จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 404

ในที่สุดพี่โล่โล่ก็กลับมาแล้ว

เดินมาอยู่ตรงหน้าของหลินหยุนแล้ว พี่โล่โล่ก็ได้กวาดสายตาที่เย็นชาเล็กน้อยไปยังเถียนชุ่ยชุ่ยกับเพื่อนคนอื่น ๆ และก็หันมามองหลินหยุนและพูดขึ้นว่า: “ได้พบเจอกับท่านเจี่ยงพวกเขา จึงได้เสียเวลาไปนิดหน่อย ขอโทษด้วย ที่ทำให้นายต้องรอนาน! ”

“ไม่เป็นไร” หลินหยุนพูดขึ้น

“งั้นก็ดีแล้ว! ” สายตาของพี่โล่โล่จ้องมองไปยังฉินหลัน เธอกับฉินหลันไม่เคยรู้จักกันมาก่อน

แต่จากสัญชาตญาณของผู้หญิง เธอคิดว่าฉินหลันนั้นไม่ธรรมดา

“คนนี้คือ? ” ฉินหลันมองไปที่หลินหยุน และถามขึ้นด้วยความแปลกใจ

หลินหยุนพูดว่า: “พี่โล่โล่ เพื่อนของฉันเอง”

จากนั้น ก็แนะนำให้พี่โล่โล่: “นี่คือฉินหลัน เพื่อนของฉันเอง”

ฉินหลันกับพี่โล่โล่จ้องมองซึ่งกันและกัน ผู้หญิงทั้งสองคนสวยงดงามเหมือนกัน ฉลาดหลักแหลมเหมือนกัน และก็รักอิสระ เต็มไปด้วยนิสัยและบุคลิกเฉพาะของตัวเอง

ผ่านไปครู่หนึ่ง พี่โล่โล่ก็เป็นคนที่เริ่มทำลายบรรยากาศที่เงียบสงบลง โดยยื่นมือออกไปให้กับ ฉินหลัน ยิ้มและพูดอย่างองอาจว่า: “ฉันชื่อโล่โล่ เป็นผู้รับผิดชอบดูแลโรงแรมแห่งนี้ ต่อไปขอ ฝากเนื้อฝากตัวและให้คุณฉินช่วยสนับสนุนกิจการด้วย! ”

ฉินหลันก็ยื่นมือออกมา แล้วจับมือกับพี่โล่โล่เบา ๆ ยิ้มและพูดว่า: “ฉินหลัน บริษัท ตงหวาง กรุ๊ป! ”

ผู้หญิงทั้งสองคนต่างก็มีบุคลิกที่แข็งแกร่งโดยธรรมชาติ หลังจากที่ทักทายกันแล้ว พี่โล่โล่ก็ยื่นมือไปรับถาดอาหารที่อยู่ในมือของหลินหยุน และพูดว่า: “พอเท่านี้ ขอบคุณมากที่นายช่วยฉันถือมาตั้งนาน นายไปทักทายพูดคุยกับเพื่อนของนายเถอะ! ”

“อืม” หลินหยุนตอบรับ และมองไปที่ฉินหลัน: “พวกเราไปพูดคุยกันที่ตรงนั้นเถอะ”

“ตกลง! ”

เห็นหลินหยุนกับฉินหลันเดินจากไป ฉินโส่วก็ยิ้มอย่างเย็นชา: “หลินหยุนบอกแล้วว่าเขาไม่ใช่พนักงาน ตอนนี้พวกคุณเชื่อกันแล้วยังล่ะ? ”

เถียนชุ่ยชุ่ยกับจางเหมิงและคนอื่น ๆ หน้าตาแดงก่ำ

ใครจะไปทราบว่าหลินหยุนช่วยคนอื่นถือถาดอาหารกันล่ะ! และเขาก็ไม่ยอมพูดอธิบาย

แต่ว่าในใจของเถียนชุ่ยชุ่ยกับคนอื่นต่างก็ชัดเจนดีว่า ต่อให้หลินหยุนพูดอธิบาย พวกเธอก็คง ไม่เชื่อ แต่กลับจะยิ่งคิดไปกันว่าหลินหยุนกำลังปกปิดความจริงอยู่

“คิดไม่ถึงจริง ๆ! ” ไอ้หนุ่มหลินหยุนจะรู้จักกับผู้ช่วยฉินของบริษัท ตงหวาง กรุ๊ปด้วย! ” เสิ่นหย่งอุทานขึ้นด้วยความตะลึง และในแววตายังมีความอิจฉาริษยาขึ้นด้วย!

