จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 420

ทุกคนต่างก็ตกใจขึ้นมาพร้อมกัน!

สายตานับไม่ถ้วนจ้องมองไปยังคนที่พูดคำนี้ออกมา

ใครกัน? ที่กล้ายืนออกมาในเวลาแบบนี้

นี่มันเหมือนประกาศเป็นศัตรูกับหวางซี่ไห่!

มู่ชิงซานกับมู่เฉิงก็สนใจมาก ในตอนที่บริษัทมู้่ซื่อกรุ๊ปของพวกเขากำลังจนหนทาง เป็นใครกันแน่ที่กล้ายืนออกมาช่วยเหลือเขา!

ชายหนุ่มที่สวมเสื้อสีดำที่กำลังเอามือล้วงกระเป๋ากางเกง ทางกลางการจ้องมองของคนรอบๆ ก็ค่อยๆเดินเข้ายังข้างในห้องโถง

ใบหน้าของหวางซี่ไห่เผยความดุร้ายออกมา “เจ้าหนุ่ม ฉันไม่สนว่าแกเป็นใคร แต่วันนี้ฉันขอเตือนแกสักประโยค อย่าเข้ามายุ่งจะดีกว่า!ไม่งั้น ผลลัพธ์ไม่ใช่สิ่งที่แกจะสามารถรับเอาไว้ได้!”

เดิมทีมู่ชิงซานยังมีความหวังเล็กน้อย แต่ว่า หลังจากที่เห็นว่าคนที่มาเป็นหลินหยุน จู่ๆก็เผยความผิดหวังออกมา

“ที่แท้ก็เป็นคุณนี่เอง!” แววตาของมู่ชิงซานเผยความอับอายออกมา เขายังจำได้ดีว่าตอนที่อยู่ในงานประมูล หลินหยุนเคยพูดเตือนเขาแล้ว

แต่ว่าหลังจากที่เขาได้ราชาประมูลมา ก็ถูกความดีใจครอบงำ จนไม่คิดจะสนใจคำเตือนของหลินหยุน

ตอนนี้พอมองหลินหยุนอีกครั้ง จู่ๆก็รู้สึกอับอายขึ้นมา

มู่เฉิงเผยความตกใจออกมา “ทำไมถึงเป็นคุณ!”

ทันใดนั้น ก็พูดด้วยใบหน้าที่เขินอาย “สหาย เสียใจจริงๆที่ตอนนั้นไม่ยอมเชื่อคำพูดของคุณ ถึงได้หลงกลแผนสกปรกของคนชั่วพวกนี้!”

“แต่ว่าเรื่องในวันนี้ คุณไม่สามารถช่วยอะไรได้ รีบไปดีกว่า อย่าเอาตัวเองมาเดือดร้อนด้วยเลย”

มู่เฉิงรู้สึกว่าหลินหยุนยังเป็นแค่วัยรุ่น บางทีอาจจะออกมาเพราะทนดูความไม่ยุติธรรมไม่ไหว ถึงได้ยืนออกมาในตอนที่ตระกูลมู่อยู่ในช่วงวิกฤต แต่เขาไม่สามารถช่วยเหลืออะไรบริษัทมู้่ซื่อกรุ๊ปได้ เพราะว่าทั่วทั้งอำเภอจีหมิง ก็ไม่มีบริษัทไหนที่สามารถต่อกรกับบริษัทซี่ไห่กรุ๊ปได้อีก

ในตอนที่ผู้คนกำลังจะตาย ล้วนต้องการลืมความชั่วร้ายของมนุษย์และปรารถนาที่จะมีความสุข!

มู่เฉิงไม่อยากให้ช่วงเวลาวิกฤตของตระกูลมู่ ยังดึงคนไม่เกี่ยวข้องเข้ามาเดือดร้อนด้วย

มู่ชิงซานเองก็พูดด้วยเสียงจริงจัง “เจ้าหนุ่ม นึกไม่ถึงว่าในตอนที่ตระกูลมู่อยู่ในช่วยวิกฤต คนที่ยืนออกมากลับเป็นคนแปลกหน้าอย่างคุณ!ครั้งก่อนฉันเข้าใจคุณผิดไป แต่ว่าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องที่คุณจะเข้ามายุ่งเกี่ยวได้ อย่าฝืนเลย รีบออกไปเถอะ!”

