จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 430

มู่เฉิงยังคงยิ้มอย่างเย็นชาและพูดว่า “การประมูลในวันนั้น คุณใช่ไหมที่เป็นคนที่นำข่าวเรื่องการประมูลที่ต้องการประสบผลสำเร็จของตระกูลเรา ไปบอกหวางเจียเฉียงใช่ไหม! ดังนั้นตระกูลหวางถึงจงใจตั้งราคาให้สูงขึ้น ทำให้พวกเราต้องจ่ายในราคาสูงถึงจะประมูลชนะ!”

“ฮึ่ม จริงๆ แล้วนี่ไม่ใช่จุดประสงค์ที่แท้จริงของพวกคุณ! พวกคุณทำแบบนี้ เพียงเพื่อต้องการตัดเงินทุนบริษัทมู่ซื่อกรุ๊ปของผม จากนั้นก็ใช้ท่านเจี่ยงกลืนกินบริษัทมู่ซื่อกรุ๊ปของเรา !”

“ตอนนี้คุณยังจะแสดงละครกับผมต่ออีกไหม?”

แม้ว่าหม่าเสี่ยวหลงไม่เข้าใจว่าทำไมตระกูลหวางถึงต้องเปิดเผยตัวตนเธอ แต่เธอก็รู้ว่ามู่เฉิงรู้ทุกอย่างแล้ว

การที่ตระกูลหวางไม่ออกมาสนับสนุนคุณพ่อ บางทีอาจมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้

“ในเมื่อคุณรู้อย่างแล้ว ฉันก็ไม่มีอะไรจะพูดอีก ถูกต้อง ที่ฉันเข้าหาคุณ ตระกูลหวางเป็นคนวางแผนจัดการทุกอย่าง ก่อนหนที่จะรู้จักคุณ ฉันกับหวางเจียเฉียงก็รักกันแล้ว” หม่าเสี่ยวหลงสีหน้าเย็นชา และไม่ต้องแสร้งทำเป็นคนที่น่าสงสารอีกต่อไป

“แต่ว่า ฉันไม่เข้าใจ ทำไมตระกูลหวางถึงบอกคุณเรื่องนี้? ตระกูลมู่ของพวกคุณหนีรอดจากการวางแผนจัดการของตระกูลหวางได้อย่างไร?”

มู่เฉิงหัวเราะอย่างเย็นชาแล้วพูดว่า “หึ คุณคู่ควรที่จะรู้เหรอ? หม่าเสี่ยวหลง ทำชั่วไว้เยอะกรรมนั้นต้องตามสนอง วันนี้ถึงเวลาที่พวกคุณพ่อลูกต้องทนทุกข์กับผลกรรมที่สร้างไว้!”

หม่าเสี่ยวหลงจ้องมองมู่เฉิงอย่างดุเดือด จากนั้น ก็เดินไปทางหวางซี่ไห่

“ลุงหวาง ฉันอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่?” หม่าเสี่ยวหลงถามอย่างเย็นชา

หวางซี่ไห่ถอนหายใจ เพราะสถานการณ์บังคับเลยจำใจต้องทำ !

เพื่อทำให้หลินหยุนพอใจ เขาจึงต้องทรยศต่อพ่อลูกตระกูลหม่า

หวางซี่ไห่พูดอย่างเคร่งขรึม “หลานสาว ลุงบอกได้แค่ว่า ยอมรับชะตากรรมเถอะ พวกเราล่วงเกินคนที่ไม่ควรล่วงเกินเข้าแล้ว !"

หม่าเสี่ยวหลงสีหน้าประหลาดใจ “คนที่แม้แต่ท่านก็ยังไม่กล้าล่วงเกิน? เป็นไปได้ยังไง! ท่านมีท่านเจี่ยงอยู่เบื้องหลังไม่ใช่เหรอ?”

เพราะความใจร้อน หม่าเสี่ยวหลงไม่สนใจว่ามีคนอื่นอยู่ที่นี่ ดังนั้นเธอจึงพูดถึงผู้ที่อยู่เบื้องหลังของหวางซี่ไห่โดยตรง

“ท่านเจี่ยง!”

