โจงจินเล่ย์กวาดสายตามองไปยังพวกลูกหลานวัยรุ่นของตระกูลหลิน และแอบก่นด่าอยู่ในใจ: “ฮึ ไม่พวกคนที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง”
เยนหนานเทียนสีหน้าท่าทางเคร่งขรึม และก็ตวาดขึ้นว่า: “ไปให้พ้น! ”
ทุกคนรู้สึกถึงความหนาวเย็นที่ทิ่มแทงกระดูก โบกพัดเข้าใส่อย่างกะทันหัน ทำให้เหมือนกับตกลงไปอยู่ในอุโมงค์น้ำแข็ง
อีกทั้งไม่เพียงแต่รู้สึกหนาวเย็น ซึ่งสิ่งที่ทำให้ทุกคนหวาดกลัวก็คือ ในความหนาวเย็นนั้นได้แผ่กระจายออกมาถึงเจตนาสังหาร ถึงกับทำให้ทุกคนอยากที่จะต้องคุกเข่ากับพื้นเพื่อร้องขออ้อนวอน
ทุกคน โดยมีเยนหนานเทียนเป็นจุดศูนย์กลาง ได้ถอยหลังสามก้าวพร้อมกันทั้งหมด และมองไปยังเยนหยานเทียนด้วยสีหน้าท่าทางที่ตะลึงและหวาดผวา
ทุกคนในที่แห่งนี้ เงียบกริบกันไปหมด!
เวลานี้ ทุกคนต่างเข้าใจดีว่า ผู้ที่อยู่เบื้องหน้านี้ ไม่ใช่นักแสดงอย่างเด็ดขาด และก็ไม่ใช่คนธรรมดาอย่างเด็ดขาดเช่นกัน
นายท่านหลินอดกลั้นความตกตะลึงและความหวาดกลัวไว้ในจิตใจ และมองไปที่เยนหนานเทียนด้วยความเคร่งขรึม โค้งคำนับและพูดว่า: “ท่าน เชิญพูดชี้แจงให้ชัดเจนมากขึ้น! ”
“ตระกูลหลินของข้าต่างก็เป็นคนธรรมดาทั่วไป จะสามารถไปทำการฆ่าคนได้อย่างไรกัน? หรือว่าท่านเกิดความเข้าใจผิดอะไรหรือเปล่า? ”
เยนหนานเทียนพูดขึ้นอย่างเย็นชาว่า: “หลินหยุน ปรมาจารย์หลิน เป็นคนตระกูลหลินของท่านไม่ใช่หรือ? ”
นายท่านหลินตกใจขึ้นทันที!
เขามั่นใจอย่างมากว่าคนตระกูลหลินคงไม่มีทางไปกระทำเรื่องฆ่าคนอย่างแน่นอน แต่มีเพียง หลินหยุน ที่เขากลับไม่รู้ถึงรายละเอียดที่แน่ชัด
“แม้ว่าหลินหยุนจะเป็นคนของเราตระกูลหลิน แต่เขายังเป็นเพียงแค่เด็ก คงจะไม่มีทางไปกระทำเรื่องฆ่าคนที่ผิดกฎหมายอย่างนี้ โดยเรื่องนี้ เกิดการเข้าใจผิดอะไรกันหรือเปล่า? ” นายท่านหลินพูดไปในทางที่ดีไว้ก่อน
“เรียกปรมาจารย์หลินออกมาพบกับข้า! ” เยนหนานเทียนไม่อยากที่จะชี้แจงให้กับนายท่านหลินอีก เขาต้องการที่จะฆ่าล้างตระกูลหลิน ต่อหน้าของหลินหยุน เพื่อแก้แค้นให้กับลูกชายและหลานชายของเขา
นายท่านหลินยกมือทำความเคารพและพูดว่า: “หลินหยุนออกไปทำธุระด้านนอก คงจะอีกไม่กี่วันก็กลับมา ท่านสามารถพักอาศัยอยู่ที่ตระกูลหลินของเราก่อนได้ รอให้หลินหยุนกลับมาแล้ว ข้าจะให้เขามาชี้แจงต่อหน้าของท่าน”
“ปรมาจารย์หลินไม่อยู่? ” เยนหนานเทียนแสดงอาการที่ไม่พึงพอใจ
“ในเมื่อเขาไม่อยู่ อย่างนั้นข้าก็ลงโทษเล็กน้อยก่อนแล้วกัน! ”
“ข้าจะให้ทุกคนของตระกูลหลิน ไปคุกเข่าคำนับยอมรับความผิดที่หน้าสุสานของลูกชายและหลานชายของข้า”
“รอเมื่อปรมาจารย์หลินกลับมา ข้าก็จะฆ่าพวกนายทั้งตระกูล ต่อหน้าของหลินหยุน! เพื่อปลอบโยนดวงวิญญาณของลูกชายและหลานชายของข้าที่อยู่บนสวรรค์! ”
