จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 632

“มาอีก!”

คราวนี้ นักพรตจื่อหยางไม่ได้พูดเรื่องไร้สาระ และเปิดการโจมตีครั้งที่สามทันที

นักพรตจื่อหยางมีใบหน้าเคร่งเครียด และค่อยๆยื่นมือออกไป ราวกับว่าเขากำลังถือสิ่งของที่มีขนาดใหญ่

ทั้งภูเขาสั่นสะเทือนอย่างกะทันหัน ราวกับสัตว์ประหลาดที่หลับใหลอยู่ในภูเขา ค่อยๆตื่นขึ้นมา

“มีอะไร?”

“เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”

“จื่อหยางไอ้ผมยุ่งทำอะไร!”

ทุกคนพูดด้วยความตกใจ และแม้แต่ยอดฝีมือพวกนั้น ก็ยังตกใจ

เห็นได้ชัดว่า พวกเขาไม่เคยเห็นนักพรตจื่อหยางใช้เวทมนตร์แบบนี้มาก่อน

หลินหยุนมองดูแผ่นดินที่ยังคงสั่นสะเทือน ราวกับแผ่นดินไหว อย่างไรก็ตาม เหมือนไม่มีผลกระทบใดๆต่อหลินหยุน

ระยะทางที่ห่างจากหลินหยุนสิบเมตร มีรอยแยกบนพื้น มียักษ์ดินสูงกว่าห้าฟุตค่อยๆ คลานออกมาจากรอยแยกนั้น

แค่หัวที่โผล่พ้นพื้น ก็มีขนาดใหญ่เท่าบ้านแล้ว

“นั่น นั่นมันคืออะไรน่ะ!”

ดวงตาที่แหลมคมของนักบู๊ เห็นยักษ์ดินที่กำลังคลานออกมาทันที และตะโกนด้วยความกลัว

สายตาของทุกคน ถูกดึงดูดให้หันไปมอง

ในชั่วพริบตา ยักษ์ดินก็คลานออกมาจากพื้น และยืนอยู่ต่อหน้าทุกคน

ยักษ์ดินสีดำซึ่งสูงห้าฟุต บนร่างกายยังคงมีเศษหินและเศษดินหล่นลงบนพื้น

จะเห็นได้ชัดเจนว่า นี่คือลักษณะรูปร่างของมนุษย์ มือของเขา ยังที่มีขวานขนาดใหญ่

“นี่มันสัตว์ประหลาดอะไร!”

“นี่คือสิ่งที่นักพรตจื่อหยางปลุกขึ้นมาใช่หรือไม่?”

นักบู๊ที่มีพลังความแข็งแกร่งเล็กน้อย ถามด้วยความตกใจ

คนธรรมดาเหล่านั้นยิ่งหวาดผวาจนสั่นไปทั้งตัว พวกเขาจะเคยเห็นพลังที่ไม่เหมือนมนุษยเช่นนี้ได้จากไหน?

ฉากนี้สำหรับพวกเขา เหมือนไม่ด้อยไปกว่าซุนหงอคงในตำนานที่จู่ก็มายืนอยู่ตรงหน้าพวกเขา

นักพรตจื่อหยางพอใจกับปฏิกิริยาของทุกคนมาก และออกคำสั่งด้วยความภาคภูมิใจ “บุก!”

ยักษ์ดินเดินไปหาหลินหยุนทันที และทุกครั้งที่เขาก้าวหนึ่ง จะส่งเสียงดังที่น่าเบื่อหน่าย ราวกับได้รับความสะเทือนใจ

ยิ่งกว่านั้น ทุกย่างก้าวทีเดิน มันเหมือนค้อนขนาดใหญ่ ที่ทุบใส่หัวใจของทุกคน เปล่งเสียงตูมตูมออกมา

โลกทั้งใบ จากการเดินของเขา สั่นสะเทือนเคลื่อนไหวตลอด ดูเหมือนว่าภูเขาลูกนี้ แบกรับแรงกดทับอย่างหนักไม่ไหว กำลังจะพังทลายลงในไม่ช้า

หลินหยุนมองดูสัตว์ยักษ์ที่อยู่ข้างหน้าเขา สีหน้าเรียบเฉย น้ำเสียงก็เฉยเมยมากขึ้นไปอีก “นี่ก็คือทีเด็ดของแกเหรอ?”

“ดูเหมือนว่าเวทมนตร์ของแกก็แค่นี้เอง”

“เมื่อกี้ ปล่อยให้แกโจมตีมาตลอด ฉันต้องการดูว่าพลังของเวทมนตร์มันมีพลังแค่ไหน”

“ตอนนี้ ฉันดูจบแล้ว ได้เวลาที่ฉันจะได้โจมตีแล้ว”

หลังจากที่หลินหยุนพูดอย่างเฉยเมยเสร็จ แทนที่จะถอยกลับรุกไปข้างหน้า เผชิญหน้ากับยักษ์ดินที่สูงกว่าเขาหลายร้อยเท่า และทะยานขึ้นสู่บนอากาศ

“ไอ้หนุ่มคนนี้ต้องการทำอะไร! หาที่ตายเหรอ!” บนกิ่งไม้ หญิงสาวอุทาน

แต่ดวงตาของชายคนนั้นเป็นประกายเจิดจ้า สายตาที่มองหลินหยุน เกิดความสนใจเป็นอย่างมาก

“เมื่อกี้ฉันก็สงสัยและเคร่งเครียด ทำไมไอ้หนุ่มคนนี้ถึงไม่โต้กลับ ตอนนี้ ในที่สุดเขาก็เริ่มต่อโต้กลับแล้ว การต่อสู้ที่แท้จริง เพิ่งเริ่มต้นขึ้นเอง!”

ผู้หญิงตะลึงมาก “นายพูดอะไรนะ? การต่อสู้เพิ่งเริ่มต้นขึ้น!”

ตาเฒ่าพวกนั้น ดูตกใจมาก “ไอ้หนุ่มนั่นต้องการทำอะไร? เขาจะฝืนสู้กับไอ้หนุ่มที่ตัวใหญ่นั่นหรือ? เขาบ้าไปแล้วเหรอ!”

นักพรตจื่อหยางเห็นหลินหยุนไม่ยอมหลบ แต่ยังยืนยันที่จะพุ่งมาที่ยักษ์ดิน ชั่วขณะก็ดีใจมาก “บุก!”

“บดขยี้มัน!”

ยักษ์ดินยกขวานขนาดใหญ่ และฟันไปที่หลินหยุน

ร่างของหลินหยุนกระโดดขึ้นสูง เพื่อหลีกเลี่ยงการถูกโจมตี

“ตูม!

แผ่นดินถูกตัดออกเป็นร่องลึก และวัตถุทั้งหมดที่อยู่ใต้ขวานนั้น ถูกทุบจนแตกเป็นเสี่ยงๆ

ทุกคนช็อก!

“พลังนี้ มันมีพลังอำนาจยิ่งใหญ่เกินไปแล้ว!”

“พระเจ้า นี่มันสัตว์ประหลาดชนิดไหนกันเนี่ย!”

“ขวานนี้ผ่าลงไป อย่าว่าแต่มนุษย์เลย ต่อให้เป็นปรมาจารย์ขั้นสูงสุด เกรงว่าอาจจะถูกทุบจนเป็นชิ้นเนื้อโดยตรง”

ในขณะนี้ มีเสียงแผ่วเบาเย็นชาดังขึ้น เสียงที่ไม่แยแสและเหินห่าง ไร้ร่องรอยของความรู้สึก