จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 402

มือของหลินหยุนถือถาดอาหารใบหนึ่งอยู่ ด้านบนยังมีแก้วไวน์ทรงสูงสองใบด้วย

อีกทั้งยังใส่ชุดสีดำที่เหมือนกับพนักงานของที่นี่อีกด้วย ซึ่งง่ายมากที่จะทำให้คนเข้าใจผิดว่าเขาก็เป็นพนักงานของที่นี่เช่นกัน

เถียนชุ่ยชุ่ยคล้ายกับว่าได้ค้นพบดินแดนแผ่นดินใหญ่แห่งใหม่ สีหน้าท่าทางทั้งประหลาดใจ เหยียดหยาม และตะลึงงันเลยทีเดียว

ครั้งก่อนที่ได้เหยียบย่ำให้หลินหยุนอับอายขายหน้าอย่างรุนแรงนั้น ทำให้เถียนชุ่ยชุ่ยเบิกบานใจไปได้หลายวัน

ครั้งนี้ก็เป็นโอกาสที่ดีอีกครั้งหนึ่งแล้ว!

เถียนชุ่ยชุ่ยมีเสน่ห์งดงามเป็นธรรมชาติ โดยมองไปยังหลินหยุนที่อยู่ในสภาพที่น่าผิดหวังทั้งที่คาดหวังไว้ว่าเขาจะดีขึ้น แต่ก็กลับมองว่ามันผิดแปลกและน่าขันไม่น้อย: “ตอนนั้นที่บาร์โล่เฉิน ฉันเคยได้เตือนนายเอาไว้ว่า นายอย่ามาทำงานในบาร์แบบนี้ ควรที่จะคิดวางแผนเพื่ออนาคตของตนเองให้ดี นายก็ตอกกลับอย่างรุนแรงจนทำให้ฉันต้องขายหน้า พูดบอกว่าฉันคือพวกมด โดยที่ไม่มีทางที่จะเข้าใจว่านายมีชีวิตการดำรงอยู่อย่างไรกัน! ”

“คิดไม่ถึงว่าที่นายพูดออกมาอย่างสง่าผ่าเผย แต่พอหันกลับมาอีกทีกลายเป็นนายที่มาเป็นพนักงานที่นี่ไปได้! ”

“นายทำให้ฉันต้องผิดหวังมากจริง ๆ! หากนายเป็นแบบนี้ หญิงสาวคนไหนที่ฝากชีวิตอยู่กับนาย คงไม่โชคร้ายตกอับไปแปดชั่วโคตรอย่างนั้นเหรอ? ”

ทักษะการแสดงที่เป็นธรรมชาติของเถียนชุ่ยชุ่ย บวกกับเสน่ห์ความงดงามที่เป็นธรรมชาติของเธอ ซึ่งเมื่อได้พูดกล่าวคำพูดนี้ออกไป ก็เหมือนกับหญิงสาวที่หลงใหลในความรักที่ถูกเอารัดเอาเปรียบไม่ได้รับความเป็นธรรม ส่วนหลินหยุนก็คือชายที่ชั่วช้าเลวทรามคนนั้น

หวางหยู่หันยิ้มอย่างเย็นชาด้วยสีหน้าเหยียดหยาม: “หลินหยุน ที่จริงแล้วนายก็มีความสามารถเพียงเท่านี้! ต่อให้นายจะมีทักษะการต่อสู้ที่ยอดเยี่ยม ก็จะไปมีประโยชน์อะไร? สุดท้ายก็มาถือถาดอาหารบริการคนอื่นไม่ใช่เหรอ! ”

จางเหมิงท่าทางเย่อหยิ่ง เหมือนว่าไม่อยากจะมองไปที่หลินหยุน: “พนักงานถือถาดอาหารคนหนึ่ง ยังกล้าที่จะดูถูกปรมาจารย์หลิน! นายมีสิทธิ์อะไรที่พูดโอ้อวดโดยไม่ละอายแก่ใจ! ”

“ฉินโส่ว เห็นแล้วหรือยัง? นี่ก็คือรูปลักษณ์ตัวจริงของเพื่อนรักของนายยังไงล่ะ! พนักงานคนหนึ่งในโรงแรม ในครั้งก่อนกล้าที่จะขัดขวางโหลวจิ้งโยวไม่ให้ช่วยนาย และยังดูถูกปรมาจารย์หลินอีก! นายคิดดูดี ๆ นะว่า ตกลงเขามีความคิดอะไรในใจกันแน่? ”

ฉินโส่วขมวดคิ้ว ไม่ว่าอย่างไรเขาก็คิดไม่ถึงว่า หลินหยุนจะมาทำงานเป็นพนักงานอยู่ที่นี่!

