สรุปตอน บทที่ 587 กองกำลังพิเศษมังกรฟ้าเกิดเรื่อง – จากเรื่อง จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ โดย จูผาซู่
ตอน บทที่ 587 กองกำลังพิเศษมังกรฟ้าเกิดเรื่อง ของนิยายใช้ชีวิตเรื่องดัง จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ โดยนักเขียน จูผาซู่ เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
ค่ายกลกระบี่ล้างผลาญห้าธาตุ ไม่เพียงพลังการป้องกันจะน่าตกตะลึงแล้ว อีกทั้งพลังการโจมตี ก็ยังทรงพลังมากอีกด้วย
ประกอบกับค่ายกลรวมพลังห้าธาตุพรสวรรค์ที่มีพลังทิพย์เพิ่มขึ้นอย่างไม่หยุด ค่ายกลทั้งสองรวมตัวกันเป็นวงจรที่สมบูรณ์แบบ ไม่มีการหยุดขับเคลื่อน ต่อให้ไม่มีคนคอยควบคุม ก็สามารถที่จะขับเคลื่อนใช้งานได้อย่างปกติ
นอกจากมีบุคคลที่เก่งกาจอย่างมาก มาทำลายค่ายกลลง ไม่อย่างนั้นค่ายกลนี้ก็จะเป็นป้อมปราการที่แข็งแกร่งไม่สามารถพังทลายลงได้ อีกทั้งยังสามารถที่จะโจมตีได้อย่างทรงพลังอีกด้วย
ทันใดนั้น สายตาของหลินหยุนเหลือบไปแวบหนึ่ง เขามองเห็นซูหนันกำลังเดินขึ้นภูเขามา
หลังจากที่กลับมาจากภูเขาเย่นต้าน ประมาณหนึ่งเดือนกว่าแล้ว ซูหนันเพิ่งจะกลับมายังทะเลสาบเยว่หยา
“ไม่รู่เหมือนกันว่าระหว่างเขากับจงเฟยหยู่ ตกลงเป็นอย่างไรบ้าง? ”
หลินหยุนถึงกับคาดหวังเอาไว้ว่า ระหว่างพวกเขาทั้งสองคนสามารถจะลงเอยกันด้วยดี ตามสายตาของเขาแล้ว สามารถมองออกได้ว่า จงเฟยหยู่เป็นหญิงสาวที่ดีอย่างมาก
แต่ว่า ทันใดนั้น หลินหยุนพลันขมวดคิ้วขึ้น เขาพบว่า คาร์นอตวิลเลียมบำเพ็ญฝึกฝนเสร็จสิ้นแล้ว
อีกทั้ง สองคนนี้พบกันเป็นครั้งแรก เหมือนกับว่าทั้งคู่ต่างก็ไม่เป็นมิตรซึ่งกันและกัน
หน้าประตูคฤหาสน์ตึกว่างเยว่ คาร์นอตวิลเลียมในชุดสูทหรูหรา ลักษณะท่าทางสง่าผ่าเผย ได้เงยหน้าขึ้น และมองไปที่ซูหนันอย่างเย็นชา: “นายเป็นใคร? ”
ซูหนันสีหน้าท่าทางเคร่งขรึม น้ำเสียงค่อนข้างเย็นชา: “ข้าคือซูหนัน”
คาร์นอตวิลเลียมมองสำรวจตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างจริงจัง กอดอกขึ้น สีหน้าท่าทางหยิ่งผยอง: “ไม่รู้จัก”
“ที่นี่ไม่ต้อนรับนาย นายกลับไปซะ! ”
ซูหนันสีหน้าท่าทางเย็นชา: “นายเป็นคนนอก มีสิทธิ์อะไรที่จะไล่ข้าออกไป! ”
คาร์นอตวิลเลียมยักคิ้ว ใบหน้าที่หล่อเหลาแฝงไปด้วยความโหดร้าย: “ต่อไปที่นี่คืออาณาเขตของข้า หากไม่ยินยอมก็มาประลองกับข้าได้เลย! ”
“ปัญหาระหว่างผู้ชาย ก็สมควรใช้วิธีการแก้ไขปัญหาในแบบของผู้ชาย”
ซูหนันพูดอย่างเย็นชา: “คิดว่าจะกลัวนายอย่างนั้นเหรอ”
พูดไม่ลงรอยกัน ซูหนันก็ปล่อยหมัดชกเข้าใส่คาร์นอตวิลเลียมในทันที
“แอบลอบลงมือ! เลวทราม! ” คาร์นอตวิลเลียมร้องเสียงประหลาดขึ้น แล้วร่างกายก็แวบหายไปกับที่อย่างน่าฉงน
ซูหนันขมวดคิ้ว รีบหยุดการโจมตี จิตใจจดจ่อตื่นตัวอย่างมาก
“ฮ่าฮ่า ไอ้หนุ่มน้อย แม้ว่าพลังความสามารถของนายจะไม่เลว แต่หากเปรียบเทียบกับฝ่าบาท คาร์นอตวิลเลียมแดร็กคิวล่าแล้ว นายยังด้อยอยู่อีกนัก! ”
เสียงที่กำเริบเสิบสานของคาร์นอตวิลเลียม ดังขึ้นในทั่วทุกทิศทาง เหมือนกับทั่วทุกทิศทางมีร่างกายของเขาอยู่
โครม!
