ตอน บทที่ 588 เดินทางไปหุบเขาเทพยา จาก จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 588 เดินทางไปหุบเขาเทพยา คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายใช้ชีวิต จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ ที่เขียนโดย จูผาซู่ เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
จบการคุยโทรศัพท์กับยิ่งตงไหล หลินหยุนก็มองไปที่ซูหนัน
“ข้าต้องจากที่นี่ไปหลายวัน รอให้ข้ากลับมา แล้วจะมอบวิชาฝึกฝนให้นาย”
ซูหนันพยักหน้าอย่างจริงจัง: “อาจารย์วางใจได้ ฉันจะปกป้องดูแลที่นี่เป็นอย่างดี”
หลินหยุนมองไปที่คาร์นอตวิลเลียม และพูดขึ้นอย่างจริงจังว่า: “ที่นี่มีผู้ที่แข็งแกร่งกว่านายจำนวนมาก นายลองคิดดูเอาเองแล้วกัน”
คาร์นอตวิลเลียมมีสีหน้าท่าทางที่ไม่แยแส: “วางใจเถอะ ข้าไม่ไปที่ไหนทั้งนั้น จะอยู่ที่นี่เพื่อบำเพ็ญฝึกฝน”
“มีสรวงสวรรค์ที่งดงามขนาดนี้ ข้าไม่มีทางไปที่อื่นอย่างแน่นอน”
หลินหยุนรีบเดินทางไปเมืองหลวงในทันที
เมื่อใกล้ถึงเมืองหลวง หลินหยุนก็ได้โทรศัพท์ไปหายิ่งตงไหล ยิ่งตงไหลก็ส่งคนมารับหลินหยุน เพื่อกลับไปยังฐานที่มั่นกองกำลังพิเศษมังกรฟ้า
มาถึงฐานที่มั่น ยิ่งตงไหลที่อยู่ในชุดฝึก ก็ได้รออยู่ที่หน้าประตูใหญ่เป็นเวลานานแล้ว
เห็นหลินหยุนลงมาจากรถ ก็รีบเดินเข้าไปหา: “อาจารย์หลิน ในที่สุดคุณก็กลับมาแล้ว”
หลินหยุนถามขึ้นว่า: “เกิดเรื่องอะไรขึ้นเหรอ? ”
ยิ่งตงไหลพูดว่า: “เรื่องนี้ จะต้องเริ่มพูดขึ้นตั้งแต่ครึ่งเดือนก่อนหน้านี้”
สองคนเดินไปพลางพูดไปพลาง
ยิ่งตงไหลพูดขึ้นว่า: “ตอนนั้น ข้าพบว่าอารมณ์ของหลิวจื่อเทาอยู่ดี ๆ ก็เปลี่ยนเป็นดุร้ายฉุนเฉียว ไม่ว่าจะเป็นตอนฝึกฝนหรือตอนทำเรื่องอะไรก็ตาม มีอยู่หลายครั้งที่ เขาทำผิดกฎระเบียบอย่างเปิดเผย โดยในครั้งก่อน ก็ยังได้ทะเลาะชกต่อยกับจางเสว่หรู”
“เขากับจางเสว่หรูมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันมากที่สุด ทั้งสองคนเคยร่วมเป็นร่วมตายกันมาแล้วสองครั้ง ความผูกพันแบบนี้ คิดไม่ถึงว่าจะลงมือชกต่อยกันได้ อีกทั้งยังจะแสดงท่าทางที่ถ้าหากไม่ตายกันไปข้างหนึ่งก็จะไม่ยอมหยุดอีกด้วย”
“แต่ว่า ตอนนั้นที่ข้าได้จับทั้งสองคนแยกออกจากกัน ก็ไม่ได้ใส่ใจ นึกว่ากี่วันมานี้ทุกคนมีพลังความสามารถที่ก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว ดังนั้นจึงชอบที่จะทำการต่อสู้”