หลินหยุนไม่ได้สนใจคำขู่ของหวางซี่ไห่ และไม่ได้สนใจคำโน้มน้าวของพ่อลูกตระกูลมู่ ถามด้วยเสียงเรียบๆว่า “ลองคำนวณดูสิว่าต้องการเงินเท่าไหร่ถึงจะสามารถช่วยเหลือตระกูลมู่ของพวกคุณ?”

มู่ชิงซานกับมู่เฉิงตกใจพร้อมกัน

มู่ชิงซานจ้องมองหลินหยุนอย่างจริงจัง พูดด้วยสีหน้าจริงจังว่า “เจ้าหนุ่ม คุณเอาจริงงั้นเหรอ? หวางซี่ไห่เตรียมการมานานแล้ว ตอนนี้ถ้าต้องการช่วยเหลือตระกูลมู่ ถ้าเกิดไม่มีเงินทุนอย่างน้อยสองร้อยล้านเกรงว่าคงจะไม่พอ!”

มู่เฉิงรีบพูดขึ้นมาว่า “สหาย ความหวังดีของคุณฉันขอรับไว้ด้วยใจก็พอแล้ว คุณรีบออกไปเถอะ!”

มู่เฉิงที่อยู่ในหมู่คุณชายของอำเภอจีหมิง ไม่เคยเจอหลินหยุนมาก่อน อย่าว่าสองร้อยล้านเลย ถ้าเขาสามารถเอาเงินออกมาได้หนึ่งร้อยล้านก็สามารถเป็นใหญ่ในหมู่คนพวกนั้นได้แล้ว

เขาคิดว่าหลินหยุนน่าจะต้องการที่จะบลัฟ

หวางซี่ไห่ที่อยู่ข้างๆยิ้มอย่างเย็นชาแล้วพูดว่า “เจ้าหนุ่ม แกจงใจที่จะเป็นศัตรูกับบริษัทซี่ไห่กรุ๊ปของฉันใช่ไหม!ได้ วันนี้ฉันจะยืนดูอยู่ที่นี่แหละ ดูว่าแกจะช่วยตระกูลมู่ที่อยู่ตรงหน้ายังไง!”

หลินหยุนหยิบบัตรทองม่วงออกมา แล้วโยนมันออกไปอย่างสบายๆ บัตรไปอยู่ตรงหน้าโต๊ะของมู่ชิงซานพอดี

“ให้ห้าร้อยล้าน พอไหม?”

ทุกคนตกอยู่ในความเงียบ

ทุกคนต่างก็ตกตะลึง

จากนั้น คนรอบๆก็หัวเราะออกมา

“ฮ่าๆ เจ้าหนุ่มคนนี้ แสดงได้เหมือนจริงๆ!”

“นั่นสิ ดูเขาน่าจะอายุยี่สิบต้นๆ แต่การแสดงของเขาสามารถเป็นนักแสดงยอดเยี่ยมได้เลยนะเนี่ย”

“เขาก็ไม่คิดสักหน่อยว่า ห้าร้อยล้านมันเป็นตัวเลขในฝัน? ถ้าเกิดเขามีห้าร้อยล้าน อำเภอจีหมิงของพวกเราต้องรู้จักคนคนนี้ตั้งนานแล้ว”

หวางเจียเฉียงจ้องมองหลินหยุนด้วยใบหน้ามืดมน แล้วหันไปกระซิบถามหวางซี่ไห่ “พ่อ ให้ผมเรียกคนมาไล่เขาออกไปไหม? อย่าให้เขามาก่อกวนที่นี่เลย”

หวางซี่ไห่ส่ายหัว สีหน้าดูหนักอึ้งเล็กน้อย สายตาจ้องมองบัตรทองม่วงที่อยู่บนโต๊ะของมู่ชิงซานโดยไม่กะพริบ

“บัตรใบนั้นดูคุ้นๆยังไงไม่รู้?”

มู่ชิงซานในตอนนี้ ก็จ้องมองบัตรทองม่วงที่อยู่ตรงหน้าด้วยสีหน้าตกใจ

“นี่ นี่มันบัตรทองม่วงสูงศักดิ์ของจินซื่อหรง!ทำไมเจ้าเด็กนี้ถึงมีมันได้ล่ะ? คงไม่ใช่ของปลอมใช่ไหม!”