จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 549

พอเจ้าบ้านจ้าวพูดแบบนี้ออกมา ทุกคนต่างก็พยักหน้าเห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง

“นั่นสินะ คนจากโลกบู๊อย่างพวกเรา จะต้องเก็บเพลงฝึกเอาไว้ให้ดีๆ จะปล่อยให้รัฐบาลจีนเอาไปไม่ได้เด็ดขาด”

“ถูกแล้ว สิ่งเดียวที่ทำให้รัฐบาลจีนหวาดกลัวพวกเรา ก็คือเพลงฝึก ถ้าเกิดพวกเขาเอาไปได้ล่ะก็ พวกเราคงจะไม่มีอิสระอีกแล้ว”

“จริงสิ ทุกคนเคยได้ยินเรื่องนี้ไหม ช่วงนี้ที่หลิงหนานได้มีปรมาจารย์หลินออกมา! ว่ากันว่าเป็นคนที่ลึกลับมาก ได้ยินมาว่ายังสามารถเรียกฟ้าผ่าออกมาได้ ปล่อยไฟออกมาจากปากได้! ราวกับเป็นเซียนที่ลงมายังโลกมนุษย์!” เจ้าบ้านซิงพูดด้วยรอยยิ้มเย็นชา เห็นได้ชัดว่า แม้แต่เขาก็ไม่เชื่อเหมือนกัน

“ฮ่าๆ พวกคนธรรมดา ก็มักชอบพูดจาเวอร์ๆแบบนี้แหละ ถ้าเกิดปรมาจารย์หลินเก่งถึงขนาดนั้นจริงๆ ทำไมอันดับในหอพันกล ถึงไม่เคยมีชื่อของเขาปรากฏออกมา”

“นั่นสิ ความนับเชื่อถือของหอพันกลคงไม่มีใครสงสัยหรอกมั้ง! ทุกคนเคยเห็นรายชื่อปรมาจารย์หลินในการจัดอันดับของปรมาจารย์มาก่อนไหม?”

“พอพูดถึงการจัดอันดับของปรมาจารย์ ฉันก็นึกถึงคนๆหนึ่ง”

“เจ้าหมายถึงปรมาจารย์อันดับหนึ่งหลินชางฉองใช่ไหม! คนคนนั้นลึกลับมากจริงๆนั่นแหละ เหมือนกับว่าจู่ๆก็ปรากฏตัวออกมา จากนั้นเพียงพริบตาเดียวก็กลายเป็นปรมาจารย์อันดับหนึ่ง!”

“แต่ว่า ถ้าเกิดเจ้าจะบอกว่าหลินชางฉองกับปรมาจารย์หลินมีความเกี่ยวข้องกัน มันคงจะเกินจริงไปหน่อย!”

“เป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว!” คนคนนั้นส่ายหัวแล้วหัวเราะเยาะออกมา

เจ้าบ้านลู่หัวเราะด้วยเสียงเย็นชา “หลิงหนานก็แค่สถานที่ที่ไม่มีอะไรดีสักอย่าง ใครๆก็กล้าเรียกตัวเองว่าปรมาจารย์กันทั้งนั้น! เจ้าลองให้พวกเขามาทดสอบที่เจียงหนานของพวกเราดูสิ? ปรมาจารย์ตัวจริง ต้องเป็นเหมือนอย่างพี่ฉีเท่านั้น!”

ทุกคนมองหน้าฉีเฉิงคุนที่กำลังทำหน้าไม่สบอารมณ์ เห็นได้ชัดว่า เมื่อกี้พอพูดคุยเรื่องของปรมาจารย์หลิน จนลืมฉีเฉิงคุง ทำให้เขาไม่พอใจเล็กน้อย

“ใช่แล้วใช่แล้ว ปรมาจารย์หลินแล้วมันยังไง! เมื่อเทียบกับปรมาจารย์ฉีของพวกเรา เขาก็แค่ของไร้ค่า”

“ปรมาจารย์หลินไม่มีสิทธิ์ที่จะเป็นคนขัดรองเท้าปรมาจารย์ฉีของพวกเราด้วยซ้ำ!”

“ถ้าเกิดปรมาจารย์หลินกล้ามางานเจียงหนานของพวกเรา ไม่จำเป็นต้องให้ปรมาจารย์ฉีออกโรง ข้าใช้นิ้วแค่สองนิ้วก็สามารถสังหารเขาได้แล้ว!”

