จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 633

หลังจากพูดจบ หลินหยุนก็ต่อยไปอีกครั้ง

“ท่าห้ามสิ่งวายชนม์!”

“พลิกฟ้าผ่าตะวัน!”

ตูม!

ยักษ์ดินถูกต่อยจนเละอีกครั้ง

อย่างไรก็ตาม เมื่อนักพรตจื่อหยางยื่นมือออกไป มันก็เกิดใหม่อีกครั้งในทันที

“ดาวยักษ์ตก!”

“หลินหยุนไม่เชื่อในความโชคร้าย และต่อยอีกครั้ง

หุ่นดินนั้นถูกต่อยจนเละอีกครั้ง แต่ว่า ก็ยังเกิดใหม่ได้ในพริบตา

หมดหนทาง หลินหยุนใช้ท่ากระบี่ต้าเต๋า และฟันมันออกไป

กระบี่ต้าเต๋า ไม่ได้ทำลายชี่ทิพย์ ไม่ทำลายร่างกาย แต่เพียงทำลายวิถีเส้นทางผลกรรมและโชคชะตาชีวิต

น่าเสียดายที่ กระบี่ต้าเต๋าได้ลอดผ่านยักษ์ดิน และมันก็ไม่ได้สร้างความเสียหายใดๆ

“ดูเหมือนว่า หุ่นดินนี้ไม่ได้ถูกควบคุมโดยพลังกฎเกณฑ์ต้าเต๋า แต่ถูกปรับเปลี่ยนโดยพลังงานบริสุทธิ์”

นักพรตจื่อหยางหัวเราะอย่างมีชัย “ไอ้หนุ่ม ฉันบอกแล้ว อย่ามาเสียเวลาและเสียพลังเลย อยู่ที่นี่ ฉันคือเทพพระเจ้า!”

“แกฆ่าหุ่นดินของฉันไม่ตายหรอก”

“โจมตี บดขยี้เขาให้เละ!”

นักพรตจื่อหยางตะโกน สั่งหุ่นดิน และต่อยไปทางหลินหยุน

ผู้คนรอบๆมองดูฉากนี้ และหลายคนก็ถอนหายใจ “นักพรตจื่อหยางนั้นแข็งแกร่งเกินไป!”

“คราวนี้ ปรมาจารย์หลินไม่ได้ถอย!”

คนของตระกูลเจี่ยง ทุกคนแสดงความสุข

“คุณพ่อ นักพรตจื่อหยางจะชนะแล้ว!” เจี่ยงหลินหลินพูดด้วยท่าทางตื่นเต้น

เจี่ยงจิงเทียนพยักหน้า “ใช่แล้ว ดูเหมือนว่า ปรมาจารย์หลินไม่สามารถทำลายสัตว์ประหลาดที่นักพรตจื่อหยางปลุกขึ้นมาได้!”

“ตระกูลเจี่ยงของพวกเรา สามารถอยู่อย่างไม่ต้องหวาดระแวงแล้ว”

ท่านเจี่ยงจงสือพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น “ทุกสิ่งทุกอย่างอย่างไม่ถึงวินาทีสุดท้าย อย่าพึ่งด่วนสรุป!”

“สำหรับเรื่องเล็กๆก็ต้องระมัดระวัง พยายามสุดความสามารถ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น จนกว่าทุกอย่างจะคลี่คลาย อย่าพึ่งด่วนสรุปมันง่ายๆ”

เจี่ยงจิงเทียนก้มหัวลง “คุณพ่อสั่งสอนได้ถูกต้อง ผมจะจำไว้ครับ”

บนกิ่งไม้ ใบหน้าของผู้หญิงคนนั้นเคร่งเครียด “ดูเหมือนว่าคราวนี้ ในที่สุดไอ้หนุ่มคนนั้นก็จนปัญญา!”