ถ้าหากหลินหยุนบอกกับเขาก่อน เขาคงจะบอกกับหลินหยุนไปตั้งแต่เมื่อวานแล้วว่าให้ขอลาหยุด เพื่อให้หลินหยุนหลีกเลี่ยงที่จะพบกับความอับอาย

ฉินโส่วพูดว่า: “หลินหยุนเกิดในตระกูลที่ฐานะไม่ดี มาทำงานหาเงินก็เป็นเรื่องปกติทั่วไป ไม่มีอะไรน่าแปลกเลย ทุกคนแยกย้ายกันไปได้แล้ว อย่ามามุงล้อมกันอยู่แบบนี้ เดี๋ยวจะไปสร้างความรบกวนให้กับคนใหญ่คนโตเข้ามันจะไม่ดีเอา”

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงนี้ ได้สร้างความรบกวนต่อใครหลายคนมาสักพักหนึ่งแล้ว

แต่ เมื่อเห็นว่าเป็นเด็กกลุ่มหนึ่งที่กำลังเอะอะโวยวาย คนส่วนใหญ่ก็ไม่ได้ให้ความสนใจอะไร

แต่ว่า จงเฟยหยู่กับเซี่ยหยู่เวยทั้งสองกลุ่มเล็กนั้น เมื่อเห็นหลินหยุนแล้ว ก็รีบเข้ามามุงล้อมด้วยความอยากรู้อยากเห็นทันที

“หลินหยุน เขามาที่นี่ได้อย่างไรกัน? ” จงเฟยหยู่มองไปที่หลินหยุนด้วยสายตาที่อยากรู้อยากเห็น ซึ่งทักษะวิชาการแพทย์ของหลินหยุนเธอเคยได้รับรู้รับทราบกับตัวเองมาแล้ว แต่ก็ไม่รู้ว่าตระกูลของหลินหยุนมีสถานะอย่างไร?

เซี่ยหยู่เวยมองไปที่หลินหยุน ด้วยแววตาที่ซับซ้อน ตอนอยู่ที่บ้านตระกูลอีที่เจียงหนาน เธอถูกสยบด้วยความสามารถที่ไม่ธรรมดาของหลินหยุน ซึ่งเสียใจเป็นอย่างมาก

แต่ เธอชัดเจนว่า ระหว่างเธอกับหลินหยุน ไม่มีทางที่จะกลับมาคืนดีกันได้

ดังนั้น เซี่ยหยู่เวยจึงต้องอยู่กับเว่ยเทียนหมิงต่อไป แม้ว่าในสายตาของเธอนั้น เว่ยเทียนหมิงไม่สามารถเทียบเคียงกับหลินหยุนได้

แต่ว่า เว่ยเทียนหมิงก็ยังถือว่ายอดเยี่ยมมีความสามารถกว่าบรรดาคนทั่วไป เป็นตัวเลือกที่ไม่ได้เลวเลย ถ้าหากต่อไปมีพัฒนาการก้าวหน้าที่ดี อาจจะไม่ด้อยไปกว่าหลินหยุนด้วย

“จากระดับความสามารถของเขา ได้รับเชิญมาร่วมงานไม่ใช่เรื่องที่น่าแปลกอะไร แต่ว่าวันนี้มีปรมาจารย์หลินหยู่ หากเขาคิดที่จะแสดงตัวออกหน้า เกรงว่าคงจะยากพอดู ความสามารถของเขาคงจะเทียบไม่ได้กับปรมาจารย์หลินอย่างแน่นอน”

เซี่ยหยู่เวยรู้แต่เพียงว่าหลินหยุนมีความสามารถที่ไม่ธรรมดาเปรียบได้ดั่งเซียน แต่กลับไม่รู้ว่า หลินหยุนก็คือปรมาจารย์หลิน สักครู่หากว่าความจริงถูกเปิดเผยขึ้น เกรงว่าเซี่ยหยู่เวยจะยิ่งเสียใจมากขึ้นไปอีก

เว่ยเทียนหมิงในเวลานี้ ได้หลุดพ้นออกมาจากเงามืดของหลินหยุนแล้ว แต่ คิดไม่ถึงว่าจะได้พบเจอกับหลินหยุนอีกครั้ง

ตอนอยู่ที่บ้านตระกูลอีที่เจียงหนาน เงามืดที่หลินหยุนได้ฝังเอาไว้ในจิตใจของเขา ก็ปรากฏขึ้นอีกครั้งโดยพลัน

ขณะที่พบเห็นหลินหยุน เว่ยเทียนหมิงที่สุขุมหนักแน่นมาโดยตลอด นึกไม่ถึงว่ามือสองข้างจะสั่นไหวเล็กน้อย

“ทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่ได้! หรือว่าเขามีความสัมพันธ์อะไรกับปรมาจารย์หลินอย่างนั้นหรือ? ”เว่ยเทียนหมิงเกิดความสงสัย ตอนนี้เพียงแค่มีเรื่องราวอะไรที่เกี่ยวข้องกับหลินหยุน เขาก็อดไม่ได้ที่จะคิดไปในเรื่องที่เลวร้ายที่สุด