จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 559

ฉีเฉิงคุนแอบดีใจ “เจ้าหนู การโจมตีที่รุนแรงขนาดนี้ ข้าจะดูซิว่าแกจะรับยังไง! เฮิง ต่อให้เจ้ารับได้ พลังกายของแกก็คงใช้ไปจนเกือบหมดแล้ว! ถึงเวลานั้น เจ้าก็ต้องตายอยู่ดี!”

คาร์นอตวิลเลียม แดร็กคิวล่าร้อนรนจนบ่นขึ้นมาว่า “พอรวมพลังของทั้งสิบแปดคนไว้ด้วยกัน มันจะรุนแรงเกินไปแล้ว”

“ไม่รู้ว่าเขาจะรับได้หรือเปล่า! ถ้าเกิดรับไม่ไหว ต้องแย่แน่”

คาร์นอตวิลเลียม แดร็กคิวล่าแอบเดินเข้าไปหาอีหลิง แล้วพูดกระซิบว่า “องค์หญิงผู้งดงามของข้า ใช้โอกาสนี้ ให้ข้าพาท่านหนีออกไปเถอะ!”

“ถ้าเกิดรอให้เขาพ่ายแพ้ พวกเราก็ออกไปไม่ได้แล้ว”

อีหลิงจ้องเขาเขม็ง ใบหน้าเล็กๆพูดด้วยเสียงจริงจังว่า “ไม่มีทาง หลินหยุนจะต้องไม่เป็นอะไรอย่างแน่นอน!”

พอเห็นอีหลิงมีการตอบสนองขนาดนี้ คาร์นอตวิลเลียม แดร็กคิวล่าก็หดคอลง จู่ๆก็รู้สึกจิตตก

อีหลิงมองหลินหยุนที่ยืนกลางสนามอยู่เงียบๆ ใบหน้าที่งดงามเผยความมั่นใจออกมาเต็มร้อย “พี่หลินหยุนจะต้องชนะอย่างแน่นอน ฉันเชื่อใจเขา!”

ในสนาม ขนาดต้องเผชิญหน้ากับยอดฝีมือทั้งสิบแปดคนของโลกบู๊เจียงหนาน หลินหยุนก็ยังคงมีสีหน้าที่เรียบสงบ

รอการโจมตีของนักบู๊ทั้งสิบแปดคน จนถึงตอนที่การโจมตีเข้ามาใกล้ร่างของเขา......ร่างของหลินหยุน จู่ๆก็หายวาปไป

จู่ๆก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นจากกลางอากาศ

“ท่าแรกของสิบแปดท่าต้าเต๋า ท่าสยบเขา!”

หลินหยุนที่หล่นลงมาจากข้างบน ปล่อยหมัดซัดใส่นักบู๊ทั้งสิบแปดคนที่อยู่ข้างล่าง

ผัวะ!

ราวกับมีลูกระเบิดขนาดใหญ่หล่นใส่ศัตรูที่อยู่ข้างล่าง

จู่ๆนักบู๊ทั้งสิบแปดคนก็รู้สึกได้ถึงแรงกดดังอันน่ากลัว ที่กำลังหล่นลงมาจากฟากฟ้า

“พลังนี้......จะแข็งแกร่งเกินไปแล้ว!”

ณ วินาทีนั้น ก็มีนักบู๊ที่มีระดับการบำเพ็ญต่ำที่สุดสองคน ทนรับไม่ไหว จนคุกเข่าอยู่กับพื้น

ต่อจากนั้น ก็มีนักบู๊อีกสองคนคุกเข่าอยู่กับพื้น

ตามการร่วงหล่นของหลินหยุน นักบู๊ทั้งสิบแปดคนต่างก็คุกเข่าลงกับพื้น

พวกเขาพยายามเงยหน้าขึ้นมา แต่ว่า ด้วยแรงกดดันอันมหาศาลของหลินหยุน สุดท้ายแม้แต่จะเงยหน้าก็ทำไม่ได้

หมัดเดียว ทำให้นักบู๊ทั้งสิบแปดคน คุกเข่าลงได้!