“ทว่า กลับไม่เป็นอย่างนั้น ไม่เพียงแค่หลิวจื่อเทาที่เป็นแบบนี้ ไม่นาน โหวผิ่นเหยียนก็เป็นแบบนี้ด้วย ทราบกันดีว่า ในกองทัพโหวผิ่นเหยียนนี้ ได้ชื่อว่าเป็นคนที่มีนิสัยและอารมณ์ที่ดีที่สุด”
“ครั้งนี้ ในที่สุดข้าจึงรับรู้ได้ว่ามันไม่ถูกต้อง จากนั้นก็ได้สังเกตทุกคน โดยที่ข้าได้เริ่มคิดวิเคราะห์ขึ้น อย่างลับ ๆ ข้าจึงพบว่าในทุกครั้งหลังจากที่ฝึกฝนเสร็จ จะเป็นช่วงเวลาที่ทุกคนมีอารมณ์ดุดันฉุนเฉียวมากที่สุด”
“ตอนนี้ ข้าสามารถแน่ใจในภาพรวมได้ว่า น่าจะเกี่ยวข้องกับวิชาการฝึกร่างมังกรฟ้าที่ทุกคนฝึกฝน”
หลินหยุนพูดขึ้นว่า: “วิชาการฝึกร่างมังกรฟ้าไม่มีปัญหา น่าจะเป็นช่วงขั้นตอนไหนที่เกิดความผิดพลาดขึ้น พวกทหารอยู่ที่ไหน พาข้าไปหาพวกเขาหน่อย”
ยิ่งตงไหลพูดว่า: “เมื่อวานข้าได้สั่งให้พวกเขาหยุดพักการฝึกฝนชั่วคราว พวกทหารหลายคนพูดบ่น ไม่พอใจอย่างมาก”
“จากสภาพอารมณ์ของพวกเขาในตอนนี้ ข้ากังวลว่าสักวันคงจะเกิดเรื่องขึ้นแน่นอน! ”
“ดังนั้น จึงต้องเชิญคุณกลับมา! ”
หลินหยุนพูดว่า: “พาข้าไปหาพวกเขาก่อน”
“ตกลง”
ยิ่งตงไหลพาหลินหยุนมาถึงหอพัก ยังไม่ทันได้เข้าไปด้านใน หลินหยุนก็รับรู้สัมผัสได้ถึงลมหายใจที่บ้าคลั่งรุนแรง
“ที่นี่คือหอพักของพวกเขาหลิวจื่อเทา ข้าพาคุณไปพบเจอกับพวกเขาก่อน”
ขณะที่ยิ่งตงไหลพูด ก็ได้เคาะประตู
หลิวจื่อเทาเปิดประตูให้กับยิ่งตงไหลและหลินหยุน
หลิวจื่อเทาเป็นทหารที่มีอายุน้อยที่สุดในทั้งกองทัพ มีนิสัยที่กระตือรือร้นมีน้ำใจ และเรียบง่าย
หลินหยุนยังไม่ลืมว่าครั้งแรกที่ได้พบเจอกับหลิวจื่อเทานั้น หลิวจื่อเทามีสีหน้าท่าทางที่เต็มไปด้วยคำถามมากมาย
แต่ว่าตอนนี้ ไม่กี่เดือนก่อนหน้านี้ทหารที่กระตือรือร้นและเรียบง่าย กลับกลายเป็นว่ามีหนวดรุงรังใบหน้าเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม เหมือนกับว่าจะระเบิดอารมณ์ได้ในทุกเมื่อ
พูดได้ว่าหลิวจื่อเทาในตอนนี้ เมื่อเทียบกับหลิวจื่อเทาในช่วงก่อนหน้านี้นั้น อย่างน้อยดูแก่มีอายุเพิ่มขึ้นสิบปี
ตอนที่มองเห็นยิ่งตงไหล แววตาของหลิวจื่อเทาเย็นชาขึ้นเล็กน้อย เรียกขานขึ้นอย่างไม่ค่อยเต็มใจว่า: “หัวหน้า! ”
แต่ว่า เมื่อเขามองเห็นหลินหยุนที่ยืนอยู่ด้านหลังของยิ่งตงไหล ก็ได้แสดงรอยยิ้มที่อบอุ่นขึ้น
“อาจารย์หลิน ในที่สุดคุณก็กลับมาแล้ว! ”
“ใช่แล้ว รีบเล่าให้พวกเราฟังหน่อยสิ ในงานนักบู๊เจียงหนาน คุณคนเดียวทำอย่างไรถึงเอาชนะยอดฝีมือทั้งหมดในโลกบู๊เจียงหนานได้”
