จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 744

เฉินโก๋ซ่งพูดขึ้นด้วยความหนักแน่นว่า: “อย่าได้ดูถูกมองข้ามพลังความสามารถของชนชาติอื่นเด็ดขาด หลายปีที่ผ่านมานี้ อันดับในสนามล่าเจ็ดเผ่าของพวกเราชาวจีน อยู่ในอันดับสุดท้ายมาโดยตลอด แม้จะเพราะว่าถูกชนชาติอื่นที่รวมตัวกันเข้ามารุมจู่โจมทำร้าย แต่ว่าพลังความสามารถของฝ่ายตรงข้ามต่างหาก ที่เป็นปัจจัยสำคัญทำให้พวกเราพบกับความพ่ายแพ้”

ยิ่งตงไหลพูดว่า: “จากพลังความสามารถของพวกเราแต่ละคนแล้ว ถ้าหากสองคนหนึ่งกลุ่ม ก็สามารถที่จะปกป้องคุ้มครองตนเองได้อย่างไม่มีปัญหา หากว่าไม่ได้จริง ๆ ก็ยังมียันต์หยกที่ใช้เป็นสิ่งของในการรักษาเอาชีวิตรอด”

“ข้าคิดว่าข้อเสนอแนะของหลินหยุนเหมาะสมกับสถานการณ์ในตอนนี้มากที่สุด”

เฉินโก๋ซ่งครุ่นคิดชั่วครู่ และพูดว่า: “ตกลง อย่างนั้นนายกับห่าวจ้านคือหนึ่งกลุ่ม ส่วนข้ากับ เจียงเจิ้งฉีคือหนึ่งกลุ่ม พวกเราแยกย้ายกันออกเป็นสามทาง”

“หลินหยุน นายออกปฏิบัติการคนเดียวตามลำพัง จะต้องระมัดระวังความปลอดภัยให้มาก”

หลินหยุนพูดขึ้นว่า: “วางใจเถอะ ข้าทราบว่าอะไรควรหรือไม่ควร”

“ออกเดินทางกันเถอะ! ” หลินหยุนพูดขึ้น

“ดูแลตัวเองด้วย! ” เฉินโก๋ซ่งกำหมัดคารวะพร้อมกล่าวกับหลินหยุน

“ดูแลตัวเองด้วย”

เจียงเจิ้งฉีส่งเสียงฮึอย่างเย็นชา และมองไปยังหลินหยุนด้วยท่าทางยั่วยุ: “ปรมาจารย์หลิน พวกเรามาดูผลงานในการล่าสัตว์ประหลาดก็แล้วกัน! ”

หลินหยุนไม่ได้สนใจเขา

ยิ่งตงไหลกำหมัดคารวะพร้อมกล่าวกับหลินหยุนว่า: “ดูแลตัวเองด้วย! ”

“ดูแลตัวเองด้วย”

คนทั้งสามกลุ่ม ได้เดินทางแยกย้ายกันไปคนละทิศทาง

หลินหยุนมุ่งหน้าไปยังทิศทางหนึ่งโดยลำพังคนเดียว ที่นี่ไม่มีดวงอาทิตย์ ไม่มีสิ่งใดที่บ่งบอกทิศทางได้เลย จึงแยกแยะไม่ออกเลยว่าคือทิศไหนกันแน่

เมื่อเดินออกมาจากซากปรักหักพังนี้แล้ว หลินหยุนก็มองเห็นแม่น้ำสายหนึ่ง

น้ำในแม่น้ำเป็นสีน้ำตาลขุ่นมัว กลายเป็นแหล่งน้ำตายไปแล้ว

หลินหยุนยืนอยู่ข้างแม่น้ำ โบกมือเบา ๆ น้ำก้อนหนึ่งก็ลอยขึ้นมาในอากาศ ลอยวนเวียนอยู่เบื้องหน้าของหลินหยุนอย่างสงบ

หลินหยุนทำการวิเคราะห์สสารที่อยู่ในน้ำ

จากนั้น ก็พบสิ่งที่น่าประหลาดใจว่า น้ำในแม่น้ำมีแร่ธาตุที่แปลกประหลาดผสมรวมอยู่มากมายนับไม่ถ้วน และยังมีแร่ธาตุกัมมันตภาพรังสีอีกหลายชนิด

