จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 614

หยางเทียนโย่วรู้สึกตื้นตันใจ “มิน่าล่ะพ่อถึงยอมที่จะถูกจับ ก็ไม่ยอมพูดเรื่องราวของวิญญาณทหารให้บริษัท เจียเฉิง พร็อพเพอร์ตี้ จำกัดรู้ ที่แท้ เขาไม่อยากให้วิญญาณทหารเหล่านี้ถูกรบกวนมากกว่า”

หลินหยุนเดินขึ้นไปด้านบนของเขาร่วงสือ

“พวกเราหาวิธีที่จะพาวิญญาณทหารเหล่านี้กลับไปเถอะ!”

หยางเทียนโย่วเดินตามขึ้นไป ถามว่า “แล้วแกมีสถานที่สำหรับให้วิญญาณทหารเหล่านี้อยู่หรือ?”

“ลองดูก่อน” หลินหยุนก็ไม่แน่ใจ ถ้าเป็นวิญญาณทั่วไปแล้ว เพียงแค่จัดการให้ดับสูญไปก็ได้แล้ว

แต่ว่า สำหรับวิญญาณวีรชนผู้กล้าเหล่านี้ เขาจำเป็นต้องปฏิบัติอย่างตั้งใจ

หลินหยุนเดินไปถึงระหว่างกลางเนินเขา ที่นี่ไม่เหมือนที่อื่น ที่อื่นล้วนแต่เป็นที่โล่งเตียน

เพราะว่าสภาพภูมิประเทศของเขาร่วงสือล้วนเป็นก้อนหินทั้งนั้น ดังนั้น จึงไม่ค่อยมีพื้นที่ที่มีต้นไม้สีเขียวเจริญเติบโต

แต่ว่า มีเพียงเฉพาะเขตบริเวณนี้ กลับเป็นที่ที่มีต้นไม้ใบหญ้าขึ้นเขียวชอุ่ม ถึงแม้ตอนนี้จะเป็นช่วงฤดูหนาวแล้ว แต่ต้นไม้ใบหญ้าที่นี่ยังไม่ร่วงโรยเลย

“ตอนมีชีวิตอยู่ปกป้องผืนแผ่นดิน ตายแล้วอยู่คุ้มครองภูเขาลำเนาไพร”

“นักรบผู้กล้าเหล่านี้ ถึงแม้จะเสียสละชีวิตแล้ว ก็ยังไม่ลืมหน้าที่ในการรักษาผืนแผ่นดินไว้”

หยางเทียนโย่วมองดูรอบๆบริเวณนั้น เขาก็สังเกตเห็นว่า พื้นที่บริเวณนี้ไม่เหมือนที่อื่น “ที่นี่น่าจะเป็นที่ฝังศพของวิญญาณทหารเหล่านั้นนะ!”

“แต่ว่า ถ้าพวกเขาเสียชีวิตในการสู้รบทั้งหมด แล้วใครเป็นคนที่ช่วยฝังศพของพวกเขาไว้ที่นี่ล่ะ?”

หลินหยุนพูดว่า “ศัตรู”

“กองทัพทหารอย่างนี้ ถึงแม้พลีชีพไปแล้วก็ตาม ก็ย่อมจะต้องได้รับการยกย่องนับถือจากศัตรูอย่างแน่นอน”

“ฉันเข้าใจแล้ว” สีหน้าหยางเทียนโย่วเคร่งขรึม กองทัพทหารที่สามารถทำให้ศัตรูยังยกย่องนับถือ นี่จึงเป็นกองพลทหารที่เกรียงไกรอย่างแท้จริง

หลินหยุนเดินไปได้สองก้าว ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของพื้นที่สีเขียวผืนนั้น

หลินหยุนหลับตาลง ปลดปล่อยดวงจิตเทพที่แข็งแกร่งออกมา

“วิญญาณจงกลับมา!”

หลินหยุนยกมือทั้งสองขึ้น แหวนเก็บของที่อยู่ตรงนิ้วหัวแม่โป้งก็เปล่งประกายแสงระยิบระยับออกมา เพื่อนำทางให้กับวิญญาณทหารเหล่านั้น

หลินหยุนคิดว่าจะให้พวกเขาอยู่ภายในแหวนเก็บของชั่วคราวไปก่อน จากนั้นก็จะปรึกษาหงซานเหอว่าควรจะจัดการอย่างไรดี

วิญญาณทหารเหล่านี้ถูกฝังอยู่บนเขาร่วงสือนี้ โดยไม่ได้ถูกเคลื่อนย้ายไปอยู่ในสวนสุสานของวีรชนผู้กล้า เห็นได้ชัดว่า พวกเขายังไม่ได้ถูกผู้คนค้นพบเลย

ถ้าคิดจะเคลื่อนย้ายศพของพวกเขาไปอยู่ที่สวนสุสานวีรชนผู้กล้า ก่อนอื่นจะต้องค้นหาหน่วยต้นสังกัดกองทัพของพวกเขาตอนนั้นเสียก่อน

