จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 731

ผู้คนในตระกูลเซี่ยที่ตั้งสติขึ้นมาได้ ก็แอบสงสัยเช่นกัน

“ลูกเขยของเซี่ยเจี้ยนโก๋คนนี้ มีประวัติมาจากไหน? ทำให้ทัศนคติที่เจ้าบ้านหลิ่วมีต่อเขา ช่างเคารพน่านับถือมากเช่นนี้!”

“ดูเหมือนว่า แผนของเซี่ยอิงเหาคราวนี้ คงจะล้มเหลว”

แม้แต่เจ้าบ้านหลิ่วยังความเคารพต่อหลินหยุนขนาดนี้ แม้หลินหยุนจะตีหลิ่วจื่อเทาไป มันก็ไร้ประโยชน์

หัวใจของเซี่ยเจี้ยนโก๋ขณะนี้ ตื่นเต้นสุดๆ

สายตาที่มองหลินหยุน เต็มไปด้วยความตกใจ

“ไอ้หนุ่มคนนี้ เก็บซ่อนความลับไว้เท่าไหร่? แม้แต่เจ้าบ้านตระกูลหลิวซึ่งเป็นผู้นำแพทย์แผนจีนทั้งเจ็ดตระกูลใหญ่อยู่ต่อหน้าเขาก็ยังให้เกียรติและเคารพ!”

“ยังมีอะไรอีกที่เขาทำไม่ได้!”

โจวเฟินมีรอยยิ้มเต็มหน้า กลอกตาให้เซี่ยเจี้ยนโก๋ และพูดว่า “เห็นหรือยัง? ฉันเคยบอกแล้ว เสี่ยวหยุนจะต้องมีอนาคตที่ไกล ตอนนี้พวกคุณเชื่อหรือยัง?”

แววตาเซี่ยหยู่เวยแฝงด้วยความประหลาดใจ เธอรู้เพียงว่าหลินหยุนมีพละกำลัง บางทีอาจไม่กลัวตระกูลหลิ่วด้วยซ้ำ อย่างไรก็ตาม เธอก็ไม่ได้คิดมาก เมื่อเจ้าบ้านหลิ่วเห็นหลินหยุน จะให้เกียรติและเคารพขนาดนี้!

“หลินหยุนเอ้ยหลินหยุน ฉันได้เตรียมการอย่างเต็มที่แล้ว เพื่อรู้จักนายใหม่ โดยไม่คาดคิด ฉันประเมินค่านายต่ำไป”

“บางทีให้เซียงเซิงตันเฉินแนะนำวิชาฝังเข็มให้นายท่านด้วยตัวเอง เรื่องแบบนี้สำหรับคนอื่น ไม่ได้ยากมากไปกว่าการปีนขึ้นไปบนฟ้า สำหรับนาย มันง่ายนิดเดียว!”

เจ้าสามและเจ้าสี่ของตระกูลเซี่ย มองเซี่ยเจี้ยนลี่ด้วยความเสียใจ และกระซิบ “มันน่าประหลาดใจและเกินคลาดจริงๆ เจ้าบ้านหลิ่วให้ความเคารพต่อไอ้หนุ่มคนนั้นขนาดนั้น!”

“มิฉะนั้น คนที่ไร้ประโยชน์คนนั้นสำหรับลูกพี่ใหญ่ ครั้งนี้คงสามารถขับไล่ออกจากตระกูลเซี่ยได้!”

ทุกคนที่อยู่ในสถานที่เหล่านั้น ความตกใจของหลิ่วจื่อเทา รุนแรงกว่าใครๆ

เจ้าบ้านตระกูลหลิ่วเป็นถึงผู้นำแพทย์แผนจีนทั้งเจ็ดตระกูลใหญ่ ถึงกับโค้งคำนับให้กับไอ้หนุ่มหลินหยุนที่ไม่มีชื่อเสียงคนนี้!

“ท่านพ่อ นี่ท่านกำลังทำอะไรอยู่! ทำไมต้องทำความเคารพเขาด้วย?”