แถม หมัดนี้ โดนแค่นักบู๊ทั้งสิบแปดคน หญ้าที่อยู่กลางสนาม ไม่ได้รับความเสียหายแม้แต่น้อย

เห็นได้ชัดว่า การควบคุมพลังของหลินหยุน ไปถึงขั้นที่สามารถเจาะจงเป้าหมายได้แล้ว!

ทุกคน ตกอยู่ในอาการตกตะลึงอีกครั้ง!

“ยอดฝีมือทั้งสิบแปดคนของโลกบู๊เจียงหนาน! เขาก็ยังสามารถล้มได้ในหมัดเดียว!”

“โอ้พระเจ้า! พลังของเขาแข็งแกร่งถึงขั้นไหนกันแน่!”

ลู่หนันสุน ซิงจื่อเย่ ฉีซือหย่วน แม้แต่ฉีเฉิงคุน และทุกคน ต่างก็จ้องมองร่างผอมที่กำลังยืนอยู่บนสนามหญ้าด้วยความตกใจ

“นี่มันเป็นไปได้ยังไง?” ต่อให้เป็นคนที่มีความแข็งแกร่งระดับฉีเฉิงคุน ก็ไม่กล้าเชื่อภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้า

นี่มันจะน่าตกใจเกินไปแล้ว!

ใบหน้ายิ้มแย้มของโล่อู๋หมิงในที่สุดก็หายไปแล้ว แทนที่ด้วยใบหน้าจริงจังว่า “เจ้าหนูทำดีมาก ช่างเหนือความคาดหมายจริง!”

“ถ้าเกิดเจ้าหนูนี้กลายเป็นลูกเขยตระกูลโล่ของข้าได้ล่ะก็ คงจะดีไม่ใช่น้อย!”

“เสว่เอ๋อ เจ้าคิดว่าไง?”

โล่อู่หมิงหันไปมองโล่เสว่ฉีด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ข้างในแววตาเผยสิ่งที่ไม่สามารถอธิบายได้

โล่เสว่ฉีตกใจ นึกไม่ถึงว่าพ่อที่ไม่เคยสนใจความรู้สึกของตัวเองมาก่อน กลับถามความรู้สึกของตัวเองเป็นครั้งแรก

ถ้าเกิดสุดท้ายหลินหยุนสามารถคว้าถ้วยรางวัลมาได้จริงๆล่ะก็ ขอแค่เขายอมแต่งงาน โล่เสว่ฉีก็เคยถามตัวเอง น่าจะยินดีเป็นอย่างยิ่งที่จะได้แต่งงานกับเขา

คาร์นอตวิลเลียม แดร็กคิวล่าเบิกตาโต “เทพแห่งสว่างเฮงซวย เขาชนะได้จริงๆ!”

อีหลิงมองคาร์นอตวิลเลียม แดร็กคิวล่าด้วยหางตา แล้วส่งเสียงเฮิงด้วยความเย็นชาออกมา “บอกนายตั้งแต่แรกแล้ว พี่หลินหยุนจะต้องชนะได้อย่างแน่นอน!”

หลินหยุนยืนอยู่กลางสนาม ใบหน้าเงียบสงบราวสายน้ำ หมัดเดียวล้มยอดฝีมือทั้งสิบแปดคน ดูเหมือนจะไม่ได้ทำให้เขาดีใจแม้แต่น้อย

“ยังมีใครอีกไหม?” หลินหยุนพูดด้วยเสียงเรียบๆ กวาดสายตามองเหล่านักบู๊ของเจียงหนานที่กำลังนั่งอยู่

ตอนที่หลินหยุนกวาดสายตามองผ่านมา คนส่วนใหญ่ต่างก็ก้มหน้า ไม่กล้าสบสายตากับหลินหยุน