เรื่องพวกนี้ น่าจะอยู่ในการดูแลของหงซานเหอทั้งหมด

แต่ว่า ไม่มีวิญญาณทหารดวงไหนเลยที่ยอมฟังคำสั่งของหลินหยุน ถึงแม้ว่าหลินหยุนสามารถรับรู้ได้ว่า พวกเขามีความปรารถนาที่จะเข้าไปอยู่ในแหวนเก็บของก็ตาม ปรารถนาที่จะกลับสู่หน่วยเดิมก็ตาม

แต่ว่า กลับไม่มีวิญญาณทหารดวงไหนเลยที่ยอมสละฐานที่มั่นของกองทัพไป

“นี่เป็นเพราะอะไร?” คราวนี้ แม้แต่หลินหยุนเองก็ไม่เข้าใจ

จนปัญญาจริงๆ หลินหยุนจึงได้แต่ใช้เวทมนตร์สะกดวิญญาณ นี่เป็นวิธีที่ใช้จัดการกับพวกวิญญาณเร่ร่อนทั่วไป หลินหยุนไม่อยากจะใช้วิธีนี้เพื่อเรียกวิญญาณทหารเหล่านี้เลย

“วิญญาณจงกลับมา!”

เสียงของหลินหยุนก็ดังมากขึ้นกว่าเดิม

ถึงแม้ดวงจิตที่มุ่งมั่นของพวกวิญญาณทหารเหล่านี้จะแรงกล้ามากก็ตาม แต่ล้วนเป็นวิญญาณที่ไม่มีสติ เมื่อหลินหยุนใช้วิธีสะกดวิญญาณ พวกวิญญาณทหารเหล่านั้นก็รีบตรงเข้ามาหาเขา

แต่ว่า เมื่อหลินหยุนเปิดแหวนเก็บของออก เพื่อนำพวกวิญญาณทหารเหล่านี้ออกไปจากพื้นที่แห่งนี้ ดวงวิญญาณทหารเหล่านั้นกลับหยุดชะงักลง

หลังจากนั้น ไม่ว่าหลินหยุนจะเสกเรียกอย่างไรก็แล้วแต่ วิญญาณทหารเหล่านั้นก็ไม่มีดวงวิญญาณไหนเลยที่ยอมก้าวเดินต่อไปข้างหน้าอีกเลยแม้แต่ก้าวเดียว

ถ้าหากเปรียบแหวนเก็บของหลินหยุนเสมือนเป็นประตูทางเข้าไปสู่สวรรค์แล้ว พวกดวงวิญญาณทหารเหล่านั้นก็ยืนอยู่ตรงหน้าประตูทางเข้า ต่อให้มีสิ่งยั่วยวนมากมายเพียงใด พวกเขากลับไม่ยอมขยับเดินไปข้างหน้าแม้แต่นิดเดียว

หลินหยุนสามารถรับรู้ได้ว่า พวกเขาไม่ได้ปฏิเสธแหวนเก็บของ มิหนำซ้ำ หลินหยุนยังรับรู้ผ่านดวงจิตเทพได้ว่า มีดวงวิญญาณทหารจำนวนมากที่ปรารถนาจะเข้าไปอยู่ในแหวนเก็บของเพื่อพาพวกเขาออกไปจากที่นี่

แต่ว่า ดูเหมือนมีพลังงานบางอย่างเกิดขึ้น เพื่อขัดขวางพวกเขาอยู่ ทำให้พวกเขายังอาลัยอาวรณ์ผืนแผ่นดินนี้

อาจจะพูดได้ว่า มีพลังจิตอันแน่วแน่บางอย่างซึ่งยังทำไม่สำเร็จ ทำให้พวกเขาไม่สามารถจากไปได้

“นี่มันเป็นเพราะอะไรกันแน่? เวทมนตร์สะกดวิญญาณถึงกับใช้การไม่ได้แล้ว!”

คราวนี้ แม้แต่หลินหยุนเองก็ขมวดคิ้วคิดไม่ออกแล้ว

เวทมนตร์สะกดวิญญาณใช้สำหรับสะกดวิญญาณที่ได้ผลร้อยเปอร์เซ็นต์ทุกราย แต่ตอนนี้ถึงกับล้มเหลวไปเสียแล้ว!

ถึงแม้หลินหยุนยังมีวิธีอื่นในการพาพวกวิญญาณทหารเหล่านี้ไปจากที่นี่ได้ก็ตาม แต่ว่า วิธีที่เขาจะใช้มันหยาบคายเกินไป เขาไม่สามารถปฏิบัติต่อวิญญาณทหารเหล่านี้อย่างไร้มารยาทเช่นนั้นได้

“ดูไปแล้ว จำเป็นจะต้องให้หงซานเหอมาที่นี่ก่อนแล้วล่ะ”