จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 675

กู่หมิงซานเอามือหยิบเข็มเงินเก็บใส่กล่อง สีหน้าแปลกประหลาดเล็กน้อย

นายท่านนิ่งถามว่า “เป็นยังไงบ้าง?”

คนอื่นๆที่เหลือต่างก็มองไปยังกู่หมิงซานด้วยความอยากรู้ กำลังรอฟังคำตอบจากเขา

กู่หมิงซานพูดว่า “มีทั้งข่าวดีและข่าวร้าย!”

“ข่าวดีก็คือ โรคของท่านไม่ใช่โรคกล้ามเนื้ออ่อนแรง”

“ข่าวร้ายก็คือโรคของท่าน ฉันไม่สามารถรักษาให้หายได้”

หลิ่วหยวนถามด้วยความไม่เข้าใจว่า “อาจารย์ครับ อาการโรคของเขาคล้ายกับโรคกล้ามเนื้ออ่อนแรงถึงแปดสิบเปอร์เซ็นต์เลยนะ ทำไมท่านถึงมั่นใจว่าไม่ใช่โรคกล้ามเนื้ออ่อนแรงล่ะ”

กู่หมิงซานพูดว่า “ตามหลักการแล้ว เมื่อมีอาการคล้ายคลึงกันเกินหกสิบเปอร์เซ็นต์แล้วละก็ โดยทั่วไปก็สามารถมั่นใจได้แล้ว แต่ว่านั่นเป็นเพียงแค่หลักการเท่านั้นเอง ไม่ใช่การตัดสินที่แม่นยำได้มาตรฐาน”

“โรคของนายท่านนิ่งนั้น เป็นมาหลายปีแล้ว ถ้าหากเป็นโรคกล้ามเนื้ออ่อนแรงจริง ตอนนี้ก็น่าจะถึงขั้นระยะท้ายแล้ว แต่ว่าร่างกายของนายท่านนิ่ง บางครั้งก็ยังมีความสามารถในการเคลื่อนไหวได้”

“อาศัยแค่ประเด็นนี้ ก็สามารถตัดสินได้ว่า โรคของนายท่านนิ่งไม่ใช่โรคกล้ามเนื้ออ่อนแรงแล้ว”

หลิ่วหยวนพยักหน้า “น้อมรับคำสั่งสอน”

นิ่งเฟิ่งเซียนถามว่า “คุณกู่ครับ ในเมื่ออาการโรคของพ่อผมไม่ใช่โรคกล้ามเนื้ออ่อนแรงแล้ว งั้นท่านสามารถดูออกไหมว่ามันเป็นโรคอะไรกันแน่?”

กู่หมิงซานครุ่นคิดสักครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า “ตามความเห็นของผมแล้ว โรคของนายท่านนิ่ง น่าจะเกิดจากเชื้อโรคบางชนิดครับ”

“แต่ว่า นี่เป็นเพียงแต่การสันนิษฐานเท่านั้น หลังจากนั้นฉันยังต้องตรวจเช็กอีกที จึงจะสามารถแน่ใจว่าใช่หรือไม่”

นิ่งเฟิ่งเซียนก็อึ้งไปเล็กน้อย แล้วพูดว่า “ผลการวินิจฉัยของคุณกับหมอเทพหลินถึงกับ เหมือนกันทุกอย่างเลย”

สีหน้ากู่หมิงซานแสดงออกถึงความแปลกใจ “หมอเทพหลิน? เขาอยู่ไหนล่ะ? เขาก็สามารถดูออกว่าโรคของนายท่านนิ่งเกิดจากการติดเชื้อด้วยเหรอ?”

นิ่งเฟิ่งเซียนพยักหน้า “ถูกต้อง เขาพูดอย่างมั่นใจว่าโรคของพ่อผมเกิดจากการติดเชื้อ”

กู่หมิงซานสีหน้าแสดงออกถึงมีความสนใจอย่างยิ่ง “เจ้าบ้านนิ่งครับ แล้วหมอเทพหลินคนนี้อยู่ไหนล่ะ ถึงกับมีความรู้ดีขนาดนี้ ฉันอยากจะพบหน้าเขาสักครั้ง ถ้าหากพวกเราสามารถจะร่วมศึกษาวิเคราะห์ด้วยกัน อาจไม่แน่จะสามารถรักษาโรคของนายท่านนิ่ง ให้หายขาดก็ได้”

นิ่งเฟิ่งเซียนก็เงียบสงบนิ่ง

หลิ่วหยวนที่ยืนอยู่ด้านข้าง ก็รู้สึกละอายใจจนหน้าแดงไปหมด

นิ่งโหย่วฉายราวกับเด็กที่ทำความผิดแล้วถูกจับได้ ก็ก้มหน้าลง ไม่รู้ว่าจะเอามือทั้งสองข้างไปไว้ที่ไหนดี

นิ่งโหย่วหรงพูดว่า “หมอเทพกู่คะ คุณยังไม่ได้ตรวจเช็กร่างกายของปู่ฉันไม่ใช่เหรอ? อาจไม่แน่คุณสามารถรักษาโรคของปู่ฉันให้หายขาดก็ได้นะ?”

