จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 406

“ช่างเก่งกาจเยี่ยมยอดจริง ๆ! ”

เถียนชุ่ยชุ่ยกับเพื่อนคนอื่น ๆ ต่างก็แสดงอาการที่ตกตะลึงออกมา!

คิดไม่ถึงจริง ๆ ว่า หลินหยุนจะเก่งกาจมากถึงขนาดนี้!

ก่อนหน้านี้ตอนที่อยู่มหาวิทยาลัย แม้ว่าพวกเขารู้ว่าหลินหยุนจะมีความสามารถทางด้านการต่อสู้ แต่ก็ไม่มีอะไรมาประเมินวัดระดับ พวกเขาจึงไม่ชัดเจนว่าตกลงความสามารถของหลินหยุนอยู่ในระดับขั้นไหนกันแน่

ตอนนี้เห็นหลินหยุนต่อสู้กับคนอื่น ภาพการมองเห็นที่ชัดเจนและรุนแรงนั้นก็ได้ปรากฏขึ้นมาแล้ว

โดยเฉพาะอย่างยิ่งพลังหมัดเมื่อครู่ของคุณเฉิน ที่แสดงอานุภาพออกมานั้น มองเห็นแล้วก็น่าหวาดกลัวน่าตกใจเป็นอย่างยิ่ง

แต่ขนาดนี้แล้วก็ยังโดนหลินหยุนจู่โจมกลับและเอาชนะได้อย่างง่ายดาย เพียงแค่คิดก็ทราบได้แล้วว่า พลังความสามารถของหลินหยุนเก่งกาจมากถึงขั้นไหนเลยเชียว!

“ไอ้หนุ่มนี่เก่งกาจมาก! คุณเฉินผู้นั้นข้ารู้จัก เขาคือบอดี้การ์ดของเจ้าบ้านตระกูลกง ได้ยินว่าเป็นนักบู๊ยอดฝีมือ! แต่คิดไม่ถึงว่ากลับถูกไอ้หนุ่มนี่ตบเพียงครั้งเดียวก็สลบไปแล้ว”

“ไอ้หนุ่มนี่มีสถานะอะไรกันแน่? ”

สายตาที่ทุกคนมองไปที่หลินหยุน เต็มไปด้วยความสงสัย มีบางคนกำลังคิดอยู่ว่า ถ้าหาก หลินหยุนไม่มีเบื้องหลังอะไร ก็จะยอมจ่ายเงินจ้างเขามาเป็นบอดี้การ์ดให้กับตนเองดีกว่า

กงซื่อซวนเกิดความหวาดกลัวขึ้นบ้างแล้ว และได้ตะโกนขึ้นว่า: “ไอ้หนุ่มน้อย นายกล้าที่จะหาเรื่องตระกูลกงของข้า! ข้าว่านายคงจะไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปอีกแล้ว”

“ตระกูลกง? ไม่เคยได้ยิน” หลินหยุนสีหน้าท่าทางเฉยเมย: “วันนี้ จะตัดขาของนายข้างหนึ่ง ถือว่าเป็นการลงโทษนาย ครั้งต่อไปหากกล้าที่จะไม่เคารพเพื่อนของข้าอีก ข้าจะจัดการให้นายสูญสิ้นไปทั้งชีวิตและจิตวิญญาณ! ”

“อย่าเด็ดขาด! ” ฉินหลันรีบดึงตัวหลินหยุนเอาไว้: “เขาคือผู้สืบทอดของตระกูลกงแห่งมณฑล ซีหนิง ถ้าหากนายตัดขาของเขาข้างหนึ่ง ก็เหมือนกับว่าจะเป็นศัตรูกับตระกูลกงแห่งมณฑลซีหนิงไปจนวันตาย! ”

“แล้วจะทำไมล่ะ? เขากล้าที่จะสบประมาทเหยียดหยามคุณ ฆ่าเขาให้ตายหมื่นครั้งก็ยังไม่เพียงพอ! ถ้าหากตระกูลกงต้องการจะมาแก้แค้น ก็ให้พวกเขามาหาฉันก็ได้” หลินหยุนสีหน้าเฉยเมย ไม่ได้เห็นตระกูลกงอยู่ในสายตาแม้แต่น้อย

ได้ยินที่หลินหยุนพูดว่าจะทำเพื่อเธอ ไม่สนใจแม้ว่าจะเป็นศัตรูกับตระกูลกงแห่งมณฑลซีหนิงไปจนวันตาย ทำให้จิตใจที่อ่อนโยนบางจุดของฉินหลันก็ได้เกิดการหวั่นไหวขึ้นแล้ว

อีกด้านหนึ่ง เถียนชุ่ยชุ่ยเผยสายตาที่โหดเหี้ยมออกมาแวบหนึ่ง ยิ้มอย่างเย็นชาและพูดขึ้นว่า: “ใครบางคนกล้าที่จะพูดโอ้อวดโดยที่ไม่ละอายแก่ใจบ้างเลย! เขาคิดว่าตนเองเป็นใครกันเหรอ? ขณะตอนกลางวันแสก ๆ แบบนี้ ยังกล้าที่จะคุยโวว่าจะตัดขาคนอื่น กฎหมายกฎกระเบียบยังมีอยู่อีกหรือไม่! คิดว่าตนเองแซ่หลิน ก็ทำตัวเป็นปรมาจารย์หลินอย่างนั้นเหรอ! ”