“พวกเราไปช่วยเขาไหม?” หญิงสาวถาม

ชายคนนั้นส่ายหัว “ท่านหงแค่บอกให้พวกเราดูเขาไว้ และบอกว่าอย่าให้พวกเขาแตะต้องผู้ว่าการเกาะหนันนอกนั้น พวกเราไม่ต้องไปสนใจ”

หญิงสาวขมวดคิ้ว “นายเชื่อไอ้หนุ่มคนนั้นมากขนาดนั้นเลยเหรอ? สถานการณ์ตอนนี้เห็นได้ชัดเจนแล้ว ไอ้หนุ่มคนนั้นไม่สามารถทำลายเวทมนตร์ของนักพรตจื่อหยางได้ แม้ว่านายและฉันจะลงไปช่วยด้วยกัน นายคิดว่าจะต้านทานไอ้อ้วนคนนั้นได้สักกี่กระบวนท่า?”

แม้ว่าไอ้หนุ่มคนนั้นจะมีความแข็งแกร่ง แต่เมื่อต้องเผชิญกับเวทมนตร์ที่ยอดเยี่ยมของนักพรตจื่อหยาง เขาไม่มีวันเอาชนะได้แน่นอน”

น้ำเสียงของผู้หญิง ค่อนข้างแน่นอน ดูเหมือนจะตัดสินว่าหลินหยุนต้องแพ้แน่นอน

ชายคนนั้นพูดอย่างเฉยเมย “ทุกเรื่อง ยังไม่ถึงวินาทีสุดท้าย อย่าพึ่งด่วนสรุป”

คำพูดของชายคนนี้ ค่อนข้างคล้ายกับคำพูดของเจี่ยงจงสือ

ในสถานการณ์ เผชิญหน้ากับยักษ์ดินที่เดินเหยียบพื้นดินดังก้องราวกับฟ้าร้อง หลินหยุนยืนนิ่งไม่ขยับ และหลับตาทันที

เมื่อลืมตาอีกครั้ง โลกที่อยู่ในสายตาก็เกิดการเปลี่ยนแปลง

“ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้!”

ภายใต้พลังดวงตาทำลายล้าง ความจอมปลอมทุกอย่างเลือนหายไป และทุกสิ่งกลับคืนสู่ต้นกำเนิด

หลินหยุนยื่นมือออกมาเล็กน้อย และพลังทิพย์กระแทกไปกลางอากาศ จากนั้นเขาก็ใช้มือข้างหนึ่งวาด และเส้นแสงที่ลึกลับและซับซ้อนรวดเร็ว ได้เปล่งออกมาอย่างรวดเร็ว

“วิชาต้องห้ามห้าธาตุ!”

กลางอากาศ มีตาข่ายขนาดใหญ่ปรากฏขึ้น ราวกับใยแมงมุม บนท้องฟ้ายามราตรี เปล่งแสงสีทองอร่ามออกมา

ตาข่ายนั้นไม่ได้คลุมที่ยักษ์ดินแต่ฝังลึกลงไปใต้ดิน และหายไปในพื้นแผ่นดิน

ยักษ์ดินส่งเสียงครวญครางมาตรงหน้าหลินหยุน และขวานหินขนาดใหญ่ในมือกระแทกไปที่หลินหยุน

หลินหยุนยังคงนิ่งเฉย ราวกับรอความตาย

ทุกคนที่อยู่รอบๆตัวต่างกลั้นหายใจ

บนกิ่งไม้ ผู้หญิงคนนั้นตื่นตระหนก “ทำไมไอ้หนุ่มคนนั้นไม่หลบ!”

ชายคนนั้นก็ค่อยๆเพิ่มพลังทิพย์ในร่างกาย ราวกับว่าเตรียมพร้อมที่จะเข้าช่วยเหลือเขา

เพียงแต่ว่า ระยะเช่นนี้ ไม่สามารถไปถึงก่อนขวานยักษ์ของหุ่นดินจะผ่าลงมา

ทุกคนในตระกูลเจี่ยงดีใจมาก “ไอ้หนุ่มคนนั้น ในที่สุดก็ถึงเวลาตาย?”

เจี่ยงจิงเล่ดีใจมาก “ลูกชาย ในที่สุดก็ได้แก้แค้นให้ลูกได้แล้ว!”