จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 668

หลินหยุนมองไปที่เจี่ยงหลินหลิน ทันใดนั้นก็ถามขึ้นว่า “ถ้าให้เธอช่วยฉันดูแลตระกูลเจี่ยง เธอเต็มใจไหม?”

เจี่ยงหลินหลินตกตะลึง และมองไปที่หลินหยุนอย่างเหลือเชื่อ

หลังจากสถานการณ์เปลี่ยนแปลงครั้งนี้ เจี่ยงหลินหลินมีความเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น

เธอรู้ว่าหลินหยุนไม่ได้ล้อเล่นกับเธอ หลินหยุนต้องการให้เธอมาดูแลตระกูลเจี่ยงจริงๆ

เจี่ยงหลินหลินพูดด้วยใบหน้าที่จริงจัง “ถ้าคุณวางใจที่จะมอบตระกูลเจี่ยงให้ฉันดูแล ฉันย่อมเต็มใจ”

เรื่องในครั้งนี้ ทำให้เจี่ยงหลินหลินเข้าใจว่า เมื่อสูญเสียพลังอำนาจ มันก็ด้อยค่าจนแม้แต่สุนัขก็เทียบไม่ได้

อย่างน้อยที่สุด ก็ไม่มีใครไปทรมานสุนัข แต่ว่า มีสัตว์เดรัจฉานมากมาย ที่ชอบทรมานผู้หญิงคนหนึ่ง!

หลินหยุนไม่มีอะไรต้องกังวล ประสบการณ์ของเจี่ยงหลินหลิน แม้จะไม่ทำให้เธอเกลียดชังตระกูลเจี่ยงจนเข้ากระดูกดำ แต่จะทำให้เธอไม่มีความรู้สึกดีๆให้กับตระกูลเจี่ยงอีกต่อไป

ดังนั้น เจี่ยงหลินหลินในตอนนี้ ไม่ใช่คนของตระกูลเจี่ยงอีกต่อไป

ยิ่งไปกว่านั้น หลินหยุนเชื่อว่า เจี่ยงหลินหลินจะไม่กล้าทรยศเขาอย่างแน่นอน

หากผ่านประสบการณ์สิ่งต่างๆมากมาย ถ้าเจี่ยงหลินหลินยังมีจิตใจอกุศล ถ้าเช่นนั้นเธอไม่ใช่คนฉลาด แต่โง่เขลา

“ฉันเชื่อเธอ” หลินหยุนพูดเบาๆ

เจี่ยงหลินหลินส่ายหัว “นายเชื่อฉันยังไม่เพียงพอ ถ้านยจากไปแล้ว ฉันไม่สามารถควบคุมคนเหล่านั้น และบางทีฉันอาจจะถูกพวกเขาทำร้ายอีก”

หลินหยุนพูดว่า “เธอวางใจ ฉันจะให้ ปรมาจารย์ชิงอยู่ที่นี่คอยช่วยเหลือเธอ”

เจี่ยงหลินหลินพยักหน้า”ตกลง มีปรมาจารย์ชิงอยู่ด้วย ฉันสามารถช่วยนายควบคุมดูแลตระกูลเจี่ยง”

ปรมาจารย์ชิงท่านนั้นยังไม่กล้าจากไป ไม่ได้รับอนุญาตจากหลินหยุน เขายังคงรออยู่ที่บ้านตระกูลเจี่ยง

ความเกรงกลัวต่อปรมาจารย์สำหรับคนทั่วไปนั้น ไม่มากเท่านักบู๊ ในฐานะที่เป็นคนในโลกบู๊เท่านั้น ที่สามารถเข้าใจได้ว่าปรมาจารย์นั้นมีพลังอำนาจขนาดไหน

หลินหยุนให้ปรมาจารย์ชิงอยู่ช่วยเจี่ยงหลินหลิน ปรมาจารย์ชิงไม่กล้าปฏิเสธแน่นอน นอกจากนี้ หลินหยุนยังช่วยเขาปรับเปลี่ยนวิธีการฝึกฝนของเขาด้วย