ทุกคนต่างก็เริ่มประจบสอพลอ เอาใจฉีเฉิงคุนยกใหญ่ เห็นได้ชัดว่าทุกคนต่างก็เอาอกเอาใจฉีเฉิงคุน ใบหน้าเย็นชาของเขาค่อยๆหายไปแล้ว และก็มาแทนที่ด้วยรอยยิ้มภูมิใจบนใบหน้า

“ทุกท่านอย่าได้ยกย่องข้านักเลย โลกบู๊มีคนเก่งๆที่ซ่อนตัวอยู่มากมาย คนรุ่นใหม่ย่อมมีฝีมือกว่าคนรุ่นเก่า ถึงแม้ข้าจะบรรลุขั้นสูงสุดได้ในวัยเยาว์ แต่เมื่อเทียบกับเจ้าบ้านโล่ก็ยังเทียบไม่ติดอยู่ดี”

“แต่ว่า ถ้าเกิดเทียบกับพวกที่แอบอ้างว่าตัวเองเป็นปรมาจารย์ ให้ข้าจัดการสักคนสองคน ก็ไม่ใช่ปัญหาอะไร”

คำพูดนี้ดูเหมือนถ่อมตัว แต่แท้จริงแล้วเป็นการเสแสร้งทั้งนั้น ทำให้ปรมาจารย์หลินด้อยค่ายิ่งกว่าเดิม

เจ้าบ้านลู่พูดด้วยใบหน้าเคารพว่า “นั่นมันแน่นอนอยู่แล้ว เป็นแค่ปรมาจารย์หลิน จะมาเทียบกับปรมาจารย์ฉีได้ยังไง!”

“ใช่แล้ว ถ้าเกิดเจอปรมาจารย์ฉีอยู่ต่อหน้า ปรมาจารย์หลินก็คงจะเป็นเหมือนกับหนูที่เจอแมว จะต้องหนีเอาตัวรอดอย่างแน่นอน”

“ฮ่าๆ!”

คนพวกนี้เอาชื่อของปรมาจารย์หลินมาพูดให้ด้อยค่าไม่หยุด แล้วยกย่องปรมาจารย์ฉี

ที่นี่คือเจียงหนาน คนส่วนใหญ่ล้วนหวาดกลัวตระกูลฉี ต่อให้รู้อยู่แล้วว่าพวกฉีเฉิงคุนจงใจลดคุณค่าของปรมาจารย์หลิน ก็ไม่มีใครกล้าออกมาพูดแทนปรมาจารย์หลิน

คนส่วนมากเลือกที่จะทำตาม เหล่าเจ้าบ้าน พูดจาว่าร้ายปรมาจารย์หลิน

สิ่งที่เกิดขึ้นที่นี่ แน่นอนว่าหลินหยุนได้ยินทุกประโยค แต่ว่า สำหรับพวกที่ชอบนินทาลับหลัง หลินหยุนขี้เกียจไปยุ่งด้วย

คำพูดต่อจากนี้ของคนเหล่านี้ หลินหยุนก็ไม่สนใจที่จะฟัง จึงปิดประสานการได้ยินของตัวเอง

เฝ้ารอให้งานประลองยุทธเริ่มขึ้นอยู่เงียบๆ ดูว่าคนจากโลกบู๊เจียงหนาน มีฝีมือระดับไหนกันบ้าง

“ฉันขอตัวไปห้องน้ำ!” อีหลิงพูด

คาร์นอตวิลเลียม แดร็กคิวล่ารีบลุกขึ้นมา “ข้าจะไปเป็นเพื่อน!”

อีหลิงยิ้มแบบขมขื่น “นายจะตามฉันมาทำไม?”

คาร์นอตวิลเลียม แดร็กคิวล่าพูดด้วยสีหน้าจริงจังว่า “ข้าต้องปกป้ององค์หญิงผู้งดงามของข้า”

“ไม่จำเป็น ประเทศจีนของพวกเรายังเป็นสถานที่ปลอดภัยอยู่ แถมฉันแค่จะไปห้องน้ำเท่านั้นเอง ไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรอก” อีหลิงปฏิเสธ

“งั้นก็ได้!” คาร์นอตวิลเลียม แดร็กคิวล่าเองก็รู้สึกว่าการตามอีหลิงไปห้องน้ำมันไม่เหมาะสมสักเท่าไหร่ จึงกลับไปที่นั่งของตัวเอง

ฉีซือหย่วนพาลูกน้องออกมาสองคน และกำลังเดินเล่นอยู่บนสนามเพราะความเบื่อหน่าย

ในฐานะที่เป็นคุณชายของตระกูลฉี ปกติฉีซือหย่วนก็ชอบทำตัวกร่างไปทั่ว ครั้งนี้ตามลุงของเขาฉีเฉิงคุนมาร่วมงานประลองยุทธ กะว่าจะมาแสดงอำนาจและดึงดูดความสนใจสักหน่อย แต่กลับโดนลุงของเขาฉีเฉิงคุนแย่งความสนใจไปจนหมด