หลิ่วจื่อเทาที่ไม่เข้าใจ ถามด้วยความอัปยศ

หลิ่วหยวนยังคงอยู่ในท่าโค้งคำนับ โดยไม่หันศีรษะกลับมา เขาดุด่าอย่างแรง “หุบปาก กล้าพูดอีกครั้งหนึ่ง กลับไปจะถูกกักตัวเป็นเวลาหนึ่งปี!”

หลิ่วจื่อเทาสีหน้าไม่พอใจ แต่กลัวอำนาจของหลิ่วหยวน ไม่กล้าพูดอะไรสักคำ

เสียงกระซิบของตระกูลเซี่ย หลินหยุนทำเป็นไม่ได้ยิน

เมื่อมองหลิ่วหยวนที่โค้งคำนับต่อหน้า หลินหยุนพูดด้วยสีหน้าเฉยเมย “เจ้าบ้านหลิ่ว วันนี้คุณมาแก้แค้นแทนลูกชายไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงลืมความตั้งใจเดิม?”

“ฉันยืนอยู่ตรงนี้ พวกคุณเข้ามาพร้อมกันเลย”

ทุกคนในตระกูลเซี่ย ตกตะลึงอีกครั้ง!

“ดูไม่ผิดใช่ไหม ไอ้หนุ่มคนนี้ปฏิเสธคำขอโทษของเจ้าบ้านหลิ่ว!”

“เขาบ้าไปแล้วหรือเปล่า? พูดดีๆแล้วไม่ฟังต้องลงโทษถึงจะยอมฟังเหรอ ถ้าทำให้เจ้าบ้านหลิ่วขุ่นเคือง เกิดเรื่องขึ้นแล้วต้องรับผิดชอบเอง!”

สมาชิกตระกูลเซี่ยทุกคน แสดงสีหน้าสยดสยอง มองไปที่หลินหยุน ใบหน้าเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ

อย่างไรก็ตาม การแสดงของหลิ่วหยวนนั้น เหนือความคาดหมายของทุกคน

เมื่อเห็นหลินหยุนปฏิเสธที่จะยอมรับคำขอโทษ หลิ่วหยวนก็หันกลับมา จ้องมองหลิ่วจื่อเทา และพูดอย่างเย็นชา “คุกเข่าลง! ไอ้สารเลว ยังไม่รีบขอโทษหมอเทพหลิน! ขอร้องให้หมอเทพหลินให้อภัยแก”

หลิ่วจื่อเทาผงะ และอุทานด้วยความสงสัย “คุณพ่อ ทำไมพ่อถึงต้องกลัวเขา! ยังให้ผมขอโทษเขา พ่อไม่เห็นว่าเขาทุบตีผมจนเป็นแบบนี้เหรอ?”

หลิ่วหยวนขึ้นเสียง และตะวาด “ไอ้สัตว์ ฉันบอกให้แกขอโทษหมอเทพหลิน แกไม่ได้ยินเหรอ?”

หลิ่วจื่อเทารู้สึกได้ว่า หลิ่วหยวนโกรธจริงๆ

สำหรับผลที่ตามมากับความโกรธของหลิ่วหยวน หลิ่วจื่อเทารู้ดี พี่ชายคนโตเดิมทีเป็นที่โปรดปรานมากที่สุด เพราะไปทำให้หลิ่วหยวนโกรธ เลยถูกหลิ่วหยวนตีขาทั้งสองข้างจนหัก และนอนอยู่บนเตียงเป็นเวลาสามปี

สัญชาตญาณของหลิ่วจื่อเทา รีบคุกเข่าลงบนพื้นในทันที และบ่นพึมพำด้วยความอัปยศอดสู “คุณพ่อ พ่อทำแบบนี้ ในอนาคตตระกูลหลิ่วของเราจะมีหน้าไปพบผู้คนได้อย่างไร!”

หลิ่วหยวนพูดอย่างเคร่งขรึม “ในอนาคต แกจะเข้าใจว่าทำไมฉันถึงต้องทำเช่นนี้!”

“ตอนนี้ สิ่งที่แกต้องทำคือไปขอโทษหมอเทพหลิน และขอให้เขายกโทษให้แก! ถ้าเขาไม่ให้อภัยแก ต่อไปแกก็ไม่ต้องกลับไปบ้านตระกูลหลิ่วอีก!”