หวางหยู่หันที่อยู่ด้านข้างก็พูดเย้ยหยันขึ้นว่า: “ใครบางคนคิดว่าตนเองยิ่งใหญ่จนเคยชินแล้ว คิดว่าตนเองรู้จักกับคนของบริษัท ตงหวาง กรุ๊ป ก็ไม่เคยเห็นคนอื่นอยู่ในสายตาอีก โดยเขาไม่รู้ว่า ความยิ่งใหญ่ของตระกูลกงแห่งมณฑลซีหนิงนั้น ที่จริงแล้วเขาไม่สามารถที่จะไปล่วงเกินได้เลย! ”

จางเหมิงก็ยิ้มอย่างเย็นชาและพูดอย่างเหยียดหยามว่า: “ยังจะทำให้เขาสูญสิ้นไปทั้งชีวิตและจิตวิญญาณ ฮึ หรือว่านายกล้าฆ่าคนอย่างนั้นเหรอ ช่างน่าขันเสียจริง! ”

ฉินโส่วมองออกว่า เถียนชุ่ยชุ่ยกับคนพวกนี้ กำลังใช้วิธีการยั่วยุให้หลินหยุนเกิดอารมณ์โมโห ทำให้หลินหยุนกับตระกูลกง กลายเป็นศัตรูกันไปจนวันตาย

ฉินโส่วค่อย ๆ เดินขึ้นมาข้างหน้า สีหน้าหม่นหมองและกระซิบพูดว่า: “หลินหยุน ก็พวกคนของตระกูลกงนี่แหละที่เกือบจะทำให้ครอบครัวของฉันต้องบ้านแตกสาแหรกขาด ฉันโกรธแค้นพวกเขามาก แต่ฉันก็ยังอยากที่จะเตือนนายว่าอย่าใจร้อนบุ่มบ่ามไป เพราะตระกูลกงมีอิทธิพลอำนาจยิ่งใหญ่ พวกเราไปล่วงเกินไม่ได้”

หลินหยุนไม่ได้สนใจคำเยาะเย้ยอะไรของเถียนชุ่ยชุ่ยและคนเหล่านั้น โดยมองไปที่ฉินโส่ว แล้วหันกลับมาจ้องมองไปที่กงซื่อซวน และพูดขึ้นว่า: “ถ้าเป็นแบบนี้ เขายังติดค้างนายอยู่เรื่องหนึ่ง ถ้าอย่างนั้นก็ตัดขาของเขาทั้งสองข้างเลย! ”

ฉินโส่วตกใจ และเกิดความละอายใจขึ้นในทันที

ก่อนหน้านี้ตอนที่จางเหมิงพวกเขาได้ดูถูกเหยียดหยามหลินหยุน เขาไม่ได้แสดงตัวเข้ามาช่วยเหลือ ตอนนี้หลินหยุนรู้ว่าฝ่ายตรงข้ามนั้นคือคุณชายใหญ่ตระกูลกงแห่งมณฑลซีหนิง แล้วยังจะช่วยแก้แค้นให้กับตัวเขาอีก

เมื่อเปรียบเทียบกับหลินหยุนแล้ว ฉินโส่วรู้สึกผิดและละอายใจอย่างมาก!

เถียนชุ่ยชุ่ยกับเพื่อนคนอื่น ๆ ได้ยินดังนั้น ก็ดีอกดีใจขึ้นโดยพลัน เมื่อครู่เธอยังเกรงว่าหลินหยุนจะเชื่อฟังคำเตือนของฉินโส่ว แล้วก็ควบคุมอารมณ์โกรธของตนเองเอาไว้

ตอนนี้กลับว่าเป็นดีเลย หลินหยุนจากเดิมที่จะตัดขาข้างเดียว เพิ่มขึ้นเป็นจะตัดขาทั้งสองข้างแล้ว

เถียนชุ่ยชุ่ยยิ้มอย่างเย็นชาและพูดขึ้นว่า: “ลงมือสิ คุยโวใครบ้างล่ะที่ทำไม่เป็น? ใครบางคนหากมีความสามารถจริง ก็ลงมือจัดการตัดขาทั้งสองข้างของคนอื่นให้ทุกคนดูกันเลยสิ! ”

“ใช่เลย เอาแต่พูดโดยไม่ลงมือทำ เป็นผู้ชายภาษาอะไรกัน! ” หวางหยู่หันก็หัวเราะอย่างเย็นชา ขึ้นด้วย

กงซื่อซวนที่อยู่ด้านข้างอยากที่จะเข้าไปโต้แย้งปะทะคารมกับพวกโง่ทั้งสองอย่างเถียนชุ่ยชุ่ยและหวางหยู่หันนับร้อยครั้ง

ขาที่จะถูกตัดขาดนั่นมันขาของข้า! คิดไม่ถึงว่าพวกคุณกลับใช้เรื่องนี้มายั่วยุเขา หากว่าเขาอดทนไม่ไหว แล้วตัดขาทั้งสองข้างของข้าจริง ๆ แม่งมันไม่ยุติธรรมสำหรับข้าเลย!

กงซื่อซวนชำนาญในการสังเกตสีหน้าและฟังคำพูด โดยมองไปที่สีหน้าของหลินหยุนแล้ว ก็รู้ได้ว่าหลินหยุนไม่ได้คุยโวโอ้อวด เขากล้าที่จะตัดขาสองข้างของตนเองจริง ๆ