จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 723

“พี่สาม เอาออกมาให้พวกเราทุกคนชมหน่อยสิ!” ชายคนอ้วนพูด

“ก็ได้ ให้พวกนายเปิดหูเปิดตาบ้าง!” พี่สามเดินไปยังที่นั่ง แล้วหยิบกล่องสวยงามกล่องหนึ่งออกมาจากกระเป๋า จากนั้นก็หยิบหนังสือเก่าแก่ที่หน้าปกเหลืองกรอบแล้วออกมาหนึ่งเล่ม

“ดูสิ!” พี่สามใช้มือข้างหนึ่งยกหนังสือเล่มนั้นขึ้น แล้วโชว์ต่อหน้าทุกคน

“วิชาการฝังเข็มอิงตามเวลาทางจันทรคติ!” ผู้ชายคนอ้วนตะโกนพูดเสียงดังด้วยความ ตกใจ

“ถึงกับเป็นวิชาการฝังเข็มอิงตามเวลาทางจันทรคติที่หายสาบสูญไปหลายปีแล้ว! อีกทั้งยังเป็นต้นฉบับอีกด้วย!”

“โอ้สวรรค์ พี่สาม นี่พี่ลงทุนไปขุดหลุมฝังศพมาเหรอ?” ผู้ชายคนอ้วนพูดด้วยสีหน้าที่ไม่อยากจะเชื่อ

วิชาการฝังเข็มอิงตามเวลาทางจันทรคติ เป็นผลงานชิ้นเอกของเส้ถิงเวิน ผู้เชี่ยวชาญด้านการฝังเข็มในสมัยราชวงศ์จิ้นตะวันออก ซึ่งได้หายสาบสูญไปนานหลายปีแล้ว

เหลือแต่ต้นฉบับในตอนนั้น ที่อาจจะถูกฝังรวมกับเส้ถิงเวินไปแล้ว

ตอนนี้พี่สามได้พบต้นฉบับนี้แล้ว น่าจะเป็นการขุดพบจากหลุมฝังศพมากกว่า

“ถุย ถุยๆ คนเลวพูดอะไรก็มีแต่เรื่องเลวๆ! นี่เป็นของที่ฉันซื้อต่อจากคนอื่นมาอีกทีหนึ่ง ฉันไม่มีวันที่จะไปทำเรื่องสกปรกชั่วช้าแบบนั้นได้หรอก!”

“เจ้าสี่ นายเตรียมของขวัญวันเกิดอะไรล่ะ? เอาออกมาให้พวกเราเปิดหูเปิดตาบ้างสิ!” พี่สามพูด

ชายคนอ้วนหัวเราะแฮๆแล้วพูดว่า “ฉันไปหาเจอชุดเข็มเงินฝังเข็มมาหนึ่งชุดเตรียมจะมอบให้นายท่าน!”

“ดูสิ!”

ชายคนอ้วนก็หยิบของขวัญวันเกิดของตัวเองออกมา

“นี่คือ แปดเข็มย่ามน้ำเงิน!”

“ในตัวเข็มแต่ละเล่ม ต่างก็มีลวดลายที่ไม่เหมือนกันถึงยี่สิบสี่ลายทีเดียว สามารถช่วยกระตุ้นจุดประสาทฝังเข็มของคนได้ดียิ่งขึ้น ทำให้เพิ่มการไหลเวียนของซี่ให้สะดวกมากยิ่งขึ้นอีกด้วย”

แปดเข็มย่ามน้ำเงิน เป็นที่ร่ำลือกันว่าเป็นของวิเศษล้ำค่าของหมอเซียน ในสามร้อยปีก่อนเคยปรากฏเผยโฉมให้เห็นเพียงครั้งเดียวเท่านั้น หลังจากนั้นก็หายสาบสูญไปไร้ร่องรอย ไม่มีใครเคยพบเห็นอีกเลย

ลองคิดดูว่า บนตัวเข็มเงินที่เล็กละเอียดขนาดนั้น สามารถที่จะแกะสลักลวดลายออกมาได้ถึงยี่สิบสี่ลาย ด้วยงานฝีมือศิลปะในสมัยโบราณ ถ้าคิดจะทำสำเร็จออกมาได้จะลำบากยากเย็นขนาดไหน

ต่อให้อยู่ในยุคปัจจุบันที่มีเทคโนโลยีล้ำหน้าก็ตาม คิดอยากจะทำเช่นนั้น ก็ยังทำได้ยากลำบากเลย

ดังนั้น ระดับความล้ำค่าของเข็มเงินชุดนี้ ไม่ได้ด้อยไปกว่าวิชาการฝังเข็มอิงตามเวลาทางจันทรคติเลย

“เจ้าสี่ นายนี่ร้ายกาจจริงๆเลยนะ! ถึงกับไปหาแปดเข็มย่ามน้ำเงินนี้ออกมาจนได้!” พี่สามพูดอย่างเลื่อมใส

“สุดยอด สุดยอดจริงๆเลย! เจ้าสาม เจ้าสี่ ของขวัญวันเกิดของพวกนายสองคนโชว์ออกมาแล้ว ทำให้ฉันไม่อยากเอาของขวัญวันเกิดออกมาโชว์เลย!”