เหยียนเสวเหวินกับหลี่หงถูและเพื่อนคนอื่น ๆ แต่ละคนต่างก็พากันอิจฉาริษยาเป็นอย่างมาก โดยไม่ต้องพูดถึงบริษัท ตงหวาง กรุ๊ป ก่อนที่เป็นถึงวิสาหกิจขนาดใหญ่ ที่มีกิจการธุรกิจใหญ่โตและแข็งแกร่งกว่ากิจการของตระกูลพวกเขาเป็นร้อยเท่า เพียงแค่พูดถึงฉินหลันคนนี้คนเดียว ก็เป็นถึงหญิงสาวที่ทั้งสวยงามและมีความสามารถที่หาไม่ได้โดยง่าย

เซี่ยหยู่เวยที่อยู่ด้านข้างอยู่ดี ๆ ก็เกิดความหึงหวงขึ้นมาอย่างน่าประหลาดใจ: “เดิมทีเขารู้จักคนของบริษัท ตงหวาง กรุ๊ปด้วย! และยังเป็นผู้หญิงที่สวยงดงาม! มิน่าล่ะท่าทางที่เขามีต่อฉันในช่วงก่อนและหลังถึงได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างมากเลยทีเดียว! ”

ในแววตาของจงเฟยหยู่ ยิ่งดูมีความสนใจมากขึ้น: “คิดไม่ถึงจริง ๆ ด้วย แม้แต่ผู้ช่วยฉินของบริษัท ตงหวาง กรุ๊ปเขาก็ยังรู้จัก ดูเหมือนว่าจะไม่เพียงแค่มีทักษะวิชาการแพทย์ที่สูงส่งแล้ว ยังน่าจะมีเรื่องราวลึกลับอะไรที่คนอื่นยังไม่รู้อีกมาก! ”

หลินหยุนกับฉินหลันเดินไปยังบริเวณที่ค่อนข้างเงียบสงบ และยืนหันหน้าเข้าหากัน

หลินหยุนมองไปที่ฉินหลัน และถามขึ้นว่า: “ทำไมคุณถึงมาเมืองหลินโจว? แล้วประธานหวางล่ะ? ”

ฉินหลันมองไปที่หลินหยุน ด้วยสีหน้าท่าทางที่ซับซ้อน: “ประธานกรรมการไม่ได้มาด้วย วันนี้ฉันเป็นตัวแทนของประธานกรรมการมาเพื่อแสดงความขอบคุณต่อปรมาจารย์หลิน! ”

หลินหยุนสงสัย: “แสดงความขอบคุณปรมาจารย์หลิน? เรื่องราวมันเป็นมาอย่างไรกันเหรอ? ”

ฉินหลันเหลือบตาขาวใส่หลินหยุนเล็กน้อย และพูดบ่นขึ้นว่า: “จนถึงตอนนี้แล้ว นายยังจะมาปิดบังอะไรอยู่อีก? ปรมาจารย์หลินไม่ใช่อาจารย์ที่ลึกลับของนายท่านนั้นหรอกเหรอ? ”

“อาจารย์ของฉัน? เรื่องนี้ใครเป็นคนบอกคุณ? ” หลินหยุนมีท่าทีที่แปลกใจ มิน่าล่ะที่พี่ฉินหลันเดินทางตั้งไกลจากเมืองจงโจวเพื่อมาเมืองหลินโจว ที่แท้ก็เป็นเพราะจะมาแสดงความขอบคุณปรมาจารย์หลินนี่เอง

แต่หากพูดอย่างจริงจังแล้ว จะมาแสดงความขอบคุณต่อปรมาจารย์หลินก็คงไม่ผิดอะไร

ฉินหลันพูดว่า: “ฉันได้สำรวจตรวจสอบแล้ว ทั่วทั้งมณฑลหลิงหนานผู้ที่สามารถสั่งการให้กับ เจี่ยงสงและผู้มีอิทธิพลอำนาจ รวมถึงควีนจินได้ มีเพียงแค่ปรมาจารย์หลินผู้เดียว! ”