เรื่องการฆ่าล้างตระกูลที่โหดร้ายทารุณแบบนี้ เมื่อพูดออกมาจากปากของเยนหนานเทียนแล้ว กลับเหมือนว่าเป็นเรื่องทั่วไปอย่างไรอย่างนั้น
แม้ว่าทุกคนของตระกูลหลินจะโมโห แต่ก็ไม่กล้าที่จะส่งเสียง ซึ่งพลังอานุภาพที่ระเบิดออกมาจากร่างกายของเยนหนานเทียนเมื่อครู่นั้น ช่างน่ากลัวมากเลยทีเดียว
แม้ว่านายท่านหลินซื่อเฉิงจะเป็นคนอารมณ์ดี แต่เมื่อได้ยินเยนหนานเทียนเอาแต่พูดว่าจะฆ่าล้างตระกูลหลินอย่างไม่หยุด เขาเองก็อดไม่ได้ที่จะเกิดความโมโหขึ้นมาบ้าง
“ท่าน ตอนนี้หลินหยุนไม่อยู่ ข้าเองก็ไม่สามารถที่จะฟังความข้างเดียวจากท่านได้ อีกทั้ง ต่อให้หลินหยุนฆ่าคน ก็จะต้องได้รับโทษตามกฎหมายของจีน”
“ท่านเอาแต่พูดจะฆ่าล้างตระกูลหลินของเราไม่หยุด ซึ่งมันจะมากเกินไปแล้ว! ”
เยนหนานเทียนพูดขึ้นอย่างเย็นชาว่า: “ต่อให้ฆ่าล้างตระกูลหลินของท่านแล้ว จะยังยากที่จะลบล้างความโกรธแค้นในจิตใจของข้าได้ ข้าจะฆ่าพวกนายทีละคนทีละคนทั้งหมด ต่อหน้าของหลินหยุน ให้เขาได้รู้สึกถึงความเจ็บปวดที่ต้องสูญเสียญาติพี่น้องไป! ”
น้ำเสียงของเยนหนานเทียน เต็มไปด้วยเจตนาสังหารอย่างรุนแรง
“ท่านเป็นเจ้าบ้านตระกูลหลิน ตอนนี้พาทุกคนของตระกูลหลิน ไปยังด้านหน้าสุสานของลูกชายและหลานชายของข้า เพื่อคุกเข่าคำนับสารภาพผิดเถอะ! ”
ขณะที่พูด เยนหนานเทียนก็ค่อย ๆ เดินเข้าไปหานายท่านหลิน คิดที่จะลงมือจัดการกับนายท่านหลิน
“นายคิดจะทำอะไร! ”
หลินตงหัวลุกยืนขึ้นทันที แล้วมายืนขวางอยู่ด้านหน้าของนายท่านหลิน ด้วยสีหน้าท่าทางโมโห
“หลินหยุนคือลูกชายของข้า มีเรื่องอะไร ก็มาลงที่ข้าได้เลย! ”
เยนหนานเทียนตกใจ: “นายคือพ่อของเขา! ”
ทันใดนั้น เยนหนานเทียนก็เร่งความเร็วขึ้น แล้วก็ใช้ฝ่ามือตบลงไปที่ศีรษะของหลินตงหัวอย่างรุนแรง
เยนหนานเทียนเป็นใครมาจากไหนไม่รู้ โดยฝ่ามือที่ตบลงไปนั้น ต่อให้เป็นปรมาจารย์นักบู๊ก็คงจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย โดยเฉพาะหลินตงหัวที่เป็นเพียงแค่คนธรรมดา
แต่ว่า ฝ่ามือนั้นสุดท้ายก็หยุดลงตรงที่ระยะห่างประมาณห้าเซนติเมตรก่อนจะถึงศีรษะของหลินตงหัว
ลมพัดโบกรุนแรง จนทำให้ผมของหลินตงหัว ถูกพัดเสยไปด้านหลัง
“ข้าไม่สามารถฆ่านายได้ เพราะนายคือญาติที่สนิทที่สุดของปรมาจารย์หลิน โดยข้าจะฆ่านายต่อหน้าของเขา แบบนี้ถึงจะสามารถลบล้างความโกรธแค้นในจิตใจของข้าได้! ”
เยนหนานเทียนสะบัดมือ หลินตงหัวก็ถูกเขาตบกระเด็นลอยไปไกล แต่ดีว่าที่เขายั้งมือเอาไว้หลินตงหัวจึงแค่ล้มลงเท่านั้น ไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรมาก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...