จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 750

โจงจินเล่ย์กวาดสายตามองไปยังพวกลูกหลานวัยรุ่นของตระกูลหลิน และแอบก่นด่าอยู่ในใจ: “ฮึ ไม่พวกคนที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง”

เยนหนานเทียนสีหน้าท่าทางเคร่งขรึม และก็ตวาดขึ้นว่า: “ไปให้พ้น! ”

ทุกคนรู้สึกถึงความหนาวเย็นที่ทิ่มแทงกระดูก โบกพัดเข้าใส่อย่างกะทันหัน ทำให้เหมือนกับตกลงไปอยู่ในอุโมงค์น้ำแข็ง

อีกทั้งไม่เพียงแต่รู้สึกหนาวเย็น ซึ่งสิ่งที่ทำให้ทุกคนหวาดกลัวก็คือ ในความหนาวเย็นนั้นได้แผ่กระจายออกมาถึงเจตนาสังหาร ถึงกับทำให้ทุกคนอยากที่จะต้องคุกเข่ากับพื้นเพื่อร้องขออ้อนวอน

ทุกคน โดยมีเยนหนานเทียนเป็นจุดศูนย์กลาง ได้ถอยหลังสามก้าวพร้อมกันทั้งหมด และมองไปยังเยนหยานเทียนด้วยสีหน้าท่าทางที่ตะลึงและหวาดผวา

ทุกคนในที่แห่งนี้ เงียบกริบกันไปหมด!

เวลานี้ ทุกคนต่างเข้าใจดีว่า ผู้ที่อยู่เบื้องหน้านี้ ไม่ใช่นักแสดงอย่างเด็ดขาด และก็ไม่ใช่คนธรรมดาอย่างเด็ดขาดเช่นกัน

นายท่านหลินอดกลั้นความตกตะลึงและความหวาดกลัวไว้ในจิตใจ และมองไปที่เยนหนานเทียนด้วยความเคร่งขรึม โค้งคำนับและพูดว่า: “ท่าน เชิญพูดชี้แจงให้ชัดเจนมากขึ้น! ”

“ตระกูลหลินของข้าต่างก็เป็นคนธรรมดาทั่วไป จะสามารถไปทำการฆ่าคนได้อย่างไรกัน? หรือว่าท่านเกิดความเข้าใจผิดอะไรหรือเปล่า? ”

เยนหนานเทียนพูดขึ้นอย่างเย็นชาว่า: “หลินหยุน ปรมาจารย์หลิน เป็นคนตระกูลหลินของท่านไม่ใช่หรือ? ”

นายท่านหลินตกใจขึ้นทันที!

เขามั่นใจอย่างมากว่าคนตระกูลหลินคงไม่มีทางไปกระทำเรื่องฆ่าคนอย่างแน่นอน แต่มีเพียง หลินหยุน ที่เขากลับไม่รู้ถึงรายละเอียดที่แน่ชัด

“แม้ว่าหลินหยุนจะเป็นคนของเราตระกูลหลิน แต่เขายังเป็นเพียงแค่เด็ก คงจะไม่มีทางไปกระทำเรื่องฆ่าคนที่ผิดกฎหมายอย่างนี้ โดยเรื่องนี้ เกิดการเข้าใจผิดอะไรกันหรือเปล่า? ” นายท่านหลินพูดไปในทางที่ดีไว้ก่อน

“เรียกปรมาจารย์หลินออกมาพบกับข้า! ” เยนหนานเทียนไม่อยากที่จะชี้แจงให้กับนายท่านหลินอีก เขาต้องการที่จะฆ่าล้างตระกูลหลิน ต่อหน้าของหลินหยุน เพื่อแก้แค้นให้กับลูกชายและหลานชายของเขา

นายท่านหลินยกมือทำความเคารพและพูดว่า: “หลินหยุนออกไปทำธุระด้านนอก คงจะอีกไม่กี่วันก็กลับมา ท่านสามารถพักอาศัยอยู่ที่ตระกูลหลินของเราก่อนได้ รอให้หลินหยุนกลับมาแล้ว ข้าจะให้เขามาชี้แจงต่อหน้าของท่าน”

“ปรมาจารย์หลินไม่อยู่? ” เยนหนานเทียนแสดงอาการที่ไม่พึงพอใจ

“ในเมื่อเขาไม่อยู่ อย่างนั้นข้าก็ลงโทษเล็กน้อยก่อนแล้วกัน! ”