หลิ่วจื่อเทาพูดด้วยสีหน้าหวาดผวา “อะไรนะ คุณพ่อ! นี่พ่อกำลังจะขับไล่ผมออกจากตระกูลเหรอ!”

เซี่ยเจี้ยนโก๋และสมาชิกตระกูลเซี่ยคนอื่นๆ ก็ดูตกใจเช่นกัน “ไอ้หนุ่มคนนี้ ใจกล้าเกินไปแล้วจริงๆ! ต่อหน้าเจ้าบ้านหลิ่ว ยังกล้าตีหลิ่วจื่อเทา!”

แม้แต่นายท่านเซี่ย ก็อดไม่ได้ที่จะมีอาการใบหน้ากระตุก

เซี่ยเจี้ยนโก๋หัวใจเกือบจะหัวใจวาย และเขาอยากที่จะลุกขึ้นไปขวางหลินหยุนทันที แต่หลังจากคิดทบทวนอีกครั้ง ในเมื่อหลินหยุนทำเช่นนี้ ถ้างั้นมันต้องมีเหตุผลของเขา

หลิ่วหยวนขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ว่า ไม่ได้พูดอะไร

หลิ่วจื่อเทาพยายามฝืนลุกขึ้นนั่ง ชี้ไปที่หลินหยุน และสาปแช่งด้วยน้ำเสียงไม่ชัดเจน “ไอ้สัตว์ แกกล้าตีฉัน ตระกูลหลิ่วของฉันไม่ปล่อยแกไปแน่ๆ!”

หลังจากพูดจบ หลิ่วจื่อเทาก็หันไปหาหลิ่วหยวน และตะโกนร้องอย่างน่าสมเพช “คุณพ่อ พ่อต้องให้ความเป็นธรรมกับลูก!”

กล้ามเนื้อบนใบหน้าของหลิ่วหยวนกระตุกเล็กน้อย และก็ก้าวไปข้างหน้าด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม ดึงหลิ่วจื่อเทาขึ้นมา แล้วเดินไปหาหลินหยุน

สมาชิกทุกคนในตระกูลเซี่ยตกตะลึง “เจ้าบ้านหลิ่ว ในที่สุดก็โกรธแล้ว!”

เซี่ยอิงเหาดีใจ “ดีมาก หลินหยุนชายผู้หยิ่งผยอง ในที่สุดก็ทำให้เจ้าบ้านหลิ่วโกรธได้สำเร็จ จากนี้ไปมีฉากละครดีๆให้ดูแน่!”

หลิ่วจื่อเทาก็มีความสุข และพูดอย่างคลุมเครือว่า “คุณพ่อ ท่านต้องแก้แค้นให้ผมนะ!”

หลิ่วหยวนไม่ได้พูด และดึงหลิ่วจื่อเทาไปตรงหน้าหน้าหลินหยุนซึ่งมีระยะห่างสามเมตร

ทันใดนั้น หลิ่วหยวนก็ตบหน้าหลิ่วจื่อเทา ทำให้หลิ่วจื่อเทาล้มลงกับพื้นทันที

“หมอเทพหลิน ไอ้สัตว์เดรัจฉานคนนี้ไม่รบกวนท่านลงมือเองหรอก ถ้าคุณไม่พอใจ ฉันจะตบจนกว่าคุณจะพอใจ!”

พูดจบ หลิ่วหยวนก็ดึงหลิ่วจื่อเทาขึ้น และตบอีกครั้ง

หลินหยุนไม่พูดอะไร และมองเขาอย่างอย่างไร้ความรู้สึก

หลิ่วหยวนพูดคำไหนคำนั้น ยังคงตี หลิ่วจื่อเทาเรื่อยๆ ไม่ใช่ลงมือเพื่อให้ผ่านๆไป แต่ละหมัดนี่หนักหน่วงมาก

หลิ่วจื่อเทาผู้น่าสงสาร ถูกพ่อทุบตีจนหายใจแผ่วเบา รู้สึกเหมือนหายใจเป็นช่วงสั้นๆหายใจถี่ ไม่สามารถหายใจเข้าลึกๆ

หลินหยุนเลยพูดเบาๆ “หยุดได้แล้ว!”