ตอนนี้ก็กลับมาครึกครื้นขึ้นอีกครั้งแล้ว

“ใช่เขาจริงๆ ด้วย!"

“ก็ใช่ เพราะว่าวิชาการฝังเข็มของเขาเมื่อครู่นี้ ช่างเยี่ยมยอดอย่างที่สุด!"

“ปีนี้เขาอายุเพียงแค่ยี่สิบปีใช่ไหม! พระเจ้า ราชาแพทย์ที่มีอายุยี่สิบปี นี่มันเป็นไปได้อย่างไรกันเนี่ยะ!"

ในโลกบู๊ ปรมาจารย์ที่มีอายุยี่สิบปี สามารถสร้างความครึกโครมโด่งดังไปทั่วทั้งโลกบู๊

ส่วนราชาแพทย์ที่มีอายุยี่สิบปี ก็สามารถที่จะสร้างความครึกโครมโด่งดังไปทั่วทั้งวงการการแพทย์ด้วยเช่นกัน

เซี่ยเจี้ยนโก๋ตื่นเต้นจนร้องไห้น้ำตาคลอเบ้า จิตใจที่ลอยเคว้งคว้างอยู่กลางอากาศ ในที่สุดก็วางใจลงได้แล้ว

“ดีมากเลย หลินหยุนไม่ทำให้ข้าผิดหวังจริงๆ!" เซี่ยเจี้ยนโก๋ตื่นเต้นจนต้องไปจับมือสองข้างของโจวเฟิน และแสดงสีหน้าท่าทางที่ดีอกดีใจอย่างมาก

โจวเฟินก็ตื่นเต้นจนร้องไห้น้ำตาไหล “เสี่ยวหยุน เสี่ยวหยุนช่างเยี่ยมยอดจริงๆ เด็กดีที่เชื่อฟัง คนนี้!"

โม่หัวถิงหัวเราะฮ่าฮ่าและพูดขึ้นว่า “ผู้อำนวยการโจว ได้ยินแล้วหรือยัง หลินโจว หลินโจวของพวกเราได้มีราชาแพทย์ถือกำเนิดขึ้นแล้ว ซึ่งเป็นราชาแพทย์ที่มีอายุเพียงยี่สิบปีเท่านั้น! ฮ่าฮ่าฮ่า......”

โจวชิงเหอตื่นเต้นและหัวเราะแหะแหะออกมา หัวเราะไม่หยุด และก็ยิ้มอย่างไม่ยอมหุบปาก

ในฐานะที่เป็นผู้อำนวยการโรงพยาบาลประชาชนเมืองหลินโจว และในฐานะที่เป็นสมาชิกวงการการแพทย์ของเมืองหลินโจว เขาวาดฝันเอาไว้ว่าต้องการให้หลินหยุนมีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่ววงการการแพทย์ของประเทศจีน

เรื่องนี้ เริ่มต้นจากการที่หลินโจวถูกคนของสมาคมการแพทย์ฉินโจวดูถูกเหยียดหยาม โจวชิงเหอ ใช้สิทธิ์เพื่อให้หลินหยุนเป็นตัวแทนเข้าร่วมการสัมมนา ก็สามารถมองออกได้แล้ว

หลังจากที่กรรมการได้ประกาศผลคะแนนการแข่งขันแล้ว ก็ได้กวาดสายตามองไปยังผู้ชมทุกคนด้วยท่าทางจริงจัง และพูดขึ้นเสียงก้องว่า “ผลคะแนนที่ประกาศออกมานี้ ทุกคนมีข้อสงสัยติดขัดอะไรบ้างไหม?"

นี่คือขั้นตอนสุดท้ายของการแข่งขันราชาการแพทย์แล้ว หากทุกคนไม่มีความคิดเห็นต่อผลการให้คะแนนตัดสินใจของคณะกรรมการแล้ว ถ้าอย่างนั้นก็สามารถสรุปตำแหน่งราชาการแพทย์ได้อย่างเป็นทางการแล้ว

ไม่มีผู้ใดส่งเสียงคัดค้าน

หลินหยุนใช้พลังทิพย์แสดงวิชาการฝังเข็มปราณไท่ชิงแบบดั้งเดิม ทำให้ทุกคนถึงกับตื่นตะลึงกัน ไปหมด

ฉู่หมิงเฉิงที่อยู่ด้านล่างกระวนกระวายใจไม่หยุด เขาต้องการที่จะแสดงความคิดเห็นขัดแย้งแทนฉู่หยุนหวา เขาคิดว่าต่อให้หลินหยุนจะแสดงวิชาการแพทย์ออกมาได้อย่างยอดเยี่ยม แต่วิชาการฝังเข็มปลิดชีพของพวกเขาตระกูลฉู่ก็คงไม่ถึงกับพ่ายแพ้

ซ่างกวงชิงฉันกลับมีสีหน้าที่เฉยเมย ไม่มีความคิดเห็นขัดแย้งกับการประกาศผลของคณะกรรมการ แต่ว่า ในทุกครั้งที่เธอมองไปที่หลินหยุน สายตามักจะแฝงด้วยความแปลกใจอย่างลึกซึ้ง

กู่เซิงยู่สีหน้าหม่นหมอง เขามีความคิดเห็นขัดแย้งแน่นอน แต่ว่า ในเวลานี้เขายังไม่มีสิทธิ์ที่จะพูดโต้แย้งออกมาได้

เห็นว่าไม่มีผู้ใดตอบรับ กรรมการก็สอบถามอีกครั้ง ด้วยเสียงที่ดังขึ้น “ผลคะแนนที่ประกาศออกมานี้ ทุกคนมีข้อสงสัยติดขัดอะไรบ้างไหม?"

ครั้งที่สอง

ก็ไม่มีผู้ใดส่งเสียงคัดค้าน

ฉู่หมิงเฉิงกับกู่เซิงยู่ร้อนรนจนใกล้จะกลายเป็นมดที่อยู่บนกระทะร้อนอยู่แล้ว

กรรมการสอบถามต่ออีกครั้ง “ถ้าหากทุกคนไม่มีข้อสงสัยติดขัดกับผลคะแนนการแข่งขันนี้ถ้าอย่างนั้นการแข่งขันราชาการแพทย์ในครั้งนี้ก็ได้สิ้นสุดลงอย่างเป็นทางการแล้ว”

การถามครั้งที่สาม ซึ่งก็คือขั้นตอนสุดท้ายของการแข่งขันราชาการแพทย์แล้ว

ก็ยังคงไม่มีผู้ใดส่งเสียงคัดค้าน

เวลานี้ กู่เชียนซานที่มีสีหน้าหม่นหมอง ในที่สุดก็เอ่ยปากขึ้นแล้ว

“ข้ามีความเห็น”

กรรมการมองไปที่กู่เชียนซาน และถามขึ้นอย่างไร้อารมณ์ไร้ความรู้สึก “นายมีข้อสงสัยอะไร?"

กู่เชียนซานพูดว่า “ข้าต้องการทราบถึงเหตุผลที่เขาได้รับการแต่งตั้งให้เป็นราชาแพทย์”

คำถามนี้ของกู่เชียนซานช่างง่ายดาย และก็แฝงด้วยเล่ห์เหลี่ยมอย่างมาก

เขาต้องการให้คณะกรรมการ แสดงเหตุผลที่หลินหยุนได้รับตำแหน่งราชาแพทย์ต่อทุกคน

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์