จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 558

ลู่หนันสุนจ้องมองหลินหยุนด้วยใบหน้าตะลึง จากนั้น สายตาก็ค่อยๆหันไปมองร่างของอีหลิง

“เธอหาคนระดับปรมาจารย์บู๊มางั้นเหรอ!”

“ฮ่าๆ ฉันยังไปหัวเราะเยาะว่าเธอมองคนไม่เป็น ถึงได้หาขยะมา”

“ดูเหมือนว่า ฉันต่างหากที่เป็นขยะ!”

ลู่หนันสุนรู้สึกว่าชีวิตตัวเองช่างเป็นคนที่ล้มเหลวซะเหลือเกิน

ก็เหมือนผู้ชายเลวๆที่ได้ผู้หญิงรวยร้อยล้านมาเป็นแฟน จากนั้นก็วิ่งไปอวดแฟนเก่าของตัวเอง พอเห็นว่าแฟนเก่าหาผู้ชายขยะมาเป็นแฟน จากนั้นก็หัวเราะเยาะเธอ

พอคิดว่าตัวเองอยู่เหนือกว่าแล้ว

แต่ว่า ผู้ชายที่คิดว่าเป็นแค่ขยะ จู่ๆก็พลิกผัน กลายเป็นเจ้านายบริษัทหลายหมื่นล้าน

การพลิกผันที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้ ตบหน้าลู่หนันสุนเข้าอย่างจัง

ถึงแม้ตั้งแต่แรกจนจบ หลินหยุนจะไม่ได้พูด ไม่ได้ทำอะไรเลย

แต่ว่า ลู่หนันสุนเหมือนกับได้ยิน เสียงรองเท้าที่เอามาฟาดหน้าตัวเอง

คาร์นอตวิลเลียม แดร็กคิวล่าขมวดคิ้ว แล้วบ่นพึมพำว่า “ให้ตายเถอะ จะตกใจอะไรนักหนา มีอะไรให้ตกใจหรือไง รอให้ข้าดูดซับพลังจากต้นแห่งชีวิตเสร็จก่อน พลังของข้าจะต้องก้าวกระโดดไปอีกขั้นอย่างแน่นอน!”

อีหลิงมองเขาด้วยความไม่พอใจ “เห็นได้ชัดว่านายแค่อิจฉา!”

คาร์นอตวิลเลียม แดร็กคิวล่ารีบตะโกนด้วยเสียงเว่อร์วังว่า “เข้าใจผิดแล้ว ข้าเป็นถึงฝ่าบาทคาร์นอตวิลเลียม แดร็กคิวล่าผู้สูงศักดิ์ ข้าจะไปอิจฉาชาวตะวันออกที่ต้อยต่ำได้ยังไง!”

อีหลิงพูดด้วยเสียงเย็นชา “ยังจะมาโกหกอีก หน้าของนาย เขียนคำว่าอิจฉาอยู่เต็มหน้า!”

ใบหน้าที่หล่อเหลาของคาร์นอตวิลเลียม แดร็กคิวล่าเสียศูนย์ในพริบตา “ใช่เหรอ? แสดงออกชัดเจนขนาดนั้นเลยเหรอ! กระจกอยู่ไหน? ข้าต้องการส่องกระจก!”

เย่จื่อเชี่ยนตื่นเต้นจนกุมมือทั้งสองเอาไว้ด้วยกัน “ปรมาจารย์หลิน แข็งแกร่งจริงๆ!”

จากนั้น เย่จื่อเชี่ยนก็หันไปมองพวกฉีเฉิงคุน แล้วพูดด้วยเสียงเย็นชา “เฮิง ตอนนี้พวกแกคงจะเชื่อฉันแล้วใช่ไหม!”

