จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 744

เฉินโก๋ซ่งพูดขึ้นด้วยความหนักแน่นว่า: “อย่าได้ดูถูกมองข้ามพลังความสามารถของชนชาติอื่นเด็ดขาด หลายปีที่ผ่านมานี้ อันดับในสนามล่าเจ็ดเผ่าของพวกเราชาวจีน อยู่ในอันดับสุดท้ายมาโดยตลอด แม้จะเพราะว่าถูกชนชาติอื่นที่รวมตัวกันเข้ามารุมจู่โจมทำร้าย แต่ว่าพลังความสามารถของฝ่ายตรงข้ามต่างหาก ที่เป็นปัจจัยสำคัญทำให้พวกเราพบกับความพ่ายแพ้”

ยิ่งตงไหลพูดว่า: “จากพลังความสามารถของพวกเราแต่ละคนแล้ว ถ้าหากสองคนหนึ่งกลุ่ม ก็สามารถที่จะปกป้องคุ้มครองตนเองได้อย่างไม่มีปัญหา หากว่าไม่ได้จริง ๆ ก็ยังมียันต์หยกที่ใช้เป็นสิ่งของในการรักษาเอาชีวิตรอด”

“ข้าคิดว่าข้อเสนอแนะของหลินหยุนเหมาะสมกับสถานการณ์ในตอนนี้มากที่สุด”

เฉินโก๋ซ่งครุ่นคิดชั่วครู่ และพูดว่า: “ตกลง อย่างนั้นนายกับห่าวจ้านคือหนึ่งกลุ่ม ส่วนข้ากับ เจียงเจิ้งฉีคือหนึ่งกลุ่ม พวกเราแยกย้ายกันออกเป็นสามทาง”

“หลินหยุน นายออกปฏิบัติการคนเดียวตามลำพัง จะต้องระมัดระวังความปลอดภัยให้มาก”

หลินหยุนพูดขึ้นว่า: “วางใจเถอะ ข้าทราบว่าอะไรควรหรือไม่ควร”

“ออกเดินทางกันเถอะ! ” หลินหยุนพูดขึ้น

“ดูแลตัวเองด้วย! ” เฉินโก๋ซ่งกำหมัดคารวะพร้อมกล่าวกับหลินหยุน

“ดูแลตัวเองด้วย”

เจียงเจิ้งฉีส่งเสียงฮึอย่างเย็นชา และมองไปยังหลินหยุนด้วยท่าทางยั่วยุ: “ปรมาจารย์หลิน พวกเรามาดูผลงานในการล่าสัตว์ประหลาดก็แล้วกัน! ”

หลินหยุนไม่ได้สนใจเขา

ยิ่งตงไหลกำหมัดคารวะพร้อมกล่าวกับหลินหยุนว่า: “ดูแลตัวเองด้วย! ”

“ดูแลตัวเองด้วย”

คนทั้งสามกลุ่ม ได้เดินทางแยกย้ายกันไปคนละทิศทาง

หลินหยุนมุ่งหน้าไปยังทิศทางหนึ่งโดยลำพังคนเดียว ที่นี่ไม่มีดวงอาทิตย์ ไม่มีสิ่งใดที่บ่งบอกทิศทางได้เลย จึงแยกแยะไม่ออกเลยว่าคือทิศไหนกันแน่

เมื่อเดินออกมาจากซากปรักหักพังนี้แล้ว หลินหยุนก็มองเห็นแม่น้ำสายหนึ่ง

น้ำในแม่น้ำเป็นสีน้ำตาลขุ่นมัว กลายเป็นแหล่งน้ำตายไปแล้ว

หลินหยุนยืนอยู่ข้างแม่น้ำ โบกมือเบา ๆ น้ำก้อนหนึ่งก็ลอยขึ้นมาในอากาศ ลอยวนเวียนอยู่เบื้องหน้าของหลินหยุนอย่างสงบ

หลินหยุนทำการวิเคราะห์สสารที่อยู่ในน้ำ

จากนั้น ก็พบสิ่งที่น่าประหลาดใจว่า น้ำในแม่น้ำมีแร่ธาตุที่แปลกประหลาดผสมรวมอยู่มากมายนับไม่ถ้วน และยังมีแร่ธาตุกัมมันตภาพรังสีอีกหลายชนิด

“สถานที่แห่งนี้ น่าจะคือเศษชิ้นส่วนที่แหลกสลายของโลก ดูเหมือนว่า โลกในยุคสมัยโบราณที่ยาวนาน มีอารยธรรมทางจิตวิญญาณที่รุ่งเรืองมาก และยังอยู่ร่วมกันกับอารยธรรมไฮเทคที่ยอดเยี่ยมมากอีกด้วย”

“หรือว่า อารยธรรมไฮเทคได้รุกรานเข้ามาสู่โลกที่มีอารยธรรมทางจิตวิญญาณ แล้วทั้งสองก็ได้เปิดศึกใส่กัน ทำให้สถานที่ดั้งเดิมบนโลกนั้นแตกสลาย ซึ่งโลกในปัจจุบันนี้ ก็เป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่งของโลกดั้งเดิมเท่านั้น”

กุ๊กลุ้ก ๆ!

