จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 491

หลินหยุนพวกเขาทั้งสามคนเดินกลับไปในห้อง

ถึงแม้ว่าจะไล่ให้กงเห้าและสองพี่น้องโห้จินผิงกลับไปหมดแล้ว แต่ว่าสีหน้าของโห้ซือหนันกลับยังไม่ดีขึ้นเลย

ทั้งสามคนนั่งลงบนโซฟาด้วยจิตใจที่เอ้อระเหย

โห้ซือหนันหันไปมองหลินหยุน： “หลินหยุน นายก็ลงมือหนักเกินไปหน่อยนะ แค่ไล่เขาไปก็พอแล้วไม่เห็นต้องทำร้ายเขาให้บาดเจ็บเลย”

“หลังจากนี้ตระกูลกงจะต้องทำแก้แค้นอย่างสาสมแน่”

อันซินเองก็คิดว่าหลินหยุนลงมือหนักเกินไปเหมือนกัน อีกอย่างผู้หญิงอย่างพวกเธอสองคนก็ใช้ชีวิตในสังคมที่มีสันติภาพมาโดยตลอด ไม่เหมือนกับหลินหยุนที่คุ้นชินกับการเจออุปสรรคมรสุมอะไรแบบนั้น

แต่ถึงอย่างนั้น อันซินเป็นคนที่เชิญหลินหยุนมา เธอจึงไม่สามารถที่จะไปตำหนิอะไรหลินหยุนได้

ใบหน้าของหลินหยุนไร้ความรู้สึก สายตาทอดยาวไปด้านนอกหน้าต่าง： “ไม่ต้องกังวลใจหรอก ถ้าพวกเขาจะมาแก้แค้น งั้นฉันจะช่วยคุณจัดการเขาทิ้งซะ”

โห้ซือหนันคิดว่าคำพูดของหลินหยุนนั้นโอหังเกินไป เพราะนั่นเป็นถึงตระกูลกงแห่งมณฑลซีหนิงเชียวนะ！เจ้าพ่อท้องถิ่นที่ควบคุมทั้งมณฑลซีหนิง แม้แต่ตระกูลโห้อย่างพวกเธอยังไม่กล้าที่จะไปท้าทายเลย หลินหยุนอาจจะมีการมีทักษะการต่อสู้ที่ค่อนข้างดี แต่เขากล้าดียังไงถึงได้พูดจาอวดดีแบบนี้！

แต่จะว่าไป เพื่อที่จะช่วยเหลือเธอแล้วหลินหยุนถึงได้ยอมใช้กำลัง อีกอย่างโห้ซือหนันก็ไม่ใช่ผู้หญิงใจดำแบบนั้นด้วย ถึงแม้หลินหยุนจะกำลังพูดจาโอ้อวด เธอก็ไม่ได้คิดจะเสียดสีกับคำพูดขี้โม้นั้นของหลินหยุน

“อันซิน พวกเธอกลับไปเถอะ！ออกเดินทางคืนนี้เลย แล้วก็พาหลินหยุนกลับไปมณฑลหลิงหนานพร้อมกันด้วยเลย ！” โห้ซือหนันลุกขึ้นยืนอย่างกะทันหัน แล้วมองอันซินด้วยความจริงจัง

อันซินชะงักนิ่ง แต่เพียงชั่ววินาทีก็สามารถเข้าใจความหมายของโห้ซือหนัน

“แต่ว่าถ้าหากพวกเราไปแล้ว เธอจะทำยังไงล่ะ ？”

โห้ซือหนันตอบกลับ： “พวกเธอวางใจเถอะ ยังไงซะฉันก็เป็นถึงลูกสาวของเจ้าบ้านตระกูลโห้ ต่อให้เขาจะไม่พอใจในตัวฉัน อย่างมากก็แค่กล่าวทำโทษฉันสักยกเท่านั้น”

“อีกอย่างพรุ่งนี้ฉันก็ต้องแต่งงานกับตาเฒ่าหัวงูกงเฉิงยู่แล้วด้วย ฉันไม่เชื่อหรอกว่าเขาจะกล้าทำอะไรฉัน”

หลินหยุนแย้งขึ้นมา： “ไม่เห็นจำเป็นต้องทำอย่างนี้เลย ฉันบอกแล้วนี่ว่าฉันจะช่วยเธออธิบายให้กับตระกูลกงเอง”

