จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 635

หลินหยุนรู้สึกถึงค่ายกลที่รวบรวมมามีพลังที่ยิ่งใหญ่ และใบหน้าก็เคร่งขรึมขึ้นทันที

“คาดไม่ถึง ที่แห่งนี้มีค่ายกลโบราณกาลที่ได้รับการอนุรักษ์ไว้อย่างดี!”

“ค่ายกลแผ่นดินหมื่นลี้นี้แข็งแกร่งกว่าค่ายกลจิ่วเจ๋ในภูเขาเย่นต้าน และค่ายกลนี้ได้ควบคุมพลังของนักพรตจื่อหยาง และแข็งแกร่งกว่าเจ้าสำนักแห่งสำนักบู๊แท้ในเวลานั้น”

“ค่ายกลลูกนี้ จัดการได้ยาก”

ในขณะนี้นักพรตจื่อหยางกำลังลอยอยู่ในอากาศ ราวกับเทพเจ้าและปีศาจมาจุติบนโลก ออร่าในร่างกายน่าตกตะลึง ใช้นิ้วชี้ไปที่หลินหยุน “ทำลาย!”

หนึ่งในเจ็ดภูเขายักษ์ที่เกิดจากเกาะตงไหล ค่อยๆลอยขึ้นไปในอากาศ และกระแทกลงมาที่หัวหลินหยุน

บนภูเขายักษ์นั้น คนที่มาชมเป็นเศรษฐีและคนดัง

ดูเหมือนว่า คนเหล่านี้อยู่ในใจของนักพรตจื่อหยางมีคุณค่าน้อยที่สุด นักพรตจื่อหยางจึงลงมือจัดการพวกเขาก่อน

เศรษฐีและคนดังบนยอดเขา หวาดกลัวจนสีหน้าซีดเซียว และตะโกนด้วยความหวาดกลัว “ช่วยด้วย ช่วยด้วย!”

ในขณะนี้ ภูเขาลูกนั้นได้ลอยขึ้นกลางอากาศ บางคนยืนไม่นิ่ง หล่นลงไปที่พื้น ชั่วขณะก็จมอยู่ใต้น้ำที่กำลังท่วมอยู่ด้านล่าง และหายสาบสูญไป

นักพรตจื่อหยางบ้าไปแล้วหรือเปล่า?” ในอีกภูเขาลูกหนึ่ง ผู้หญิงคนนั้นตกใจและโกรธมาก “พวกนั้นเป็นคนธรรมดาเอง!”

“แม้ว่าเขาจะเอาชนะปรมาจารย์หลินได้ เขาก็ไม่กลัวการลงโทษจากรัฐบาลหรอกหรือ?”

ชายวัยกลางคนพูดด้วยใบหน้าเคร่งขรึม “ค่ายกลลูกนี้จากความสามารถของเขาไม่อาจควบคุมได้ สิ่งที่เขากลัวตอนนี้คือพลังที่มาจากค่ายกลลูกนี้ ทำให้ใจร้อนวู่วาม ตั้งสติไม่ได้”

หญิงสาวนั้นตื่นตระหนกและพูดว่า “ถ้างั้นควรทำอย่างไรดี? มีวิธีปลุกจิตสำนึกของเขาหรือไม่? ไม่เช่นนั้น แม้แต่พวกเราก็จะต้องตายที่นี่”

ชายคนนั้นส่ายหัว “ในเวลานี้ถ้าต้องการจะปลุกจิตสำนึกของเขา มันเป็นไปไม่ได้ เว้นแต่จะเอาชนะเขาให้ได้ และฆ่าเขาซะ!”

“นี่มันก็เหมือนไม่ได้พูด!” หญิงสาวกลอกตา หากสามารถเอาชนะหรือฆ่าเขาได้ เธอก็รู้ว่าจะช่วยแก้ไขปัญหาได้อย่างแน่นอน

เมื่อเผชิญหน้ากับการโจมตีของนักพรตจื่อหยาง หลินหยุนค่อยๆยื่นมือออกมา ต้องการทุบทำลายภูเขาลุกนี้

อย่างไรก็ตาม หากทำเช่นนี้ คนส่วนใหญ่บนภูเขาจะไม่รอด

แม้ว่าการตายของคนบนภูเขานั้น หลินหยุนไม่เคยแคร์ แต่ว่า เขาก็กังวลว่าในภายหลังหงซานเหอจะมาเทศน์ให้เขาฟังอีก

ผลที่ได้คือ มือที่หลินหยุนยื่นออกไป ก็ปล่อยลงอย่างช้าๆ และพลังทิพย์อันทรงพลังที่รวบรวมอยู่ในมือ ก็สลายไปเช่นกัน

ในระหว่างที่หลินหยุนเปลี่ยนใจ ภูเขาลูกนั้นก็พังทลายลงมา

แม้ว่าหลินหยุนต้องการจะโจมตี แต่ก็ไม่ทันแล้ว

ตูม!

ภูเขาขนาดมหึมา ปะทะกับหลินหยุนซึ่งตัวเล็กพอๆกับมด เหมือนกับซุนหงอคงที่ถูกทับอยู่ใต้ภูเขาห้าธาตุ

อย่างไรก็ตาม ซุนหงอคงคงสามารถเอาหัวลิงโผล่ออกมาได้ แต่ว่า หลินหยุนไม่สามารถมองเห็นผู้คนได้เลย ร่างกายถูกฝังไว้ที่ด้านล่างของภูเขา

ทุกคนในตระกูลเจี่ยงเห็นฉากนี้ แต่ว่า พวกเขาก็ไม่มีความสุขอยู่ดี

แม้ว่าคำขอของหลินหยุนจะมากเกินไป แต่เขาต้องการเพียงทรัพย์สินครึ่งหนึ่งของตระกูลเจี่ยง และเรื่องนี้คุณหนูเจี่ยงเป็นคนรับปากไว้ก่อนหน้านี้

แต่ว่านักพรตจื่อหยางต้องการชีวิตของทุกคนในตระกูลเจี่ยง!

