จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 634

คนทั้งเก้าคนที่ก่อนหน้านี้ได้ติดตามเจี่ยงเฉิง เป็นบอดี้การ์ดที่เคยลงมือกับหลินหยุน ขณะนี้มีสีหน้าซีดเซียว

นึกถึงก่อนหน้านี้ที่พวกเขาเคยกล้าลงมือกับหลินหยุน ขณะนี้ขาของพวกเขาสั่นเล็กน้อย

เหมือนกับมดสองสามตัว ที่พยายามจะล้มช้าง

“พวกเรากล้าลงมือกับบุคคลที่ดำรงอยู่เช่นนี้เลยเหรอ!”

บอดี้การ์ดมองหน้ากัน ราวกับว่าไม่เชื่อพฤติกรรมของตัวเอง

“โชคดี ที่ตอนนี้พวกเรายังมีชีวิตอยู่!”

หลายคนตกอยู่ในภวังค์ เพียงรู้สึกว่าขณะนี้พวกเขายังสามารถยืนหายใจได้ ซึ่งเหมือนเป็นความเมตตาจากสวรรค์

ทุกคนในตระกูลเจี่ยง ต่างมีสีหน้าซีดเซียว

“คุณพ่อ ปรมาจารย์หลินชนะแล้ว!”

เจี่ยงจิงเทียนมีสีหน้ากังวล หากว่านักพรตจื่อหยางแพ้แล้ว ถ้าเช่นนั้นต่อจากนี้ไปก็ถึงตาของตระกูลเจี่ยงแล้ว

สีหน้าเจี่ยงจงสือเคร่งขรึม เพียงแต่ว่า ภัยถึงตัวก็ยังไม่ตื่นตระหนก พูดอย่างเย็นชา “ไม่ต้องกังวล มันยังไม่ถึงช่วงเวลาสุดท้าย?

คนในตระกูลเจี่ยงเงียบขรึม นักพรตจื่อหยางถูกต่อยลงไปในหลุม ไม่รู้จะอยู่หรือตาย หรือมันยังไม่ใช่ช่วงเวลาสุดท้ายอีกเหรอ?

เพียงแต่ว่า จากอำนาจของท่านเจี่ยงที่อยู่ในตระกูลเจี่ยง ไม่มีใครกล้าโต้แย้ง

หลังจากรอไปหลายนาที นักพรตจื่อหยางก็ยังไม่คลานออกมาจากหลุม

ทุกคนแอบคิดในใจ “นักพรตจื่อหยางตายแล้วจริงๆเหรอ!”

เพียงแต่ว่า หลินหยุนยังยืนอยู่ที่เดิม จ้องมองไปที่หลุมที่มีรูปร่างเหมือนมนุษย์ และพูดอย่างใจเย็น “ฉันรู้ว่าแกยังไม่ตาย ออกมาได้แล้ว!”

ไม่มีใครตอบ

คนที่ดูการต่อสู้ต่างตกใจ “ขนาดนี้แล้วยังไม่ตาย! ความแข็งแกร่งของนักพรตจื่อหยาง ทรงพลังมากเกินไป!”

เมื่อทุกคนให้ความสนใจกับหลุมขนาดใหญ่อย่างเงียบๆ ขณะที่รอให้นักพรตจื่อหยางลุกขึ้นยืนอีกครั้ง

ทันใดนั้น แผ่นดินก็เริ่มสั่นสะเทือน

ภูเขาทั้งลูกกำลังสั่นสะเทือน ทุกคนยืนไม่นิ่ง และตกตะลึง

“เกิดอะไรขึ้น? แผ่นดินไหวเหรอ?”

ทุกคนต่างจ้องหน้ากัน

ในขณะนี้ หลุมขนาดใหญ่ที่นักพรตจื่อหยางเป็นคนทุบออกมา จู่ๆก็มีเสียงเย็นชาดังขึ้น

“ไอ้หนุ่ม แกแข็งแกร่งมาก แข็งแกร่งเกินไป!”

“แต่ว่าวันนี้ แกต้องตายที่นี่!”

“ตอนนี้ ฉันจะแสดงให้แกได้เห็น ว่าพลังของเวทมนตร์เป็นแบบไหน!”

นักพรตจื่อหยางค่อยๆโผล่ออกมาจากหลุมขนาดใหญ่อย่างน่าสมเพช เสื้อชุดนักพรตขาดรุ่งริ่ง และเปื้อนไปด้วยเลือด

เพียงแต่ว่า ใบหน้าของเขา มีรอยยิ้มที่ดูถูกเหยียดหยาม

ยิ่งกว่านั้น จากร่างกายของเขา มีกลิ่นอายของการดูถูกโลกนี้

ดูเหมือนว่า โลกนี้ช่างกว้างใหญ่ สิ่งมีชีวิตทั้งหมดเป็นมด และเขาเป็นคนเดียวที่สูงส่ง!

“ค่ายกลแผ่นดินหมื่นลี้เริ่มขึ้นแล้ว!”

