จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 38

บทที่ 37 หลบหน่อย

หลินหยุนมองจ้าวกางด้วยสายตาเฉยเมย เขารู้ดีว่าจ้าวกางเป็นนักว่ายน้ำมืออาชีพ ตอนที่เขาเลือกมาที่สระว่ายน้ำ หลินหยุนก็พอจะเดาความคิดของเขาออกแล้ว

ชาติที่แล้ว หลินหยุนกับจ้าวกางเคยมาที่สระว่ายน้ำ ถูกจ้าวกางแกล้ง จนเขาดื่มน้ำในสระว่ายน้ำไปจนอื่น

“นักว่ายน้ำมืออาชีพยอดเยี่ยมเหรอ แต่ นายก็เป็นแค่คนธรรมดาเท่านั้นแหละ” ชาตินี้ หลินหยุนไม่ได้เอาเขาไว้ในสายตาแม้แต่น้อย

เมื่อเห็นว่าหลินหยุนไม่พูด หลี่เหยนที่อยู่ข้างๆ ก็ใช้วิธียั่วยุ สีหน้าดูถูกถามเขาว่า “หลินหยุน ไม่ใช่ว่านายไม่กล้าเล่นใช่ไหม วางใจเถอะ ครั้งนี้เราไม่พนันเงิน แค่เล่นเฉยๆ”

หลินหยุนสีหน้าไร้ความรู้สึก ถามด้วยเสียงอันราบเรียบว่า “ว่ามา เล่นยังไง”

ได้ยินหลินหยุนรับปาก หลี่เหยนกับจ้าวกางก็ประหลาดใจ

จ้าวกางชี้ไปที่ช่องว่ายน้ำที่อยู่ในสระ “ว่ายกลับไปมาหนึ่งรอบ ใครใช้เวลาน้อยสุดชนะ”

“ได้” หลินหยุนไม่ลังเลที่จะตกลง

อีหลิงรู้สึกเป็นห่วง อยากจะเตือนหลินหยุน แต่ถ้าจะทำแบบนั้นต่อหน้าหลี่เหยี่ยนและพวกคงเธอไม่กล้านัก

“จ้าวกางนายเป็นนักว่ายน้ำมืออาชีพ นายมันรังแกคนอื่นชัดๆ เลยหรือเปล่าแบบนี้” อีหลิงทำเป็นว่าไม่พอใจ

จ้าวกางยิ้มเหยเก คิดไม่ถึงว่าอีหลิงจะพูดเข้าข้างหลินหยุนแบบนี้ ไม่รู้จะตอบอย่างไร

หวางเสี่ยวซีรีบมาดึงอีหลิงไว้ ส่งสายตาให้เธอ “เสี่ยวหลิงหลิง ทำไมเธอต้องพูดแทนหลินหยุนด้วยล่ะ”

อีหลิงเพียงอยากจะเตือนหลินหยุนเท่านั้น ตอนนี้เธอทำได้แล้ว เธอก็ไม่ได้พูดอะไรอีก

แต่เพื่อจะแสดงให้เรื่องนี้จบ เธอทำเป็นว่าโกรธแล้วพูดว่า “ฉันไม่ได้อยากพูดแทนใคร แค่ทนดูต่อไปไม่ไหว”

หลี่เหยี่ยนยิ้วเหยาะ “อีหลิง วางใจเถอะ จ้าวกางไม่ได้แกล้งใคร เมื่อกี๊ตอนที่เราถามหลินหยุน เธอก็ได้ยินแล้ว หลินหยุนตอบตกลงแข่งกับจ้าวกางเอง ต่างฝ่ายต่างตกลง”

หลินหยุนมองไปที่อีหลิง สายตาอ่อนโยน เขารู้ความหมายของอีหลิงดี

หลินหยุนหันไปทางจ้าวกาง พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจนักว่า “เริ่มเถอะ”

ถ้าไม่ทำให้พวกนี้ยอมรับ พวกมันไม่มีทางหยุดแน่

เซี่ยหยู่เวยมองหลินหยุนด้วยสายตาเย็นชา ในใจเต็มไปด้วยความโกรธ ไม่ว่าหลินหยุนจะทำอะไร เธอก็รู้สึกไม่พอใจ รู้สึกโกรธทั้งนั้น

และการที่หลินหยุนยอมที่จะทลายหยกนั้นแต่ก็ไม่ยอมให้เธอเป็นคนเอาไปดูแล ก็ยิ่งทำร้ายจิตใจเธอมากเข้าไปอีก

ผู้หญิง ต่างก็ชอบผูกอาฆาต โดยเฉพาะเมื่อโดนดูถูกจากคนที่ไม่ได้เรื่อง

“ยังคิดว่าตัวเองเก่งทุกอย่างงั้นเหรอ รู้ทั้งรู้ว่าจ้างกางเป็นนักว่ายน้ำมืออาชีพ ยังกล้าไปแข่งกับเขาอีก โง่จริงๆ เลย”

“เดี๋ยวก็รู้ว่านายจะขายหน้ายังไง”

เมื่อเห็นว่าหลินหยุนรอคอยที่จะแข่งขัน จ้าวกางก็ไม่ปฏิเสธอยู่แล้ว “ได้ เราเลือกช่องแข่งกันเลย”

จ้างกางพูดจบ สายตาก็มองไปที่สระว่ายน้ำที่มีคนเต็มอยู่

แต่ช่องที่อยู่ซ้ายสุดค่อนข้างเงียบ มีแค่ชายวัยกลางคนที่พิงสายกันที่อยู่ข้างพักผ่อนอยู่

ช่องนี้แหละ

จ้าวกางเดินไป พูดกับชายหัวล้านคนนั้นว่า “ลุง ยึดช่องว่ายน้ำคนเดียวแบบนี้อันธพาลเกินไปหรือเปล่า ลุงไปเล่นทางนั้นก่อน เราจะใช้ช่องนี้ว่ายน้ำแข่งกันก่อน”

จ้าวกางพูดด้วยความใจร้อน ทำให้คนฟังรู้สึกไม่ดีนัก

ชายหัวล้านคนนั้นแค่หรี่ตาขึ้นมาดู ไม่ได้ลืมตาเลยซักนิด

บนที่นั่งเขตพักผ่อน ชายหนุ่มที่มีแค่ตาเดียวคนหนึ่ง ทันใดนั้นเขาเดินเข้ามา บังอยู่ข้างหน้าจ้าวกาง

ชายหนุ่มคนนั้นเร็วมาก ทำจ้าวกางตกใจไปใหญ่