จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 643

เมื่อชาติที่แล้ว หลินโร่สุ่ยคอยช่วยเหลือหลินหยุนอยู่ไม่น้อยเลย ดังนั้นจึงถูกพ่อแม่เธอด่าทอไม่รู้กี่ครั้งกี่หนแล้ว

แต่ว่า สาวน้อยก็ยังเข้มแข็งที่แบกรับเอาไว้เองอย่างเงียบๆ และก็ยังคงช่วยเหลือหลินหยุนเหมือนเช่นเดิม อีกทั้งยังสนิทสนมกับหลินหยุนอีกด้วย

ต่อให้มีคนของตระกูลหลินจำนวนมากที่ไม่ชอบหน้าหลินหยุนก็ตาม ต่อให้เธอถูกคนของตระกูลหลินโดดเดี่ยวก็ตาม แต่ว่า หลินโร่สุ่ยก็ยังคงยึดมั่นความตั้งใจตั้งแต่แรกมาโดยตลอด ความรู้สึกที่ดีต่อหลินหยุนไม่เคยเปลี่ยนแปลงเลย

ถ้าหากไม่ใช่เป็นเพราะว่าทั้งสองคนเป็นลูกพี่ลูกน้องกันแล้ว ใช้คำพูดตามกระแสนิยมในปัจจุบันว่า ระหว่างพวกเขา ก็เหมือนตกหลุมรักสุดขั้วแล้ว

เมื่อชาติที่เลว หลินหยุนไม่มีความสามารถมากพอ และก็ไม่มีพละกำลังอีกด้วย

ต่อให้มีใจคิดอยากจะเปลี่ยนแปลงอะไร ก็ไม่มีความสามารถเช่นนั้น

ได้แต่อาศัยสาวน้อยคนหนึ่งมาคอยปกป้องตัวเอง

แต่ว่าในชาตินี้ หลินหยุนมีพลังความสามารถมากเพียงพอแล้ว

“เสี่ยวสุ่ย คราวนี้ เปลี่ยนเป็นฉันช่วยคุณเถอะนะ!” หลินหยุนพูดรำพึงในใจ

หลังจากที่ได้ชี้แนะวิธีการแก้ปัญหาที่พบในระหว่างการฝึกฝนให้กับซูจื่อเหลียงแล้ว จากนั้นหลินหยุนก็เดินออกไป เตรียมตัวที่จะไปตรวจเยี่ยมสาขาย่อยของบริษัทหวนตี้

นายท่านเสี้ยงอาจารย์ของหยางหยิง ได้มอบโอนหัวหยา กรุ๊ปให้กับหลินหยุนแล้ว หัวหยา กรุ๊ปภายใต้การบริหารจัดการของทีมงานบริหาร ได้เทคโอเวอร์บริษัทหวนตี้และบริษัทเกนเนอร์เอาไว้ได้

ดังนั้น สาขาย่อยของบริษัทหวนตี้ในมณฑลจงโจวนั้น แท้จริงแล้วก็คือบริษัทของหลินหยุนเอง

บริษัทหวนตี้เป็นหนึ่งในสามบริษัทเอ็นเตอร์เทนเมนท์ของประเทศจีน ถ้าหลินโร่สุ่ยจะเปิดบริษัทเอ็นเตอร์เทนเมนท์ขึ้นใหม่ เช่นนั้นแล้วพวกเขาก็น่าจะพอรู้เรื่องบ้าง

หลังจากไปถึงที่นั่นแล้ว หลินหยุนก็จะแอบกำชับให้พวกเขา คอยช่วยเหลือดูแลธุรกิจบริษัทเอ็นเตอร์เทนเมนท์ของหลินโร่สุ่ยอีกแรงหนึ่งได้

สาขาย่อยของบริษัทหวนตี้นั้น ตอนที่หลินหยุนตามหยางหยิงมามณฑลจงโจวครั้งแรกนั้น เคยได้ไปมาครั้งหนึ่งแล้ว

ตอนนั้น แม้แต่พนักงานตัวเล็กๆคนหนึ่งของบริษัทหวนตี้ก็ยังดูถูกดูแคลนเขาเลย

พวกเขาคิดว่าหลินหยุนเป็นแค่เด็กฝึกงานที่เพิ่งเข้าวงการใหม่ๆจากสถาบันภาพยนตร์และโทรทัศน์

คนที่เหมือนกับหลินหยุนเช่นนี้ พวกเขาได้เห็นมามากมายนักต่อนักแล้ว ช่วงเวลาทุกปีที่สำเร็จการศึกษาจากสถาบันภาพยนตร์และโทรทัศน์นั้น ก็จะต้องมีคนหนุ่มสาวจำนวนมากมายที่เหมือนหลินหยุนเช่นนี้ ยอมลดตัวลงมาคอยประจบเอาใจคนของบริษัทหวนตี้อยู่เสมอ