น้ำในแม่น้ำเกิดมีเสียงเบา ๆ ดังขึ้น ดึงดูดความสนใจของหลินหยุนโดยพลัน

“หรือว่า ภายในแม่น้ำแห่งนี้ ยังจะมีสิ่งมีชีวิตหลงเหลืออยู่? ” หลินหยุนมองไปที่ผิวน้ำด้วยความประหลาดใจ

สัตว์ประหลาดยักษ์ตัวหนึ่งปีนป่ายขึ้นจากแม่น้ำมาอยู่บนฝั่ง

สัตว์ประหลาดตัวนี้คล้ายกับปูมาก แต่ว่า มีขนาดที่ใหญ่กว่าปูหลายเท่านัก ลำตัวยาวสามเมตร สูงหนึ่งเมตรกว่า ตัวสีน้ำตาล และยังมีน้ำลายไหลย้อย

“สัตว์ประหลาด? ” หลินหยุนเหลือบสายตามองเล็กน้อย

หลินหยุนปล่อยหมัดใส่เข้าไปที่สัตว์ประหลาดตัวนั้น

ตุบ!

สัตว์ประหลาดตัวนั้นเพียงแต่สั่นไหวเล็กน้อย โดยที่ไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร

“แม้ว่าพลังหมัดนี้ของฉัน จะใช้เพียงกำลังหนึ่งส่วนเท่านั้น แต่ว่า ก็สามารถที่จะจัดการสังหารนักบู๊พรแสวงได้โดยง่าย แต่เมื่อปล่อยหมัดใส่ไปที่ร่างของสัตว์ประหลาดตัวนี้แล้ว ทำไมถึงกลับไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรเลย”

หลินหยุนตกใจเล็กน้อย พลังการป้องกันของสัตว์ประหลาดตัวนี้ ช่างน่าสะพรึงกลัวยิ่งนัก

หมัดที่หลินหยุนลองชกเข้าใส่นี้ เหมือนว่าเป็นการทำให้มันเกิดความโมโหขึ้น

มันส่งเสียงร้องแกร๊กกร๊าก ยกชูก้ามยักษ์สองข้าง แล้วพุ่งตรงเข้าใส่หลินหยุน

หลินหยุนไม่ได้หลบหลีก พูดขึ้นเบา ๆ ว่า: “ท่าสยบเขา! ”

หมัดที่ใช้พลังการบำเพ็ญห้าส่วน ถ่ายทอดพลังออกผ่านสิบแปดท่าต้าเต๋า โดยแรงพลังเมื่อเทียบกับหมัดก่อนหน้านี้นั้น มีความรุนแรงมากกว่าเป็นหลายเท่าเลย

ตุบ!

ร่างขนาดใหญ่ของสัตว์ประหลาด ได้ถูกหลินหยุนชกกระเด็นลอยไปไกล และกลิ้งไปกลิ้งมาบนพื้นอีกหลายรอบ แล้วก็หยุดนิ่งอยู่ที่ริมฝั่งแม่น้ำ

ฟ่อฟ่อ!

สัตว์ประหลาดส่งเสียงร้องข่มขู่ให้กับหลินหยุน แล้วก็หันหลังมุ่งหน้าลงแม่น้ำไป

“นึกไม่ถึงว่าจะรู้จักหลบหนีด้วย ดูเหมือนว่าจะมีความเฉลียวฉลาดอยู่บ้าง”

หลินหยุนเองไม่มีทางปล่อยให้มันหลบหนีไปได้ ก้าวเดินออกมา แล้วก็ปล่อยหมัดกลางอากาศชกใส่ลงไปที่ยอดศีรษะของสัตว์ประหลาดนั้น

ฟุบ!