โห้ซือหนันขมวดคิ้ว แล้วหันไปมองหลินหยุนด้วยความตำหนิ จนไม่สามารถอัดอั้นความรู้สึกในใจได้อีก จึงถามกลับไป ： “หลินหยุน นายรู้หรือเปล่าว่าอำนาจของตระกูลกงในมณฑลซีหนิงนี้มีความน่ากลัวแค่ไหน ？ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่นายจะมาอวดดี เชื่อที่ฉันพูดเถอะ แล้วรีบหนีไปซะ ！”

“พวกเธอคือแขกของฉัน และอันซินก็ยิ่งเป็นเพื่อนสนิทที่ดีที่สุดของฉันด้วย ฉันไม่อยากพาพวกเธอต้องลำบากไปด้วย ！”

หลินหยุนเอนหลังพิงไปกับเบาะโซฟา สีหน้าเรียบนิ่ง แววตาเปล่งประกายดุจดวงดาว ถ้อยคำของเขานั้นเชื่องช้าอย่างมาก แต่กลับชัดเจนเอามากๆ

“บางทีตระกูลกงในสายตาของเธออาจจะสูงส่งยากจะแตะต้องได้ แต่ในสายตาของฉันแล้ว สามารถทำลายได้เลยเพียงแค่กระดิกนิ้วเดียว เธอรู้จักแค่อำนาจของตระกูลกง แต่ไม่รู้ถึงฝีมือของฉัน”

“ฉัมขอให้คำมั่นกับเธอเลยว่า นับจากพรุ่งนี้ไป บนโลกนี้จะไม่มีตระกูลกงอีก！”

โห้ซือหนันได้แต่มองหลินหยุนด้วยความอึ้งตะลึง ถ้าหากไม่ใช่เพราะความรู้สึกที่เหมือนว่าบนร่างของหลินหยุนมีออร่าบางอย่างที่ทำให้คนเกิดความเชื่อมั่นอย่างเลี่ยงไม่ได้นั้น โห้ซือหนันจะต้องมั่นใจแล้วว่าหลินหยุนเป็นคนสติฟั่นเฟือนที่แสนเย่อหยิ่งแน่นอน！

ตระกูลกงแห่งมณฑลซีหนิง เมื่อเทียบกับทั้งประเทศจีนแล้ว นับว่าเป็นตระกูลมหาอำนาจที่ติดอยู่ในยี่สิบอันดับต้นๆ เลยก็ว่าได้ ทว่ากลับถูกหลินหยุนบอกว่าสามารถทำลายได้เพียงกระดิกนิ้วเดียวเท่านั้นซะอย่างนั้น ？

น่าขำเกินไปแล้ว！

แต่เมื่อมองดูท่าทีที่สงบจิตสงบใจนั้นของหลินหยุนแล้ว โห้ซือหนันจึงทำใจไม่ให้เชื่อในคำพูดของหลินหยุน แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่อาจปฏิเสธอะไรได้

อันซินมองไปยังหลินหยุน แววตาเต็มไปด้วยความเชิดชู

ในช่วงเวลาวิกฤต เขาคนนั้นที่ได้เข้ามาช่วยชีวิตเธอเอาไว้อย่างหลินหยุน ได้กลับมาอีกครั้งแล้ว

“ซือหนัน เธอก็ลองเชื่อหลินหยุนหน่อยเถอะ ！” อันซินพูดโน้มน้าว

โห้ซือหนันเหลียวหันไปมองอันซิน พร้อมคำถาม： “เธอเชื่อเขางั้นหรอ？”

“อืม” อันซินพยักหน้าอย่างหนัก

“ก็ได้ ฉันจะลองเชื่อเขาสักครั้งแล้วกัน ！แต่ว่าถ้าหากวันนี้ไม่ไป พรุ่งนี้ก็จะไม่มีโอกาสอีกแล้วนะ” โห้ซือหนันจ้องหลินหยุน ราวกับกำลังยื่นคำขาดสุดท้ายให้เขา

หลินหยุนลุกขึ้นยืน แล้วถาม： “ห้องของฉันอยู่ทางไหน？”

“……” โห้ซือหนันถึงกับหมดคำพูด เขาคนนี้ไม่ใช่คนเย่อหยิ่งธรรมดาทั่วไปจริงๆ

“เป็นห้องที่อยู่ด้านในสุดนั้นเลย พวกเครื่องนอนและชุดนอนต่างๆ ล้วนเป็นของใหม่หมดเลย แล้วก็ด้านในมีห้องน้ำและห้องอาบน้ำภายในตัวด้วย”

โห้ซือหนันตอบกลับ

“อืม” หลินหยุนเดินตรงเข้าไปด้านใน