“ข้าจะให้ทุกคนของตระกูลหลิน ไปคุกเข่าคำนับยอมรับความผิดที่หน้าสุสานของลูกชายและหลานชายของข้า”

“รอเมื่อปรมาจารย์หลินกลับมา ข้าก็จะฆ่าพวกนายทั้งตระกูล ต่อหน้าของหลินหยุน! เพื่อปลอบโยนดวงวิญญาณของลูกชายและหลานชายของข้าที่อยู่บนสวรรค์! ”

เรื่องการฆ่าล้างตระกูลที่โหดร้ายทารุณแบบนี้ เมื่อพูดออกมาจากปากของเยนหนานเทียนแล้ว กลับเหมือนว่าเป็นเรื่องทั่วไปอย่างไรอย่างนั้น

แม้ว่าทุกคนของตระกูลหลินจะโมโห แต่ก็ไม่กล้าที่จะส่งเสียง ซึ่งพลังอานุภาพที่ระเบิดออกมาจากร่างกายของเยนหนานเทียนเมื่อครู่นั้น ช่างน่ากลัวมากเลยทีเดียว

แม้ว่านายท่านหลินซื่อเฉิงจะเป็นคนอารมณ์ดี แต่เมื่อได้ยินเยนหนานเทียนเอาแต่พูดว่าจะฆ่าล้างตระกูลหลินอย่างไม่หยุด เขาเองก็อดไม่ได้ที่จะเกิดความโมโหขึ้นมาบ้าง

“ท่าน ตอนนี้หลินหยุนไม่อยู่ ข้าเองก็ไม่สามารถที่จะฟังความข้างเดียวจากท่านได้ อีกทั้ง ต่อให้หลินหยุนฆ่าคน ก็จะต้องได้รับโทษตามกฎหมายของจีน”

“ท่านเอาแต่พูดจะฆ่าล้างตระกูลหลินของเราไม่หยุด ซึ่งมันจะมากเกินไปแล้ว! ”

เยนหนานเทียนพูดขึ้นอย่างเย็นชาว่า: “ต่อให้ฆ่าล้างตระกูลหลินของท่านแล้ว จะยังยากที่จะลบล้างความโกรธแค้นในจิตใจของข้าได้ ข้าจะฆ่าพวกนายทีละคนทีละคนทั้งหมด ต่อหน้าของหลินหยุน ให้เขาได้รู้สึกถึงความเจ็บปวดที่ต้องสูญเสียญาติพี่น้องไป! ”

น้ำเสียงของเยนหนานเทียน เต็มไปด้วยเจตนาสังหารอย่างรุนแรง

“ท่านเป็นเจ้าบ้านตระกูลหลิน ตอนนี้พาทุกคนของตระกูลหลิน ไปยังด้านหน้าสุสานของลูกชายและหลานชายของข้า เพื่อคุกเข่าคำนับสารภาพผิดเถอะ! ”

ขณะที่พูด เยนหนานเทียนก็ค่อย ๆ เดินเข้าไปหานายท่านหลิน คิดที่จะลงมือจัดการกับนายท่านหลิน

“นายคิดจะทำอะไร! ”

หลินตงหัวลุกยืนขึ้นทันที แล้วมายืนขวางอยู่ด้านหน้าของนายท่านหลิน ด้วยสีหน้าท่าทางโมโห

“หลินหยุนคือลูกชายของข้า มีเรื่องอะไร ก็มาลงที่ข้าได้เลย! ”

เยนหนานเทียนตกใจ: “นายคือพ่อของเขา! ”

ทันใดนั้น เยนหนานเทียนก็เร่งความเร็วขึ้น แล้วก็ใช้ฝ่ามือตบลงไปที่ศีรษะของหลินตงหัวอย่างรุนแรง

เยนหนานเทียนเป็นใครมาจากไหนไม่รู้ โดยฝ่ามือที่ตบลงไปนั้น ต่อให้เป็นปรมาจารย์นักบู๊ก็คงจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย โดยเฉพาะหลินตงหัวที่เป็นเพียงแค่คนธรรมดา

แต่ว่า ฝ่ามือนั้นสุดท้ายก็หยุดลงตรงที่ระยะห่างประมาณห้าเซนติเมตรก่อนจะถึงศีรษะของหลินตงหัว