“สถานที่แห่งนี้ น่าจะคือเศษชิ้นส่วนที่แหลกสลายของโลก ดูเหมือนว่า โลกในยุคสมัยโบราณที่ยาวนาน มีอารยธรรมทางจิตวิญญาณที่รุ่งเรืองมาก และยังอยู่ร่วมกันกับอารยธรรมไฮเทคที่ยอดเยี่ยมมากอีกด้วย”

“หรือว่า อารยธรรมไฮเทคได้รุกรานเข้ามาสู่โลกที่มีอารยธรรมทางจิตวิญญาณ แล้วทั้งสองก็ได้เปิดศึกใส่กัน ทำให้สถานที่ดั้งเดิมบนโลกนั้นแตกสลาย ซึ่งโลกในปัจจุบันนี้ ก็เป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่งของโลกดั้งเดิมเท่านั้น”

กุ๊กลุ้ก ๆ!

น้ำในแม่น้ำเกิดมีเสียงเบา ๆ ดังขึ้น ดึงดูดความสนใจของหลินหยุนโดยพลัน

“หรือว่า ภายในแม่น้ำแห่งนี้ ยังจะมีสิ่งมีชีวิตหลงเหลืออยู่? ” หลินหยุนมองไปที่ผิวน้ำด้วยความประหลาดใจ

สัตว์ประหลาดยักษ์ตัวหนึ่งปีนป่ายขึ้นจากแม่น้ำมาอยู่บนฝั่ง

สัตว์ประหลาดตัวนี้คล้ายกับปูมาก แต่ว่า มีขนาดที่ใหญ่กว่าปูหลายเท่านัก ลำตัวยาวสามเมตร สูงหนึ่งเมตรกว่า ตัวสีน้ำตาล และยังมีน้ำลายไหลย้อย

“สัตว์ประหลาด? ” หลินหยุนเหลือบสายตามองเล็กน้อย

หลินหยุนปล่อยหมัดใส่เข้าไปที่สัตว์ประหลาดตัวนั้น

ตุบ!

สัตว์ประหลาดตัวนั้นเพียงแต่สั่นไหวเล็กน้อย โดยที่ไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร

“แม้ว่าพลังหมัดนี้ของฉัน จะใช้เพียงกำลังหนึ่งส่วนเท่านั้น แต่ว่า ก็สามารถที่จะจัดการสังหารนักบู๊พรแสวงได้โดยง่าย แต่เมื่อปล่อยหมัดใส่ไปที่ร่างของสัตว์ประหลาดตัวนี้แล้ว ทำไมถึงกลับไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรเลย”

หลินหยุนตกใจเล็กน้อย พลังการป้องกันของสัตว์ประหลาดตัวนี้ ช่างน่าสะพรึงกลัวยิ่งนัก

หมัดที่หลินหยุนลองชกเข้าใส่นี้ เหมือนว่าเป็นการทำให้มันเกิดความโมโหขึ้น

มันส่งเสียงร้องแกร๊กกร๊าก ยกชูก้ามยักษ์สองข้าง แล้วพุ่งตรงเข้าใส่หลินหยุน

หลินหยุนไม่ได้หลบหลีก พูดขึ้นเบา ๆ ว่า: “ท่าสยบเขา! ”

หมัดที่ใช้พลังการบำเพ็ญห้าส่วน ถ่ายทอดพลังออกผ่านสิบแปดท่าต้าเต๋า โดยแรงพลังเมื่อเทียบกับหมัดก่อนหน้านี้นั้น มีความรุนแรงมากกว่าเป็นหลายเท่าเลย

ตุบ!

ร่างขนาดใหญ่ของสัตว์ประหลาด ได้ถูกหลินหยุนชกกระเด็นลอยไปไกล และกลิ้งไปกลิ้งมาบนพื้นอีกหลายรอบ แล้วก็หยุดนิ่งอยู่ที่ริมฝั่งแม่น้ำ

ฟ่อฟ่อ!

สัตว์ประหลาดส่งเสียงร้องข่มขู่ให้กับหลินหยุน แล้วก็หันหลังมุ่งหน้าลงแม่น้ำไป

“นึกไม่ถึงว่าจะรู้จักหลบหนีด้วย ดูเหมือนว่าจะมีความเฉลียวฉลาดอยู่บ้าง”

หลินหยุนเองไม่มีทางปล่อยให้มันหลบหนีไปได้ ก้าวเดินออกมา แล้วก็ปล่อยหมัดกลางอากาศชกใส่ลงไปที่ยอดศีรษะของสัตว์ประหลาดนั้น

ฟุบ!

