จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 550

คาร์นอตวิลเลียม แดร็กคิวล่ารีบหันไปดูอีหลิง แล้วพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า “องค์หญิงผู้งดงามของข้า ท่านเป็นอะไรไหม?”

อีหลิงส่ายหัว “ฉันไม่เป็นอะไร ทำไมนายถึงมานี่ล่ะ พี่หลินหยุนล่ะ?”

คาร์นอตวิลเลียม แดร็กคิวล่าพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจว่า “อย่ามาพูดถึงเจ้าคนเลือดเย็นต่อหน้าข้า ทั้งๆที่เขาก็เห็นว่าท่านกำลังตกอยู่ในอันตรายแต่กลับไม่ยอมทำอะไร เขามันเป็นคนขี้ขลาด!”

“ถ้าเกิดข้าสามารถสู้เขาได้ล่ะก็ ข้าจะต้องท้าสู้กับเขาอย่างแน่นอน ข้าขอสาบาน!” คาร์นอตวิลเลียม แดร็กคิวล่าพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“นายอย่ามาพูดจามั่วซั่ว พี่หลินหยุนไม่ใช่คนแบบนั้น” อีหลิงโมโห

หลินหยุนได้มอบหยกป้องกันภัยให้กับเธอ ไม่มีทางเกิดเรื่องอันตรายอยู่แล้ว อีกอย่าง ถ้าเกิดเธอเจออันตรายเข้าจริงๆ หลินหยุนจะต้องมาช่วยเหลืออย่างแน่นอน

มองคาร์นอตวิลเลียม แดร็กคิวล่ากับอีหลิงพูดคุยกันด้วยที่ไม่สนตัวเอง ฉีซือหย่วนรู้สึกว่าศักดิ์ศรีของตัวเองโดนเหยียดหยาม

ทั่วโลกบู๊เจียงหนาน ยังไม่เคยมีใครกล้าเมินเขาสักคน

“ไอ้หนู ข้าขอถามเจ้าเป็นครั้งสุดท้าย แกเป็นใคร?”

คาร์นอตวิลเลียม แดร็กคิวล่าหันกลับมา กลับมาแสดงสีหน้าสูงส่งเหมือนเดิม จ้องมองด้วยความท่าทางที่เหนือกว่า พูดด้วยสีหน้าจริงจังว่า “ข้า ฝ่าบาทคาร์นอตวิลเลียม แดร็กคิวล่า!”

“มนุษย์ผู้โง่เขลา เจ้ากล้าเสียมารยาทต่อองค์หญิงของข้า เจ้ายั่วโมโหข้าสำเร็จแล้ว มีเพียงแค่เลือดของเจ้า ที่จะดับเพลิงในใจของข้าได้”

ฉีซือหย่วนหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง “แกกำลังพูดบ้าอะไรอยู่น่ะ! ยังมาบอกว่าฝ่าบนฝ่าบาท แกคิดว่าที่นี่เป็นราชวังยุคโบราณหรือไง!”

อีหลิงยิ้มขมขื่นในใจ เธอไม่รู้ว่าคาร์นอตวิลเลียม แดร็กคิวล่าก็คือเผ่าโลหิตในตำนานของชาวตะวันตก ยังคิดว่าเขาเป็นคนธรรมดาที่มาจากฝั่งตะวันตก

ดังนั้น สำหรับฝ่าบาท พระชายา หรือคำเรียกอื่นๆที่ออกมาจากปากของคาร์นอตวิลเลียม แดร็กคิวล่า ก็รู้สึกอึดอัดอยู่เหมือนกัน

“นายบอกชื่อให้พวกเขาตรงๆดีกว่า!” อีหลิงพูดด้วยความเหนื่อยหน่าย

คาร์นอตวิลเลียม แดร็กคิวล่าโค้งคำนับให้กับอีหลิง “รับทราบ องค์หญิงผู้งดงามของข้า”