กู่หมิงซานมองไปยังนายท่านนิ่ง แล้วพูดว่า “งั้นฉันขอลองดูก่อนนะ!”

กู่หมิงซานหยิบขวดแก้วที่ทำด้วยหยกเล็กๆใบหนึ่งออกมา หลังจากนั้นก็พูดว่า “ฉันต้องการเจาะเลือดของคนป่วยออกมาหนึ่งหยด”

นายท่านนิ่งก็ยื่นมือออกมา พูดอย่างให้ความร่วมมือว่า “เชิญหมอเทพตามสบาย”

กู่หมิงซานหยิบเข็มเงินออกมาหนึ่งเล่ม หลังจากทำการฆ่าเชื้อแล้ว ก็แทงลงไปบนมือของนายท่านนิ่งหนึ่งครั้ง

เลือดสดๆหนึ่งหยดก็ไหลมาตามเข็มเงินนั้น หยดลงไปในขวดแก้วหยก

กู่หมิงซานหยิบยาออกมาหนึ่งเม็ด วางลงไปในขวดแก้วหยก

เลือดหยดหนึ่งตามเข็มเงินและหยดลงในขวดหยก

กู่หมิงซานหยิบยาเม็ดและใส่ลงในขวดหยก

“รอสักครู่ เดี๋ยวก็รู้ผลแล้ว”

ผ่านไปราวประมาณครึ่งชั่วโมง กู่หมิงซานก็พูดว่า “ได้แล้วครับ”

พูดจบ ก็หยิบขวดแก้วหยกใบนั้นขึ้นมา เทคว่ำลงไปบนจานกระจกแก้วใสใบหนึ่ง

เลือดหนึ่งหยดที่อยู่ในนั้น ตอนนี้ถึงกับเพิ่มขึ้นมาหลายสิบเท่าตัว กลายเป็นของเหลวสีแดงคล้ำกองเล็กๆกองหนึ่ง

กู่หมิงซานก็ปิดจานกระจกแก้วใสจนสนิท แล้วพูดว่า “พวกคุณสังเกตดูให้ดีๆ หลังจากที่ฉันใช้ยาทิพย์เร่งเกิดแล้ว เชื้อโรคพวกนั้นก็เพิ่มขึ้นมากหลายเท่าตัว จนสามารถมองเห็น ร่องรอยการเคลื่อนไหวของพวกมันได้”

พวกเขาก็เข้าไปมุงดูจานกระจกแก้วใสที่ปิดฝาไว้นั้น เห็นของเหลวสีแดงคล้ำกองนั้น มีการเคลื่อนไหวของเชื้อโรคจริงๆ

แต่ว่า ถ้าไม่สังเกตดูให้ละเอียด ก็จะไม่สามารถเห็นได้เลย

“จานแก้วใสใบนี้ไม่มีอากาศเข้าไปได้เลย ยาทิพย์เร่งเกิดของฉันปรุ่งขึ้นจากยาสูตรพิเศษ สามารถเร่งการเจริญเติบโตของเชื้อโรคในเลือดได้เป็นอย่างดี”

“ดังนั้น เพียงแค่นี้ก็สามารถเห็นชัดได้ว่าเชื้อโรคในเลือดนั้นมีร่องรอยการเคลื่อนไหวเกิดขึ้น”

นายท่านนิ่งถามว่า “ความหมายของหมอเทพกู่คือ เป็นเพราะเชื้อโรคพวกนี้ ทำให้ฉันสูญเสียความสามารถเคลื่อนไหวมาเป็นเวลานานเหรอ?”

นิ่งโหย่วฉายสีหน้ากลัดกลุ้ม เขาเป็นคนที่ไล่หลินหยุนออกไปเอง อีกทั้งยังพูดจาน่าเกลียดขนาดนั้นออกมา เป็นไปได้ยังไงที่จะไปเชิญหลินหยุนให้กลับมาอีกล่ะ?”

