หนึ่งชั่วโมงหลังจากนั้น กรรมการทั้งหลายก็ได้เดินกลับเข้ามาอีกครั้ง
กรรมการทั้งหลายได้จ้องหน้าสบตาซึ่งกันและกัน และต่างก็พยักหน้าแสดงถึงเจตนาของตน
จากนั้น ก็สอบถามขึ้นกับท่านหลิวผู้เป็นกรรมการที่มีตำแหน่งใหญ่ที่สุด “ประธานหลิว พวกเราได้ทำการตรวจสอบและยืนยันสภาพอาการของผู้ป่วยแล้ว ตอนนี้สามารถที่จะประกาศผลการแข่งขันได้แล้ว”
ท่านหลิวพยักหน้า และพูดขึ้นด้วยสีหน้าจริงจัง “ถ้าอย่างนั้นก็ประกาศได้เลย!"
“รับทราบ!"
กรรมการเดินเข้าไป ยืนอยู่เบื้องหน้าของผู้ชมทุกคน
ฉู่หยุนหวา กู่เชียนซาน ซ่างกวงเย่าสือ รวมถึงทุกคนที่อยู่โดยรอบทั้งหมด
สายตาของทุกคนต่างก็จับจ้องมายังที่ตัวของกรรมการผู้นั้น
มีเพียงแค่หลินหยุน ที่ยังคงหลับตาสองข้างเล็กน้อย เหมือนกับว่าไม่ได้สนใจอะไร กับผลการแข่งขันเหล่านั้น
บางทีอาจจะเป็นได้ว่า เขามีความเชื่อมั่นในทักษะวิชาการแพทย์ของตนเองอย่างมาก
ราชาแพทย์ในครั้งนี้ จะตกเป็นของผู้ใดกัน?
ที่จริงแล้วในใจของหลายคนต่างก็มีคำตอบกันอยู่แล้ว
สายตาของคนจำนวนมาก ต่างได้แอบชำเลืองมองไปที่หลินหยุน
แต่ว่า ก็ยังมีอีกบางคนที่ยังไม่ยอมถอดใจ ซึ่งก่อนหน้าที่ผลการแข่งขันยังไม่ได้ประกาศออกมา พวกเขาก็ยังคงไม่ยอมแพ้
สายตาของกรรมการได้กวาดตามองไปยังทุกคนหนึ่งรอบ แต่ก็ไม่ได้เผยข้อมูลอะไรออกมาเลยแม้แต่น้อย
“ในตอนนี้การแข่งขันราชการแพทย์ในครั้งนี้ ก็ได้สิ้นสุดลงแล้ว หลังจากที่คณะกรรมการได้ตรวจสอบอาการของผู้ป่วย สังเกตผลการรักษาของทุกคน ก็ได้มีผลคะแนนการตัดสินอย่างเป็นรูปธรรมแล้ว ผู้ที่จะได้เป็นราชาแพทย์ ก็ได้ทำการตัดสินคัดเลือกเอาไว้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว”
“เขาก็คือ......”
เสียงของกรรมการหยุดชะงักลงเล็กน้อย จิตใจของทุกคนก็พุ่งขึ้นไปติดอยู่ที่ลำคออย่างกะทันหัน
เซี่ยเจี้ยนโก๋กำหมัดสองข้างแน่น และแอบพูดอยู่ในใจว่า “หลินหยุน หลินหยุน หลินหยุน......”
กู่เซิงยู่สีหน้าหม่นหมอง แอบภาวนาอยู่ในใจว่า “ไม่ใช่เขา ไม่ใช่เขา ต้องไม่ใช่เขาอย่างแน่นอน!"
ฉู่หมิงเฉิงสีหน้าเศร้าซึม เพราะว่าเขามองเห็นพ่อของเขาฉู่หยุนหวา ปิดตาลงอย่างสงบนิ่ง
เขารู้ว่า นี่คือการแสดงออกถึงการยอมรับและเลื่อมใสอย่างที่สุดของพ่อ
ซ่างกวงชิงฉันสีหน้าตื่นตะลึง เพราะว่าเธอก็มองเห็นสีหน้าของซ่างกวงเย่าสือผู้เป็นพ่อของตนเอง มีท่าทางที่ชื่นชมและเลื่อมใส
การที่เป็นลูกสาว ซ่างกวงชิงฉันจึงสามารถเข้าใจซ่างกวงเย่าสือผู้เป็นพ่อของตนเองได้เป็นอย่างดี เธอรู้ดีว่าแม้แต่ขนาดฉู่หยุนหวา พ่อของเธอแต่ไหนไต่ไรก็ไม่เคยชื่นชมและเลื่อมใสมาก่อน
พูดได้ว่าทั่วทั้งวงการการแพทย์แห่งประเทศจีน ยังไม่มีแพทย์คนไหนที่สามารถทำให้ซ่างกวงเย่าสือชื่นชมและเลื่อมใสมาก่อน
แต่ว่า ตอนนี้ซ่างกวงชิงฉันคิดไม่ถึงว่าบนใบหน้าพ่อของเธอ จะมองเห็นสีหน้าท่าทางที่ชื่นชมและเลื่อมใส
สายตาของซ่างกวงชิงฉัน ได้แอบจ้องสังเกตไปที่ตัวของวัยรุ่นผู้นั้นที่กำลังหลับตาทั้งสองข้างอยู่ “บางทีอาจจะเป็นเพราะทักษะฝีมือที่เขาได้แสดงออกมา จึงสามารถทำให้คุณพ่อที่หยิ่งผยองมาโดยตลอด ยอมรับและเลื่อมใสอย่างที่สุด!"