“ใช่สิ เจ้าสาม เจ้าสี่ พวกนายสองคนไปเอาของล้ำค่าพวกนี้มาจากไหนกัน? สงสัยจะจ่าย เงินไปไม่น้อยเลยสิ!”

เจ้าสาม เจ้าสี่สีหน้าภาคภูมิใจ

“ก็ไม่ได้จ่ายเท่าไหร่หรอก ของวิเศษอย่างนี้ จะไปวัดกันด้วยเงินได้อย่างไรกัน?”

“ขอเพียงให้นายท่านชอบ จะเสียเงินมากมายขนาดไหนก็คุ้มค่าแล้วล่ะ”

“ใช่แล้ว พี่รอง พี่เตรียมของขวัญวันเกิดอะไรให้คุณพ่อล่ะ?” เจ้าสามถามพลางมองไปยังผู้ชายใส่แว่นกรอบทอง

ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ด้านข้างคนนี้ ก็คือเซี่ยอิงเหานั่นเอง

พี่รองคนนี้ ก็คือพ่อของเซี่ยอิงเหา เซี่ยเจี้ยนลี่

หลังจากที่เซี่ยเจี้ยนโก๋ถูกขับไล่ออกจากตระกูลแล้ว เซี่ยเจี้ยนลี่ก็กลายเป็นพี่ใหญ่ของตระกูลเซี่ยแทน มิหนำซ้ำ ยังพยายามแสดงตัวเป็นผู้สืบทอดของตระกูลเซี่ยมาโดยตลอด

คนตระกูลเซี่ยจำนวนมาก ก็มักจะไม่ยอมรับเขา

เจ้าสามและเจ้าสี่ ก็ยิ่งร่วมมือกัน แข่งขันกับเซี่ยเจี้ยนลี่

ตอนนี้ ของล้ำค่าทั้งสองชิ้นที่เจ้าสามและเจ้าสี่ได้มานั้น ก็คิดจะถือโอกาสเอามาข่มขวัญเซี่ยเจี้ยนลี่ เพื่อทำให้เซี่ยเจี้ยนลี่ขายหน้าต่อหน้าผู้คนก่อน

เซี่ยเจี้ยนลี่ไม่ได้พูดอะไร เซี่ยอิงเหาเบ้ปากแล้วพูดด้วยท่าทางที่สงสารว่า “อาสาม อาสี่ ของขวัญวันเกิดของพวกอาที่เตรียมให้กับปู่ ล้ำค่าเกินไปแล้ว!”

“พ่อของผมวันๆมัวแต่ยุ่งอยู่กับงานภายในตระกูลมาโดยตลอด จนไม่มีเวลาไปหาของวิเศษอะไรเลย จึงได้หาเลือกของขวัญธรรมดาชิ้นหนึ่งมาได้ ไม่มีทางที่จะไปเทียบกับของขวัญล้ำค่าของพวกอาได้เลย!”

ท่าทางที่ถ่อมตัวของเซี่ยอิงเหา ทำให้เจ้าสามและเจ้าสี่ยิ่งรู้สึกภาคภูมิใจมากขึ้น

ยิ่งทำให้พวกเขาคิดอยากจะทำให้พี่รองที่มั่นใจว่าตัวเองจะได้เป็นผู้สืบทอดคนนี้เสียหน้าให้ได้

“อิงเหาไม่ต้องถ่อมตัวหรอก ต่างก็ทำเพื่ออวยพรวันเกิดนายท่านทั้งนั้น ของขวัญไม่แบ่งดีเลว เอาออกมาให้ทุกคนได้ฮือฮากันหน่อยสิ!” เจ้าสามพูดพลางหัวเราะฮาๆ

เซี่ยอิงเหารู้สึกลำบากใจเล็กน้อย มองไปยังผู้เป็นพ่อแล้วถามขึ้นว่า “พ่อครับ อาสามและอาสี่จะขอดูของขวัญวันเกิดที่พ่อเตรียมให้คุณปู่ให้ได้เลย ถ้างั้นก็เอาให้พวกเขาดูเลยก็แล้วกันนะ!”

เซี่ยเจี้ยนลี่เห็นฝีมือการแสดงของลูกชายแล้วเป็นที่น่าพอใจมาก พูดด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึกว่า “ในเมื่อพวกเขาอยากจะดู ก็ให้พวกเขาดูไปสิ!”

คำพูดของเซี่ยเจี้ยนลี่ ดูราวกับว่าไม่ค่อยสมยอมเท่าไหร่นัก