หลิ่วหยวนก็รู้สึกรับไม่ได้กับผลสรุปนี้ อย่างน้อยในการไล่หลินหยุนไปนั้น เขาก็มีส่วนร่วมด้วย

“อาจารย์ครับ แม้แต่ท่านยังไม่สามารถรักษาโรคให้หายได้เลย แล้วหมอเทพหลินคนนั้นจะทำได้เหรอ? อีกทั้งเขาก็เป็นเพียงแค่เจ้าเด็กน้อยที่อายุเพียงยี่สิบต้นๆเท่านั้นเอง! จะมีปัญญาทำได้เหรอ?”

กู่หมิงซานถามด้วยสีหน้าแตกตื่นว่า “แกบอกว่าหมอเทพหลินคนนั้นอายุเพียงแค่ยี่สิบต้นๆเองเหรอ?”

“ถ้าหากอายุเพียงเท่านี้ ก็สามารถวินิจฉัยโรคของนายท่านนิ่งออกแล้ว งั้นหมอเทพหลินคนนี้คงไม่ใช่ธรรมดาอย่างแน่นอน”

“เจ้าบ้านนิ่งครับ หมอทุกคนย่อมมีจิตใจเมตตาในการรักษาคนป่วย ไม่ว่าระหว่างพวกคุณกับหมอเทพหลินเคยมีเรื่องอะไรที่บาดหมางก็ตาม ขอเพียงพวกคุณไปเชิญเขาด้วยความจริงใจ ฉันเชื่อว่าเขาจะต้องกลับมารักษาโรคให้กับนายท่านนิ่งอย่างแน่นอน”

นิ่งเฟิ่งเซียนถอนหายใจอย่างไม่มีทางเลือก “ขอบคุณสำหรับคำสั่งสอนของคุณกู่ ผมรู้แล้วว่าควรจะทำยังไง”

กู่หมิงซานพูดว่า “ถ้าหากเจ้าบ้านนิ่งเชิญหมอเทพหลินคนนั้นมาได้แล้ว ก็ช่วยแจ้งฉันหน่อยนะ ฉันก็อยากเห็นหมอเทพหลินคนนั้นแสดงฝีไม้ลายมือในการรักษายังไง จึงสามารถรักษาอาการป่วยของนายท่านนิ่งให้หายขาดได้”

“คุณกู่วางใจเถอะ ถ้าหากสามารถเชิญหมอเทพหลินมาได้แล้วล่ะก็ ผมจะต้องแจ้งคุณอย่างแน่นอน” นิ่งเฟิ่งเซียนพูดอย่างขึงขัง

หลังจากที่กู่หมิงซานและหลิ่วหยวนกลับไปแล้ว สีหน้าของนิ่งเฟิ่งเซียนบูดบึ้งเล็กน้อย

นิ่งโหย่วฉายยืนอยู่ด้านข้าง ก้มหน้าลง ไม่พูดอะไรแม้แต่คำเดียว

นิ่งโหย่วหรงก็ยังคงนั่งอยู่อีกด้านหนึ่งด้วยสีหน้าที่เรียบเฉยเช่นเดิม ดูราวกับว่าไม่มีเรื่องอะไรที่สามารถมารบกวนจิตใจอันสงบของเธอได้เลย

“โหย่วหรง ไปโทรศัพท์หาอาหวางของลูก เชิญเขาเข้ามาหาหน่อย!” นิ่งเฟิ่งเซียนพูดด้วยน้ำเสียงเข้มงวด

“ได้ค่ะ” นิ่งโหย่วหรงก็หันหลังแล้วเดินออกไปนอกห้อง

สายตาของนิ่งเฟิ่งเซียน ก็มองไปยังนิ่งโหย่วฉาย

นิ่งโหย่วฉายรีบสารภาพผิด “พ่อครับ ลูกผิดไปแล้วครับ!”

นิ่งเฟิ่งเซียนไม่ได้กล่าวตำหนิเขา แต่กลับพูดด้วยเสียงเคร่งขรึมว่า “ลูกต้องหาโอกาสไปขอโทษหมอเทพหลินด้วย ไม่ว่ายังไงก็ต้องทำให้เขาให้อภัยลูกให้ได้”

นิ่งโหย่วฉายสีหน้าลำบากใจ แต่ว่า ก็ไม่กล้าตอบโต้ อีกทั้งการที่จะสามารถรักษาโรคของนายท่านนิ่งให้หายขาดได้หรือไม่นั้น ก็ขึ้นอยู่กับหมอเทพหลินเพียงคนเดียวเท่านั้น

“วางใจเถอะครับ ลูกจะต้องขอร้องให้หมอเทพหลินยกโทษให้ได้!” นิ่งโหย่วฉายให้คำมั่นสัญญาอย่างเป็นมั่นเป็นเหมาะ