จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 705

หวางซูเฟินเป็นคนแรกที่ตอบสนอง จ้องเขม็งไปที่หลินหยุน และตำหนิ “เจ้าเด็กบ้า เธอพูดอะไรนะ!”

หลินหยุนเข้าใจว่าแม่หวังดีต่อเขา แต่ว่า เขาไม่สามารถแต่งงานกับนิ่งโหย่วหรงได้จริงๆ

แม้ว่านิ่งโหย่วหรงจะสวยมากจริงๆ เมื่อเทียบกับบรรดานางฟ้าผู้สูงศักดิ์ทั้งหลาย ก็ไม่ต่างกัน แต่เขาก็ยังแต่งงานกับเธอไม่ได้

เพราะว่า เคยมีผู้หญิงคนหนึ่ง กล้าต่อสู้กับภัยอัสนีเพื่อเขา ด้วยรูปร่างที่บอบบาง แต่ได้สละชีวิตพุ่งขึ้นไปบนภัยอัสนีสวรรค์

แม้ว่าสุดท้ายจะไม่สามารถช่วยชีวิตหลินหยุนได้ แต่ว่า ความรักนี้ ทำให้ทั้งชีวิตของหลินหยุนไม่เคยลืม

เมื่อคิดถึงเย่เยว่ หลินหยุนอดไม่ได้ที่จะนึกถึงหญิงสาวสวยในชุดคลุมสีขาวทรงจีน

แม้แต่ชุดคลุมสีขาวทรงจีน สวมใส่ในร่างกายของเธอ ความสวยงามก็เทียบเท่ากับผลงานของนักออกแบบชั้นนำของปารีสแฟชั่นวีค

“ผมไม่เห็นด้วย”

หลินหยุนพูดซ้ำอีกครั้ง น้ำเสียงของเขาแน่วแน่อย่างไม่ต้องสงสัย

หวางซูเฟินใช้นิ้วชี้ไปที่หลินหยุนด้วยความโกรธ เวลาผ่านไปตั้งนานก็พูดไม่ออก

ในห้องโถง ทุกคนในตระกูลหลิน แต่ละคนอ้าปากค้าง แสดงสีหน้าสยดสยองเหมือนเจอผี

หลินเหลยตื่นตระหนกและดึงมือของหลินเห้า และเขย่าตัวซ้ำๆ “พี่เห้า พี่เห้า คุณได้ยินไหมว่า ไอ้หนุ่มคนนั้นถึงกับปฏิเสธ!"

“จะบ้าตาย สมองเขามีปัญหาหรือเปล่า? หญิงงามอันดับหนึ่งในเมืองหลวง! เขากลับปฏิเสธ บ้าไปแล้วหรือเปล่า? เขายังเป็นผู้ชายอยู่หรือเปล่า!”

ความตกใจของหลินเห้าไม่น้อยไปกว่าหลินเหลย

เมื่อมองไปที่หลินหยุน ผ่านไปตั้งนานยังไม่ได้พูดอะไรสักคำ

ในตอนนี้ ไม่สามารถอธิบายอารมณ์ของหลินได้

“หญิงงามอันดับหนึ่งห่งเมืองหลวง คุณหนูตระกูลนิ่ง ตระกูลนิ่งมาเสนอการแต่งงานก่อน เขากลับปฏิเสธๆ!”

“สวรรค์ ให้ฟ้าผ่าลงมาร้อยครั้ง แล้วผ่าไอ้สารเลวนี้ให้ตาย!”

“ไม่รู้จักถนุถนอมรักษาสิ่งของ ไม่รู้จักถนุถนอมรักษาสิ่งของ!”

“ลูกล้างผลาญ ลูกล้างผลาญ!”