กระดองภายนอกที่แข็งแกร่งของสัตว์ประหลาด ได้ถูกพลังหมัดระดับการบำเพ็ญแปดส่วนของ หลินหยุน ชกเช้าใส่จนแหลกละเอียด ของเหลวสีน้ำตาลไหลลงทั่วพื้น

ช่องรูบนยอดศีรษะของสัตว์ประหลาด ได้มีลูกบอลกลมสีขาวขนาดใหญ่เท่ากับไข่ไก่ลอยออกมา พร้อมกับส่องแสงสีขาวนวล

หลินหยุนยื่นมือออกไป ลูกบอลกลมนั้นก็หล่นลงมาที่มือของหลินหยุน

หลินหยุนเก็บแก้วหินสีขาวสองเม็ดนั้นไว้ แล้วก็มองไปที่สองคนนั้นอย่างเย็นชา

“มอบแก้วหินออกมาซะ สัตว์ประหลาดสองตัวนี้พวกข้าเป็นผู้ที่พบเจอก่อน” นินจาหนึ่งคนในนั้น พูดขึ้นด้วยภาษาจีนที่มาตรฐาน

หลินหยุนเกียจคร้านที่จะพูดคุยกับทั้งสองคน จึงได้พูดขึ้นว่า: “ไสหัวไป มิเช่นนั้น จะต้องตาย! ”

“ไอ้สารเลว! ”

นินจาสองคนโมโหอย่างมาก คิดที่จะพุ่งเข้าใส่ แต่ว่า นึกถึงเมื่อครู่ตอนที่หลินหยุนใช้พลังความ สามารถจัดการสังหารสัตว์ประหลาดสองตัวนั้นแล้ว ทั้งสองคนก็เกิดความหวาดกลัวขึ้นเล็กน้อย

หลินหยุนกวาดสายตามองไปที่สองคนนั้น: “ไอ้พวกขี้ขลาดตาขาว! ”

“รังแกคนอื่นมากเกินไปแล้ว! ”

คิดไม่ถึงว่าสองคนนั้นจะเข้าใจสุภาษิตจีนด้วย

สวบ!

นินจาคนหนึ่งก็พลันหายตัวไป และเกิดเป็นคลื่นในอากาศขึ้นเล็กน้อย

หลินหยุนสายตาเมินเฉย และยื่นมือออกไปคว้าเอาไว้: “ฝีมือจิ๊บจ๊อยแค่นี้ ยังกล้าที่จะโอ้อวดแสดงออกมาอีก! ”

ชั้นอากาศคล้ายกับว่าถูกฉีดขาดเกิดเป็นช่องว่างขึ้น นินจาคนที่หายตัวไปนั้น ก็พลันร่วงหล่นออกมาจากช่องว่างชั้นอากาศนี้ ตกลงไปบนพื้น

“คิดไม่ถึงว่านายจะทำลายวิชานินจาของข้าลงได้! ” นินจาทั้งสองคนนั้นตกตะลึงอย่างมาก

นี่เป็นถึงสุดยอดวิชาที่พวกเขาภาคภูมิใจ โดยที่เคยได้อาศัยวิชานินจานี้ ลักลอบโจมตีทำร้ายนักบู๊ชาวจีนอยู่บ่อยครั้ง

คิดไม่ถึงว่า ตอนนี้เพียงแค่เด็กหนุ่มชาวจีนทั่วไปคนหนึ่ง ก็กลับสามารถที่จะทำลายวิชานินจาของพวกเขาลงได้

“ไปกันเถอะ! ”

นินจาทั้งสองคนสบตากัน และเหมือนกับว่ามีจิตใจที่เข้าใจตรงกัน จึงได้หันหลังแล้วก็วิ่งหนีไป

“ฮึ! ”

หลินหยุนส่งเสียงฮึขึ้นเบา ๆ และก็ก้าวเดินออกมา แล้วชกหมัดเข้าใส่ ชั้นอากาศที่อยู่เบื้องหน้า

ตุบ!

เงาร่างในชุดสีดำ ก็ตกหล่นจากอากาศลงมากองอยู่ที่พื้น

“ท่าสยบเขา! ”

หลินหยุนไม่ได้หยุดลงมือแม้แต่ครู่เดียว โดยได้ชกหมัดเข้าใส่อีกครั้ง เตรียมที่จะสังหารนินจาผู้นี้