จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 405

มองเห็นคนที่เดินมา ฉินหลันขมวดคิ้ว: “กงซื่อซวน นายทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้? ”

กงซื่อซวนยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์และพูดว่า: “คุณฉินมาได้ ข้าก็มาได้เช่นกัน”

ฉินหลันยิ้มอย่างเย็นชา: “ที่ฉันมาก็เพราะต้องการแสดงความขอบคุณต่อปรมาจารย์หลิน แล้วคุณมาทำอะไรเหรอ? ”

“พวกเราเคารพเลื่อมใสปรมาจารย์หลินที่มีชื่อเสียงโด่งดัง จึงมาเพื่อคารวะปรมาจารย์หลิน! ” กงซื่อซวนพูดขึ้น

“อย่างนั้นฉันก็ไม่รบกวนคุณกงซื่อซวนแล้ว ขอเชิญตามสบาย! ” ฉินหลันพูดเชิงส่งแขก ชัดเจนว่า เธอนั้นรำคาญและไม่ชอบกงซื่อซวนอย่างมาก

กงซื่อซวนเผยสีหน้าอันหม่นหมองขึ้นแวบหนึ่ง แต่ไม่ได้แสดงออกมาชัดเจน หัวเราะเหอะเหอะและพูดว่า: “คุณฉินช่างใจร้ายใจดำเสียจริง เพิ่งพบเจอกันและพูดคุยกันได้เพียงสองคำ ก็จะขับไล่ข้าให้ไปแล้ว! ”

“คุณฉินทำแบบนี้ เหมือนเป็นการหลอกใช้คนอื่นแล้วก็ถีบส่งเขาทิ้งเร็วเกินไปหน่อยหรือเปล่า! ”

“ตอนที่ใช้งานตระกูลกงของพวกเรานั้น คุณฉินปฏิบัติกับฉันอย่างเอาอกเอาใจอย่างดี? ลักษณะท่าทางที่มีเสน่ห์น่าหลงใหลนั้น ตอนนี้ก็ยังคงทำให้ฉันรำลึกนึกถึงอยู่ตลอด! ” กงซื่อซวนหรี่ตาลงเล็กน้อย อยู่ในสภาพที่ชื่นมื่นดื่มด่ำกับความสุข

ฉินหลันสีหน้าแปรเปลี่ยนทันที ตะโกนใส่อย่างเย็นชาว่า: “กงซื่อซวน นายอย่าได้มากลบเกลื่อนกลับถูกเป็นผิดกลับผิดเป็นถูกที่นี่เด็ดขาด! ครั้งก่อนฉันก็มองออกได้ถึงความคิดที่สกปรกชั่วช้าในใจของนาย และเคยได้เตือนนายอย่างเด็ดขาดแล้ว ซึ่งคิดไม่ถึงเลยว่านายจะยังคงไม่สำนึกผิดและแก้ไขตัวเองเลยแม้แต่น้อย”

“ฉันจะพูดบอกกับนายให้อย่างเข้าใจและชัดเจนว่า เก็บความคิดที่สกปรกของนายเอาไว้ แล้วไสหัวไปให้ไกลที่สุด อย่าได้ให้ฉันพบเห็นนายอีก! ”

กงซื่อซวนหัวเราะเหอะเหอะ ดวงตาเผยออกมาให้เห็นถึงความชั่วร้าย แล้วก็เดินเข้าไปหาฉินหลัน

ด้วยสีหน้าท่าทางที่ดุร้าย

“คุณอย่ามาทำตัวเป็นคนมีจิตใจดีงามสูงส่งต่อหน้าของข้าหน่อยเลย! คุณคิดว่าคุณเป็นใครกัน! ก็เป็นเพียงแค่สุนัขตัวเมียที่หวางซูเฟินเลี้ยงไว้ใช้งานเท่านั้น คุณชายอย่างข้าถูกใจโปรดปรานใน ตัวคุณ ซึ่งถือว่าเป็นผลบุญที่ได้สั่งสมมาหลายชั่วโคตร! ”

ขณะที่พูด กงซื่อซวนก็เข้าไปจับที่ท่อนแขนของฉินหลัน

เปรี๊ยะ!

เสียงตบดังขึ้นอย่างกึกก้อง!

