จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 581

วิ่งไล่ตามไปครึ่งชั่วโมง ซูหนันก็ยังคงวิ่งไล่ไม่ทันคนนั้น

ทว่า กลับกลายเป็นระยะทางที่ไกลออกมาอย่างมากจากคณะสำรวจ

ซูหนันกังวลว่าฝ่ายตรงข้ามจะมีหลุมพราง แต่ว่า จงเฟยหยู่อยู่ในมือพวกเขา ต่อให้ทราบว่ามี หลุมพราง เขาก็ยังคงต้องเผชิญหน้าเข้าใส่

ทะลุผ่านป่าไม้แห่งนั้นไป เป็นไปตามที่คิดไว้เลย ด้านหน้ามีผู้อาวุโสสี่คนพลันกระโดดออกมา

ผู้อาวุโสสองคนอยู่ในชุดนักพรตยาวสีเทา บริเวณหน้าอกมีภาพของไทเกก ซึ่งก็คือผู้อาวุโสสองคนแห่งสำนักบู๊แท้

ส่วนอีกสองคนนั้น ก็คือปรมาจารย์ที่หวางเจ๋อเป็นคนพามา

ทั้งสี่คนนี้ ไม่เว้นแม้แต่คนเดียว ต่างก็เป็นยอดฝีมือระดับขั้นปรมาจารย์ อีกทั้งยังเป็นปรมาจารย์ระดับใหญ่ โดยหนึ่งคนในนั้น ครึ่งเท้าได้ก้าวเข้าไปสู่ระดับขั้นปรมาจารย์สูงสุดแล้วด้วย

ซูหนันไม่พูดพร่ำทำเพลง ชกหมัดเข้าใส่นักบู๊ที่อยู่ใกล้ที่สุดคนหนึ่งในทันที

“ฮึ ไอ้หนุ่มน้อย ตกหลุมพรางแล้วแท้ ๆ ยังจะกำเริบเสิบสานอีก! ”

ผู้อาวุโสสำนักบู๊แท้พูดตะโกนใส่อย่างเย็นชา

“เขาร้อนใจที่คนรักของเขาถูกจับเป็นตัวประกัน คิดที่จะรีบไปช่วยชีวิตเธอ” ผู้อาวุโสสำนักบู๊แท้อีกคนหนึ่งพูดพร้อมกับยิ้มเยาะ

“คิดที่จะช่วยชีวิตสาวน้อยคนนั้น ต้องผ่านด่านพวกเรานี้ให้ได้เสียก่อนแล้วค่อยมาว่ากัน”

“แต่ว่า สาวน้อยคนนั้นมีหน้าตาที่สวยงามจริง ๆ เห็นแล้วข้าเองก็ยังจิตใจหวั่นไหว” ผู้อาวุโสคนนั้นยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

ลมหายใจในร่างของซูหนัน พลันบ้าคลั่งขึ้นมาไม่น้อย

ปรมาจารย์คนนั้นที่ซูหนันโจมตี ก็คือปรมาจารย์แห่งตระกูลหวางผู้ที่ใกล้จะเข้าสู่ระดับขั้นสูงสุดนั้น ซึ่งมีพลังความสามารถสูงที่สุดในจำนวนทั้งสี่คน

เพราะความเป็นห่วงจึงทำให้ซูหนันสับสนอลหม่าน ซึ่งทำให้พลังความสามารถลดไปกว่าครึ่งหนึ่ง

เพิ่งจะปะทะต่อสู้กัน ก็ตกอยู่ในอันตรายอย่างต่อเนื่อง

“ไอ้หนุ่มนี้ดูเหมือนว่าจะไม่ค่อยเก่งกาจสักเท่าไหร่ ถึงกับต้องให้พวกเราทั้งสี่คนลงมือพร้อมกันเลยเหรอ? มันเหมือนเป็นการทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่หรือเปล่า? ” ผู้อาวุโสสำนักบู๊แท้คนนั้นบ่นพึมพำ

