จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 691

ผู้คนตระกูลหลินทั้งหลายเดิมทีก็อาศัยเรื่องที่หวางซูเฟินไม่มีลูกมาโจมตีเธอ แต่ตอนนี้ ข้อบกพร่องจุดเดียวที่มีอยู่นี้ก็ไม่มีเหลืออีกแล้ว

ทุกคนในตระกูลหลิน ก็หาข้ออ้างอะไรที่จะมาโจมตีหวางซูเฟินไม่ได้อีกต่อไปแล้ว

หลินหยุนยืนอยู่ตรงหน้าหวางซูเฟิน แล้วหันหน้ากลับมากวาดสายตามองไปยังผู้คน ทั้งหลายด้วยสายตาที่เรียบเฉย

“เมื่อกี้ผมเคยพูดไว้ว่า ถ้าหากผมต้องการจะกลับเข้ามาในตระกูลหลินละก็ พวกคุณใครก็ไม่สามารถที่จะขัดขวางฉันได้ทั้งนั้น”

น้ำเสียงของหลินหยุนเรียบเฉย แต่ว่าเมื่อทุกคนได้ยินแล้ว กลับดูเหมือนเป็นการเสียดสีที่ทิ่มแทงลึกเข้าไปในหัวใจ

หลินเห้ากัดฟันไว้แน่น แอบกำหมัดแล้วด่าทอว่า “น่าแค้นใจจริงๆ เดิมทีเกือบจะขัดขวางไม่ให้เจ้าเด็กนี่เข้ามาในตระกูลหลินได้สำเร็จแล้วเชียว คิดไม่ถึงว่าเขาถึงกับพลิกเกมกลับมาได้!”

หลินเห้าก็รู้สึกตกใจเล็กน้อย “คิดไม่ถึงเลยจริงๆ เขาถึงกับเป็นลูกชายแท้ๆของคุณอาสาม!”

“ตระกูลหลินมีลูกหลานแบบนี้เพิ่มขึ้นอีกหนึ่งคน นับว่าเป็นความโชคร้ายของตระกูลจริงๆเลย!”

สีหน้าหลินโร่หลันก็รู้สึกประหลาดใจ “เขาถึงกับเป็นลูกชายแท้ๆในไส้ของคุณป้าหวางเชียว!”

“มันเป็นอย่างนี้ได้ยังไง!”

เมื่อหลินโร่หลันคิดถึงว่าทีหลังจะต้องมานับญาติกับคนที่ยโสโอหังอย่างนี้แล้ว ในใจก็รู้สึกขยะแขยง

“หวังว่าแกอย่าทำให้ตระกูลหลินเดือดร้อนก็แล้วกัน ไม่เช่นนั้นแล้ว ฉันจะไม่ปล่อยแกแน่!”

พวกสวี่เหม่ยเย้นและหานเจียวเจียว สีหน้าเต็มไปด้วยความโกรธและไม่พอใจ

“ทำไมถึงเป็นอย่างนี้ล่ะ? เจ้าเด็กนี่ถึงกับกลายเป็นลูกชายแท้ๆของหวางซูเฟินไปได้!”

“ฮื่อ ต่อให้หาลูกชายในไส้เจอแล้วจะทำอะไรได้ล่ะ? เจ้าเด็กที่เหิมเกริมแบบนี้ ต่อไปก็คงเป็นได้แค่ลูกล้างผลาญตระกูลเท่านั้นแหละ”

“พูดถูกต้อง ฉันว่าเจ้าเด็กนี่เป็นคนที่สวรรค์ส่งมาทำลายล้างบริษัท ตงหวาง กรุ๊ปแน่เลย!”

“น่าขำที่ว่าหวางซูเฟินยังปลาบปลื้มดีใจที่ได้หาลูกชายเจอแล้ว อีกไม่นานเธอจะต้องเสียใจภายหลังอย่างแน่นอน”

หลินซื่อเฉิงหัวเราะฮาๆ พูดด้วยเสียงดังกังวานว่า “ที่แท้เป็นอย่างนี้นี่เอง!”

“ตงหัว ซูเฟิน ขอแสดงความยินดีด้วยที่พวกนายทั้งสองได้พบกับลูกชายตัวเองแล้ว!”