ลมพัดโบกรุนแรง จนทำให้ผมของหลินตงหัว ถูกพัดเสยไปด้านหลัง

“ข้าไม่สามารถฆ่านายได้ เพราะนายคือญาติที่สนิทที่สุดของปรมาจารย์หลิน โดยข้าจะฆ่านายต่อหน้าของเขา แบบนี้ถึงจะสามารถลบล้างความโกรธแค้นในจิตใจของข้าได้! ”

เยนหนานเทียนสะบัดมือ หลินตงหัวก็ถูกเขาตบกระเด็นลอยไปไกล แต่ดีว่าที่เขายั้งมือเอาไว้หลินตงหัวจึงแค่ล้มลงเท่านั้น ไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรมาก

ตุบ!

หลินเซี่ยวเทียนกระเด็นลอยออกไปไกล ราวกับกระสุนปืนใหญ่ แล้วก็กระแทกเข้ากับกำแพงที่อยู่ไม่ไกล เลือดสาดไปทั่ว ราวกับกระสอบที่มีรูรั่ว แล้วก็ตกลงมาที่พื้น

เสียงแตกละเอียดที่ดังขึ้นจากการที่กระดูกกระแทกเข้ากับกำแพงที่แข็ง คนในห้องโถง ได้ยินกันอย่างชัดเจน

“ลูกชาย! ”

ชายวัยกลางคนคนหนึ่งร้องตะโกนขึ้นด้วยความเจ็บปวด และรีบวิ่งเข้าไปหา

หลินเซี่ยวเทียนได้หมดลมหายใจแล้ว

“ลูกชาย นายตอบข้ามาสิ ตอบข้ามาสิ! นายอย่ามาทำให้ข้าตกใจ......”

นายท่านหลินถามขึ้นด้วยสีหน้าท่าทางที่หวาดผวา: “เซี่ยวเทียนเป็นอย่างไรบ้าง? ”

“ตายแล้ว เซี่ยวเทียนตายแล้ว เจ้าบ้าน เขาฆ่าเซี่ยวเทียน ฆ่าเขาซะ ฆ่าเขาซะ! ” พ่อของหลินเซี่ยวเทียน เหมือนกับคนบ้าระห่ำ

เดิมทีได้ยินว่าลูกชายสำเร็จการศึกษากลับมา และยังพาอาจารย์ของตนเองมาที่ตระกูลหลินด้วย เขารู้สึกว่าตนเองจะมีหน้ามีตาแล้ว

แต่ คิดไม่ถึงว่าหลินเซี่ยวเทียนยังไม่ทันได้เชิดหน้าชูตา ก็ต้องมาตายลงอย่างน่าฉงน

“ท่านผู้ใหญ่โจง ท่านจะต้องแก้แค้นให้กับลูกชายของข้าด้วย! ”

“เขาฆ่าลูกศิษย์ของท่าน ท่านห้ามนิ่งดูดายอย่างเด็ดขาด! ”

พ่อของหลินเซี่ยวเทียน ขอความช่วยเหลือจากโจงจินเล่ย์

นายท่านหลินก็ยกมือแสดงความเคารพต่อโจงจินเล่ย์และพูดว่า: “คุณโจง แม้ว่าเซี่ยวเทียนจะเป็นลูกหลานของเราตระกูลหลิน แต่ก็เป็นลูกศิษย์ของท่าน ท่านจะต้องให้ความเป็นธรรมต่อเขาด้วย! ”

มองเห็นสายตาที่เร่าร้อนของคนตระกูลหลินจำนวนมาก โจงจินเล่ย์ยากที่จะปฏิเสธ

ถ้าหากเขาไม่ลงมือ อย่างนั้นชื่อเสียงของเขาก็คงจะจบสิ้น รวมไปถึงชื่อเสียงของสำนักของเขา ก็คงจะต้องตกต่ำลงไปด้วย

นอกจากนี้ นักบู๊ต่างก็มีความภาคภูมิใจในตัวของตนเอง แม้ว่าเขาจะมองไม่ออกถึงความสามารถที่แท้จริงของเยนหนานเทียน แต่ก็ไม่รู้สึกว่าตนเองด้อยกว่าเยนหนานเทียน

“ทุกท่านวางใจได้ เขาฆ่าลูกศิษย์ของข้าต่อหน้าของข้า ข้าจะต้องร้องเรียกความเป็นธรรมคืนมาจากเขาอย่างแน่นอน! ”