ทันใดนั้น ร่างกายของซูหนันถูกพลังหนึ่งโจมตีเข้าใส่ ร่างกายกระเด็นลอยออกไปไกลหลายเมตร
“ฮ่าฮ่า ไอ้หนุ่มน้อย รู้สึกอย่างไรบ้างล่ะ? ” เสียงที่กำเริบเสิบสานของคาร์นอตวิลเลียม ก็ยังคงดังขึ้นจากทั่วทุกทิศทาง หากอาศัยแค่เสียงไม่สามารถที่จะแยกแยะได้ว่าตัวตนที่แท้จริงของเขานั้นอยู่ที่ไหน
ซูหนันสีหน้าท่าทางจริงจัง เขาไม่ค่อยจะคุ้นเคยกับวิธีการต่อสู้ของแวมไพร์ตะวันตก และไม่ทราบถึงพลังความสามารถของพวกเขาเลยแม้แต่น้อย
แต่ว่า หลังจากการโจมตีเมื่อครู่นี้ เขาสามารถสัมผัสได้ว่า พลังความสามารถของคาร์นอตวิลเลียม คงน่าจะอ่อนด้อยกว่าเขา
ความรู้สึกของซูหนันถูกต้องแม่นยำ พลังความสามารถของคาร์นอตวิลเลียม เทียบเท่ากับขั้นปรมาจารย์ระดับใหญ่
ส่วนซูหนันนั้นถึงขั้นปรมาจารย์ระดับใหญ่มาตั้งนานแล้ว
ดังนั้น หากจะเปรียบเทียบกันในด้านการบำเพ็ญฝึกฝน ซูหนันแข็งแกร่งกว่าคาร์นอตวิลเลียมอยู่เล็กน้อย
แต่ว่า ในการสืบทอดทางสายเลือดของเผ่าโลหิต มีวิชาต้องห้ามที่มีอานุภาพทรงพลังและมีวิธีการลึกลับมากมาย ซึ่งซูหนันไม่มีสิ่งเหล่านี้
แม้ว่าวิชาพินาศไม่สิ้นสูญของซูหนัน ก็ถือว่าเป็นวิชาที่แข็งแกร่งทรงพลังมาก ได้ชื่อว่าวิชาพินาศไม่สิ้นสูญที่ล้ำเลิศ แต่ว่า นั่นจำเป็นที่จะต้องฝึกฝนถึงระดับขั้นแดนที่สูงสุด
ตามสถานการณ์ในตอนนี้นั้น พลังความสามารถทั้งหมดของทั้งสองคน คงน่าจะทัดเทียมกัน
ส่วนพลังความสามารถของหลินหยุน ตามการจัดแบ่งของโลกบู๊แล้ว ก็คือระดับขั้นปรมาจารย์ระดับใหญ่
ทว่า ปรมาจารย์ระดับใหญ่อย่างหลินหยุนนี้ กลับสามารถจัดการปรมาจารย์สูงสุดได้อย่างง่ายดาย
คาร์นอตวิลเลียมแอบลอบลงมืออีกครั้ง โดยชกเข้าใส่ด้านหลังของซูหนัน
แต่ว่า ครั้งนี้เหมือนกับด้านหลังของซูหนันมีดวงตาอย่างไรอย่างนั้น กลับสามารถมองเห็นคาร์นอตวิลเลียมได้ ไม่พูดอะไร แล้วก็ปล่อยหมัดต้านทานเข้าใส่คาร์นอตวิลเลียม
โครม!