กรรมการมองไปยังทุกคนที่ต่างก็กำลังรอคอยคาดหวัง โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่มีสีหน้าเคร่งเครียด ร่างกายแข็งทื่อไปหมดอย่างกู่เชียนซาน และก็ได้ประกาศขึ้นว่า “เขาก็คือ หลินหยุนที่มาจากเมืองหลินโจว มณฑลหลิงหนาน!"
หลังจากที่สถานที่แห่งนี้เงียบสงบไปชั่วครู่ ตอนนี้ก็กลับมาครึกครื้นขึ้นอีกครั้งแล้ว
“ใช่เขาจริงๆ ด้วย!"
“ก็ใช่ เพราะว่าวิชาการฝังเข็มของเขาเมื่อครู่นี้ ช่างเยี่ยมยอดอย่างที่สุด!"
“ปีนี้เขาอายุเพียงแค่ยี่สิบปีใช่ไหม! พระเจ้า ราชาแพทย์ที่มีอายุยี่สิบปี นี่มันเป็นไปได้อย่างไรกันเนี่ยะ!"
ในโลกบู๊ ปรมาจารย์ที่มีอายุยี่สิบปี สามารถสร้างความครึกโครมโด่งดังไปทั่วทั้งโลกบู๊
ส่วนราชาแพทย์ที่มีอายุยี่สิบปี ก็สามารถที่จะสร้างความครึกโครมโด่งดังไปทั่วทั้งวงการการแพทย์ด้วยเช่นกัน
เซี่ยเจี้ยนโก๋ตื่นเต้นจนร้องไห้น้ำตาคลอเบ้า จิตใจที่ลอยเคว้งคว้างอยู่กลางอากาศ ในที่สุดก็วางใจลงได้แล้ว
“ดีมากเลย หลินหยุนไม่ทำให้ข้าผิดหวังจริงๆ!" เซี่ยเจี้ยนโก๋ตื่นเต้นจนต้องไปจับมือสองข้างของโจวเฟิน และแสดงสีหน้าท่าทางที่ดีอกดีใจอย่างมาก
โจวเฟินก็ตื่นเต้นจนร้องไห้น้ำตาไหล “เสี่ยวหยุน เสี่ยวหยุนช่างเยี่ยมยอดจริงๆ เด็กดีที่เชื่อฟัง คนนี้!"
โม่หัวถิงหัวเราะฮ่าฮ่าและพูดขึ้นว่า “ผู้อำนวยการโจว ได้ยินแล้วหรือยัง หลินโจว หลินโจวของพวกเราได้มีราชาแพทย์ถือกำเนิดขึ้นแล้ว ซึ่งเป็นราชาแพทย์ที่มีอายุเพียงยี่สิบปีเท่านั้น! ฮ่าฮ่าฮ่า......”
โจวชิงเหอตื่นเต้นและหัวเราะแหะแหะออกมา หัวเราะไม่หยุด และก็ยิ้มอย่างไม่ยอมหุบปาก
ในฐานะที่เป็นผู้อำนวยการโรงพยาบาลประชาชนเมืองหลินโจว และในฐานะที่เป็นสมาชิกวงการการแพทย์ของเมืองหลินโจว เขาวาดฝันเอาไว้ว่าต้องการให้หลินหยุนมีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่ววงการการแพทย์ของประเทศจีน
เรื่องนี้ เริ่มต้นจากการที่หลินโจวถูกคนของสมาคมการแพทย์ฉินโจวดูถูกเหยียดหยาม โจวชิงเหอ ใช้สิทธิ์เพื่อให้หลินหยุนเป็นตัวแทนเข้าร่วมการสัมมนา ก็สามารถมองออกได้แล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...