กงซื่อซวนรู้สึกได้แค่ว่ามีเงาดำแวบผ่านสายตาไป แล้วตัวเขาก็ลอยกระเด็นไปไกล และกระอักเลือดออกมา พร้อมกับฟันอีกสิบกว่าซี่

พลังตบครั้งนี้ของหลินหยุนนั้นรุนแรงมาก หากไม่คำนึงถึงว่ามีคนจำนวนมากอยู่ภายในห้องโถงเมื่อครู่หลินหยุนคงจะลงมือฆ่ากงซื่อซวนตายไปแล้ว

“คุณชาย! ” ชายวัยกลางคนที่อยู่ด้านหลังกงซื่อซวนคนนั้น สีหน้าเปลี่ยนไป พร้อมกับอุทานขึ้น แล้วก็ได้เดินมายังด้านข้างของกงซื่อซวน ประคองตัวกงซื่อซวนขึ้น และจ้องมองไปที่หลินหยุน อย่างระมัดระวัง

พลังตบของหลินหยุนเมื่อครู่นี้นั้น คิดไม่ถึงว่าเขาจะมองเห็นได้ไม่ชัดเจน นั่นคงไม่ใช่ความรวดเร็วของคนธรรมดาทั่วไปอย่างแน่นอน

กงซื่อซวนมีเสียงดังอื้ออึงในสมอง วิงเวียนศีรษะสายตาพร่ามัว พลังตบของหลินหยุนนั้น แทบจะทำให้สมองของเขาได้รับความกระทบกระเทือนเลยทีเดียว

ฉินหลันมองไปที่หลินหยุนด้วยความกังวล กระซิบถามขึ้นว่า: “นายคงไม่ได้ตบเขาจนถึงตายหรอกใช่ไหม? ”

หลินหยุนสีหน้าเย็นชา พูดขึ้นว่า: “วางใจได้ ไม่ตายหรอก”

“ขอบคุณนายมาก หลินหยุน! ” ฉินหลันกระซิบพูดเสียงเบาคล้ายกับเสียงยุงบินหึ่ง ๆ

ผ่านไปสักพักหนึ่ง กงซื่อซวนจึงได้สติกลับคืนมา ชี้ไปยังหลินหยุนแล้วตะโกนด่าว่า: “ไอ้หนุ่มน้อย นายกล้าที่จะตบข้าเลยงั้นเหรอ! นายรู้ไหมว่าข้าเป็นใคร? ข้าจะฆ่านายเดี๋ยวนี้ ข้าจะฆ่านายเดี๋ยวนี้! ”

กงซื่อซวนขณะที่พูดก็ได้พุ่งเข้าใส่ แต่กลับถูกชายวัยกลางคนผู้นั้นดึงตัวเอาไว้

“คุณชาย คุณไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา! เขาไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป” ชายวัยกลางคนกระซิบบอกที่ข้างหูของกงซื่อซวน

กงซื่อซวนจึงได้สงบนิ่งลง และมองไปที่หลินหยุนอย่างโหดเหี้ยม ราวกับเป็นงูจงอางตัวหนึ่ง ที่เตรียมพร้อมจะฉกทำร้ายได้ทุกเมื่อ

เสียงเอะอะโวยวายที่ตรงนี้ ไม่นานก็ดึงดูดความสนใจจากคนจำนวนมาก

คนที่เข้ามามุงดูก่อนก็คือพวกวัยรุ่นเหล่านั้น โดยเฉพาะกลุ่มของเถียนชุ่ยชุ่ย เมื่อเห็นว่าเกิดเรื่องขึ้นกับหลินหยุน ก็รีบวิ่งเข้ามาอย่างเร็วที่สุด

ยังมีพวกผู้ใหญ่บางคนก็มุงล้อมกันเข้ามา แล้วด่าว่าไปยังกงซื่อซวน

“คนนั้นคือใครกัน? นึกไม่ถึงว่าจะถูกหลินหยุนทำร้ายแล้ว! ” เถียนชุ่ยชุ่ยถามขึ้นขณะที่เหมือนว่ากำลังคิดอะไรอยู่

เสิ่นหย่งส่ายศีรษะ: “ไม่คุ้นเคยเลย เหมือนว่าจะไม่ใช่คนหลินโจว! ”

เถียนชุ่ยชุ่ยก็มองไปที่จางเหมิงกับเหยียนเสวเหวินและเพื่อนคนอื่น ๆ คนเหล่านี้ต่างก็ส่ายศีรษะ ดูเหมือนว่าวัยรุ่นคนที่ถูกทำร้ายนี้ ไม่ใช่คนในพื้นที่หลินโจวจริง ๆ

พวกผู้ใหญ่ที่อยู่โดยรอบนั้น มีบางคนที่รู้จักกงซื่อซวน

“นี่คุณชายใหญ่ของตระกูลกงแห่งมณฑลซีหนิงไม่ใช่เหรอ? ทำไมเขาถึงมาเมืองหลินโจวล่ะ! ”

“ตระกูลกงแห่งมณฑลซีหนิงไหนเหรอ ตระกูลกงเจ้าพ่อมณฑลซีหนิงนั้นเหรอ? ”

“ไร้สาระ นอกจากเจ้าพ่อมณฑลซีหนิงแล้ว ยังจะมีใครที่กล้าบอกว่าตนเองคือตระกูลกงอีกล่ะ! ”

“ไอ้หนุ่มนี้คงน่าจะเป็นผู้สืบทอดตระกูลกงแห่งมณฑลซีหนิง? ”