จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 623

“เจ้าบ้าน ทำไมท่านถึงได้ปล่อยให้เขากลับออกไปแบบนี้ล่ะ! เจี่ยงจิงเล่ถามขึ้นด้วยความไม่พอใจ ซึ่งแฝงไปด้วยการตำหนิติเตียน”

คนอื่น ๆ ต่างก็มองไปที่เจี่ยงจิงเทียนด้วยความไม่พอใจ โดยรอให้เขาชี้แจงเหตุผลให้กับทุกคนฟัง

เจี่ยงจิงเทียนค่อย ๆ เอ่ยขึ้นว่า: “อาการป่วยของนายท่าน แพทย์ชื่อดังจำนวนมากต่างก็ไม่มีวิธีการรักษา แต่ว่า ไอ้หนุ่มนั่นอาศัยเพียงแค่โอสถเม็ดเดียว ก็รักษาอาการป่วยให้หายได้ พวกนายเคยได้คิดเกี่ยวกับประวัติความเป็นมาของเขากันบ้างไหม? ”

ทุกคนต่างครุ่นคิด โดยมีคนหนึ่งพูดขึ้นว่า: “บางทีเขาอาจจะเป็นเพียงแค่นักกลั่นยาคนหนึ่งเท่านั้น ไม่มีวิชาความสามารถอะไรหรอก”

เจี่ยงจิงเทียนพูดว่า: “เจี่ยงเฉิงเคยพูดว่า ยามรักษาความปลอดภัยหลายคนที่เขาใช้เงินจำนวนมากในการว่าจ้างมา ต่างก็ไม่สามารถรับมือกับกระบวนท่าแม้เพียงกระบวนท่าเดียวของเขาได้เลย พวกนายคิดว่านี่คือพลังความสามารถที่คนธรรมดาทั่วไปจะมีได้อย่างนั้นเหรอ? ”

ทุกคนต่างพากันประหลาดใจ ตอนนั้นที่เจี่ยงเฉิงพูดขึ้น พวกเขาต่างก็ไม่ได้สนใจ ตอนนี้หลังจากที่เจี่ยงจิงเทียนได้เตือนสติขึ้น พวกเขาจึงพบว่า ที่จริงแล้วพลังความสามารถของหลินหยุนนั้นสูงส่งยากเกินที่จะคาดเดาได้ถึงขนาดนี้

แม้ว่าตระกูลเจี่ยงจะเป็นตระกูลเศรษฐีที่ร่ำรวยอันดับหนึ่งของจีนในการจัดอันดับครั้งที่แล้ว แต่ก็เป็นเพียงแค่ตระกูลธรรมดาทั่วไป ถึงแม้ว่าจะมีการว่าจ้างนักบู๊ให้มาคุ้มครองดูแล แต่ก็ไม่เหมือนกับตระกูลนักบู๊เหล่านั้น ที่มีนักบู๊อยู่ตลอดเวลา

ห้องโถงในตอนนี้ เต็มไปด้วยผู้บริหารระดับสูงของตระกูลเจี่ยง แต่กลับไม่มีนักบู๊แม้แต่คนเดียว

ถ้าหากหลินหยุนคิดที่จะลงมือทำร้าย ทุกคนของตระกูลเจี่ยงที่อยู่ภายในห้องโถง เกรงว่าคงจะไม่สามารถมีชีวิตอยู่รอดไปได้

มองเห็นสีหน้าท่าทางที่หวาดกลัวของทุกคน เจี่ยงจิงเทียนจึงพูดขึ้นว่า: “เรื่องนี้ พวกเราไม่สามารถที่จะปล่อยปะละเลยไปได้อย่างเด็ดขาด จำเป็นจะต้องรายงานให้กับนายท่านรับทราบ เพื่อฟังความคิดเห็นของนายท่าน”

“เจ้าบ้านคิดใคร่ครวญได้อย่างรอบคอบ ถ้าหากไอ้หนุ่มนั่นเป็นนักบู๊แล้วล่ะก็ คงยากที่จะแก้ไขจัดการได้ ซึ่งการได้พูดคุยปรึกษากับนายท่าน ฟังความคิดเห็นของนายท่าน แล้วพวกเราค่อยมาตัดสินใจกันว่าจะจัดการกับไอ้หนุ่มนั่นอย่างไร”

“ถูกต้อง แบบนี้เป็นการดีที่สุด! ”

ทุกคนต่างก็แสดงความเห็นด้วย

เจี่ยงจิงเทียนรู้สึกเหนื่อยหน่ายขึ้นในจิตใจ นี่ก็คือพวกผู้บริหารระดับสูงของตระกูลเจี่ยง หากไม่ใช่ว่านายท่านยังคงมีชีวิตอยู่ล่ะก็ ลำพังอาศัยพวกผู้บริหารระดับสูงที่โอนเอนไม่หนักแน่นพวกนี้ คาดว่าไม่นานตระกูลเจี่ยงก็คงจะต้องล่มสลาย

“หลินหลิน หนูตามพ่อมา พูดถึงตอนนั้นว่าหนูไปรู้จักกับเขาคนนี้ได้อย่างไรกัน” เจี่ยงจิงเทียนมองไปที่เจี่ยงหลินหลินและพูดขึ้น