ยิ่งทำให้ปรมาจารย์ชิงประหลาดใจมาก และชื่นชมหลินหยุนอย่างสุดซึ้ง

หลังจากวางแผนจัดการเรียบร้อย หลินหยุนก็เรียกเจี่ยงหลินหลินไปที่ออฟฟิตเพียงลำพัง

“ในอนาคตเรื่องของตระกูลเจี่ยง เธอใช้อำนาจจัดการได้เต็มที่ และไม่จำเป็นต้องรายงานต่อฉัน”

เจี่ยงหลินหลินรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ไม่คาดคิดว่าหลินหยุนจะเชื่อใจเธอขนาดนี้

เจี่ยงหลินหลินพยักหน้า “เข้าใจแล้ว!”

หลินหยุนพูดอีกครั้ง “หากพบเจอปัญหาที่แม้แต่ปรมาจารย์ชิงยังแก้ไขไม่ได้ เธอค่อยแจ้งบอกฉัน”

“ค่ะ!” เจี่ยงหลินหลินตอบและโค้งคำนับ

หลังจากสั่งงานเรียบร้อย หลินหยุนก็เตรียมพร้อมที่จะจากไป

ยังมีเวลาอีกหนึ่งเดือนก่อนงานประจำปีของตระกูลหลิน เดือนนี้ หลินหยุนจะรวบรวมการฝึกฝนให้แน่นขึ้น เตรียมพร้อมสำหรับการสร้างตัวอ่อนยาทอง

เพียงแต่ว่า ขณะที่หลินหยุนกำลังจะกลับไปที่คฤหาสน์เย่หยาหู หลินโร่สุ่ยก็โทรหาเขา

ครั้งก่อนที่ได้พบกับหลินโร่สุ่ย หลินหยุนได้ให้หมายเลขโทรศัพท์มือถือกับเธอ

น้ำเสียงของหลินโร่สุ่ยกังวลใจ “หลินหยุน ช่วงนี้คุณว่างไหม?”

จากน้ำเสียงของหลินโร่สุ่ยหลินหยุนสามารถเดาได้ว่า เธอคงมีธุระต้องการขอความช่วยเหลือจากตัวเอง

“มี” คำตอบของหลินหยุนนั้นเรียบง่าย เช่นเดียวกับนิสัยของเขา

หลินโร่สุ่ยทำเสียงสูงเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าตื่นเต้น “ถ้าอย่างนั้นอีกสองสามวันคุณเป็นเพื่อนไปงานเลี้ยงค็อกเทลกับฉันได้ไหม?”

ราวกับว่ากังวลว่าหลินหยุนจะปฏิเสธ หลินโร่สุ่ยหลินรีบพูดเสริมว่า “เป็นงานเลี้ยงค็อกเทลชนชั้นสูงที่กลุ่มหนุ่มสาวจัดขึ้น พวกเขาไม่เคยเชิญฉันมาก่อน เพราะฉันไม่มีคุณสมบัติพอ นี่เป็นครั้งแรกที่เชิญฉัน ฉันรู้สึกกังวลเล็กน้อย”

ตามคำพูดของหลินโร่สุ่ย หลินหยุนก็เข้าใจทันที คงเป็นเพราะตัวเองให้พวกนายท่านเสี้ยงไปอุดหนุนหลินโร่สุ่ย ทำให้คนบางคนเข้าใจผิดคิดว่าหลินโร่สุ่ยรู้จักคนใหญ่คนโต

ดังนั้น จึงเริ่มให้ความสำคัญกับหลินโร่สุ่ย และจัดให้เธอเข้าแวดวงชนชั้นสูง

หากหลินหยุนเดาไม่ผิด แวดวงที่เรียกว่าชนชั้นสูงนี้ คงประกอบไปด้วยคนหนุ่มสาวที่มีความสามารถค่อนข้างสูง