คราวนี้ คาร์นอตวิลเลียมถูกชกกระเด็นลอยไปไกล ซูหนันเพียงแค่ถอยหลังก้าวเดียว ก็สามารถรักษาการทรงตัวได้
คาร์นอตวิลเลียมยืนอย่างมั่นคง แล้วมองไปยังซูหนัน และพูดขึ้นอย่างประหลาดใจว่า: “ใช้ได้อ่า ไอ้หนุ่มน้อย คิดไม่ถึงว่าจะสามารถรับรู้ถึงทิศทางการโจมตีของข้าได้! ”
หลินหยุนครุ่นคิดเล็กน้อย พูดว่า: “รออีกไม่กี่วัน ข้าจะลองหาวิชาที่เหมาะสมกับเธอก่อน แล้วค่อยมอบให้นาย”
“ขอบคุณอาจารย์มาก! ” ซูหนันคารวะแสดงความเคารพ
คาร์นอตวิลเลียมที่อยู่ด้านข้างนั้นลูกตาเคลื่อนไหวไปมาไม่หยุด พลันส่งเสียงฮึอย่างเย็นชาใส่ หลินหยุน: “นายช่างลำเอียงจริง ๆ! ”
“ทำไมนายถึงไม่ให้อีหลิงฝึกฝนบ้างล่ะ? ”
หลินหยุนหันหน้ามองไปหาเขา พูดขึ้นว่า: “ถ้าหากอีหลิงเต็มใจที่จะฝึกฝน ข้าก็ยินดีที่จะจัดเตรียมวิชาที่เหมาะสมให้กับเธอโดยเฉพาะอย่างแน่นอน แต่ว่า นายแน่ใจนะที่หวังให้เธอเป็นผู้บำเพ็ญฝึกฝน? ”
“โลกของผู้บำเพ็ญฝึกฝนนั้นโหดร้ายทารุณ การสืบทอดทางสายเลือดของนายก็น่าจะเข้าใจอย่างชัดเจน นายแน่ใจนะว่าต้องการให้อีหลิงเข้าสู่วงการนี้ที่เข้ามาแล้วมีทางที่จะกลับออกไปได้? ”
“เอ่อ......” คาร์นอตวิลเลียมลูกตาเคลื่อนไหวไปมาไม่หยุด โดยที่ไม่พูดไม่จาอะไรแล้ว
สำหรับโลกของผู้บำเพ็ญฝึกฝนที่โหดร้ายทารุณนั้น เขาเข้าใจมันมากกว่าซูหนันมาก ผู้บำเพ็ญฝึกฝนดูเหมือนว่ามีความแข็งแกร่งทรงพลัง แต่ว่า ในโลกของผู้บำเพ็ญฝึกฝน ไม่มีกฎระเบียบ มีแต่เพียง ผู้อ่อนแอตกเป็นเหยื่อของผู้ที่แข็งแกร่งกว่า เต็มไปด้วยการฆ่าล้างและทารุณโหดร้าย
ต่อให้คุณไม่ไปฆ่าผู้อื่น ผู้อื่นก็จะมาฆ่าคุณ เรื่องฆ่าคนและแย่งชิงสิ่งล้ำค่านั้น ในโลกของผู้บำเพ็ญฝึกฝนแล้วถือว่าเป็นเรื่องธรรมดาทั่วไป
อีหลิงมีลักษณะนิสัยที่ดีงามไร้เดียงสาขนาดนั้น ถ้าหากไม่มีคนปกป้องคุ้มครอง เมื่อเข้าสู่โลกบำเพ็ญฝึกฝนแล้ว ก็คงต้องรอความตายอย่างเดียว
ยังเทียบไม่ได้กับการอยู่ในโลกมนุษย์ โดยใช้ชีวิตอย่างสนุกสนานเพลิดเพลิน
โดยมีผู้บำเพ็ญเซียนคอยปกป้องคุ้มครองเธอ อนาคตของเธอ คงน่าจะมีความสุขในชีวิตมากขึ้น
เวลานี้ โทรศัพท์ของหลินหยุนก็พลันดังขึ้น
มองดูเล็กน้อย เป็นยิ่งตงไหลที่โทรมาหา
ยิ่งตงไหลโทรศัพท์มาหาหลินหยุนเองแบบนี้ กองกำลังพิเศษมังกรฟ้าคงจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นอย่างแน่นอน
หลินหยุนกดปุ่มรับสาย
โทรศัพท์ฝั่งนั้น น้ำเสียงของยิ่งตงไหลฟังแล้วร้อนรนเป็นอย่างมาก: “อาจารย์หลิน เกิดเรื่องแล้ว คุณรีบกลับมาดูหน่อยเถอะ! ”
“เกิดเรื่องอะไรขึ้นเหรอ? ” หลินหยุนถาม ก่อนที่เขาจะจากมา ทุกอย่างเป็นปกติ แม้ว่าตอนนี้จะผ่านไปสี่เดือนแล้ว ก็คงไม่น่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นจึงจะถูก
ยิ่งตงไหลพูดขึ้นอย่างรีบร้อนว่า: “เรื่องนี้พูดแล้วมันยาว ข้าจะพูดคุยให้คุณฟังต่อหน้าดีกว่า! ”
“ตกลง” หลินหยุนกล่าว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
จบแค่นี้จริงดิ ไม่มั้ง เหมือนคนเขียนโดนตัดจบใน 5 ตอน อะไรกันนี่ อ่านถึงประมาณตอนที่ 1,500-1,600 พอละ หลังจากนั้นเละ ช่วงสุดท้ายนี่มั่วบ้านงานมั่ก ๆ...
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...