จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 407

ทราบว่าควีนจินเป็นคุณป้าของกงซื่อซวน สถานะของกงซื่อซวน ก็ยิ่งดูสูงศักดิ์ขึ้นอีกโดยพลัน

ผู้มีชื่อเสียงในท้องถิ่นเมืองหลินโจวคนหนึ่งพูดขึ้นอย่างตกตะลึงว่า: “ตระกูลกงแห่งมณฑลซีหนิงกับควีนจินแห่งมณฑลหลิงหนานเป็นเครือญาติกัน โดยทั้งสองตระกูลต่างก็คอยช่วยเหลือสนับสนุนซึ่งกันและกัน เมื่อเป็นเช่นนี้ ความสามารถของทั้งสองตระกูลควบรวมเข้าด้วยกันแล้วก็จะสามารถเทียบเคียงได้กับหลายวงศ์ตระกูลใหญ่แห่งเมืองหลวงเลย! ”

ผู้คนอื่น ๆ ต่างก็พยักหน้าแสดงความเห็นด้วย สายตาที่มองไปยังกงซื่อซวนนั้น เต็มไปด้วยความเคารพและเกรงขาม

เถียนชุ่ยชุ่ยดีอกดีใจ หากกงซื่อซวนยิ่งเปิดเผยสถานะของตนเองมากขึ้นเท่าไหร่ หลินหยุนก็ยิ่งจะไม่สามารถทำตามคำพูดของตนเองได้

เถียนชุ่ยชุ่ยหัวเราะเยาะเย้ยและพูดขึ้นว่า: “ฮ่าฮ่า ใครบางคนไม่ใช่ว่าจะตัดขาทั้งสองข้างของคนอื่นไม่ใช่หรอกเหรอ? ไม่ใช่ว่าเมื่อถึงเวลานั้นแล้วไม่ทำตามคำพูดของตนเองล่ะ! ”

หวางหยู่หันกับเพื่อนคนอื่น ๆ ก็แสดงสีหน้าเหยียดหยาม หัวเราะเยาะเย้ยอย่างเย็นชา

ครู่เดียว เจี่ยงสงก็มาถึงเป็นคนแรกด้วยความรีบร้อน

“ท่านเจี่ยงมาแล้ว! ”

“ใช่ท่านเจี่ยงจริง ๆ ด้วย! ”

“ท่านเจี่ยง! ”

ทุกคนเปิดทางให้เจี่ยงสงเดินเข้ามา และน้อมศีรษะแสดงความทักทาย

เจี่ยงสงสีหน้าเคร่งเครียด พยักหน้าเล็กน้อยเป็นการตอบรับ

เถียนชุ่ยชุ่ยกับเพื่อนคนอื่น ๆ แต่ละคนก็มีสีหน้าท่าทางที่ตื่นเต้น

“ที่จริงแล้วท่านผู้นี้ก็คือเจี่ยงสงผู้มีอิทธิพลอำนาจที่มีชื่อเสียงโด่งดังแห่งเมืองหลินโจว! ไม่ธรรมดา เลยจริง ๆ! ”

ได้เห็นผู้มีอิทธิพลอำนาจแห่งเมืองหลินโจวด้วยตาของตัวเอง ทำให้ความอยากรู้อยากเห็นของเถียนชุ่ยชุ่ยและพวกคนเหล่านี้ ได้รับความพึงพอใจเป็นอย่างมากที่สุด

เห็นกงซื่อซวนอยู่ในสภาพที่ปลอดภัย เจี่ยงสงจึงเบาใจลงได้บ้าง

เจี่ยงสงโค้งคารวะแสดงความเคารพต่อหลินหยุน: “หลิน คุณหลิน ควีนจินใกล้จะมาถึงแล้ว! ”

คำพูดของเจี่ยงสงขณะอยู่ที่ริมฝีปาก ก็เกิดลังเลใจเล็กน้อย จึงได้แก้ไขคำพูด ไม่ได้เรียกออกไปโดยตรงว่าปรมาจารย์หลิน

หลินหยุนมีสีหน้าท่าทางที่ไร้อารมณ์ไร้ความรู้สึก ไม่ได้สนใจอะไร

เจี่ยงสงแอบขมวดคิ้ว ไม่กล้าที่จะลุกขึ้น และยังคงอยู่ในท่าทางโค้งคารวะทำความเคารพ

ทุกคนที่อยู่โดยรอบต่างพากันตะลึงไปทั้งหมด!

