จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 600

เมื่อกี้ตอนที่หลินหยุนเข้ามา พวกเขากำลังหารือกันว่า จะจัดการกับปรมาจารย์หลินอย่างไร

ไม่คาดคิด หลินหยุนจะมาหาที่เอง

ผู้อาวุโสสามยิ้มเยาะเย้ย “คิดไม่ถึงจริงๆ นายเข้ามาหาที่เอง!”

“เจ้าหุบเขา นี่เป็นเพราะสวรรค์ทรงช่วยพวกเราจริงๆ!”

โม่ซิวอู่มองไปที่หลินหยุน เกลียดจนกัดฟันตัวเอง

“ปรมาจารย์หลิน นายฆ่าหลานชายของฉัน ตอนนั้นคำบัญชาเทพยาไม่สามารถฆ่านายให้ตาย คราวนี้ลำพังนายคนเดียว มาหาที่ตายในหุบเขา”

วันนี้ อย่าแม้แต่จะคิดที่จะออกไป!"

“ทุกคนโปรดระวัง ไอ้หนุ่มคนนี้แข็งแกร่งมาก แม้แต่เทพแห่งทวนโล่อู๋จี๋ก็ถูกเขาฆ่าตาย พวกเราเข้าไปสู้พร้อมกัน!”

ผู้ที่ไม่เคยได้ยินชื่อเสียงของปรมาจารย์หลิน ชั่วขณะต่างตกตะลึง

“อะไรนะ แม้แต่เทพแห่งทวนโล่อู๋จี๋ก็ถูกฆ่า แล้วความแข็งแกร่งของเขาไปถึงระดับไหน?”

“คิดว่าจะไปถึงแดนในตำนานแล้ว! คนอย่างพวกเราต้องการจะฆ่าเขา ฉันคิดว่ามันยากมาก!”

“มันก็ไม่แน่เสมอไป บางทีอาจเป็นแค่ข่าวลือ? เขาอายุยี่สิบต้นๆ จะสามารถฆ่าโล่อู๋จี๋ได้จริงหรือ? ฉันไม่คิดว่ามันเป็นไปไม่ได้!”

“ใช่ พวกเราหลายคน หรือจะกลัวเด็กเมื่อวานซืนเช่นนี้เหรอ!”

“ไปสู้พร้อมกัน!”

กลุ่มผู้แข็งแกร่งในหุบเขาเทพยา ค่อยๆเข้าหาหลินหยุน

ผู้อาวุโสสามตะโกน “บุก!”

ทันใดนั้น ทุกคนเข้าไปโจมตีด้วยพละกำลังทั้งหมด

มีพลังทิพย์พุ่งทะยาน ภายในระยะสามเมตร ร่างของหลินหยุนมีแสงสีทองเป็นวงกลมปรากฏขึ้น

เสี่ยวจุยยืนอยู่ด้านหลังหลินหยุน ก้มศีรษะตลอด ทันใดนั้นก็เงยหน้าขึ้น ใบหน้าที่สวยงามเต็มไปด้วยความแน่วแน่

หลินหยุนส่งสัญญาณเสียงว่า “ไม่ต้องกลัว คนเหล่านี้ไม่สามารถทำร้ายฉันได้”

การโจมตีของทุกคน กระทบกับแสงสีทองรอบๆตัวหลินหยุน ทำให้เกิดเสียงดัง

แต่ว่า หลินหยุนและเสี่ยวจุยถูกแสงสีทองครอบไว้ และไม่ได้รับผลกระทบแม้แต่น้อย

โม่ซิวอู่และผู้อาวุโสสามดูตกใจ

“ดูเหมือนว่าข่าวลือเกี่ยวกับไอ้หนุ่มคนนี้ น่าจะเป็นเรื่องจริง” ผู้อาวุโสสามพูดด้วยความตกใจ

โม่ซิวอู่พูดว่า “ดูเหมือนว่า ลำพังเพียงพวกเรา ไม่สามารถทำอะไรเขาได้”

ผู้อาวุโสสามตกใจ “ความหมายของเจ้าหุบเขาคือ เชิญบเหล่าจู่ออกมาจัดการใช่ไหม?”

โม่ซิวอู่ถอนหายใจ “นั่นเป็นวิธีเดียว”

ผู้อาวุโสสามพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเจ้าหุบเขาไปเชิญเหล่าจู่สิฉันจะทนต้านรับอยู่ที่นี่ก่อน”

“ตกลง” โม่ซิวอู่ไม่ได้ยืดเยื้อ เหลือบมองไปยังสนามต่อสู้ และจากไปอย่างรวดเร็ว

หลินหยุนเห็นโม่ซิวอู่ออกจากห้องโถง แต่ว่า เขาไม่ได้ขวางไว้ ถ้าหากหุบเขาเทพยามีทีเด็ดอะไร ก็เอาออกมาใช้ให้หมด เขาจะได้จัดการให้หมด เพื่อไม่ให้เกิดปัญหาตามหลัง

ผู้ที่โจมตีหลินหยุน พบว่าไม่สามารถทำลายเกราะป้องกันของหลินหยุน พวกเขาตกใจ และหยุดการโจมตี

“นี่มันแข็งแกร่งเกินไปแล้ว!”

“เขายังเป็นมนุษย์อยู่หรือเปล่า?”

“ผู้คนมากมายเข้าโจมตีเขา เขาสามารถตานทานได้อย่างง่ายดาย!”

เหล่าผู้แข็งแกร่งแห่งหุบเขาเทพยาต่างมองหน้ากัน

เสียงแผ่วเบาของหลินหยุนดังขึ้น “ไม่สู้แล้ว งั้นถึงคิวฉันสู้แล้ว”

“ท่าแรกของสิบแปดท่าต้าเต๋า ท่าสยบเขา!”

หลินหยุนก้าวออกไปก้าวหนึ่ง และใช้หมัดกระแทกไปยังผู้คนที่อยู่ข้างหน้า

ทิศทางของลมหมัด เปรียบเหมือนมีดหั่นเต้าหู้ ทำลายสิ่งของและพลังทั้งหมด และคนที่แข็งแกร่งทั้งหมดในหุบเขาเทพยา ก็ถูกหมัดนี้กระแทกจนปลิวออกไป

เหล่านักบู๊ที่ไม่โดนโจมตี ทุกต่างตกตะลึง แม้ว่าการโจมตีเมื่อสักครู่จะไม่โดนพวกเขา แต่ว่า พวกเขาก็สามารถสัมผัสได้ถึงพลังหมัดนั้นของหลินหยุน

การทำลายชั้นฟ้าและพื้นดิน ทำให้ผู้คนใจสั่นจนเหมือนวิญญาณจะออกจากร่าง

“โอ้!”

ฝูงชนส่งเสียงกรีดร้อง นอนราบกับพื้น กรีดร้องไม่หยุด

แม้ว่าหุบเขาเทพยาจะแข็งแกร่ง แต่เมื่อเทียบกับผู้แข็งแกร่งในโลกบู๊แห่งเจียงหนาน ก็แตกต่างกันมาก