“ได้! ” เจี่ยงหลินหลินก้มศีรษะ แล้วก็เดินตามเจี่ยงจิงเทียนออกไป

เจี่ยงเฉิงมองไปที่เงาหลังของเจี่ยงหลินหลินที่กำลังเดินจากไป สายตาเผยถึงความเจ้าเล่ห์ชั่วร้ายขึ้นแวบหนึ่ง

“ต่อให้ไอ้หนุ่มนั่นเป็นนักบู๊ ก็คงไม่ถึงกับต้องทำให้พวกนายตกใจหวาดกลัวกันถึงขนาดนี้หรอก! ตระกูลเจี่ยงของพวกเราไม่ใช่ว่าจะไม่มีนักบู๊ ทำไมจะต้องไปรบกวนนายท่านด้วย! ”

“ในคืนวันนี้ข้าจะพาคนไปจัดการปิดปากไอ้หนุ่มนั่น ทำให้พวกนายผู้อาวุโสที่สูงศักดิ์เหล่านี้ได้เห็นว่า ในอนาคต ใครกันแน่ที่เหมาะสมกับการเป็นเจ้าบ้านปกครองตระกูลเจี่ยง! ”

เจี่ยงเฉิงส่งเสียงฮึอย่างเย็นชา แล้วก็หันหลังเดินจากไป

เจี่ยงจิงเทียนพาเจี่ยงหลินหลินมาถึงที่ห้องหนังสือ

“ลองพูดมาหน่อยว่า ตอนนั้นหนูไปพบกับเขาได้อย่างไรกัน! ” เจี่ยงจิงเทียนนั่งอยู่บนเก้าอี้ที่อยู่ด้านหลังโต๊ะหนังสือ แล้วมองไปยังเจี่ยงหลินหลิน

เจี่ยงหลินหลินก็ได้เล่าเรื่องเรื่องราวความจริงทั้งหมดในตอนที่เดินทางไปทะเลสาบมังกรร้าย ให้กับเจี่ยงจิงเทียนฟัง

ได้ยินว่าหลินหยุนสามารถยิงธนูสังหารเจียวได้ และยังสู้รบกับกลุ่มนักบู๊ แม้แต่นักพรตหมิงยู่ก็ยังเสียชีวิตอยู่ที่ทะเลสาบมังกรร้าย

เจี่ยงจิงเทียนตระหนกตกใจอย่างมาก: “เหลวไหลสิ้นดี! เรื่องราวสำคัญขนาดนี้ ทำไมหนูต้องปกปิดพ่อด้วยล่ะ! ”

“มิน่าล่ะไอ้หนุ่มนั่นถึงกล้าที่จะมาทวงหนี้ที่ตระกูลเจี่ยงเพียงลำพังคนเดียว นึกไม่ถึงว่าเขาจะเป็นถึงยอดฝีมือระดับขั้นปรมาจารย์นักบู๊เลยทีเดียว! ”

“คนเช่นนี้ ต่อให้ตระกูลเจี่ยงเองก็ไม่อาจจะไปล่วงเกินได้ แล้วหนูยังคิดที่จะเอาโอสถฟรี ๆ จากเขาอีก มันจะเป็นไปได้อย่างไรกันล่ะ! ”

เจี่ยงหลินหลินรู้ถึงความผิดของตัวเองแล้ว ก้มศีรษะลง และพูดขึ้นอย่างหงุดหงิดใจว่า: “ตอนนั้นฉันคิดแค่เพียงว่าต้องการเอาโอสถมา เพื่อรักษาคุณปู่ โดยที่ไม่ได้คิดอะไรอย่างอื่นเลย”

“ใครจะไปคิดว่าไอ้หนุ่มนั่นจะกล้าถึงขนาดมายังตระกูลเจี่ยงของพวกเราเพื่อทวงหนี้ล่ะ! ”

“หรือว่าตระกูลเจี่ยงของพวกเรา เกรงกลัวไอ้หนุ่มนั่นอย่างนั้นเหรอ? ” เจี่ยงหลินหลินพูดขึ้นด้วยความไม่พอใจ

เจี่ยงจิงเทียนสีหน้าท่าทางเคร่งเครียด: “หนูไม่เข้าใจหรอกว่าปรมาจารย์นักบู๊นั้นน่าเกรงกลัวมากขนาดไหน! ”

“เรื่องนี้จำเป็นที่จะต้องรีบรายงานให้กับนายท่านได้รับทราบแล้ว เพื่อให้ท่านออกความคิดเห็น”

เจี่ยงหลินหลินเห็นว่าเจี่ยงจิงเทียนระมัดระวังขนาดนี้ ก็เกิดความเกรงกลัวขึ้นมาบ้างแล้ว: “คุณพ่อ ท่านคิดว่าหลังจากที่คุณปู่ทราบเรื่องนี้แล้ว จะตำหนิกล่าวโทษหนูไหม? ”

“ตอนนั้นหนูไม่ได้คิดอะไรเลยจริง ๆ คิดแต่เพียงว่าจะต้องรักษาอาการป่วยของคุณปู่ให้หายเท่านั้น! ”