ผู้หญิงที่หงซานเหอหามา มองไปที่หลินหยุนที่ถูกภูเขาใหญ่ลูกหนึ่งทับ นิ่งอึ้ง “ตอนนี้คงจบลงแล้วจริงๆ!”

“ต่อให้ไอ้หนุ่มคนนั้นอยู่ในแดนปรมาจารย์ขั้นสูงสุด ถูกภูเขาลูกหนึ่งชน ก็คงไม่รอด!”

ชายคนนั้นไม่พูด และคราวนี้เขาคิดว่าหลินหยุนคงไม่มีชีวิตรอดแน่นอน

เมื่อเห็นว่าหลินหยุนตายแล้ว เศรษฐีเหล่านั้นที่รอดชีวิตก็ตะโกนเสียงดัง นักพรตจื่อหยางไอ้หนุ่มคนนั้นตายแล้ว ตอนนี้ท่านสามารถปล่อยพวกเราไปได้แล้ว?”

นักพรตจื่อหยางหัวเราะแปลกๆ เป็นรอยยิ้มที่น่าสยดสยอง

“จากไป? พวกแกทุกคน รู้ความลับของเกาะตงไหล ฉันจะปล่อยพวกแกไปได้อย่างไร?”

“ทุกคนต้องอยู่ที่นี่! ฮ่าๆๆ…..”

นักพรตจื่อหยางหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง

ทุกคนในตระกูลเจี่ยงตกใจจนหน้าซีด เจี่ยงจิงเทียนทนไม่ไหวแล้ว มองไปที่ท่านเจี่ยง “คุณพ่อ ท่านรีบขอร้องนักพรตจื่อหยาง ให้เขาปล่อยคนของตระกูลเจี่ยงไป!”

“ด้วยมิตรภาพของเขากับตระกูลเจี่ยงของเรา คงไม่ปฏิบัติต่อคนของตระกูลเจี่ยงเหมือนที่ทำกับคนอื่นๆอย่างแน่นอน!”

นักพรตจื่อหยางยกมือขึ้นและชี้ ภูเขาทั้งเจ็ดเริ่มสั่นสะเทือน และน้ำท่วมที่อยู่ด้านล่างก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว กำลังจะท่วมภูเขาเหล่านี้

“เขา นี่เขากำลังจะทำให้พวกเราจมน้ำตาย!”

“แย่แล้วแย่แล้ว ฉันไม่อยากตายที่นี่! ถ้ารู้ตั้งแต่แรกฉันคงไม่มาดูความสนุกแล้ว!”

ในขณะนี้ ก็มีเสียงที่เย็นชาดังขึ้น “หยุดเดี๋ยวนี้!”

ทุกคนอึ้ง!

ร่างของหลินหยุน ยืนอยู่ในอากาศ แต่ร่างนั้นดูน่าสมเพชเล็กน้อย แต่ก็ยังมีอารมณ์ที่ไม่แยแส

“ปรมาจารย์หลิน! เขายังไม่ตาย!”

“เยี่ยมมาก! ปรมาจารย์หลินยังไม่ตาย!”

ในขณะนี้ ทุกคนเห็นหลินหยุนอีกครั้ง ราวกับว่าเห็นพระเจ้าผู้ช่วยชีวิต

ใบหน้าที่สวยงามของเจี่ยงหลินหลินเต็มไปด้วยความประหลาดใจ “เขา เขายังไม่ตาย!”

ผู้หญิงคนนั้นก็ดูตกใจ “ขนาดนี้แล้วยังไม่เป็นไร! ไอ้หนุ่มคนนี้เป็นแมลงสาบที่ฆ่าไม่ตายเหรอ!”

ใบหน้าของชายคนนั้นแสดงความพึงพอใจ “ท่านหงมองคนไม่ผิดจริงๆ ไอ้หนุ่มคนนี้ไม่ธรรมดาจริงๆ!”

นักพรตจื่อหยางรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย แต่ว่า ในไม่ช้าก็กลับมามีสีหน้าที่แสดงออกถึงความดูถูกเหยียดหยาม “ไม่คาดคิด แกยังมีชีวิตอยู่!”

“เพียงแต่ว่า นายก็ได้รับบาดเจ็บด้วย! อันที่จริง แกควรจากไปอย่างเงียบๆ บางทีอาจจะสามารถช่วยรักษาชีวิตไว้ได้!”

“แกไม่ควรปรากฏตัวอีกเลย!”

หลังจากพูดจบ นักพรตจื่อหยางก็ยกมือขึ้น และภูเขายักษ์ทั้งเจ็ดก็พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าอย่างรวดเร็ว เช่นเดียวกับลูกกระสุนปืนใหญ่เจ็ดลูก ปะทะใส่หลินหยุนพร้อมกัน

ผู้คนบนภูเขายักษ์ทั้งเจ็ด กรีดเสียงร้องอย่างบ้าคลั่ง

หลังจากการปะทะกันครั้งนี้ แม้ว่าจะฆ่าหลินหยุนไม่ตาย พวกเขาก็จะต้องตายอย่างแน่นอน