จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 681

หลินโล่เฉินตื่นตะลึงขึ้นเล็กน้อย ก่อนหน้านี้หลินโร่สุ่ยไม่กล้าที่จะถกเถียงกับเขาอย่างเด็ดขาด

“โร่สุ่ย ถ้าหากคุณชายหลิ่วไม่ยอมที่จะทำตามสัญญาเดิมพัน พวกคุณจะทำอะไรเขาได้ล่ะ? ”

การที่หลินโล่เฉินย้อนถามกลับ เหมือนเป็นการข่มขู่เบา ๆ

รวมถึงท่าทางที่เหยียดหยาม ก็เหมือนเป็นการดูถูกหลินหยุนเช่นกัน

เหมือนกำลังพูดว่า: “ต่อให้หลิ่วจื่อเฉิงเล่นลูกไม้หน้าด้าน เธอกับหลินหยุนจะไปทำอะไรเขาได้? ”

สายตาของหลินโร่สุ่ย แสดงอาการที่ตื่นตระหนกอย่างมาก: “หลินโล่เฉิน ฉันคิดไม่ถึงจริง ๆ ว่า คำพูดแบบนี้จะออกมาจากปากของนายได้! ”

“ดูเหมือนว่า นายกับพี่สาวของฉัน จะเป็นคนประเภทเดียวกัน! ”

หลิ่วจื่อเฉิงกระหยิ่มยิ้มย่อง แล้วแสดงความคารวะต่อหลินโล่เฉินและพูดขึ้นว่า: “คุณชายหลินน้ำใจในครั้งนี้หลิ่วจื่อเฉิงได้จดจำเอาไว้แล้ว! ”

หลินโล่เฉินยิ้มขึ้นเล็กน้อย: “คุณชายหลิ่วเกรงใจเกินไปแล้ว”

หลิ่วจื่อเฉิงมองไปที่หลินหยุนอย่างเหยียดหยาม: “ฮึ ไอ้คนไม่ได้เรื่อง ลำพังแค่นายคู่ควรถึงขนาดจะต้องให้ข้าทำตามสัญญาเดิมพันด้วยงั้นเหรอ? ฝันไปเถอะ! ”

จากนั้น สายตาของหลิ่วจื่อเฉิง ก็หันมองไปที่ร่างของหลินโร่สุ่ย โดยแฝงไปด้วยความก้าวร้าวอย่างรุนแรง: “หลินโร่สุ่ย รออยู่ที่บ้านนะ อีกไม่นาน คุณก็จะกลายเป็นผู้หญิงของฉัน! ”

ที่จริงแล้วหลินโร่สุ่ยมีหน้าตาที่สวยงาม ถ้าหากไม่ใช่เพราะฉายาชื่อเรียกของเธอที่ว่าไอ้คนไม่ได้เรื่องได้ราวนั้น เธอคงจะเป็นที่ชื่นชอบของผู้ชายมากกว่าหลินโร่หลันเสียอีก

“ตามนี้แล้วกัน พี่หลิน ฉันขอตัวไปก่อน! ” หลิ่วจื่อเฉิงผิวปาก แล้วเดินจากไปด้วยความกระหยิ่ม ยิ้มย่อง

“ใครอนุญาตให้นายไป” หลินหยุนพูดขึ้นอย่างเฉยชา โดยที่ไม่ได้แสดงท่าทางอะไร แต่ กลับทำให้รู้สึกถึงความหวาดผวา

หลิ่วจื่อเฉิงหันกลับมา เอียงศีรษะมองไปที่หลินหยุน ยิ้มเยาะและพูดขึ้นอย่างเหยียดหยาม: “ไอ้หนุ่มน้อย หากข้าจะไปนายจะสามารถขัดขวางข้าได้อย่างนั้นเหรอ? ”

“นอกจากนี้ ต่อให้ข้าไม่ไปไหน แล้วนายจะสามารถทำอะไรข้าได้ล่ะ? ”

หลินหยุนพูดขึ้นว่า: “อยากจะไปก็ไปได้ แต่ต้องกลิ้งไปเท่านั้น”

หลิ่วจื่อเฉิงสีหน้าเปลี่ยนไปทันที และพูดขึ้นด้วยสีหน้าที่หม่นหมอง: “ไอ้หนุ่มน้อย นายกำลัง ท้าทายขีดความอดทนของข้าอยู่! ”

“อย่านึกว่าที่นี่คือคลับเทียนหยา แล้วข้าไม่กล้าที่จะลงมือจัดการนาย! ”