“อย่าได้พูดพร่ำให้เสียเวลาเลย ลงมือพร้อมกัน จัดการไอ้หนุ่มน้อยนี้ซะ แล้วจะได้กลับไปรายงานผล! ”

“ตกลง! ”

ทั้งสามคนที่เหลือก็ได้ลงมือพร้อมกัน ร่วมโจมตีเข้าใส่ซูหนัน

ถ้าหากเผชิญหน้ากับนักบู๊คนนั้น ซูหนันใช้วิชาพินาศไม่สิ้นสูญ ยังสามารถที่จะเอาชนะได้

แต่ว่า ถ้าหากมีปรมาจารย์ระดับใหญ่อีกสามคนร่วมลงมือด้วย ซูหนันจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย

การโจมตีครั้งแรก ซูหนันก็ถูกชกจนร่างกายกระเด็นลอยออกไปไกล กระอักเลือดออกมา ได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย

“ฆ่าเขาทิ้งซะ! ”

ผู้อาวุโสคนหนึ่งตะโกนขึ้น

การโจมตีของทั้งสี่คน ได้พุ่งเข้าใส่ซูหนันอีกครั้ง

ซูหนันไม่พูดอะไร หันหลังแล้วก็วิ่งหนีทันที

เขาคิดที่จะเอาชนะการรวมพลังกันของปรมาจารย์ทั้งสี่คน ซึ่งไม่มีทางเป็นไปได้อย่างแน่นอน

ดังนั้น ก็ไม่ต้องคิดถึงการที่จะไปช่วยชีวิตจงเฟยหยู่แล้ว

เวลานี้ทำได้เพียงหลบหนีเอาชีวิตรอดไปก่อน แล้วค่อยคิดหาวิธีการอื่น

“ไล่ตามไป! อย่าปล่อยให้เขาหนีไปได้! ” ผู้แข็งแกร่งทั้งสี่ตะโกนอยู่ด้านหลัง

ซูหนันวิ่งเผ่นอย่างสุดชีวิต โดยที่ไม่ได้สนใจเส้นทาง แต่ว่า ทุกครั้งที่มาถึงสี่แยกหรือว่าทางแยก มักจะเหมือนว่ามีคนคอยตั้งใจที่จะชี้นำทาง ซึ่งทำให้ค้นพบเส้นทางการหลบหนีที่ปลอดภัยได้

แบบนี้ จึงทำให้ซูหนันหลบหนีออกมาจากภูเขาเย่นต้านได้อย่างหวุดหวิดแต่ก็ไม่เป็นอันตราย

ไม่ทันที่จะคิดอย่างละเอียด ซูหนันก็รีบกลับไปยังหลินโจว ไปหาหลินหยุนให้มาช่วยชีวิตจงเฟยหยู่

มองเห็นซูหนันจากไป ปรมาจารย์ทั้งสี่ก็มีรอยยิ้มขึ้น

“ไปกันเถอะ พวกเรากลับไปรายงานผล! ”

“ขั้นตอนต่อไป ก็รอดูค่ายกลจิ่วเจ๋สำนักบู๊แท้ของพวกนายกัน! ”

“วางใจเถอะ นั่นคือค่ายกลโบราณกาลที่หลงเหลือไว้ตั้งแต่สมัยราชวงศ์ถัง อาศัยพลังจากฟ้าและดิน ต่อให้ปรมาจารย์หลินนั้นจะเข้าสู่ระดับขั้นแดนตามที่ตำนานบู๊ได้ร่ำลือกันจริง ๆ ซึ่งหากเพียงแค่เขาเข้าไปในค่ายกลจิ่วเจ๋แล้ว ก็จะต้องพบกับความตายสถานเดียว! ”

“ตกลง! พวกข้าจะกลับไปรายงานให้กับคุณชายรับทราบ ขอลาก่อน! ”

ผู้อาวุโสทั้งสี่คนแยกย้ายกันไปคนละทาง

ซูหนันเร่งรีบตลอดทาง โดยนั่งเครื่องบินไฟต์ที่เร็วที่สุดกลับไปยังหลินโจว จากนั้นก็ตรงไปยังทะเลสาบเยว่หยา