“เกิดเหตุการณ์อะไรขึ้น? ท่านเจี่ยงทำไมถึงได้แสดงความเคารพต่อไอ้หนุ่มน้อยนั่น? ”

“ไอ้หนุ่มนั่นมีสถานะอะไรกันแน่? ”

เถียนชุ่ยชุ่ยกับเพื่อนคนอื่น ๆ ยิ่งตกใจตกตะลึงมากกว่า!

“มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? เจี่ยงสงเป็นถึงผู้มีอิทธิพลอำนาจแห่งเมืองหลินโจว! ทำไมเขาถึงได้คารวะแสดงความเคารพต่อหลินหยุนไอ้คนยากจนที่ไม่ได้เรื่องได้ราวนั่นด้วย? ” เถียนชุ่ยชุ่ยสีหน้าถึงกับอึ้งทึ่งไปเลยทีเดียว

“ก็ใช่น่ะสิ หลินหยุนมีคุณธรรมมีความสามารถอะไรกัน ถึงได้รับการคารวะแสดงความเคารพจากท่านเจี่ยงด้วย! ” จางเหมิงกับหวางหยู่หันต่างก็ตกตะลึงอย่างมากเช่นกัน

สิ่งที่ยิ่งทำให้พวกเขาตกตะลึงอย่างมากก็คือ หลินหยุนกลับเมินเฉยต่อการแสดงความเคารพของเจี่ยงสง ส่วนเจี่ยงสงที่เป็นถึงผู้มีอิทธิพลอำนาจแห่งเมืองหลินโจว หากว่าหลินหยุนไม่ได้พูดขึ้นก่อน เขาก็ไม่กล้าที่จะลุกขึ้น!

นี่คือสังคมในยุคสมัยศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ดแล้ว! ไม่ใช่สังคมศักดินาแบบในอดีตที่จะต้องมีการแบ่งระดับชนชั้น ซึ่งนึกไม่ถึงเลยว่าจะมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นอีก และยังเกิดขึ้นกับตัวของท่านเจี่ยง เองด้วย!

จากเหตุการณ์นี้แสดงให้เห็นว่า เจี่ยงสงเมื่ออยู่ต่อหน้าไอ้หนุ่มน้อยนี้ จะต้องมีความนอบน้อม ถ่อมตนมากถึงขนาดนี้!

ส่วนไอ้หนุ่มนั่นก็มีความหยิ่งยโสมากขนาดนี้ด้วยเช่นกัน!

จนกระทั่งเจี่ยงสงมีเหงื่อไหลที่หน้าผาก หลินหยุนจึงพูดขึ้นว่า: “ลุกขึ้นเถอะ! ”

“ขอบคุณคุณหลินมาก! ” เจี่ยงสงมีสีหน้าท่าทางที่ผ่อนคลายลงทันที ไม่เพียงจะไม่มีคำบ่นว่าแล้ว ยังเหมือนกับได้รับการนิรโทษอีกด้วย

นี่ตกลงมันเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นกันแน่!

ผู้มีชื่อเสียงในเมืองหลินโจวที่ล้อมรอบมุงดูอยู่นั้นต่างก็งุนงงกันไปหมด

เถียนชุ่ยชุ่ยกับเพื่อนคนอื่น ๆ นี้ก็ยิ่งช็อกตาตั้งไปกันเลยทีเดียว!

จงเฟยหยู่กับเสิ่นจงซูและเพื่อนคนอื่น ๆ ในกลุ่มเล็กนั้น ยังมีอาการดีกว่าพวกเถียนชุ่ยชุ่ยนั้นเล็กน้อย เพราะพวกเขาเคยได้เห็นถึงทักษะความสามารถทางการแพทย์ที่น่าอัศจรรย์ของหลินหยุนมาแล้ว

ในส่วนของเซี่ยหยู่เวย ก็มีสีหน้าท่าทางที่ไร้อารมณ์ไร้ความรู้สึก ทุกสิ่งทุกอย่างนี้อยู่ในการคาดเดาของเธอทั้งหมด เพราะเธอทราบอยู่ก่อนแล้วว่าเมื่อเจี่ยงสงอยู่ต่อหน้าหลินหยุน จะนอบน้อม ถ่อมตนอย่างมาก

ส่วนฉินหลัน ก็เคยพบเห็นมาก่อนในการประชุมสุดยอดจงโจว จึงไม่ตะลึงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้