หลินหยุนพูดว่า: “พวกนายฟังที่ข้าพูดก็พอแล้ว ตอนนี้ข้าจะไปคิดหาวิธีแก้ไขปัญหา”
“ตกลง พวกเราเชื่อมั่นในตัวท่าน! ” หลิวจื่อเทากล่าว
สำหรับคำพูดของหลินหยุน พวกเขาต่างก็เชื่อฟัง เพราะว่า ภาพเหตุการณ์ในตอนนั้นที่หลินหยุน กระโดดลงมาจากเครื่องบิน ได้สร้างความตกตะลึงอย่างลึกซึ้งในจิตใจของพวกทหารทั้งหมดนี้
ต่อมา ยิ่งตงไหลก็ได้พาหลินหยุน ไปยังหอพักของพวกทหารคนอื่น ๆ เพื่อตรวจสอบ
หลินหยุนพบว่า พวกทหารคนอื่นนี้ ภาพรวมก็เป็นสถานการณ์เดียวกันกับของหลิวจื่อเทา
หลังจากที่ออกมาจากหอพัก ยิ่งตงไหลถามขึ้นว่า: “อาจารย์หลิน สถานการณ์ของพวกทหารเหล่านี้เป็นอย่างไรบ้าง? ”
หลินหยุนสีหน้าเฉยเมย: “ไม่ใช่ปัญหาใหญ่อะไร เป็นผลข้างเคียงที่เกิดจากการฝึกฝนที่ก้าวหน้าอย่างรวดเร็วเกินไป เพียงแค่คิดหาวิธีทำให้ร่างกายของพวกเขาแข็งแกร่งมากขึ้นก็พอแล้ว”
ถ้าหากนำการฝึกฝนไปเปรียบเทียบเป็นภาชนะ ชี่แท้ของนักบู๊รวมถึงพลังทิพย์ของผู้บำเพ็ญเซียน ก็คือน้ำที่บรรจุใส่ลงไปในภาชนะ
เดิมทีร่างกายของนักบู๊เหล่านั้น ก็มีขนาดเหมือนกับแก้วทั่วไป โดยวิชาการฝึกฝนของพวกเขา มีอัตราความเร็วในการดูดซับชี่แท้ ที่เหมือนกับน้ำหยด
แต่ในตอนนี้หลังจากที่ฝึกฝนวิชาการฝึกร่างมังกรฟ้า ก็เหมือนกับการเปิดก๊อกน้ำบรรจุน้ำ จึงทำให้เอ่อล้นออกมา
ดังนั้น หากคิดอยากที่จะเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ที่เป็นอยู่นี้ ทำให้ร่างกายของพวกทหารเหล่านี้แข็งแกร่งมากขึ้น ก็คือการเปลี่ยนภาชนะให้มีขนาดใหญ่ขึ้น ก็ได้แล้ว
“ถ้าอย่างนั้นทำอย่างไรถึงจะทำให้ร่างกายของพวกเขาแข็งแกร่งมากขึ้นกว่าเดิมล่ะ? ” ยิ่งตงไหลถามขึ้น
“ยาปฐมภูมิใช้การไม่ได้แล้ว ต้องเป็นยาสร้างกาย” หลินหยุดพูดขึ้น
ยิ่งตงไหลถามขึ้นว่า: “จำเป็นต้องใช้วัสดุส่วนผสมอะไร ข้าจะให้คนไปตามหา”
หลินหยุนพูดว่า: “คนจำนวนมากขนาดนี้ จำเป็นต้องใช้วัสดุส่วนผสมจำนวนมาก หากค้นหาก็คงต้องสิ้นเปลืองเวลานาน ที่ไหนมีแบบสำเร็จรูปแล้วบ้างไหม? ”
ยิ่งตงไหลครุ่นคิด: “ข้ารู้ว่ามีสถานที่แห่งหนึ่ง ที่มีแน่นอน แต่เกรงว่าพวกเขาจะไม่ยินยอมให้ พวกเราใช้”
“ที่ไหนล่ะ? ” หลินหยุนถาม
“หุบเขาเทพยา”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
จบแค่นี้จริงดิ ไม่มั้ง เหมือนคนเขียนโดนตัดจบใน 5 ตอน อะไรกันนี่ อ่านถึงประมาณตอนที่ 1,500-1,600 พอละ หลังจากนั้นเละ ช่วงสุดท้ายนี่มั่วบ้านงานมั่ก ๆ...
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...