“หากว่านายคือปรมาจารย์หลิน อย่างนั้นฉันก็คือปรมาจารย์ฉิน ตรงนั้นก็ยังจะมีปรมาจารย์จางปรมาจารย์หวางปรมาจารย์หลี่อีกมายมายเลย! ”

หลินหยุนยิ้มหัวเราะอย่างไม่หยุด เขารู้ดีว่าฉินหลันคงไม่มีทางเชื่อ แต่ว่า เขาก็ไม่ได้หวังที่จะให้ฉินหลันเชื่อ เพียงแต่บอกก่อนเพื่อเป็นนัยให้พี่ฉินหลันรับทราบล่วงหน้า

อีกสักครู่สถานะของเขาคงจะต้องถูกเปิดเผยอย่างแน่นอน ถึงตอนนั้น เพียงแค่หวังว่าฉินหลันจะไม่ตื่นตะลึงมากเกินไปก็พอแล้ว!

“ใช่สิ ใกล้ที่จะถึงวันข้ามปีแล้ว คุณกับประธานกรรมการจะไปพักผ่อนช่วงวันข้ามปีที่ไหนกันเหรอ? ” หลินหยุนเปลี่ยนหัวข้อการสนทนา

เขาไม่คิดที่จะกลับไปที่ตระกูลเซี่ยแล้ว พูดตามความจริง เขาต้องการที่จะพักผ่อนฉลองช่วงวันหยุดข้ามปีกับพี่ฉินหลันและคุณพ่อคุณแม่

อีกทั้ง หลินหยุนยังทราบอีกว่า ในช่วงเทศกาลวันตรุษจีน หวางซูเฟินมักจะพาฉินหลันไปที่อำเภอจีหมิงตำบลเปากู่ เพื่อไปฉลองวันข้ามปีด้วยกันกับหลินตงหัว

ที่ถามขึ้นดังนี้ก็เพราะ ต้องการให้ฉินหลันพูดออกมาเอง เพื่อหลีกเลี่ยงที่ว่าอยู่ดี ๆ หลินหยุนก็ปรากฏตัวขึ้นที่อำเภอจีหมิง ซึ่งจะทำให้ฉินหลันกับหวางซูเฟินตั้งตัวไม่ทัน

คำตอบของฉินหลันนั้นตรงกับที่หลินหยุนคาดเดาไว้ไม่มีผิด: “ในวันข้ามปี ประธานกรรมการจะพาฉันกลับไปที่อำเภอจีหมิงเมืองหลินโจว ถ้าหากว่านายมีเวลาว่าง ยินดีต้อนรับนายมาเป็นแขก! ”

“ดีเลย! ” หลินหยุนตกปากรับคำทันที ท่าทางดูเหมือนว่าจะดีอกดีใจมากด้วย

ฉินหลันสำลักเล็กน้อย เธอก็เพียงแค่พูดไปตามมารยาทเท่านั้น แต่หลินหยุนกลับไม่เกรงใจเธอเลยจริง ๆ ตกปากรับคำในทันทีเลย!

ช่วงวันข้ามปีต่างก็อยู่กับคนในครอบครัวของตน นายกลับเดินทางตั้งไกลเพื่อไปฉลองวันข้ามปีกับคนอื่น นี่มันเป็นเรื่องอะไรกันแน่ดูยังไงชอบกล?

แม้ว่านายจะเคยช่วยเหลือบริษัท ตงหวาง กรุ๊ป แต่หากพูดกันตามหลักความหมายที่เคร่งครัดแล้ว พวกเราทุกคนไม่ใช่ว่าจะสนิทสนมคุ้นเคยกันมากสักเท่าไหร่ไม่ใช่เหรอ?

“โอ้ว นี่คุณฉินคนสวยแห่งบริษัท ตงกวาง กรุ๊ปไม่ใช่เหรอ? คิดไม่ถึงว่าวันนี้จะได้มาพบเจอกันที่นี่ ช่างเป็นโชควาสนาเสียจริง! ”

น้ำเสียงที่แฝงไปด้วยเจตนาที่ไม่ดี ดังขึ้นจากข้างหลังของหลินหยุนอย่างกะทันหัน

วัยรุ่นในชุดสูทสีขาว ทรงผมแสกข้างดกดำเงางาม เดินเข้ามาพร้อมกับรอยยิ้มที่เจ้าเล่ห์ และยังมีชายวัยกลางคนในชุดจงซานสีดำเดินตามมาอยู่ด้านหลังด้วย