ทายาทสามชั่วอายุคนของตระกูลหลิน เหมือนจะบ้า โดยหวังว่าตัวเองจะสามารถแทนที่หลินหยุน แม้ว่าพวกเขาจะต้องชดใช้ด้วยอะไร แต่ถ้าสามารถแต่งงานกับหญิงงามอันดับหนึ่งในเมืองหลวง พวกเขาก็เต็มใจ

หานเจียวเจียวนิ่งอึ้ง และทันใดนั้นก็หัวเราะ “ฮ่าๆๆ เขา เขาปฏิเสธจริงๆ! ไอ้หนุ่มคนนี้นิสัยแย่ๆไม่เปลี่ยนจริงๆ หยิ่งผยองจริงๆ! แม้แต่คุณหนูนิ่งก็ยังปฏิเสธได้”

แม้แต่ทายาทสองชั่วอายุคนของตระกูลหลิน ต่างก็ส่ายหัว “ไอ้หนุ่มคนนี้ เป็นลูกล้างผลาญจริงๆ เป็นลูกเขยของตระกูลนิ่งที่ได้ดียังไม่เอา เขาอยากแต่งงานกับใคร?”

ในบรรดาผู้อาวุโสทั้งห้าของตระกูลหลิน ยกเว้นหลินซื่อเฉิง ผู้อาวุโสอีกสี่คนก็ตะโกนว่า “ไอ้หนุ่มคนนี้ไม่รู้จักความหวังดีของผู้อื่น!”

แม้แต่หลินซื่อเฉิง ก็บ่นในใจ

“หลานชายของฉันคนนี้ กำลังคิดอะไรอยู่? ผู้หญิงดีขนาดนี้ยังไม่อยากได้ เป็นไปได้ไหมว่าเขาไม่ชอบผู้หญิง?”

คิดว่า คนที่สามารถบีบบังคับให้นายท่านหลินซื่อเฉิงไปสู่ทางตันนั้น คงมีแต่หลินหยุนคนเดียวเท่านั้น

นิ่งโหย่วฉายเบิกตากว้างมาก สายตาที่มองหลินหยุนนั้น ราวกับว่าได้ค้นพบสิ่งมีชีวิตที่น่าทึ่งที่สุดในโลก

คุณชายนิ่งไม่มีเวลาที่จะเกลี้ยกล่อมน้องสาวของเขา แต่ชี้ไปที่หลินหยุน ด้วยท่าทีที่สอบถามหาความผิด และตะโกนว่า “นาย นายถึงกลับปฏิเสธ! นายมีสิทธิ์อะไร! มีตรงไหนที่พี่สาวของฉันไม่คู่ควรกับนาย! ถึงแม้จะปฏิเสธ ก็ต้องเป็นพี่สาวฉันต่างหากที่จะปฏิเสธนาย นายมีคุณสมบัติอะไรมาปฏิเสธพี่สาวฉัน!”

คุณชายนิ่งโกรธมาก พูดตำหนิเป็นชุดๆ

เขาคิดไม่ถึงว่า ในโลกนี้จะมีผู้ชายที่ปฏิเสธแต่งงานกับพี่สาวของเขา

เว้นแต่ชายคนนั้นจะตาบอด หรือไม่ใช่ผู้ชายแท้ๆ

ในสายตาของนิ่งโหย่วฉาย มีเพียงพี่สาวของเธอเท่านั้นที่ปฏิเสธผู้ชาย และไม่ควรมีผู้ชายคนไหนที่ควรปฏิเสธพี่สาวของเขา

ดวงตาของนิ่งโหย่วหรง แสดงความประหลาดใจอีกครั้ง

อย่างไรก็ตาม นิ่งโหย่วหรงยังไงก็คือนิ่งโหย่วหรง ไม่เหมือนผู้หญิงทั่วไปเหล่านั้น เพราะถูกปฏิเสธก็อับอายจนโกรธ

ท่าทีของเธอยังคงนิ่งสงบ ใบหน้าเย็นชา ค่อยๆเดินไปทางหลินหยุน ในน้ำเสียงของเธอถามด้วยความสงสัยเล็กน้อย “เป็นเพราะฉันสวยไม่พอเหรอ?

หลินหยุนตอบเบาๆ “ไม่ใช่”

“แล้วทำไมคุณถึงปฏิเสธ?” นิ่งโหย่วหรงสอบถามอย่างใจเย็นราวกับว่ามันเป็นเรื่องของคนอื่น ราวกับว่าคนที่หลินหยุนปฏิเสธนั้นไม่ใช่เธอ