จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 704

สัญญาในปีนั้น?

หมายความว่าไง?

ทุกคนในตระกูลหลินดูงุนงง

“ฉันพูดไปนานแล้วว่า หวางซูเฟินมีความสัมพันธ์กับเจ้าบ้านนิ่งคนนี้ และมันก็เป็นเรื่องจริง!”

“แต่ว่าหวางซูเฟินกับเจ้าบ้านนิ่ง เคยสัญญาอะไรกันไว้?”

“ในเมื่อเจ้าบ้านตระกูลนิ่งได้เดินทางมาหลายพันกิโลมาที่บ้านเก่าตระกูลหลินเพื่อทำตามคำสัญญา ดูเหมือนว่าคำสัญญานี้จะต้องไม่ธรรมดา”

แม้แต่หลินตงหัวยังดูงงๆ ข้อตกลงนี้ เขาไม่รู้ด้วยซ้ำ

ใบหน้าของหวางซูเฟินดูแปลกไปเล็กน้อย สายตามองไปที่นิ่งโหย่วหรงที่มีใบหน้าสวยงามจนไม่มีใครเทียบได้และครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง และเห็นว่านิ่งโหย่วหรงนั้นกลัวจนขนลุก

นิ่งโหย่วหรงรู้สึกว่า สายตาที่หวางซูเฟินมองเธอ มีการตรวจสอบ มีความสงสัย และความอิจฉาเล็กน้อย เหมือนกับสายตาของแม่ยายที่มองดูลูกสะใภ้ของเธอ

หลินหยุนก็ตกตะลึงเล็กน้อย เขาคาดไม่ถึงว่า นิ่งเฟิ่งเซียนจะมาไม้นี้

ด้วยรูปลักษณ์ของนิ่งโหย่วหรง เชื่อว่าไม่มีผู้ชายคนไหนในโลกนี้สามารถปฏิเสธได้

ด้วยวิธีนี้ หลินหยุนจะกลายเป็นคนของตระกูลนิ่งไปส่วนหนึ่ง เพื่อรักษาอาการป่วยของนายท่านนิ่ง และไม่สามารถปฏิเสธได้

แม้แต่ค่ารักษาตระกูลนิ่งก็ประหยัดได้ด้วย

หวางซูเฟินมองไปที่นิ่งเฟิ่งเซียน ใบหน้าเริ่มสงบลง “โหย่วหรงเห็นด้วยหรือไม่?”

นิ่งเฟิ่งเซียนพูดอย่างเด็ดขาด “คำสั่งของพ่อแม่ เธอไม่เห็นด้วยไม่ได้”

หวางซูเฟินกลอกตา “ตอนนี้มันสมัยไหนแล้ว วิธีของเธอแบบนั้นมันล้าสมัยไปนานแล้ว ตอนนี้ต้องได้รับความยินยอมจากลูกถึงจะได้”

เมื่อได้ฟังหวางซูเฟินและนิ่งเฟิ่งเซียนพูดมีลับลมคมใน ทุกคนในตระกูลหลินก็กังวลใจมาก

“สถานการณ์เป็นอย่างไร? สัญญาข้อตกลงของพวกเขาคืออะไร?”

นิ่งโหย่วกับนิ่งโหย่วหรง ก็มีข้อสงสัย และไม่เข้าใจความหมายของนิ่งเฟิ่งเซียน

“คุณพ่อ ช่วยอธิบายให้ชัดเจนหน่อยได้ไหม? ตระกูลของพวกเรากับเธอมีสัญญาข้อตกลงอะไรกัน” นิ่งโหยวฉายอดไม่ได้ที่จะถาม

นิ่งเฟิ่งเซียนมองนิ่งโหย่วหรงที่กำลังมองมาที่เขา แล้วพูดอย่างเคร่งขรึม “ฉันกับป้าหวางของพวกเธอ เป็นเพื่อนรักกันตั้งแต่ในวัยเด็ก ตอนนั้น พวกเราได้สัญญากันไว้ “

“ถ้าลูกคนแรกของทั้งสองฝ่าย เป็นเพศเดียวกัน ก็ให้เป็นพี่ชายและน้องชายหรือพี่สาวน้องสาวกัน ถ้าต่างเพศ ก็ให้เป็นสามีภรรยากัน”

“ดังนั้น อันที่จริงโหย่วหรงก็เป็นคู่หมั้นของหลินหยุน!”

พูดจบ ในสถานที่ต่างเงียบสงบ!

ทั่วห้องโถง เงียบสงบมาก แม้แต่เสียงเข็มตกลงพื้นยังได้ยิน แม้แต่เสียงหายใจอันแผ่วเบาก็ยังได้ยิน

หลังจากนั้นไม่กี่วินาที ห้องรับแขกทั้งหมดก็มีเสียงดังกระหึ่ม

“ว้าว! ฉันได้ยินไม่ผิดใช่ไหม! หญิงงามอันดับหนึ่งในเมืองหลวงคือคู่หมั้นของไอ้หนุ่มหลินหยุน!”

“โอ้สวรรค์ รีบปล่อยสายฟ้าผ่ามา ผ่าฉันให้ตายเลย! นางในฝันที่สวยงามขนาดนี้ ที่แท้ก็คือคู่หมั้นไอ้หนุ่มหลินหยุนคนนั้น!”

“ไอ้หนุ่มหลินหยุน ในชาติที่แล้วได้ทำเรื่องดีๆอะไรไว้ ถึงได้นางในฝันมาเป็นคู่หมั้นฟรีๆเช่นนี้!”

สามชั่วอายุคนในตระกูลหลิน บ่นกัน โดยเฉพาะผู้ชายเหล่านั้น โกรธจนอยากพุ่งไปข้างหน้า เพื่อบีบคอหลินหยุนจนตาย แล้วยึดครองนิ่งโหย่วหรง

หลินเหลยนิ่งอึ้งแล้วมองไปที่หลินเห้า และพูดติดอ่าง “เห้า พี่เห้า ฉันฟังไม่ผิดใช่ไหม! หญิงงามอันดับหนึ่งแห่งเมืองหลวง คือคู่หมั้นของไอ้หนุ่มหลินหยุนคนนั้น!”

“เป็นไปได้ยังไง? เมื่อกี้ฉันยังหัวเราะเยาะหลินหยุน ว่าไม่มีแฟน ในชั่วพริบตา เขาก็มีนางในฝันเป็นคู่หมั้นแล้ว!”

“เขาเป็นของรักของสวรรค์หรือเปล่า?”

ในใจของหลินเห้า รู้สึกหดหู่ใจมากกว่าหลินเหลย

อาศัยข้างกายเขามีเย่จื่อเชี่ยนที่อยู่ข้างๆ มีความมั่นใจเต็มร้อยที่จะใช้เย่จื่อเชี่ยนปราบหลินหยุน แต่ว่า นำเย่จื่อเชี่ยนมาเปรียบเทียบกับนิ่งโหย่วหรง ก็เหมือนคนที่สูงส่งกลายเป็นคนที่ต่ำต้อย

เย่จื่อเชี่ยนก็ทุกข์ใจมากเช่นกัน เดิมทีเธอต้องการช่วยหลินเห้า เพื่อปราบหลินหยุน

นึกไม่ถึงคู่หมั้นของเขา แข็งแกร่งกว่าตัวเองหลายเท่า

“หึหึ เมื่อกี้ใครบอกว่าจะเอาเย่จื่อเชี่ยนปราบหลินหยุน? ออกมา! บอกฉันซิจะปราบยังไง?”