กระดองภายนอกที่แข็งแกร่งของสัตว์ประหลาด ได้ถูกพลังหมัดระดับการบำเพ็ญแปดส่วนของ หลินหยุน ชกเช้าใส่จนแหลกละเอียด ของเหลวสีน้ำตาลไหลลงทั่วพื้น

ช่องรูบนยอดศีรษะของสัตว์ประหลาด ได้มีลูกบอลกลมสีขาวขนาดใหญ่เท่ากับไข่ไก่ลอยออกมา พร้อมกับส่องแสงสีขาวนวล

หลินหยุนยื่นมือออกไป ลูกบอลกลมนั้นก็หล่นลงมาที่มือของหลินหยุน

“นี่คงจะเป็นแก้วหินสัตว์ประหลาด”

สัมผัสถึงพลังงานของแก้วหินสัตว์ประหลาด หลินหยุนรู้สึกแปลกเล็กน้อย

“สัตว์ประหลาดตัวนี้ คงจะดูดซับพลังงานจากรังสีนิวเคลียร์ รวมไปถึงชี่ทิพย์จากฟ้าดินที่รุนแรงและหนาแน่นในสถานที่แห่งนี้เข้าไปอย่างแน่นอน จนกลายเป็นสิ่งมีชีวิตที่กลายพันธุ์ แต่ว่า แก้วหินในร่างกายของมัน กลับก่อตัวขึ้นมาจากชี่ทิพย์จากฟ้าดินอันบริสุทธิ์”

“ฟ้าดินอันกว้างใหญ่ไพศาล ช่างมีความหลากหลายครบทุกรูปแบบเสียจริง”

เหตุการณ์เช่นนี้ แม้แต่หลินหยุนเองก็ประสบพบเจอเป็นครั้งแรกเช่นกัน

“แต่น่าเสียดายที่ พลังงานของแก้วหินชนิดนี้อ่อนแอไปหน่อย สำหรับฉันในตอนนี้แล้ว ถือว่าไม่มีความจำเป็นมากเท่าไร ไม่อย่างนั้น ก็ใช้วิชากลืนสวรรค์กลืนมันเข้าไปก็แล้วกัน”

หลินหยุนนำแก้วหินเก็บใส่ลงในแหวนเก็บของ แล้วก็มุ่งหน้าเดินต่อไป

เดินผ่านแม่น้ำสายนี้ไป ก็เป็นพื้นที่ราบ แต่ว่า หลินหยุนก็ยังไม่ได้พบเจอกับสัตว์ประหลาดอะไร จึงได้เดินต่อไปอีกสิบกว่ากิโลเมตร มาถึงที่เนินดินแห่งหนึ่ง แล้วก็พบกับสัตว์ประหลาดตัวหนึ่ง

นี่คือหมาป่าสีเขียว ลำตัวยาวขนาดห้าเมตร ตัวใหญ่โต เมื่ออ้าปากกว้าง สามารถกลืนคนเข้าไปได้ทั้งตัว

ขนบนลำตัวของมัน คล้ายกับหนามเหล็กอย่างไรอย่างนั้น มองดูแล้วก็คล้ายกับหุ่นยนต์สัตว์ประหลาด

พลังความสามารถของสัตว์ประหลาดตัวนี้ เมื่อเทียบกับสัตว์ประหลาดที่มีลักษณะคล้ายปูเมื่อสักครู่นั้น มีความแข็งแกร่งทรงพลังมากกว่าไม่น้อยเลยทีเดียว

แต่ว่าก็ยังคงถูกหลินหยุนสังหารลงได้อย่างง่ายดาย โดยที่หลินหยุนได้นำแก้วหินสีเขียวหนึ่งเม็ด จากในร่างของมันไปด้วย

“แก้วหินสัตว์ประหลาดสีเขียวเม็ดนี้ มีพลังงานมากกว่าแก้วหินสีขาวเม็ดนั้นไม่น้อย ดูเหมือนว่าแก้วหินสีเขียวน่าจะมีระดับที่สูงกว่าแก้วหินสีขาว”

หลินหยุนมุ่งหน้าต่อไป ห่างไปสักประมาณสิบกิโลเมตร ก็พบกับสัตว์ประหลาดอีกตัวหนึ่ง

แสดงว่าสัตว์ประหลาดพวกนี้ ต่างก็มีอาณาเขตเป็นของตนเอง ซึ่งสิบกิโลเมตรคงน่าจะเป็นบริเวณอาณาเขตโดยรอบของพวกมัน

เพื่อรีบล่าสัตว์ประหลาด หลินหยุนจึงได้เพิ่มความรวดเร็วของตนเองขึ้น

กลางป่าที่ถูกทำลายแห่งหนึ่ง หลินหยุนมองเห็นสัตว์ประหลาดสองตัวที่กำลังต่อสู้ห้ำหั่นกันอยู่