“บริษัทซี่ไห่กรุ๊ปถึงกับหาท่านเจี่ยงเป็นผู้พึ่งพา！”

“ถ้างั้นบริษัทมู่ซื่อกรุ๊ปก็จบแล้วสิ！”

มีบางคนที่ไม่รู้เรื่อง ยังแสดงท่าทีประหลาดใจกับข่าวนี้！

แต่ว่า ทุกคนที่รู้เรื่องในวันนั้น ต่างก็เงียบไม่พูดอะไร ท่านเจี่ยงที่อยู่ในสายตาของคนเหล่านี้ อาจเป็นคนที่มีอิทธิพลที่ยิ่งใหญ่ แต่ว่า พออยู่ต่อหน้าบุคคลนั้น ท่านเจี่ยงถ่อมตนจนราวกับคนรับใช้

ความเสียใจแวบผ่านใบหน้าของหม่าเสี่ยวหลง “ฉันขอโทษ ลุงหวาง ฉันปากไวไปหน่อย พูดอะไรบางอย่างที่ไม่ควรพูด ท่านอย่าโกรธนะคะ!”

สีหน้าของหวางซี่ไห่ไม่เปลี่ยน และก็ไม่ได้โทษหม่าเสี่ยวหลง เขาพูดอย่างเคร่งขรึม “เธอคิดว่าท่านเจี่ยงเป็นผู้ที่มีอิทธิพลเก่งกาจแล้วใช่ไหม?”

หม่าเสี่ยวหลงพยักหน้า เจี่ยงสงผู้มีอิทธิพลใหญ่สุดในหลินโจว ถึงแม้เทียบกับชาวจีนทั้งหมด ก็ไม่ถือว่าเป็นคนมีอิทธิพลที่ยิ่งใหญ่ แต่สำหรับในอำเภอจีหมิงแล้ว นี่ก็คือผู้มีอิทธิพลที่ยิ่งใหญ่ค้ำฟ้า

หวางซี่ไห่หัวเราะหึหึๆและพูดว่า “แล้วคุณรู้ไหมว่าท่านเจี่ยงอยู่ต่อหน้าบุคคลนี้ อ่อนน้อมถ่อมตนราวกับเป็นคนรับใช้?”

“อะไรนะ!” หม่าเสี่ยวหลงไม่อยากจะเชื่อ ท่านเจี่ยงเป็นคนรับใช้ เบื้องหลังของบุคคลนี้เป็นใครกันแน่!

สี่ตระกูลยักษ์ใหญ่ในเมืองหลวงเหรอ?

“ลุงหวาง ที่คุณพูดเป็นความจริงเหรอคะ? คนคนนี้คือใคร?” หม่าเสี่ยวหลงไม่เชื่อ สติสัมปชัญญะบอกกับเธอว่า ผู้มีอิทธิพลที่เก่งกาจขนาดนี้ เป็นไปได้ไงจะมาอยู่ที่ตำบลจีหมิงเล็กๆแห่งนี้?

หวางซี่ไห่เหลือบมองไปทางหลินหยุน และพูดอย่างมีความหมายลึกซึ้ง “อย่ารีบร้อน ไม่นานเธอก็จะได้พบเขา!”

หม่าเสี่ยวหลงกลับมาตรงที่นั่งของเธออย่างสิ้นหวัง สมองยังคงคิดถึงคำพูดเมื่อครู่ของหวางซี่ไห่

“พูดอย่างนี้ คนๆนี้น่าจะอยู่ในสถานที่นี้ ตกลงเขาเป็นใครกันแน่นะ?”

สายตาของหม่าเสี่ยวหลง กวาดมองไปทั่วสถานที่ คนที่อยู่ในนี้ส่วนใหญ่เธอก็รู้จัก แต่ไม่มีใครที่ตรงกับภาพลักษณ์ของชายผู้มีอิทธิพลที่ยิ่งใหญ่คนนั้น

บนเวที รอไปสักครู่ ก็ไม่เห็นมีผู้สนับสนุนเพิ่มสักคน