จากนั้น คาร์นอตวิลเลียม แดร็กคิวล่าก็ยืนตัวตรง ใบหน้าสูงส่ง เป็นขุนนางชั้นสูงอย่างแน่นอน

“มนุษย์ผู้โง่เขลา นามของข้าคือ คาร์นอตวิลเลียม แดร็กคิวล่า”

ฉีซือหย่วนพูดด้วยใบหน้าดูถูกว่า “ชื่อของชาวตะวันตก ยุ่งยากจริงๆ ไม่เหมือนชาวตะวันออกอย่างพวกเรา สั้นๆ และเข้าใจง่าย”

พอพูดจบประโยค จู่ๆฉีซือหย่วนก็รู้สึกว่าคนที่อยู่ตรงหน้าเคลื่อนไหวด้วยความรวดเร็ว คาร์นอตวิลเลียม แดร็กคิวล่าหายไปแล้ว

จากนั้น ก็มีพลังที่ยิ่งใหญ่ กระแทกเข้าที่หน้าของตัวเอง เขารู้สึกว่าสมองของตัวเองเกือบจะโดนตบจนหลุดออกมาแล้ว

ร่างของฉีซือหย่วนปลิวออกไป กระแทกเข้ากับกำแพงของห้องน้ำอย่างรุนแรง แล้วหยุดอยู่ตรงนั้น

ฟันโดนตบจนหายไปครึ่งปาก ใบหน้าที่หล่อเหลา โดนตบจนกลายเป็นหัวหมู

“คุณชายฉี!” ลูกน้องทั้งสองวิ่งเข้าไปหาด้วยความตกใจ พยุงฉีซือหย่วนขึ้นมา แล้วถามด้วยความร้อนรนว่า “คุณชายฉี ท่านเป็นอะไรไหม!”

ฉีซือหย่วนชี้คาร์นอตวิลเลียม แดร็กคิวล่า แค่พูดก็ยังไม่ชัดแล้ว “แก แกกล้าทำร้ายข้างั้นเหรอ ไอ้หนู ข้าคือคุณชายใหญ่ของตระกูลฉี เจ้ากล้าทำร้ายข้า ข้าจะฆ่าแกซะ!”

“ไม่สิ ข้าจะทำให้แกทรมานยิ่งกว่าตาย!” ฉีซือหย่วนทำหน้าดุร้าย แล้วร้องตะโกนอย่างบ้าคลั่ง

แต่น่าเสียดายที่พูดไม่ชัด คนที่อยู่ห่างออกไป ไม่เข้าใจว่าเขากำลังพูดอะไรด้วยซ้ำ

“โอ้ ให้ตายสิ! ซาตานผู้ยิ่งใหญ่ ข้ากำลังจะส่งข้ารับใช้ไปให้ท่านแล้ว” ใบหน้าอันหล่อเหลาของคาร์นอตวิลเลียม แดร็กคิวล่า เผยสีหน้าที่เต็มไปด้วยจิตสังหารออกมา

เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว ร่างหายไปอีกครั้ง

อีหลิงรีบพูดออกมาว่า “อย่าฆ่าคน!”

จากนั้นร่างของคาร์นอตวิลเลียม แดร็กคิวล่า จู่ๆก็ปรากฏตัวออกมาต่อหน้าของฉีซือหย่วน มือที่ขาวยิ่งกว่าผู้หญิง กำลังจอดอยู่ที่คอหอยของฉีซือหย่วนอยู่แค่ห้าเซนติเมตร

ถ้าเกิดช้าไปอีกสักนิด ฉีซือหย่วนก็คงตายไปแล้ว

ส่วนฉีซือหย่วนมองไม่เห็นแม้แต่น้อยว่า คาร์นอตวิลเลียม แดร็กคิวล่าลงมือตั้งแต่เมื่อไหร่

พลังของเขาเหนือกว่าอย่างเห็นได้ชัด