ระดับสูงสุดก็ไปถึงท่านประธาน ต่ำสุดลงมาก็เป็นเพียงแค่ยามรักษาความปลอดภัย ต่างล้วนมีคนมาคอยประจบเอาใจ เพื่อหวังให้ช่วยพูดสนับสนุนตัวเองต่อหน้าผู้บริหารชั้นสูงของบริษัทหวนตี้

ทำเช่นนี้แล้ว อาจไม่แน่จะมีโอกาสเพิ่มมากขึ้นก็ได้ จากนั้นก็สามารถโด่งดังในชั่วข้ามคืน

“คิดไม่ถึงเลยว่า บริษัทหวนตี้กลับกลายเป็นบริษัทของฉันเอง”

หลินหยุนยิ้มมุมปากเล็กน้อย แฝงไปด้วยกลิ่นอายของความเย้ยหยัน

เหมารถเดินทางมาถึงประตูใหญ่ของบริษัทหวนตี้สาขาย่อย เมื่อเทียบกับตอนที่มาครั้งแรก ไม่ค่อยเหมือนสักเท่าไรนัก

หลินหยุนจำได้ว่าครั้งแรกที่มาที่นี่ ป้ายชื่อบริษัทหวนตี้ที่เป็นตัวอักษรเคลือบทองตัวใหญ่สี่ตัวนั้น เป็นที่โดดเด่นสะดุดตามาก ก็เหมือนกับพวกสามล้อถูกห้วย

แต่คราวนี้ ตัวอักษรสีทองทั้งสี่ตัวหายไปแล้ว เปลี่ยนเป็นตัวอักษรตัวใหญ่สีดำมันเงาสี่ตัวที่มีขนาดปกติแล้ว

ดูไปแล้วก็เงียบขรึมกว่าเมื่อก่อนมาก ไม่หวือหวามาก

“ดูไปแล้ว หลังจากที่ทีมงานบริหารของจ้าวซูเหามารับช่วงบริหารต่อแล้ว ก็ได้ทำการปรับเปลี่ยนบริษัทหวนตี้ไปบ้างแล้ว”

“แต่ว่า ถ้าหากเป็นการปรับเปลี่ยนเฉพาะภายนอกแล้ว งั้นประสิทธิภาพก็คงไม่ดีเท่าที่ควร ที่สำคัญที่สุด ก็ยังต้องเป็นการปรับเปลี่ยนภายในมากกว่า”

ถ้าคนของบริษัทหวนตี้ ยังคงเป็นเหมือนเมื่อก่อน ที่มักดูถูกเหยียดหยามผู้อื่น

เช่นนั้นแล้ว การที่ได้เทคโอเวอร์บริษัทหวนตี้มา ก็ถือว่าประสบความล้มเหลวอย่างสิ้นเชิง

หลินหยุนกำลังจะเดินเข้าประตูกระจกหมุนอยู่นั้น ชายหนุ่มในชุดสูทสีน้ำเงินสองคนที่ยืนอยู่ข้างประตู ก็ทักทายหลินหยุนว่า “ยินดีต้อนรับเข้าสู่บริษัทหวนตี้สาขาย่อยครับ!”

หลินหยุนพยักหน้า แล้วเดินตรงไปยังหน้าเคาน์เตอร์

ขณะที่หลินหยุนเพิ่งเดินถึงหน้าเคาน์เตอร์นั้น กำลังเตรียมจะสอบถามพนักงานสาวหน้าเคาน์เตอร์ที่สีหน้ายิ้มแย้มว่าใครเป็นผู้รับผิดชอบที่นี่

ทันใดนั้น ก็มีเสียงกริ่งดังขึ้น ประตูหน้าลิฟต์ทางด้านซ้ายก็เปิดออก

โป้ง!

ต่อจากนั้น ก็มีของสิ่งหนึ่งกลิ้งออกมา

เมื่อมองดูให้ชัดอีกที ถึงกับเป็นคนเป็นๆคนหนึ่ง

“ยาม ยามรีบเข้ามาเร็ว!”

“หน้าเคาน์เตอร์ ยืนซื่อบื้อดูอะไรอยู่อีก รีบแจ้งตำรวจเร็ว”

นั่นคือชายวัยกลางคนอายุราวสามสิบต้นๆ มีพุงเล็กน้อย สวมแว่นสายตา ท่าทางแลดูสุภาพเรียบร้อยมาก