“ตระกูลหลินเรา ต่อจากนี้ไปก็ได้เด็กหนุ่มที่เก่งกล้าสามารถเพิ่มมาอีกหนึ่งคนแล้ว!”

หลินตงหัวและหวางซูเฟินก็รู้สึกดีใจมาก คำพูดของหลินซื่อเฉิงนี้ก็เท่ากับว่าได้ยอมรับฐานะของหลินหยุนแล้ว

ทั้งสองคนก็รีบโค้งตัวไหว้ขอบคุณ “ขอบคุณคุณพ่อมาก!”

หลินตงหัวมองไปยังหลินหยุน พูดด้วยเสียงเข้มงวดว่า “หลินหยุน ยังไม่รีบขอบคุณคุณปู่ลูกอีก!”

หลินหยุนก้าวเดินออกไปข้างหน้าหนึ่งก้าว โค้งตัวคำนับไหว้ขอบคุณแล้วพูดว่า “ขอบคุณคุณปู่มากครับ!”

“ดีๆ ดีจริงๆเลย!” ในใจของหลินซื่อเฉิงรู้สึกปลาบปลื้มยินดี ในฐานะที่เขาเป็นเจ้าบ้านตระกูลหลิน แม้แต่เรื่องแต่งงานของลูกชายตัวเองก็ยังไม่สามารถปกป้องไว้ได้ นายท่านก็รู้สึกผิดต่อหลินตงหัวและหวางซูเฟินมาโดยตลอด

เมื่อครู่นี้ถ้าไม่ใช่เพราะทุกคนต่างก็คัดค้านละก็ เขาก็เตรียมที่จะตอบตกลงรับหลินหยุนเข้าตระกูลหลินไปแล้ว จะได้ให้หลินตงหัวสองคนสามีภรรยามีผู้สืบสกุลเสียที

แต่ว่า ถึงแม้เขาเป็นถึงเจ้าบ้านตระกูลหลินก็ตาม ก็ไม่สามารถที่จะตัดสินใจโดยพลการเช่นกัน

คราวนี้ทุกอย่างก็ลงเอยดีแล้ว หลินหยุนเป็นสายเลือดตระกูลหลิน ต่อให้ไม่ดียังไงก็ยังเป็นคนตระกูลหลิน นี่เป็นความจริงที่ปฏิเสธไม่ได้

นายท่านผู้อาวุโสทั้งหลายที่เหลือ สีหน้าต่างก็แตกต่างกันไป ถึงแม้ความคิดจะไม่เหมือนกันเลยทีเดียว แต่มีอยู่อย่างเดียวที่เหมือนกันก็คือ สีหน้ารังเกียจเดียดฉันท์ที่มีต่อหลินหยุน

หลินโร่สุ่ยกลับพูดด้วยความดีใจอย่างมากว่า “พี่หลินหยุน ยินดีด้วยค่ะ! คิดไม่ถึงจริงเลยว่า คุณถึงกับเป็นคนของตระกูลหลินพวกเราจริงๆแล้ว!”

หลินโร่หลันทำตาถลนใส่หลินโร่สุ่ย สายตาแฝงด้วยความหมายห้ามปราม แต่ว่า หลินโร่สุ่ยกลับไม่สนใจอะไรเลย

หลินหยุนพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ต่อไปคุณก็เป็นน้องสาวที่แท้จริงของฉันแล้ว”

หลินซื่อเฉิงมองไปยังหลินตงหัวแล้วพูดว่า “ตงหัว ครอบครัวพวกนายเพิ่งจะได้พบหน้ากันเมื่อกี้นี้เอง ถ้าหากมีเรื่องอะไรอยากจะคุยกันละก็ ฉันอนุญาตให้เวลาพวกนายพูดคุยกันหนึ่งชั่วโมง ตอนนี้ก็เริ่มไปกันได้แล้วล่ะ!”

หลินตงหัวดีใจมาก เขามีเรื่องอยากจะถามหลินหยุนมากมายจริงๆ

“ขอบคุณมากครับ คุณพ่อ!”

แต่ว่า หานเจียวเจียวพูดขึ้นมาอย่างกะทันหันว่า “รอเดี๋ยว!”