จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 589

หุบเขาเทพยา หลินหยุนได้ยินชื่อนี้อีกครั้ง

ในตอนนั้น หุบเขาเทพยาได้มีคำบัญชาเทพยา นักบู๊เกือบครึ่งในโลกบู๊ต่างก็พากันออกติดตาม เพื่อที่จะฆ่าหลินหยุน

สุดท้าย ก็ต้องขอบคุณอาชูร่ามารโลหิตฉิวเชียนซาที่นัดประลองต่อสู้กับหลินหยุน ซึ่งหลินหยุนได้สังหารฉิวเชียนซา สร้างความตกตะลึงให้กับบรรดาวีรบุรุษในโลกบู๊

จึงทำให้สถานการณ์อันวุ่นวายนั้นได้สิ้นสุดลง

ต่อมา คนของหุบเขาเทพยา ได้ถูกเยนเป่ยเฟยเชิญมายังมณฑลจงโจว เพื่อช่วยเหลือตระกูลส้งจัดการกับบริษัท ตงหวาง กรุ๊ป

หลินหยุนได้ฆ่าเยนเป่ยเฟย แต่ก็ไม่ได้ฆ่านักกลั่นยาผู้นั้นของหุบเขาเทพยา

“งั้นข้าไปหุบเขาเทพยาสักรอบ” หลินหยุนพูดขึ้น

ยิ่งตงไหลมีความกังวลอยู่บ้าง: “อาจารย์หลิน คุณกับหุบเขาเทพยาเคยมีความขัดแย้งต่อกันพวกเขาคงจะไม่ให้สมุนไพรตามที่คุณต้องการเป็นแน่”

“ไม่เป็นไร ข้ามีวิธีจัดการ” หลินหยุนพูดขึ้น

ยิ่งตงไหลพูดขึ้นอีกว่า: “ข่าวคราวที่พวกทหารเกิดเรื่องขึ้นนี้ ข้ายังไม่ได้รายงานให้กับด้านบนได้รับทราบ เรื่องนี้ ท่านหงยังคงไม่ทราบ งั้นคุณก็อย่าได้บอกกับเขาจะเป็นการดีที่สุด! ”

“ตกลง” หลินหยุนไม่ใช่เป็นคนมากเรื่องอย่างนั้นอยู่แล้ว ถ้าหากนำเรื่องนี้บอกกับหงซานเหอจากลักษณะนิสัยของเขา ก็คงจะต้องดุด่าตนเองอีกแน่นอน

หลินหยุนรีบออกเดินทางไปยังหุบเขาเทพยาในทันที

แต่ว่า ขณะที่หลินหยุนกำลังเดินออกจากประตูใหญ่ของฐานที่มั่นกองกำลังพิเศษมังกรฟ้า รถยนต์ SUV สีดำคันหนึ่งจอดอยู่หน้าประตู ขัดขวางการเดินทางของหลินหยุน

มองเห็นทะเบียนรถ ยิ่งตงไหลก็ตกใจขึ้นทันที: “นี่คือรถของท่านหง! ”

คนขับวัยรุ่นที่ไว้ทรงผมสกินเฮดคนหนึ่ง ลงมาจากที่นั่งคนขับอย่างรวดเร็ว แล้วเปิดประตูรถที่นั่งด้านหลัง

หงซานเหอที่มีสีหน้าท่าทางหม่นหมอง ในชุดถังจวงสีเทา เดินลงมาจากรถ

ยิ่งตงไหลรีบยืนตัวตรง และแสดงความเคารพ: “สวัสดีท่านหง! ”

ท่านหงมองไปที่เขาเล็กน้อย โดยที่ไม่ได้สนใจ

หันหน้ากลับไป พูดกับคนขับรถว่า: “นายรอข้าอยู่ที่นี่”

“รับทราบ! ” คนขับรถพูดขึ้น

จากนั้น ท่านหงก็ไม่ได้มองไปที่ยิ่งตงไหลกับหลินหยุน เดินตรงไปที่ประตูใหญ่ โดยขณะที่เดินผ่าน ข้างกายของพวกเขาไปนั้น ก็ได้พูดอย่างเย็นชาขึ้นว่า: “พวกนายสองคนตามข้าเข้ามาด้านใน”

ยิ่งตงไหลขมวดคิ้ว: “ดูเหมือนว่า ท่านหงมาพร้อมกับความโกรธแค้น คาดว่าเรื่องของพวกทหาร ท่านหงได้รับทราบแล้ว”

หลินหยุนพูดขึ้นว่า: “ไม่เป็นไร อย่างมากก็แค่ฟังเขาบ่นว่าเล็กน้อย”

ยิ่งตงไหลยิ้มอย่างขมขื่น คนที่กล้าพูดกับท่านหงแบบนี้ ทั่วทั้งประเทศจีนคงจะหาไม่เจอ

มีเพียงแค่หลินหยุน ที่กล้าทำอย่างนี้

ในห้องทำงาน หงซานเหอนั่งอยู่บนเก้าอี้ สีหน้าท่าทางเคร่งขรึม

ยิ่งตงไหลกับหลินหยุนยืนอยู่เบื้องหน้าของหงซานเหอ โดยที่ยิ่งตงไหลยืนตัวตรง ร่างกายแข็งทื่อดูเหมือนจะเคร่งเครียดเป็นอย่างมาก

ส่วนหลินหยุนยังคงมีลักษณะท่าทางที่เฉยเมย จากนั้น ก็นั่งลงไปบนขอบมุมโต๊ะ

หงซานเหอมองไปที่เขาเล็กน้อย แล้วคิ้วขมวดอย่างมาก

“ลงไป! ” หงซานเหอดุด่าเบา ๆ: “ทำแบบนี้หมายความว่าอย่างไร! ”

หลินหยุนไม่ได้สนใจ และพูดขึ้นว่า: “มีเรื่องอะไรก็พูดมา ข้ารีบ”

หงซานเหอจ้องมองไปที่เขา แล้วสายตาก็หันมองไปที่ยิ่งตงไหลที่อยู่ด้านข้าง และถามขึ้นอย่างน่าเกรงขาม: “ยิ่งตงไหล ตอนนี้นายยิ่งมีความหาญกล้ามากขึ้นแล้ว เกิดเรื่องใหญ่ขึ้นขนาดนี้ ยังกล้าที่จะปิดบังข้าอีก! ”

ยิ่งตงไหลมองไปที่หลินหยุนเล็กน้อย สายตานั้นแสดงความหมายออกมาอย่างชัดเจน: “ดูสิ มาเพื่อเรื่องนี้จริง ๆ ด้วย! ”

ยิ่งตงไหลหัวเราะเหอะเหอะแล้วพูดว่า: “ท่านหง เรื่องนี้ข้าเองก็เพิ่งจะรับทราบ รู้สึกว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ดังนั้นจึงไม่ได้บอกกับท่าน”