นั่นคืองูเหลือมยักษ์และกิ้งก่า

ต่างก็เป็นสิ่งมีชีวิตที่กลายพันธุ์

แต่ว่า ด้านข้างของสัตว์ประหลาดสองตัวนี้ หลินหยุนพบเห็นผู้เข้าแข่งขันชาวญี่ปุ่นสองคน

นินจาสองคนยืนอยู่ด้านข้างมองดูสัตว์ประหลาดสองตัวนี้กำลังต่อสู้กัน ชัดเจนว่ากำลังเตรียมที่จะรอเก็บเกี่ยวผลประโยชน์อยู่

แต่ว่าน่าเสียดายที่ หลินหยุนได้ช่วงชิงลงมือล่วงหน้าก่อนพวกเขา โดยได้สังหารสัตว์ประหลาดทั้งสองตัวนั้นทิ้ง

“ไอ้สารเลว! ”

นินจาชาวญี่ปุ่นทั้งสองคนโกรธแค้นอย่างมาก กระโดดออกมาขัดขวางหลินหยุนเอาไว้

หลินหยุนเก็บแก้วหินสีขาวสองเม็ดนั้นไว้ แล้วก็มองไปที่สองคนนั้นอย่างเย็นชา

“มอบแก้วหินออกมาซะ สัตว์ประหลาดสองตัวนี้พวกข้าเป็นผู้ที่พบเจอก่อน” นินจาหนึ่งคนในนั้น พูดขึ้นด้วยภาษาจีนที่มาตรฐาน

หลินหยุนเกียจคร้านที่จะพูดคุยกับทั้งสองคน จึงได้พูดขึ้นว่า: “ไสหัวไป มิเช่นนั้น จะต้องตาย! ”

“ไอ้สารเลว! ”

นินจาสองคนโมโหอย่างมาก คิดที่จะพุ่งเข้าใส่ แต่ว่า นึกถึงเมื่อครู่ตอนที่หลินหยุนใช้พลังความ สามารถจัดการสังหารสัตว์ประหลาดสองตัวนั้นแล้ว ทั้งสองคนก็เกิดความหวาดกลัวขึ้นเล็กน้อย

หลินหยุนกวาดสายตามองไปที่สองคนนั้น: “ไอ้พวกขี้ขลาดตาขาว! ”

“รังแกคนอื่นมากเกินไปแล้ว! ”

คิดไม่ถึงว่าสองคนนั้นจะเข้าใจสุภาษิตจีนด้วย

สวบ!

นินจาคนหนึ่งก็พลันหายตัวไป และเกิดเป็นคลื่นในอากาศขึ้นเล็กน้อย

หลินหยุนสายตาเมินเฉย และยื่นมือออกไปคว้าเอาไว้: “ฝีมือจิ๊บจ๊อยแค่นี้ ยังกล้าที่จะโอ้อวดแสดงออกมาอีก! ”

ชั้นอากาศคล้ายกับว่าถูกฉีดขาดเกิดเป็นช่องว่างขึ้น นินจาคนที่หายตัวไปนั้น ก็พลันร่วงหล่นออกมาจากช่องว่างชั้นอากาศนี้ ตกลงไปบนพื้น

“คิดไม่ถึงว่านายจะทำลายวิชานินจาของข้าลงได้! ” นินจาทั้งสองคนนั้นตกตะลึงอย่างมาก

นี่เป็นถึงสุดยอดวิชาที่พวกเขาภาคภูมิใจ โดยที่เคยได้อาศัยวิชานินจานี้ ลักลอบโจมตีทำร้ายนักบู๊ชาวจีนอยู่บ่อยครั้ง

คิดไม่ถึงว่า ตอนนี้เพียงแค่เด็กหนุ่มชาวจีนทั่วไปคนหนึ่ง ก็กลับสามารถที่จะทำลายวิชานินจาของพวกเขาลงได้

“ไปกันเถอะ! ”

นินจาทั้งสองคนสบตากัน และเหมือนกับว่ามีจิตใจที่เข้าใจตรงกัน จึงได้หันหลังแล้วก็วิ่งหนีไป

“ฮึ! ”

หลินหยุนส่งเสียงฮึขึ้นเบา ๆ และก็ก้าวเดินออกมา แล้วชกหมัดเข้าใส่ ชั้นอากาศที่อยู่เบื้องหน้า

ตุบ!

เงาร่างในชุดสีดำ ก็ตกหล่นจากอากาศลงมากองอยู่ที่พื้น

“ท่าสยบเขา! ”

หลินหยุนไม่ได้หยุดลงมือแม้แต่ครู่เดียว โดยได้ชกหมัดเข้าใส่อีกครั้ง เตรียมที่จะสังหารนินจาผู้นี้