นักพรตจื่อหยางตะโกน และยกมือทั้งสองข้างขึ้นสูง

ทันใดนั้น ทั่วเกาะตงไหลก็เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่

เกาะตงไหลกลายเป็นภูเขาใหญ่เจ็ดลูก โดยมีน้ำท่วมอยู่ตรงกลาง เหมือนกับทิวทัศน์ภาพภูเขาแม่น้ำ

เพียงแต่ว่า ภาพภูเขาแม่น้ำ อยู่บนโลกเป็นเพียงภาพลวงตา และตอนนี้ มันคือโลกแห่งความจริง

หากว่า ในโลกแห่งความเป็นจริง พลังของฟ้าดินที่ปรากฏขึ้นในภาพภูเขาแม่น้ำ นั่นก็คือพลังที่แท้จริงของฟ้าดิน

ผู้คนที่ดูการต่อสู้ ตอนนี้ต่างติดอยู่บนภูเขาใหญ่ทั้งเจ็ด มองดูน้ำท่วมหนักในลำธารบนภูเขาด้านล่าง ทุกคนตกใจจนสีหน้าซีดเซียว

คนของตระกูลเจี่ยงถูกแบ่งแยกจากภูเขาสองลูก เจี่ยงหลินหลินกับเจี่ยงจิงเทียนและท่านเจี่ยงอยู่ด้วยกัน

เจี่ยงหลินหลินถามด้วยท่าทางหวาดกลัว “นี่มันเกิดอะไรขึ้น? นักพรตจื่อหยางกำลังจะทำอะไร?”

ชั่วขณะ ทุกคนก็ตกใจ

“นักพรตจื่อหยางต้องการให้พวกเราตายตามปรมาจารย์หลิน! สิ่งนี้ จะทำได้อย่างไร!”

“พวกเราไม่ได้มีความแค้นกับคุณ คุณจะให้พวกเราตายตามไปด้วยได้อย่างไร?”

“ปล่อยพวกเราไปเถอะ! นักพรตจื่อหยาง ปล่อยพวกเราไป!”

ชั่วขณะ ทุกคนก็ระเบิด โดยเฉพาะพวกเศรษฐีเหล่านั้น มาจากแดนไกลเพื่อมาดูความสนุก ไม่คาดคิดว่าจะตายที่นี่

มันไม่คุ้มค่าจริงๆ

นักพรตจื่อหยางมีใบหน้าที่เย็นชา และพูดด้วยความรังเกียจ “สามารถตายในค่ายกลโบราณกาลเช่นนี้ มันเป็นชะตาของพวกแก”

ผู้ว่าการเกาะหนันโกรธจนมือสั่น “คนบ้า นักพรตจื่อหยางคนนี้บ้าไปแล้ว!”

เจี่ยงหลินหลินพูดด้วยความหวาดกลัว “คุณพ่อ นักพรตจื่อหยางบ้าไปแล้ว แม้แต่พวกเราเขาก็ยังไม่ปล่อย!”

เจี่ยงจิงเทียนมองไปที่เจี่ยงจงสือ “เห็นท่านเจี่ยงไม่พูด เดิมทีเขาต้องการให้ท่านเจี่ยงช่วยพูดให้นักพรตจื่อหยางเมตตา ปล่อยคนของตระกูลเจี่ยงไป ทำได้เพียงเก็บคำพูดไว้ในใจ

ทุกคน ต่างตำหนินักพรตจื่อหยาง และบางคนก็ขอร้องอ้อนวอนนักพรตจื่อหยาง โดยบอกว่าที่บ้านตัวเองมีทั้งคนแก่และเด็กที่ต้องดูแล และขอร้องให้นักพรตจื่อหยางปล่อยตัวเองไป

อย่างไรก็ตาม นักพรตจื่อหยางไม่ได้สนใจพวกเขา ในสายตาของนักพรตจื่อหยาง คนเหล่านี้ขณะนี้ก็เหมือนมดเท่านั้น

หลินหยุนมองไปที่นักพรตจื่อหยาง และพูดเบาๆ “เริ่มได้เลย ให้ฉันดูว่าค่ายกลลูกนี้มีพลังแค่ไหน”

“ตามที่คาดหวัง!”

นักพรตจื่อหยางตะโกนอย่างเย็นชา และยกมือทั้งสองข้างขึ้นสูง “ยืมแผ่นดินเก้าหมื่นลี้ใช้!”

เสียงดังกึกก้อง!

โดยมีเกาะตงไหลเป็นศูนย์กลาง ภูเขาแม่น้ำและทะเลภายในรัศมีหลายหมื่นลี้ พลังที่มองไม่เห็นด้วยตาเปล่า ชั่วขณะ รวมตัวกันที่เกาะตงไหล

ค่ายกลโบราณกาลลูกนี้ ได้อาศัยพลังหลายหมื่นไมล์จากทะเลและพื้นดิน

การใช้ลายมือแบบนี้ น่าทึ่งมาก

มีเพียงผู้บำเพ็ญเซียนที่แท้จริงเท่านั้นที่สามารถจัดวางค่ายกลระดับนี้ได้