ด้านข้าง คนของตระกูลหลินยิ้มเยาะ ดีอกดีใจที่เห็นคนอื่นตกทุกข์ได้ยาก

หลินเห้ายิ้มเยาะและพูดขึ้นว่า: “หลินหยุนไอ้หนุ่มนี้ช่างหาเรื่องให้ตนเองอับอายขายหน้าเสียจริง ทำให้หลิ่วจื่อเฉิงโมโห เขาคงจะต้องลำบากเป็นแน่! ”

“ผู้มีอิทธิพลอย่างตระกูลหลิ่ว ไม่ใช่ว่าบอดี้การ์ดเฝ้าประตูอย่างเขาจะสามารถไปยั่วยุหาเรื่องได้! ”

หลินเชี่ยนยิ้มเยาะและก็พูดขึ้นว่า: “ถูกต้อง ต่อให้แม่บุญธรรมคนนั้นของเขา ก็ไม่แน่ว่าจะยอมไปล่วงเกินตระกูลหลิ่วเพื่อเขาหรือไม่! ”

เวลานี้ พลันก็มีเสียงดังขึ้นมาจากกลุ่มคน: “หลิ่วจื่อเฉิง นี่ตกลงว่านายแพ้การวางเดิมพันแล้วหรือว่าคิดที่จะเล่นลูกไม้กันแน่? ”

“ตอนนี้นายมีความสามารถเท่านี้เองใช่ไหม? ”

ยังมีคนกล้าที่จะดุด่าหลิ่วจื่อเฉิงด้วย!

คนผู้นี้คือใคร? ไม่กลัวว่าจะไปล่วงเกินตระกูลหลิ่วงั้นเหรอ?

ทันใดนั้นสายตาของทุกคนก็จ้องมองไปยังทิศทางที่เสียงดังขึ้นมา

ชายหนุ่มคนหนึ่งที่มีหน้าตาหล่อเหลาสวยงามมากกว่าผู้หญิง เดินออกมาจากกลุ่มคนด้วยสีหน้าท่าทางที่หยิ่งผยอง มาหยุดอยู่ที่เบื้องหน้าของหลิ่วจื่อเฉิง

“นี่คือ คุณชายนิ่ง! ”

“โอ้พระเจ้า ใช่คุณชายนิ่งจริง ๆ ด้วย คุณชายนิ่งมาตั้งแต่เมื่อไหร่! ”

พวกคุณชายลูกเศรษฐีทั้งหลายต่างก็ตื่นเต้นดีใจกันขึ้น

คนผู้นี้คือคุณชายนิ่ง คุณชายใหญ่ตระกูลนิ่งแห่งเมืองหลวง

แต่ว่า นิ่งโหย่วหรงไม่ได้ตามมาด้วย

ใบหน้าของหลินโร่สุ่ยก็แสดงความตื่นเต้นออกมา กระซิบกับหลินหยุนว่า: “ใช่คุณชายนิ่งจริง ๆ! และไม่รู้ว่าหญิงสาวสวยอันดับหนึ่งแห่งเมืองหลวงมาด้วยหรือไม่? ”

หลินโล่เฉินก็ตะลึงขึ้นเล็กน้อย: “คุณชายโห้แห่งคลับเทียนหยาเก่งกาจมีความสามารถจริง ๆ ขนาดคุณชายตระกูลนิ่งแห่งเมืองหลวงก็ยังสามารถที่จะเชิญมาได้! ”

ในใจของหลินโล่เฉิน เกิดความเกรงกลัว ต่อคุณชายโห้แห่งคลับเทียนหยาขึ้นมาบ้างแล้ว

แม้ว่าตระกูลนิ่งจะด้อยกว่าวงศ์ตระกูลใหญ่ทั้งสี่อยู่บ้าง แต่ว่า อย่างน้อยก็เป็นวงศ์ตระกูลแถวหน้าของเมืองหลวง ซึ่งเมื่อเทียบอิทธิพลอำนาจกับพวกตระกูลลูกเศรษฐีเหล่านี้แล้ว ก็ถือว่าเหนือกว่าเป็นอย่างมากเลยทีเดียว

อย่างตระกูลหลินแห่งอูซูนี้ เมื่อเทียบกับตระกูลนิ่งแล้ว ก็ด้อยกว่ากันลิบลับ

แม้ว่าตระกูลอีแห่งเจียงหนาน เมื่อเทียบกับตระกูลนิ่ง ก็ยังด้อยกว่าอยู่หนึ่งระดับ