ผู้ประกาศก็อึ้งอยู่นานกว่าจะได้สติกลับมา

จ้องมองหลินหยุนที่อยู่ในสนาม แล้วรีบพูดออกไปว่า “นักสู้ท่านนี้ ถึงแม้ท่านจะเข้ามาในสนามกลางคัน แต่ท่านคนเดียวก็สามารถล้มทั้งสองคนลงได้ ตามกฎ ท่านได้รับการเลื่อนตำแหน่งแล้ว”

“ต่อจากนี้ ท่านสามารถเลือกที่จะท้าสู้ต่อไปได้ และสามารถเลือกที่จะพักได้” ผู้ประกาศอธิบาย

หลินหยุนพูดว่า “ข้าพูดไปแล้ว ให้ทุกคนเข้ามาพร้อมกัน ตอนนี้พวกเจ้าเชื่อหรือยัง!”

“เข้ามาพร้อมกันเลย ข้าจะได้จัดการทีเดียว จะได้ไม่ต้องยุ่งยาก” สีหน้าที่เรียบง่ายของหลินหยุน บวกกับเสียงที่ไม่สนใจอะไร เห็นได้ชัดว่าไม่เห็นโลกบู๊เจียงหนานอยู่ในสายตา

ความจริง เขาก็ไม่ได้เห็นโลกบู๊เจียงหนานอยู่ในสายตาจริงๆนั่นแหละ

ผู้ประกาศเงียบไป

ทุกคนต่างก็จ้องมองหลินหยุน ใบหน้าเผยความตกตะลึงขึ้นมาอีกครั้ง

“เขาคิดจะท้าสู้กับทุกคนจริงๆงั้นเหรอ!”

“ต่อให้เขาจะเป็นระดับปรมาจารย์ ก็คงทำไม่สำเร็จ!”

“เขาคิดจะทำอะไรกันแน่? โลกนี้จะไปมีวิธีต่อสู้ที่บ้าระห่ำแบบนี้ได้ยังไง!”

ถึงแม้ทุกคนจะยังคงไม่ชอบหลินหยุน แต่ว่า ไม่มีใครกล้าดูถูกหลินหยุนอีกแล้ว

อีหลิงกังวลเล็กน้อย พูดกับตัวเองว่า “หลินหยุนร้อนรนเกินไปหรือเปล่า? คนเดียวจะสู้กับทุกคน มันจะอันตรายเกินไปหรือเปล่า!”

“แค่คนเดียว จะไปต่อกรกับคนทั้งโลกบู๊เจียงหนานได้ยังไง?”

หน้าของอีหลิงเต็มไปด้วยความกังวล แต่ว่า ตอนนี้หลินหยุนได้อยู่บนสนามแล้ว ทุกการตัดสินใจ ล้วนขึ้นอยู่กับตัวเขาเอง คนอื่นไม่มีทางเปลี่ยนความคิดของเขาได้

ใบหน้าที่ตกอยู่ในอาการตกตะลึงของลู่หนันสุน เบิกตาโตแล้วพูดออกมาว่า “เขาบ้าไปแล้วหรือไง? คิดว่าตัวเขาคนเดียวจะสามารถล้มทุกคนที่อยู่ในนี้ได้จริงๆงั้นเหรอ!”

ฉีซือหย่วนยิ้มด้วยใบหน้าดุร้าย “สู้เลย ยิ่งสู้ยิ่งดี สู้ให้ตายไปเลยยิ่งดี เจ้าเด็กจองหอง!”

ฉีเฉิงคุนกะพริบตาเบาๆ ส่งสายตาให้กับเหล่าผู้อาวุโสที่อยู่ข้างๆ

ผู้อาวุโสคนนั้นลุกขึ้นมาทันที เดินไปอยู่กลางสนาม แล้วมายืนอยู่ตรงหน้าของหลินหยุน

“ข้ารู้ตัวดีว่าข้าคนเดียว ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเจ้า ดังนั้น ขอความช่วยเหลือจากทุกคนด้วย”

“ข้าจะเป็นกำลังให้เอง!”